Wat is de zin van het leven?

[VseslavBotkin]

Ik was gisteren ff bij de snackbar langs gegaan en
zat thuis lekker te smikkelen terwijl ik een AHA-erlebnis ervoer.

• Het leven is net als een Frikandel:
  • je kunt het zelf speciaal maken!

"Snackbar"? Jij bent toch Limburgs, niet? Dat heet voor zover ik weet gewoon een "frituur".

[doctorwho]

Wat is de zin van leven?
Wat is de zin van de aarde, maan en zon?
Wat is de zin van dit universum?

Wat is de zin van vragen met vragen beantwoorden?

Dat weet je toch, je doet het namelijk zelf?

Dat iemand iets zelf doet lik mij geen legitieme grond om vervolgens zelf het antwoord niet te geven sterker nog het is een "jij bak"

[HierEnNu]

Ik was gisteren ff bij de snackbar langs gegaan en
zat thuis lekker te smikkelen terwijl ik een AHA-erlebnis ervoer.

• Het leven is net als een Frikandel:
  • je kunt het zelf speciaal maken!

"Snackbar"? Jij bent toch Limburgs, niet? Dat heet voor zover ik weet gewoon een "frituur".

Ik noem zulks gewoonlijk inderdaad 'friettent', maar ja, een Frikandel noem ik gewoonlijk Berelul en zulke Limlandse babbelpraatjes zijn wel erg plat en iets moeilijker te combineren met dat AHA-erlebnis. Ik bedoel:

• Het leven is net als een Berelul:
  • je kunt het zelf speciaal maken!
    

[HierEnNu]

Veel mensen willen niet oud zijn,
maar wel ouder worden,
maar ja, er is dan ook slechts één effectieve wijze om niet ouder te worden,
hoewel, er is ook een ander soort ouder worden.
Dat soort van ouder worden gaf wel degelijk zin aan mijn leven!

VIEREN dat je OUDER wordt!

Destijds in 2001 werd ik ouder en geloof me of niet, maar dat heb ik gevierd en eerlijk gezegd: dat vier ik nog steeds iedere dag weer, terwijl ouder zijn toch best wel vaak bepaald geen feestje is, want kinderen hebben en daar zo goed mogelijk voor zorgen,
zulks is geen sinecure, maar toch:

• als ik vanaf morgen geen ouder meer
  zou zijn, dan zou me dat de rest van
  mijn leven intens verdriet doen!

Terwijl ik destijds in 2001 ouder werd was ik nog best wel jong, ik was namelijk pas 44. Paradoxaal genoeg is 44 eigenlijk best wel al oud om ouder te worden, maar voor mij persoonlijk gold dat ik als het ware opnieuw werd geboren.

Nog maar een paar jaar vóór ik ouder werd voelde ik me zó oud, dat ik het hoogtijd vond om te sterven. Ik overleefde die periode echter, [gelukkig!], en ben tevens intens dankbaar voor die dure levensles die de periode vóór ik ouder werd met zich meebracht te weten:

• Qua leeftijd niet ouder
  worden kan alleen door
  te stoppen met leven,
  maar ouder zijn?
  Dat vier ik iedere dag!

[doctorwho]

VIEREN dat je OUDER wordt![/b]

Ik vier elke dag het ouder worden zonder ouder te zijn

[Peter van Velzen]

VIEREN dat je OUDER wordt![/b]

Ik vier elke dag het ouder worden zonder ouder te zijn

Wil je beweren dat je negen maanden geleden, elke dag een vrouw zwanger heb gemaakt?

[doctorwho]

Ik vier elke dag het ouder worden zonder ouder te zijn

Wil je beweren dat je negen maanden geleden, elke dag een vrouw zwanger heb gemaakt?

Nee hoor letterlijk in leeftijd toenemen zonder vader te zijn

[HierEnNu]

VIEREN dat je OUDER wordt!

Ik vier elke dag het ouder worden zonder ouder te zijn

Heerlijk toch, iedere dag je eigen verjaardagsfeestje vieren zonder voor een oppas te hoeven zorgen, maar aan de andere kant lijkt het me niet echt aantrekkelijk om iedere dag opnieuw geconfronteerd te worden met het feit dat je weer een jaar ouder bent dan een jaar geleden!

