@RobbertVeen
Eerst kom je met een bijdrage die ik bijzonder mooi vond:
RobbertVeen schreef:ALs jij dan een andere "weg" kiest - van welke aard dan ook - dan ben ik geïnteresseerd in de kenmerken daarvan, welke waarheid ken je dan, en wat is dan het "leven" dat jouw leven beheerst. Misschien lijkt het wel op het mijne, althans op wat ik als "ideaal" zou zien.
En dan komen de "middle terms" als: vergevingsgezindheid, geweldloosheid, zorg voor vreemden en zwakkeren, een samenleving zonder dwang, religieuze tolerantie - om de hoek kijken. Dat zijn voor mij de implicaties van het evangelie. Als een ander die kan delen, zonder geloof in Jezus, ben ik heel content, want dan is er een gezamenlijke ruimte, die mij ontbreekt bij rechts-conservatieve Christenen in de VS die de oorlog in Irak hebben aangemoedigd. Ik voel me dan met hen veel minder verwant dan met jou, hoewel ik formeel het christelijk geloof met ze deel.
Ik lees dat ook in het evangelie. Op een goed moment zijn er mensen die duivelen uitwerpen, maar niet bij Jezus horen. Jezus antwoordt dan op de verontwaardigde discipelen: "Wie niet tegen ons is, is voor ons." M.a.w. wie dezelfde dingen doet, hoeft niet bij de discipelen te horen - die IS al discipel. Als jij als atheïst uit jezelf de werken doet die het evangelie van mij eist, dan ben je te benijden en dan heb ik geen enkele lust om jou te overtuigen dat je in Jezus ook nog eens "geloven" moet. Dat is dan tussen God en jou - in mijn taaltje.
Prachtig!
En METEEN erachteraan kom je met de volgende tekst:
RobbertVeen schreef:Mijn oorspronkelijke doel met het citaat was duidelijk te maken, dat ik sta voor het evangelie en dat er inderdaad geen "ander" evangelie is. Dus dan gaat het om een afwijzing van wat sommige Christelijke groeperingen - Jehovah's Getuigen bij voorbeeld - van dat evangelie hebben gemaakt. Paulus zegt het tegen Christenen die menen dat het evangelie van de genade moet worden vervangen door een evangelie van werken. Dat is een heilloze weg en uiteraard bedient hij zich dan van harde taal.
In de eerste tekst voelde je grotere verbondenheid met iemand die het evangelie van werken in zijn leven laat zien dan met christenen die het evangelie van de genade prediken maar bovengenoemde christelijke idealen niet waar maken.
In de tweede reaktie is het evangelie van werken opeens weer een heilloze weg en 'een evangelie van genade'
uiteraard een kwestie waar harde taal op zijn plaats is.
Ik voor mij concludeer dat je met een gigantisch probleem zit. Je weet heel goed dat het om ethiek gaat in het leven. En dat je overal op de wereld geestgenoten tegen kan komen, met wie je verbonden bent ongeacht wat ze voor vreemde religieuze leringen aanhangen.
Maar je hebt jezelf ooit met een ketting aan je voet vastgeketend aan allerlei tierelantijnen uit de ijzertijd... God moest verzoend worden, rechtvaardig voor God door het offer van Jezus, genade geschonken aan de gelover door de gehoorzaamheid van één mens, vrijgesproken, delen in zijn opstanding, leven onder de genade,... wat hoort er al niet bij in die ijzerwinkel van Paulus! En hoewel al die dingen er totaal niet toe doen, sterker nog, mensen kunnen ze aanhangen zonder dat je met die mensen verbonden voelt, moet je telkens uitspreken dat díe dingen het belangrijkst zijn.
Ik denk dat je hooguit kunt beweren dat Paulus ertoe oproept deze mensen "in de ban te doen."
Daar heb je het weer.
In de eerste reaktie zei je dat je je meer verbonden voelt met zulke personen die een evangelie van werken laten zien, en in de volgende reaktie moet je christenen vanwege onderlinge ruzies over 'het evangelie van genade' versus 'het evangelie van werken' weer in de ban doen.
Omdat één of andere geloofsfanaat Paulus na 2000 jaar nog altijd de maatstaf voor je denken moet zijn.
Accepteer dat ik mijn best doe om integere antwoorden te geven, en dat eeuwige oordelen over mijn motieven maakt me een beetje moe.
Ik heb voor zover ik me er bewust van ben je niet beschuldigd van hypocrisie of valse motieven. Ik beschouw je als mijn vroegere eigen persoon, iemand die na tientallen jaren volkomen verroest zit in het stramien van een bijbelgeloof waar alles moet kloppen, en je doet je uiterste best om die draadjes aan elkaar te knopen, maar het lukt je maar niet, en het blijft aan je knagen. Ik werd er ook altijd moe van. Gelovige zijn is in een draaimolen zitten die nooit ophoudt met draaien.
Gelovigen hebben een bijbel nodig als een kruk. Ze kunnen geen wet voor zichzelf zijn. Ze kunnen niet zelf hun eigen christus zijn. Alles moet ze voorgekouwd worden door een paar woordjes van Jezus en wat brieven van ene Paulus.
Ik weet dat het heel moeilijk is uit zo'n lang leven van afhankelijkheid aan een autoriteit op te groeien tot geestelijke volwassenheid waar je helemaal geen bijbel meer nodig hebt.
(dan worden ze vertrapt door God zelf, en de gelovigen zullen gaan juichen vanwege de gerechtigheid die dan zal geschieden, dan hoef je dat niet meer op te zoeken 
).
