Jos,Antiscience schreef:heeck schreef:Jessy,Jessy schreef:. . .Waar het om gaat is dat mensen die nog het een nog het ander gebruiken BEWUST uit hun lichaam kunnen treden.. . .
Weerom zo een scharnierpunt in je redenering:
Als zij dat (denken te) doen en daarvan geen enkel teken kunnen overdragen aan een ander, dan valt er gewoon niets over te zeggen vanwege het gevangen blijven binnen de eigen ervaringen-wereld.
Zonder verdere demo dus hooguit ter kennis aan te nemen, maar geen enkele indicatie dat er "buitenvleselijk bewustzijn" zou bestaan. Roeland
Hallo Roeland,
er is " veel indicatie voor buitenvleselijk bewustzijn ",
zijn massa's anekdotische gevalsbeschrijvingen.
R: Allicht en waarom blijft het daar maar bij ?
Iemand die zelf het een en ander meegemaakt heeft valt
het makkelijker iemand anders vertellingen voor geloofwaardig te houden.
R: Juist omdat ik wel het een en ander heb meegemaakt, ook op dit terrein, heb ik meer behoefte aan het trekken van grenzen tussen waaspraterij en dat wat meer werkelijkheidswaarde heeft.
Beroepsskeptici maken blijkbaar nooit iets bijzonders mee,
en snappen niet waarom je geen individuele en vaak spontane
ervaringen naar buiten kan bewijzen,
aan anderen in gecontroleerde setting kan presenteren.
R: Juist dat snap ik ook heel goed. Vandaar dat het me duidelijk is waarom zelfs doodsimpele verificatie ook wordt gemeden als de pest. Het is voor goedgelovers belangrijker dat hun verhaal in stand blijft dan dat de werkelijkheidswaarde wordt getoetst.
Heb je je vriendin/vrouw al bewezen d.m.v. dopamine-onderzoek
in laboratorium, dat je echt op haar verliefd bent.
R: Typerende onzin-vergelijking: Het "bewijs" werd geleverd door ons wederzijdse gedrag -let wel want verliefdheid is een gedrag !!!- wat door de hele omgeving nog eerder werd waargenomen dan door onszelf.
Mvg, Jos
Juist je laatste gelijkenis is een aardige ! En wel hierom:
Verliefdheid kan worden "gefaked", soms door meerdere mensen in een gezelschap die elkaar dan gaan lopen overtuigen hoe verliefd ze wel niet zijn, terwijl ieder buitenstaander zo ziet dat ze de zaak collectief lopen te flessen, of dat er (echt) toneel wordt gespeeld.
Iemands buitenvleselijk elders, geheel op een andere plek, bewust zijn is zo tergend simpel te verifiëren, dat het ontlopen ervan meer wijst op een collectieve "fake-aktie" dan iets anders.
Of een iets vriendelijker hint: de aloude wensdroom om daar te kunnen kijken, mee te kunnen luisteren, waar je niet bent.
De kale werkelijkheid is dat iedere overdracht van informatie een informatiedrager behoeft:
Van postduif tot telefoon- of videoverbinding en van ogen of oren naar hersenen, van signaallampen en vuren tot blindenstokken en geleidehonden.
Iedere ander -toch wel erfelijke- mogelijkheid tot goedkoper realiseren van informatie-overdracht zou vanwege het grote overlevingsnut allang wijder verspreid zijn dan die kwetsbare ogen en oren.
Roeland