Reïncarnatie in de diverse vormen.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Organisch leven zou niet mogelijk zijn geweest zonder bezieling.

Dat lijkt me volkomen onjuist.
Le probeert via de 'achterdeur' de Vis Vitalis weer on te voeren.
Da idee is echte al een kleine eeuw geleden door de wetenschap ontkracht en verworpen.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Je verwart:
1. Er naar zoeken.
2. Het gevonden hebben.

Nee, ik verwar zulks niet en begrijp je punt, maar ik ben van mening
dat er meer mogelijk is dan wat reeds wetenschappelijk bewezen is.

Er bestaan slecht bewijzen.
Het begrip wetenschappelijk bewijs stamt van Gelovigen die zo proberen (net als jij) om te suggereren dat er ook andere typen bewijzen bestaan.

Je stelt ook dingen voor als open kwesties terwijl ze het niet zijn.

Daarnaast speel je ook nog een variant van het Galileo Gambiet.

[axxyanus]

Een serie beweringen die totaal negeren dat er geen enkele aanwijzing voor is, dat er buiten de hersenen van een levend persoon enig menselijk bewustzijn bestaat.

Jouw bewering dat er geen enkel bewustzijn buiten de hersenen bestaat, baseert zich op wat we op dit moment kunnen meten en observeren.

Wat is het alternatief? Op wat zouden we ons anders moeten baseren?

De wetenschap heeft echter nog geen volledige verklaring voor bewustzijn zelf, laat staan een mogelijk Universeel Bewustzijn. Het feit dat iets niet bewezen is, betekent niet dat het onmogelijk is. Wetenschap onderzoekt wel vaker zaken die ooit als onmogelijk of onbewijsbaar werden beschouwd.

Is er dan een Universeek Bewustzijn? Hoe manifesteert zich dat?

En inderdaad het feit dat iets niet bewezen is, betekent niet dat het onmogelijk is. Maar hoe lang blijven we in de mogelijkheid van iets geloven, als het maar niet aangetoond kan worden?

Zo zijn er bijvoorbeeld wetenschappers zoals Roger Penrose en Stuart Hameroff
die non-lokaliteit en het universum als mogelijke bewustzijnsbron onderzochten.

Penrose bijvoorbeeld speculeert dat kwantumtoestanden van bewustzijn mogelijk interactie
hebben met het fundament van de werkelijkheid, wat sommigen, waaronder ik, interpreteren
als als een vorm van 'Universeel Bewustzijn'. Kwantummechanica kent het concept van
non-lokaliteit, waarbij de toestand van een deeltje niet beperkt is tot een specifieke plaats of
tijd. Als bewustzijn inderdaad afhankelijk is van kwantumprocessen, opent dit de mogelijkheid
dat bewustzijn niet strikt gebonden is aan het fysieke lichaam.

Voor zover ik op de hoogte ben, hebben natuurkundige serieuse vragen bij hoe Penrose en Hameroff Kwantummechanica proberen toe te passen. Ik heb ooit Laurence Kraus zien reageren op een uiteenzetting van Hameroff en dat kwam er op neer dat Hameroff er volledig naastzat hoe hij kwantummechanica probeerde toe te passen.

En wat voor resultaten kunnen Penrose en Hameroff ondertussen voorleggen?

Hameroff en Penrose suggereren dat de kwantumtoestanden die bewustzijn mogelijk
maken, afhangen van processen in de geometrie van ruimte-tijd op de Planck-schaal.
In hun theorie is bewustzijn dus niet slechts een biologisch fenomeen, maar mogelijk
een fundamentele eigenschap van de fysieke werkelijkheid zelf.

En hoe is dat dan een verklaring? Het bovenstaand lijkt me juist het opgeven van het zoeken naar een verklaring. Het legt bv op geen enkele manier uit hoe die fundamentele eigenschap van de werkelijkheid zich wel in mensen lijkt te manifesteren maar niet in insecten bv.

[Ivar]

Hier stopt het bij mij.
Het roept alleen vragen op.
Vooral als ik bedenk hoeveel mensen, biologische wezens met een ziel, mij zijn voorgegaan en hoeveel zullen nog er volgen?
Zielen die ooit geïncarneerd waren en zullen reïncarneren, maar onvoldoende zielen om de steeds groeiende aantallen mensen te voorzien.