[doctorwho]

Heerlijk toch, iedere dag je eigen verjaardagsfeestje vieren zonder voor een oppas te hoeven zorgen, maar aan de andere kant lijkt het me niet echt aantrekkelijk om iedere dag opnieuw geconfronteerd te worden met het feit dat je weer een jaar ouder bent dan een jaar geleden!

Daarom vier ik het ook per dag

[HierEnNu]

Ik quote mezelf ff
ter inleiding van de mijns inziens paradoxale waarheid
die ik zelfspottend onder de aandacht wil brengen:

Sinds ik stopte met daar naar te zoeken en juist daardoor andere [in dit leven veel belangrijkere!] heerlijkheden begon te vinden zoals bijvoorbeeld 'Onvoorwaardelijke Liefde', toch ook geen kleinigheid, is als vanzelf vanwege mijn zingeving door middel van zelfonderzoek Non-Dualisme en Advaita Vedanta op mijn pad gekomen. Ik waak ervoor om terug het religieuze pad opgezogen te worden, maar dankzij[?] het inzicht dat Bewustzijn IS
gloort er iets aan de horizon, zo van:

• "Het leven is voor Bewustzijn een voertuig, een middel, tot Zelfonderzoek.

Projectie, wishful thinking en self fulfilling prophecy in één pakketje!

Quote UG Krishnamurti Self-knowledge self-realisation Noself.jpg (28.4 KiB) 1724 keer bekeken

NIETS

Ik smul van zulke paradoxale waarheden, heerlijk!

Na al dat werk en inspanningen ontdekken dat al mijn zelfonderzoek op NIETS gebaseerd is
want er blijkt geen zelf te zijn wat te onderzoeken valt ...

Saillant detaill:

• 'mijn' mening dat ALLes niet-twee is,

is dus ook op NIETS gebaseerd!

[dikkemick]

Dit alles maakt t leven de moeite waard. Om zulke "waarheden" te kunnen doorgronden.

[Dries]

Het leven is alles en de dood is niets.
Als er enkel ellende in het leven is, dan lijkt het misschien alsof men niets zou verliezen wanneer men voor de dood zou kiezen.
In het leven is niet enkel doodsheid maar ook leven. Als men vreugde of liefde in zich voelt, dan wordt het haast onmogelijk om voor de dood te kiezen.
Gelukkig zijn heeft zo'n slechte naam gekregen. Het was zo'n hype en mensen leken regelmatig ongelukkig te worden van het proberen om gelukkig te zijn. Psychiater Dirk De Wachter zei dan: "We moeten terug leren ongelukkig te zijn." Dat is een punt. Maar iemand die depressief is, die is als een gevangene die een gewicht aan een ketting meesleurt. Die persoon lijkt te hoeven leren om niet ongelukkig te zijn. Om zich te bevrijden van die balast. Om is vreugde te voelen en om niet weer stuk te gaan en weer down te worden. Dat is de bevrijding. Om open wondes achter te laten zodat iedereen er niet bedoeld of onbedoeld zout kan instrooien.
Soms lijken mensen zich zo hard te willen begraven met hun oordeel. Maar hoe meer grond ze over zich scheppen, hoe meer het lijkt duidelijk te worden dat ze iemand anders begraven dan zichzelf. En als men dan helemaal begraven lijkt, dan kan men net zien dat men er niet in ligt. En dan kan men het achterlaten. Zo kan het ook gaan met een depressie of zelfmoordgedachten. Als men sosms dood wilt zijn, welk aspect van zichzelf wilt er dan dood? Het is dat deel van zichzelf dat lijdt, dat hulpeloos is en dat men eigenlijk niet wilt achterlaten, ook al wilt men zo niet leven. Maar eens men het toch achterlaat, kan men herleven.
En alhoewel onbeantwoorde liefde als een open wonde kan zijn. Het is ook de liefde die geneest. Het gevoel van genezing voelt aan als liefde. En de vreugde komt er uit voort.
Liefde is als een alternatief van het voeren van een strijd met zichzelf of anderen. Want in de liefde zelf, is er geen strijd.
Alleen, liefde en vreugde lijken mij niet genoeg te zijn. Men dient ook een beslissing te nemen waarmee men het leven verandert. Een andere mindset, hoe relatief bescheiden die ook moge zijn. Waarmee men tracht om iets van het leven te maken, voordat men sterft. Want als het leven wel waardevol kan aanvoelen voor zich, dan is het tijd om dat te doen voordat de dood komt. Zodat men dan met meer aanvaarding kan afscheid nemen van wat zich geschonken werd.

