Peter van Velzen schreef: ↑16 mar 2025 07:25
Dat verschil is niet altijd duidelijk, aangezien er doorgaans noch sprake van een directe dreiging, en vaak ook geen bewijs werd geleverd. heb de aanslagen van 1950 t/m 1983 doorgelopen en kwam 12 personen tegen waarvan niet duidelijk of en in hoeverre ze een bedreiging voor Israël vormden.
-
Geen van de drie aanslagen in in de zestiger jaren was een terroristisch leider.
Dat was Operatie Damocles -- een Mossad-missie in de jaren 60 om Duitse wetenschappers en werkers te elimineren die Egypte hielpen bij de ontwikkeling van raketten die Israel konden bedreigen. Deze wetenschappers, die vaak een Nazi-verleden hadden, werkten aan massavernietigingswapens voor een vijandige staat, waardoor hun neutralisatie noodzakelijk werd voor Israels overleving.
Bassam Aboe Sharief was een hooggeplaatst lid van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, een terreurgroep die berucht was om vliegtuigkapingen, bomaanslagen en aanvallen op Israelische burgers. Hij was een van de belangrijkste propagandisten en strategen van de organisatie, betrokken bij de coördinatie en verspreiding van terroristische ideologie, evenals bij operaties tegen Israelische doelen. In 1972 ontving hij een met explosieven gevuld boekje om een signaal af te geven.
[*]
Wael Zwaiter was een dichter en vertaler. Geen terroristische leider.
Me'ier Amiet - de voormalige directeur van de Mossad van tot 1968 - heeft toegegeven dat dit een vreselijke fout was.
De Mossad beschouwde Hoessein al Basjier als een bedreiging vanwege zijn onophoudelijke betrokkenheid bij het ondersteunen van terreur en het verbinden van Palestijnse groepen met andere vijandige naties zoals de voormalige Sovjet-Unie.
[*]
Basil Al Kubaisi was wel betrokken bij enkele aanslagen in Iraq (die echter niet Israël betroffen), maar toen hij werd vermoord was hij hoogleraar internationaal recht aan de Amerikaanse Univeriteit van Beirut.
[*]
Kamal Butran Nasser was politicus, schrijver en dichter. Hij trad op als spreker namens de PLO
Kamal Boetran Nasser werd door de Mossad geneutraliseerd vanwege zijn invloed op de politieke en diplomatieke inspanningen van de Palestijnen die gewelddadige middelen voor hun strijd tegen Israel steunden.
Zaiad Moechasie was een belangrijke PLO-officier en speelde een cruciale rol in de diplomatieke en militaire activiteiten van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, was betrokken bij de coördinatie van operaties en contacten tussen verschillende Palestijnse groeperingen en met andere staten en inlichtingendiensten, zoals de voormalige Sovjet-Unie.
[*]
Yahya El Mashad was een Egyptisch wetenschapper die betrokken was bij het Iraakse nucleaire programma.
De Mossad beschouwde Jahija el Masjad als een ernstige bedreiging voor de veiligheid van Israel vanwege zijn sterke en invloedrijke betrokkenheid bij het Iraakse nucleaire programma, aangezien het ontwikkelen van kernwapens door Irak de Israelische veiligheid direct zou bedreigen.
Armante was een Braziliaanse luitenant-kolonel van de luchtmacht en nucleair fysicus die het parallelle nucleaire programma organiseerde en betrokken was bij het Braziliaans-Duitse Atomaire Energieverdrag van 1975. Volgens bronnen van de Braziliaanse regering werd hij door een Israelische agent onderzocht vanwege zijn betrokkenheid bij het Braziliaanse nucleaire programma, maar de Mossad ontkent noch bevestigt betrokkenheid bij zijn dood en die van Mamoen Meraisj.
Misdadigers moet wat mij betreft brecht worden, en niet vermoord.
Nee, het gaat de Mossad niet om het berechten van misdadigers, maar om nationale veiligheid. Sterker, Israel vond en rekruteerde Otto Skorzeny - een voormalige SS-officier en zeer beruchte Nazi-commandant - om te helpen bij het saboteren van het Egyptische raketprogramma. Skorzeny - ooit Hitlers favoriete commandosoldaat - sloot onder dwang een deal met de Mossad in ruil voor bescherming tegen vervolging, een paspoort en wat geld. Met zijn contacten en kennis hielp hij Israel om het Duitse wetenschappelijke team in Egypte te ontmantelen, waardoor Operatie Damocles een succes werd.
De ontvoering van Adolf Eichmann door de Mossad in 1960, in plaats van zijn onmiddellijke neutralisatie, was strategisch en juridisch gemotiveerd, om hem publiekelijk te laten berechten, waarbij de slachtoffers van de Holocaust zijn aanklager werden. Andere nazi's werden vervolgens gewoon ter plekke geneutraliseerd -- vaak wel op een zeer pijnlijke en vooral vernederende manier -- ter voorbeeld.