Zoals ik het omschreven heb, vormen apen het meest voor de hand liggende stadium vóór de mens. In de tijd dat het aantal mensen geëxplodeerd is, is het aantal apen in de wereld (en andere relatief intelligente dieren) drastisch gedaald. Het is niet ondenkbaar dat veel zielen prematuur als mensen zijn gereïncarneerd. Wellicht is de drang om een Kosmisch Alfamannetje te vereren (de monotheïstische "God" die absolute gehoorzaamheid eist) daar wel aan gerelateerd.

Bovendien bevindt de ziel zich buiten de ruimtetijd en vormen afstanden in het universum dus geen belemmering. Wellicht is er een paar eeuwen geleden elders in het universum een mensheid uitgestorven - of een deel ervan - en zijn al die zielen nu hiernaartoe gekomen.

Op de schaal van het universum is dit dus geen probleem.

Verder is het zo dat de ziel niet onmiddellijk hoeft te reïncarneren. De ziel kan tussen twee levens in jarenlang ongeïncarneerd blijven. De fluctuaties van het aantal mensen (door oorlogen, ziektes enz.) zijn dus prima op te vangen.

[Maria]

Hier stopt het bij mij.
Het roept alleen vragen op.
Vooral als ik bedenk hoeveel mensen, biologische wezens met een ziel, mij zijn voorgegaan en hoeveel zullen nog er volgen?
Zielen die ooit geïncarneerd waren en zullen reïncarneren, maar onvoldoende zielen om de steeds groeiende aantallen mensen te voorzien.

Bovendien bevindt de ziel zich buiten de ruimtetijd en vormen afstanden in het universum dus geen belemmering. Wellicht is er een paar eeuwen geleden elders in het universum een mensheid uitgestorven - of een deel ervan - en zijn al die zielen nu hiernaartoe gekomen.

Wellicht............

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Zoals ik het omschreven heb, vormen apen het meest voor de hand liggende stadium vóór de mens.

Dat klopt helemaal.
De mens is namelijk een aap en niet iets anders.

[HierEnNu]

Je verwart:
1. Er naar zoeken.
2. Het gevonden hebben.

Nee, ik verwar zulks niet en begrijp je punt, maar ik ben van mening
dat er meer mogelijk is dan wat reeds wetenschappelijk bewezen is.

Er bestaan slecht bewijzen.Het begrip wetenschappelijk bewijs stamt van Gelovigen
die zo proberen (net als jij) om te suggereren dat er ook andere typen bewijzen bestaan.

De Wikipedia 'denkt' kennelijk anders over het begrip wetenschappelijk bewijs:

• Wetenschappelijk bewijs

Ik begrijp dat bewijs belangrijk is in de wetenschap. De afwezigheid van bewijs is echter
niet hetzelfde als bewijs van afwezigheid. Veel concepten waren ooit onbewijsbaar
totdat nieuwe technieken en inzichten zulks mogelijk maakten.

Ik probeerde helemaal niet te suggereren dat er ook andere typen bewijzen bestaan,
maar inderdaad, naast wetenschappelijk bewijs bestaan er ook andere vormen van bewijs:

• juridisch bewijs, anecdotisch bewijs, ervaringsbewijs,
  pragmatisch bewijs [gewoon omdat het werkt] en
  bewijs gebaseerd op logica en deductie [logisch bewijs?]

Je stelt ook dingen voor als open kwesties terwijl ze het niet zijn.

Ik heb mijn schrijfsel nog eens teruggelezen:
ik kan niet ontdekken dat ik iets schreef over 'open kwesties' die het niet zijn.
Graag een quote waar jij zulks uit afleidt?

Daarnaast speel je ook nog een variant van het Galileo Gambiet.

Ik heb competitie geschaakt op provinciaal niveau,
maar die opening kende ik nog niet!

Ik heb mijn schrijfsel nog eens teruggelezen:
ik kan niet ontdekken of en waar ik een waarheidsclaim uitte.
Als jij dat anders ziet, dan graag een quote waar jij zulks uit afleidt?

