Job schreef:
God kun je ervaren in intermenselijk verkeer.
Zoals ik ufo's kan ervaren op mijn ufoclub? We praten er iedere vrijdagavond over en ik ervaar dan de intermenselijke connectie welke "ufo" heet.
Dat is op zich jammer, want de wetenschappelijke benadering heeft zichzelf inmiddels ook voor jou toch wel bewezen?Niet door wetenschappelijke redenering. Misschien kom je dan uit bij een of andere god, maar niet de God van de Bijbel.
Ik vraag me ook af, bij welke god je met de wetenschappelijke benadering uit zou kunnen komen?
Ik noem dit een snelcursus psychologie. Zelfreflectie wellicht?Geloof begint niet bij God, maar bij mensen, bij het leven van alledag, in je manier van leven.
Hoe je omgaat met wat er gebeurt, hoe je handelt, en vanuit welke overtuiging.
hier ontgaat me iedere connectie met God (met "G") of god(en).Geloven is dus vrij alledaags. Geloven doe je juist niet in de kerk, zondagmorgen. Maar juist buiten de kerk.
In de kerk hoor je wat je als mens te doen staat. Geloven is geen apart terrein, naast het gewone leven.
Ik denk dat je hier al heel dicht bij de 'waarheid' zit. Ook IK begrijp dat er mensen voor 100% in een god geloven. En dat geloven is voor deze mensen zeker weten. Maar mij gaat het om de afstandelijke koele niet-menselijke werkelijkheid/waarschijnlijkheid van goden. DAT mensen goden ervaren snap ik. IK ervaar ufo's als onderdeel van mijn leven, maar of ze in de werkelijkheid, koel en afstandelijk ook echt bestaan? In mijn geest wel....dat is zeker.Ervaringen zijn voor sommigen religieus, voor anderen niet. Zo kunnen anderen een ervaring als gelukservaring zien.
Is het een kwestie van woorden ? Zou kunnen.
Jij hanteert het begrip "geloof" wel heel breed dan. Onhandig breed zou ik willen zeggen.Een ongelovige kan zich 'gedragen' voelen, een kracht voelen.
Ook atheïsten kunnen zich inzetten voor hun medemens. Net als gelovigen. Een atheïst die zich inzet voor voor zijn medemens, zou ik niet zomaar daarvan zeggen dat hij ongelovig is, ook al zegt hij het van zichzelf.
Nogmaals: Dit gaat mij te ver en is een misbruik van de Nederlandse taal in mijn ogen. Zo komen we nooit te weten wat het woord "geloven" betekent (In religieuze zin dan). Je maakt er een fraaie potpourri van.In mijn ogen is zo iemand gelovig. Alleen een gelovige interpreteert deze ervaring(en) anders. En gebruikt daarmee het woord God.
Hier geeft Peter van Velzen een antwoord op.Het mensbeeld wat uit de Tora en de gehele bijbel, NT, incluis, is een mensbeeld waarin de mens als Beeld van God wordt gezien.[
Dit is de interpretatie van nu, van de mens.
Beeld van God houdt tevens een opdracht in. Mens moet je worden. Dus volgens de bijbelse geloofsvisie is de mens niet 'antomatisch' mens, vanaf je geboorte. Het heeft te maken met een kwaliteit van leven. Niet biologisch, maar ethisch-moreel.
En geloven heeft met 'raakbaarheid' (graakt worden op de diepere laag van gevoel en emotie.
Dan ben je vaak als mens ook kwetsbaarder.
Dus nogmaals: Ik begrijp dat mensen geloven en dat ZIJ overtuigd zijn van het bestaan van een hogerre entiteit (welke zij God noemen). Mijn enige manier van redeneren en kennis vergaren is de wetenschappelijk/filosofische manier. God met hoofdletter maakt dan geen schijn van kans. Tenzij jij een goed verhaal hebt en dat mis ik tot nu toe.
