ChaimNimsky schreef: ↑14 apr 2025 15:48
Mus schreef: ↑14 apr 2025 15:34Kijk dat is mooi. Ik ben namelijk wel ervaringsdeskundige als gevolg van overgeërfd trauma via mijn ouders - zoek bv eens op wat dat inhoud voor je met een oordeel over mijn persoon komt want is en blijft al te gemakkelijk mij met een beschuldigende vinger na te wijzen ChaimNimksy zonder dat je zelf beseft waar het nu werkelijk om gaat.
Verder zou ik willen toevoegen dat het duidelijk is dat mijn gevoelens over jou volk je raakt ChaimNimsky en dat het daarmee duidelijk is dat je vooralsnog geen ruimte kunt of wilt laten voor mijn achtergrond en gevoelens, dat zij dan zo. Het is voor mij, in tegenstelling tot wat jij er van lijkt te willen maken, voor mij geen kwestie van wie het verst kan plassen ChaimNimsky. Het gaat mij veel meer om het punt hoe het kan dat een volk dat zelf zoveel heeft geleden - een volk waar jij onderdeel vanuit maakt - niet (h)erkent dat zij het zelfde leed een ander volk aandoen, zonder, zoals gezegd, in een ver-plas wedstrijdje te belanden, en hoe het dat dan vervolgens voor zichzelf goedpraat. Ik ben er oprecht nieuwsgierig naar? Wat ligt er onder?
Niet alle Joden zijn Israeli's en niet alle Israeli's zijn eensgezind aangaande het beleid jegens de Palestijnen. Bovendien gaat het conflict niet over superioriteit, maar over veiligheid en trauma. Na duizenden jaren van vervolging, pogroms, genocides en een genocide op ongekende schaal leeft er bij veel Joden - zeker in Israel - een diepgeworteld gevoel van bestaansdreiging. De staat Israel is mede gesticht om de Sjo'ah nooit meer mee te maken. Dat neemt niet weg dat Palestijnen vandaag lijden, maar verklaart wel waarom Israel zo sterk inzet op veiligheid -- zelfs als dat soms ten koste van anderen gaat. Slachtofferschap verandert mensen niet automatisch in heiligen, maar leidt een diep collectief trauma juist tot angst, verharding en wellicht morele blinde vlekken. Dat zie je bij andere volkeren ook. Tenslotte is er lijden aan beide kanten: Palestijnen lijden onder bezetting, geweld en blokkades, maar Israeli's lijden onder raketten, aanslagen en het verlies van vertrouwen. Geen van beide kanten is een karikatuur -- het zijn mensen met echte angsten, trauma’s en hoop. Ik hoor niet zozeer bij degenen met een trauma (dat denk ik in ieder geval), maar vele Israeli's wel.
Ik ben namelijk wel ervaringsdeskundige als gevolg van overgeërfd trauma via mijn ouders.
Wat zeggen de jaren vijftig jou dan?
Dit is het eerst moment dat ik iets van een opening tot gesprek ervaar. Kijk ChaimNimsky ik snap wat je aangeeft en erken dat ook maar wat ik oprecht nog steeds niet snap is dat een volk dat zelf zo geleden heeft - vanaf het vroegste begin - bereid is geweest een ander volk het zelfde lot en leed te laten ondergaan als het zelf heeft ondergaan.
Is het werkelijk zo dat ene volk ten koste van het andere volk, het daarmee onveilig cq letterlijk levensbedreigend makend voor die ander, zichzelf een plek mag veroveren omdat het zelf veiligheid verlangd? Vinden we het moreel verantwoord dat het recht van de sterkste geldt, vooral wanneer het voortkomt uit angst? Wat zegt over ons als mensheid?
Het gaat me niet om schuld, de schuldvraag is wel het minst interessant van alle vragen. Het gaat mij vooral om bewustwording, wat hebben we gedaan in naam van…..hoe pijnlijk ook, kunnen we dat eerlijk onder ogen te komen?
Wanneer we werkelijk vrede willen zijn dat de vragen die we volgens mij aan onszelf moeten stellen. En nogmaals dit is geen wedstrijdje ver-plassen, dit zijn eerlijke en oprechte vragen die ook aan mezelf stel.
En om je vraag te beantwoorden wat de jaren vijftig me zeggen? Vrij weinig eerlijk gezegd. Ik ben opgegroeid bij zwaar getraumatiseerde ouders en dat heeft diepe sporen nagelaten, zo diep dat ik de rest van mijn leven bezig zal zijn met herstellen omdat wanneer ik daar niet mee bezig ben mijn leven om moverende redenen een levende hel wordt. Het leven is niet voor iedereen rozengeur en maneschijn waar we ons bezig kunnen houden met andere ook belangrijke zaken, en ik ben daar tot mijn spijt ook één van.
Het universum bestaat bij de gratie van bewustzijn. Zonder bewustzijn geen universum.
en je er niet 