Als ik jouw opmerking over Galileo Gambiet goed begrijp dan betekent zulks dat ik de weerstand die mijn schrijfsel oproept gebruik alsof zulks voor mij de juistheid bevestigd. Mijn punt is echter niet dat ik van de juistheid overtuigd ben, maar wel dat ik vind dat bepaalde ideeën onderzoek verdienen ondanks dat er geen wetenschappelijk bewijs voor is.

[Ivar]

De mens is namelijk een aap en niet iets anders.

"Ik ben slechts een aap"



Wat wetenschappelijk bewijs en zo betreft:

Ik ben van mening dat mijn speculaties betrekking hebben op een gebied waarover de wetenschap nog geen beslissende ontdekkingen heeft gedaan. I fucking love science, maar er valt nog heel veel te ontdekken, vooral over bewustzijn en wat er vóór de oerknal bestond, en we hoeven daarbij echt niet voortdurend door microscopen en telescopen te turen. Mogelijk zijn er aspecten van het bestaan die niet empirisch te bewijzen zijn maar wel rationeel te bevatten.

[HierEnNu]

Een serie beweringen die totaal negeren dat er geen enkele aanwijzing voor is, dat
er buiten de hersenen van een levend persoon enig menselijk bewustzijn bestaat.

Jouw bewering dat er geen enkel bewustzijn buiten de hersenen bestaat,
baseert zich op wat we op dit moment kunnen meten en observeren.

Wat is het alternatief? Op wat zouden we ons anders moeten baseren?

Een alternatief voor mij is om aanwijzingen niet bij voorbaat te negeren.
Dus gewoon wat ruimte laten voor mogelijkheden buiten de grenzen van wat we nu kunnen
meten of observeren. Onze huidige waarnemings- en meetmethoden zijn immers beperkt
door de technologieën en theorieën die we op dit moment reeds hebben.

De wetenschap heeft echter nog geen volledige verklaring voor bewustzijn zelf,
laat staan een mogelijk Universeel Bewustzijn. Het feit dat iets niet bewezen is,
betekent niet dat het onmogelijk is. Wetenschap onderzoekt wel vaker zaken die
ooit als onmogelijk of onbewijsbaar werden beschouwd.

Is er dan een Universeek Bewustzijn? Hoe manifesteert zich dat?

Ik pretendeer niet te weten en/of te kunnen bewijzen dat het Universeel Bewustzijn bestaat.
Ik besef ook dat zulks een concept is dat buiten de huidige wetenschappelijke kaders valt,
maar ik vind het om die redenen niet onzinnig of onmogelijk.

Als dat Universeel Bewustzijn bestaat, zal het zich waarschijnlijk manifesteren op manieren die moeilijk op een objectieve manier vast te stellen zijn met onze huidige instrumenten. Ons lichaam brengt mede door middel van ons brein en een netwerk van kleine interacties kennelijk een emergente eigenschap voort zoals menselijk bewustzijn. Waarom zou het Universeel Bewustzijn dan niet op macroschaal een collectieve emergente eigenschap kunnen zijn van het universum?

Ik kan wel zelf ervaren hoe Universeel Bewustzijn zich bij mij manifesteert en daar iets over vertellen voor zover ik daar de woorden voor kan vinden. Ik kan bijvoorbeeld tijdens diepe meditatie kiezen voor een inkrimpend of uitdijend bewustzijn. Inkrimpend kan zo ver gaan tot ik nog slechts één plekje van mijn lijf voel, vergelijkbaar met wanneer je met een hamer op je duim slaat en niets meer voelt dan de pijn in die duim. Uitdijen kan zo ver gaan tot ik het gevoel heb de hele aarde te zijn of zelfs het universum. Als ik dat fysiek voelen loslaat en kies voor een inkrimpend bewustzijn binnen in mijn mentale innerlijk, dan kan 'ik' het centrum van mijn mentale innerlijk bereiken en daar volledige gedacheloosheid ervaren, of nog verder inkrimpen en dan Universeel Bewustzijn ervaren, net zoals wanneer ik kies voor uitdijend bewustzijn. Zo kan ik ook, als ik kies voor uitdijend bewustzijn en het gevoel heb het universum te zijn, nog verder uitdijen en dan zo het centrum van mijn mentale innerlijk bereiken en daar volledige gedacheloosheid ervaren.