[HierEnNu]

Het leven is alles en de dood is niets.

De dood is beslist niet niets
de dood is voorwaardelijk om
überhaupt in leven te blijven.

Het leven is niets
zonder de dood,
zonder de dood
is er geen leven.

Dood is voor altijd
leven is tijdelijk
een oplevend vonkje
gevoed door de dood
en dus na een tijdje
is leven voorbij
is leven helemaal niets.

Niet de tijd gaat voorbij,
maar wij, wij zelf,
wij gaan voorbij!

Dood voedt Leven.jpg (17.69 KiB) 1622 keer bekeken

[HierEnNu]

Volgens onderstaande quote heb ik in het verleden ten minste een begin gemaakt met het begrijpen van de zin van het leven, want ooit in het verre toen heb ik vele, heel veel bomen geplant. Tijdens een resocialisatieprogramma waar een heel nest 'probleem'jongeren aan mee 'mocht' doen, mocht ik die jongeren begeleiden met als doel 'opkrikken van de arbeidsmotivatie' zodat ze ge[re]ïntegreerd konden worden in de arbeidsmarkt. Één van de belangrijkste peilers was uiteraard de focus op 'ritmegewenning en werk zien'.

Een project was vlug verzonnen, want het plaatselijke natuurgebied was destijds door omstandigheden onderhevig geworden aan een flinke kaalslag die met name plaats had gevonden in de bossen. De gemeente was vlug om! Wellicht had één of andere ambtenaar of zelfs de betreffende wethouder ofzo, er belang bij dat de leverancier van de jonge boompjes een flinke omzetstijging verwierf, want het aanbod van jonge boompjes overtrof de vraag verre.

Nee, dat vond ik absoluut geen probleem, want ik vond het een heel zinvol project en zelfs heden ten dage ga ik daar op die plekken waar wij destijds boompjes plantten regelmatig ff wandelen en dan geniet ik er intens van [van de illusie?] dat ik niet alleen [mede]verantwoordelijk ben voor veel van die inmiddels grote bomen daar, maar dat ik daar ook eigenhandig en eigenvoetig veel van die bomen geplant heb!

Genieten! Door te genieten geef ik veel zin aan mijn leven!

Maar of genieten het leven nou zo zinvol maakt? Gek genoeg, of juist niet[?], zou ik het heel zinvol vinden, sowieso voor mezelf, als ik een manier kon bedenken waarmee ik kon zorgen
dat andere mensen net zo veel en intens zouden kunnen genieten als ik! Ik voel me echter sowieso al intens dankbaar dat ik zelf zo intens kan genieten, en dankzij die dankbaarheid raak ik soms overspoeld door gevoelens van geluk ...

• Ja: dan BEN ik geluk[kig]!

En vervolgens creëerde ik:

• Haiku Bomen Planten:
  
  Ik plantte er veel
  en het leven bleef zinloos
  toch blijf ik planten
  
  
  

[Peter van Velzen]

Apinya Noolong schreef gisteren rond 9 uur 's avonds op Facebook: เป้าหมายชีวิต คือมีครอบครัวที่มีความสุข
Vertaling (Google): "Het doel van het leven is om een gelukkig gezin te hebben."
Dat geldt uiteraard alleen voor dieren waarvan beide ouders (veelal) bijdragen aan de opvoeding van hun nageslacht.
Maar alhoewel ik slechts stief((over)groot)vader ben, voelt het voor mij als waarheid aan.