Balzer schreef:
@Psycop:
Jouw selectiemethode voor specialisten is de enige goede, maar dan nog zijn er "specialisten" die erbuiten vallen. Wat als ik nu een specialist ben, maar ik heb geen ambitie om wetenschappelijk instituut te werken en heel veel te publiceren? - Dan zou ik vanuit mijn specialisme (en burgerschap btw) toch willen meebeslissen. Maar ik val buiten de selectie omdat ik geen "cijfers" en "onderzoeksvoorstellen" heb.
Ik weet niet of je selectie enkel tot cijfers en onderzoeksvoorstellen moet reduceren. Ook een examen kan wat aan het ligt brengen, of een intervieuw.
Een tegenargument anderzijds, is dat je de (hypothetische) voorwaarden kent, je daarmee niet akkoord verklaard, en toch toegelaten wil worden. Als de drempels niet onnoemelijk hoog zijn, moet je ze toch kunnen nemen, en lijkt jou argument een makkelijk excuus.
(zeggen dat je iets kan is niet tonen dat je het kunt...)
Over normen en waarden (@ fbs33)
Zonder al te diep hierop in te gaan, kan er gezegd worden dat normen en waarden voortvloeien uit het met veel mensen (als groepsdier) samenleven. Dàt is universeel. Hoe we het béste met elkaar kunnen samenleven, is al op tal van aspecten uitgedacht en toegepast. (Hier moet ik niet het warm water gaan uitvinden hé).
Hoewel elke invulling van normen en waarden iets relativistisch heeft, kunnen er toch een hoop opgesomd worden die wenselijk zijn voor eender welke samenleving. Gelukkig zitten we al met concrete samenlevingen, en pijnpunten (onrecht, misbruik,...) zijn vaak duidelijk aanwezig. Dààr kan zeker op ingespeeld worden.
---
Misschien dat het nuttig kan zijn aan de hand van een voorbeeld (paar voorbeelden) naar voren te schuiven hoé een technocratie tov een democratie problemen probeert aan te pakken (opnieuw, ik zie het als een denkoefening)
Neem bijvoorbeeld luchthaven-verkeer (Als belg denk ik dan aan Zaventem, maar mogelijk heeft Schiphol of een andere luchthaven ook gelijkaardige problemen).
- Het probleem is dat er een toenemende druk is om extra vluchten toe te laten, ten opzichte van klachten van geluidshinder bij omwonenden.
Democratisch: De verschillende partijën worden beinvloed door verschillende motieven (economen, bedrijven, omwonenden, verschillende gemeenten,...) En deze zijn zoiezo in conflict met elkaar. Er worden weinig of geen goede voorstellen op tafel gelegd, omdat ze een consensusmodel niet verkocht krijgen aan hun achteban (of drukkingsgroep). Verschillende plannen worden aangebracht en van de tafel geveegd, de onderhandelingen lopen spaak, en niemand is tevreden (de omwoners niet, want er is nog steeds hinder, de bedrijven niet, want ze weten niet of uitbreiding mogelijk is of niet).
Technocratisch: De dosiers worden bijeengelegd en onderzocht op de waarheidswaarde van de verschillende claims. Er moet een trade-off gevonden worden tussen de kosten en de baten. Dit hoeft niet lang te duren. Nieuw plan wordt doorgevoerd, een (transparant!) dosier met uitleg (op maat) gaat naar alle betrokkenen, en er is zekerheid voor de situatie. Voorts wordt er aangegeven binnen welke marges er nog speling mogelijk is en wat de verwachtte ontwikkeling gaat zijn. Na evalutie op N maanden (en/of gedurende Y jaren), worden eventuele bijsturingen toegpast.
Resterende problemen moeten dan mee in calcullus gebracht worden op middellange en lange termijn.
Enfin, op het voorbeeld valt nog veel af te dingen, maar ik hoop dat de idee duidelijk is: Verminderen van belangen-vermenging, transparantie, en een ratio voor de besluitname, éérder dan een politieke ideaalbeelden en met partijen die aan een onderhandelingstafel zitten.
mvg
Psycop