Anders en korter verwoord:
voor mij manifesteert Universeel Bewustzijn zich tijdens diepe meditatie. Door bewust mijn aandacht te richten, kan ik mijn ervaring van bewustzijn laten inkrimpen tot een enkel punt in mijn lichaam, alsof ik niets anders meer voel dan dat ene plekje. Omgekeerd kan ik mijn bewustzijn laten uitdijen, eerst tot het gevoel dat ik één ben met de aarde, en uiteindelijk tot een ervaring waarin ik het universum zelf lijk te omvatten. Wat ik daarbij als heel bijzonder ervaar, is dat deze uitersten van inkrimping en uitdijing samen komen in een staat van gedachteloosheid.

Alsof ik via beide wegen een mentaal innerlijk centrum kan bereiken
waar alle concepten van 'ik' en 'niet-ik' verdwijnen.

Ik weet niet of dit het 'Universeel Bewustzijn' is zoals dit filosofisch bedoeld wordt.
Ik ervaar zulks wel als een directe en betekenisvolle ervaring van éénheid.
Éénheid die veel verder gaat dan mijn fysieke en mentale grenzen.

En inderdaad het feit dat iets niet bewezen is, betekent niet
dat het onmogelijk is. Maar hoe lang blijven we in de mogelijkheid
van iets geloven, als het maar niet aangetoond kan worden?

Misschien blijf ik open staan voor zowel reïncarnatie als ook voor de materialistische dood tot het moment dat ik gestorven ben, en ben ik daarna voor eeuwig dood. Misschien blijf jij overtuigd van de materialistische dood tot het moment dat jij gestorven bent, zonder ooit één seconde serieus de mogelijkheid van reïncarnatie te overwegen, terwijl jij daarna in een volgend leven de eerste mens zou zijn die wetenschappelijk bewijs levert voor het bestaan van reïncarnatie.

En jij vervolgens, rokend, in het leven daar weer na:

Reincarnatie.jpg (26.94 KiB) 347 keer bekeken

Helaas weet ik op jouw opmerkingen en vragen ten aanzien van Penrose en Hameroff geen antwoorden omdat ik er te weinig kennis van heb. Maar die reactie die jij ooit zag van Laurence Kraus op een uiteenzetting van Hameroff, die er op neer kwam dat Hameroff er volledig naastzat hoe hij kwantummechanica probeerde toe te passen, daar ben ik best wel nieuwsgierig naar.

[Peter van Velzen]

Een serie beweringen die totaal negeren dat er geen enkele aanwijzing voor is, dat er buiten de hersenen van een levend persoon enig menselijk bewustzijn bestaat.

Jouw bewering dat er geen enkel bewustzijn buiten de hersenen bestaat, baseert zich op wat we op dit moment kunnen meten en observeren. De wetenschap heeft echter nog geen volledige verklaring voor bewustzijn zelf, laat staan een mogelijk Universeel Bewustzijn. Het feit dat iets niet bewezen is, betekent niet dat het onmogelijk is. Wetenschap onderzoekt wel vaker zaken die ooit als onmogelijk of onbewijsbaar werden beschouwd.

Ik zeg helemaal niet dat er geen bewustzijn buiten de hersenen bestaat. Afhankelijk van wat je met bewustzijn bedoelt, kan het ook bij levensvormen zonder neuronen voorkomen. (denk bijvoorbeeld aan een platworm). Ik zeg dat er geen enkele aanwijzing is voor menselijk bewustzijn buiten de hersenen.

[Yours]

Jouw bewering dat er geen enkel bewustzijn buiten de hersenen bestaat,
baseert zich op wat we op dit moment kunnen meten en observeren.

Wat is het alternatief? Op wat zouden we ons anders moeten baseren?

Een alternatief voor mij is om aanwijzingen niet bij voorbaat te negeren.
Dus gewoon wat ruimte laten voor mogelijkheden buiten de grenzen van wat we nu kunnen
meten of observeren. Onze huidige waarnemings- en meetmethoden zijn immers beperkt
door de technologieën en theorieën die we op dit moment reeds hebben.

De wetenschap heeft echter nog geen volledige verklaring voor bewustzijn zelf,
laat staan een mogelijk Universeel Bewustzijn. Het feit dat iets niet bewezen is,
betekent niet dat het onmogelijk is. Wetenschap onderzoekt wel vaker zaken die
ooit als onmogelijk of onbewijsbaar werden beschouwd.

Is er dan een Universeek Bewustzijn? Hoe manifesteert zich dat?

Ik pretendeer niet te weten en/of te kunnen bewijzen dat het Universeel Bewustzijn bestaat.
Ik besef ook dat zulks een concept is dat buiten de huidige wetenschappelijke kaders valt,
maar ik vind het om die redenen niet onzinnig of onmogelijk.

Als dat Universeel Bewustzijn bestaat, zal het zich waarschijnlijk manifesteren op manieren die moeilijk op een objectieve manier vast te stellen zijn met onze huidige instrumenten. Ons lichaam brengt mede door middel van ons brein en een netwerk van kleine interacties kennelijk een emergente eigenschap voort zoals menselijk bewustzijn. Waarom zou het Universeel Bewustzijn dan niet op macroschaal een collectieve emergente eigenschap kunnen zijn van het universum?

Ik kan wel zelf ervaren hoe Universeel Bewustzijn zich bij mij manifesteert en daar iets over vertellen voor zover ik daar de woorden voor kan vinden. Ik kan bijvoorbeeld tijdens diepe meditatie kiezen voor een inkrimpend of uitdijend bewustzijn. Inkrimpend kan zo ver gaan tot ik nog slechts één plekje van mijn lijf voel, vergelijkbaar met wanneer je met een hamer op je duim slaat en niets meer voelt dan de pijn in die duim. Uitdijen kan zo ver gaan tot ik het gevoel heb de hele aarde te zijn of zelfs het universum. Als ik dat fysiek voelen loslaat en kies voor een inkrimpend bewustzijn binnen in mijn mentale innerlijk, dan kan 'ik' het centrum van mijn mentale innerlijk bereiken en daar volledige gedacheloosheid ervaren, of nog verder inkrimpen en dan Universeel Bewustzijn ervaren, net zoals wanneer ik kies voor uitdijend bewustzijn. Zo kan ik ook, als ik kies voor uitdijend bewustzijn en het gevoel heb het universum te zijn, nog verder uitdijen en dan zo het centrum van mijn mentale innerlijk bereiken en daar volledige gedacheloosheid ervaren.

Anders en korter verwoord:
voor mij manifesteert Universeel Bewustzijn zich tijdens diepe meditatie. Door bewust mijn aandacht te richten, kan ik mijn ervaring van bewustzijn laten inkrimpen tot een enkel punt in mijn lichaam, alsof ik niets anders meer voel dan dat ene plekje. Omgekeerd kan ik mijn bewustzijn laten uitdijen, eerst tot het gevoel dat ik één ben met de aarde, en uiteindelijk tot een ervaring waarin ik het universum zelf lijk te omvatten. Wat ik daarbij als heel bijzonder ervaar, is dat deze uitersten van inkrimping en uitdijing samen komen in een staat van gedachteloosheid.

Alsof ik via beide wegen een mentaal innerlijk centrum kan bereiken
waar alle concepten van 'ik' en 'niet-ik' verdwijnen.

Ik weet niet of dit het 'Universeel Bewustzijn' is zoals dit filosofisch bedoeld wordt.
Ik ervaar zulks wel als een directe en betekenisvolle ervaring van éénheid.
Éénheid die veel verder gaat dan mijn fysieke en mentale grenzen.

En inderdaad het feit dat iets niet bewezen is, betekent niet
dat het onmogelijk is. Maar hoe lang blijven we in de mogelijkheid
van iets geloven, als het maar niet aangetoond kan worden?

Misschien blijf ik open staan voor zowel reïncarnatie als ook voor de materialistische dood tot het moment dat ik gestorven ben, en ben ik daarna voor eeuwig dood. Misschien blijf jij overtuigd van de materialistische dood tot het moment dat jij gestorven bent, zonder ooit één seconde serieus de mogelijkheid van reïncarnatie te overwegen, terwijl jij daarna in een volgend leven de eerste mens zou zijn die wetenschappelijk bewijs levert voor het bestaan van reïncarnatie.

En jij vervolgens, rokend, in het leven daar weer na:


Reincarnatie.jpg



Helaas weet ik op jouw opmerkingen en vragen ten aanzien van Penrose en Hameroff geen antwoorden omdat ik er te weinig kennis van heb. Maar die reactie die jij ooit zag van Laurence Kraus op een uiteenzetting van Hameroff, die er op neer kwam dat Hameroff er volledig naastzat hoe hij kwantummechanica probeerde toe te passen, daar ben ik best wel nieuwsgierig naar.

Bedankt dat je dit alles wilde delen, HierEnNu.

[Ivar]

Dat lijkt me volkomen onjuist.
Je probeert via de 'achterdeur' de Vis Vitalis weer on te voeren.

Het enige wat ik met die zin wilde zeggen was dat ALS reïncarnatie bestaat, dat organismen dan al vanaf het allereerste begin twee verschillende doeleinden moeten hebben gediend: 1) kunnen overleven en voortplanten in de materiële wereld, en 2) bestuurbaar kunnen zijn door een reïncarnerende ziel, hoe rudimentair die besturing oorspronkelijk (in eencellige organismen en dergelijke) ook mag zijn geweest.

Dat allereerste begin is DNA, dus als het bestaan functioneert op basis van reïncarnatie, dan is dát dus de "USB-poort" waar het bestaan mee werkt, al denk ik dus niet dat de aanwezigheid van DNA voldoende is, omdat er tevens van een energetische activatie sprake moet zijn (de computermonitor moet aangezet worden), en ik vermoed dan dat bevruchting die energetische aan-knop is, en het stoppen van de hartslag en het daarop volgende stilvallen van alle organen de uit-knop.

Hersenen zijn in dit concept niet nodig voor reïncarnatie, enkel voor complex denken en zelfbewustzijn.

*****

Ons lichaam brengt mede door middel van ons brein en een netwerk van kleine interacties kennelijk een emergente eigenschap voort zoals menselijk bewustzijn. Waarom zou het Universeel Bewustzijn dan niet op macroschaal een collectieve emergente eigenschap kunnen zijn van het universum?

Uit mijn reactie op TIBERIUS hierboven kan dus worden afgeleid dat ik de reïncarnerende ziel niet als emergent zie, en ook het reïncarnatieproces niet. Het bestaan is gemanifesteerd en geëvolueerd ten behoeve van de reïncarnerende ziel. Het kan niet zo zijn dat reïncarnatie ergens halverwege de evolutie van organismen is ontstaan, of pas vanaf het ontstaan van de mens. ALS de ziel van een mens reïncarneert, dan is dat altijd al mogelijk geweest, en altijd al de bedoeling geweest, en bestond de ziel al voordat DNA ontstond.

[Yours]

Dat lijkt me volkomen onjuist.
Je probeert via de 'achterdeur' de Vis Vitalis weer on te voeren.

Het enige wat ik met die zin wilde zeggen was dat ALS reïncarnatie bestaat, dat organismen dan al vanaf het allereerste begin twee verschillende doeleinden moeten hebben gediend: 1) kunnen overleven en voortplanten in de materiële wereld, en 2) bestuurbaar kunnen zijn door een reïncarnerende ziel, hoe rudimentair die besturing oorspronkelijk (in eencellige organismen en dergelijke) ook mag zijn geweest.

Dat allereerste begin is DNA, dus als het bestaan functioneert op basis van reïncarnatie, dan is dát dus de "USB-poort" waar het bestaan mee werkt, al denk ik dus niet dat de aanwezigheid van DNA voldoende is, omdat er tevens van een energetische activatie sprake moet zijn (de computermonitor moet aangezet worden), en ik vermoed dan dat bevruchting die energetische aan-knop is, en het stoppen van de hartslag en het daarop volgende stilvallen van alle organen de uit-knop.

Hersenen zijn in dit concept niet nodig voor reïncarnatie, enkel voor complex denken en zelfbewustzijn.

*****

Ons lichaam brengt mede door middel van ons brein en een netwerk van kleine interacties kennelijk een emergente eigenschap voort zoals menselijk bewustzijn. Waarom zou het Universeel Bewustzijn dan niet op macroschaal een collectieve emergente eigenschap kunnen zijn van het universum?

Uit mijn reactie op TIBERIUS hierboven kan dus worden afgeleid dat ik de reïncarnerende ziel niet als emergent zie, en ook het reïncarnatieproces niet. Het bestaan is gemanifesteerd en geëvolueerd ten behoeve van de reïncarnerende ziel. Het kan niet zo zijn dat reïncarnatie ergens halverwege de evolutie van organismen is ontstaan, of pas vanaf het ontstaan van de mens. ALS de ziel van een mens reïncarneert, dan is dat altijd al mogelijk geweest, en altijd al de bedoeling geweest, en bestond de ziel al voordat DNA ontstond.

Ik denk dat je het bij het rechte eind hebt, Ivar.

[heeck]

Een alternatief voor mij is om aanwijzingen niet bij voorbaat te negeren.
Dus gewoon wat ruimte laten voor mogelijkheden buiten de grenzen van wat we nu kunnen
meten of observeren. Onze huidige waarnemings- en meetmethoden zijn immers beperkt
door de technologieën en theorieën die we op dit moment reeds hebben.

Persoonlijk zijn mijn eigen waarnemings- en meetmethoden zeker nog veel beperkter dan wat er in het algemeen allemaal mogelijk is.
Dus wordt het vanzelf meestal, ook voor jou, de vraag hoe ik anderen zo gek krijg om te onderzoeken wat ik zelf niet of te miserabel, zou kunnen.

Dus zijn er voor je uitbesteedt wel degelijk persoonlijke afwegingen te maken zoals:
Aanwijzingen van wat?
Aanwijzingen door wie?
Aanwijzingen voor hoeveel ruimte?
Ruimte eisend in mijn eigen bestaan of in dat van anderen?

Is er voor al het verzinbare wel voldoende onderzoekruimte en -tijd over om zelf in leven te blijven als ik ieder sprankje van een idee "wat ruimte" wil laten?

Voor mij komt dat heel praktisch neer op ruimte die ik anderen gun. Of als het te gek wordt?
Minder of zelfs dat niet:
Zodra ik aan het onderzoek van anderen naar hun "belangrijke aanwijzingen" niet wens mee te betalen.
En als ze al te opdringerig worden en de grenzen van plat, somd gevaarlijk bedrog, denk aan kwakzalverij, te dicht naderen dan tegen-actie.

Roeland

[HierEnNu]

Een alternatief voor mij is om aanwijzingen niet bij voorbaat te negeren.
Dus gewoon wat ruimte laten voor mogelijkheden buiten de grenzen van wat we nu kunnen
meten of observeren. Onze huidige waarnemings- en meetmethoden zijn immers beperkt
door de technologieën en theorieën die we op dit moment reeds hebben.

Persoonlijk zijn mijn eigen waarnemings- en meetmethoden
zeker nog veel beperkter dan wat er in het algemeen allemaal mogelijk is.
Dus wordt het vanzelf meestal, ook voor jou, de vraag hoe ik anderen zo gek krijg
om te onderzoeken wat ik zelf niet of te miserabel, zou kunnen.

Hartelijk bedankt dat je toch weer met me in gesprek wilt gaan heeck! En sorry als ik je eerder gekwetst heb met mijn manier van communiceren. Ik doe echter opnieuw mijn uiterste best om wat tegemoetkomender, minder bot, toegankelijker en vriendelijker te zijn. Ik heb zelfs de stap gezet om medeverantwoordelijkheid op me te nemen voor hoe mijn woorden worden geïnterpreteerd.

Zulks kost mij echter veel meer tijd, energie en moeite. Zulks komt de kwantiteit niet ten goede, hetgeen niemand zal betreuren , maar hopelijk de kwaliteit wel. Ik kom later terug op jouw reactie, maar wel al vast bedankt voor de eyeopener!


---------------

Ik denk dat je het bij het rechte eind hebt, Ivar.

Dat jij als ervaringsdeskundige dat denkt, maakt het voor mij des te interessanter.
Ik vraag me hier en nu het volgende af:

• bedoel je dit in algemene zin, of heb je specifieke gedeeltes in gedachten?
  Kun je in je eigen woorden toelichten wat je precies bedoelt?

Je weet:
ik ben benieuwd naar jouw visie als ervaringsdeskundige en
dus niet zozeer naar filosofische theoriën en/of wetenschappelijke onderbouwing.!