Iedereen wordt geboren als Atheïst

[Leon]

Je kunt wel alles tot ongeloof bombarderen om het zo aangeboren te krijgen.

Ik veronderstel eerder een gevoel voor samen/met/eenheid, dan voor niet geloven in “iets”.

Irritant he?

Ik zie geen enkele grond om je veronderstelling over te nemen.

Daarnaast is niet geloof gewoon zoals we worden geboren, wat is aangeboren noemen we instinct.
De rest wordt geleerd (of geforceerd aangeleerd zoals een religie) meer is niet aantoonbaar.

“Gewoon” is een politiek standpunt.

[Maria]

Jij maakt van niet-aanbidden iets actiefs, terwijl het gewoon het afwezig zijn is, van aanbidden. Voor babies is niet aanbidden helemaal niet vreemd, het is hun natuurlijke toestand. Net zoals niet lezen.

Ik veronderstel eerder een aangeboren aanbidden, vanuit een gevoel van samen-zijn dat de baby heeft met de moeder, een niet-aanbidden zou daar tegenin gaan, wat ik niet veronderstel als aangeboren.

Je bedoelt gewoon dat mensen met een soort oergeloof worden geboren.
Daar is echter zelfs geen aanwijzing voor.

Er bestaat de gedachte, dat de mens wordt geboren met een "Godsbesef".
Dat is bij mijn weten een christelijk concept.
Van andere religies ken ik het niet.

Ik denk, dat die gedachte geboren wordt vanwege het feit dat de mens "wil weten".
Zo jong als een kind aan het begin van zijn bewustzijnsontwikkeling en het praten al komt met een eeuwig waarom en om een antwoord blijft vragen.
En igv. onzekerheid er een antwoord wordt geforceerd door dat over te laten aan een eeuwige, universeel aanwezige Alwetendheid en Almacht.
En dat antwoord al aan zeer jonge kinderen wordt gegeven, ongeacht een bepaalde religie.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Je kunt wel alles tot ongeloof bombarderen om het zo aangeboren te krijgen.

Ik veronderstel eerder een gevoel voor samen/met/eenheid, dan voor niet geloven in “iets”.

Irritant he?

Ik zie geen enkele grond om je veronderstelling over te nemen.

Daarnaast is niet geloof gewoon zoals we worden geboren, wat is aangeboren noemen we instinct.
De rest wordt geleerd (of geforceerd aangeleerd zoals een religie) meer is niet aantoonbaar.

“Gewoon” is een politiek standpunt.

Dat lijkt me geen sterk antwoord, meer een dooddoener.

[Gerard R.]

Een atheïst verwerpt elke god volgens mij.
Dat doet een baby niet.

Bij mij begon een soort religieus besef met een jaar of acht, negen.
Ik had als hobby astronomie. Later ging ik de techniek (electronica) in met alles dat daarbij hoort.
Wat ik zag, zeker als ik wat dieper keek, veroorzaakte bij mij het besef van onze kleinheid en de
enormiteit in groot en klein van het universum of het 'al'.

Toen wist ik dat het voelen van iets van geloof (of wéten) logisch is. Niemand heeft het mij 'geleerd'. Het kwam zo het kwam.

[bonifacius]

Eén van de synoniemen voor atheïst is goddeloze. Ik denk dat elke pasgeborene een goddeloze is, in de meest letterlijke betekenis van dat woord. Een pasgeborene heeft (nog) geen god die hij aanbid.

Een goddeloze is een concept.
Als pasgeborene heb je nog geen concepten of overtuigingen die je kunt accepteren of afwijzen.
Atheïst of gelovige zijn is dus een bewuste keuze of ontwikkeling die zich pas later manifesteert, afhankelijk van wat iemand leert en ervaart.

Je moet ook geen goden accepteren of afwijzen om ze gewoon niet te aanbidden. In de verschillende religies zijn er heel wat goden die ik zelfs niet ken. Ik wijs hen dan ook niet af, want om dat te doen zou ik ze moeten kennen. Toch aanbid ik hen niet.

Mijn punt is dat een pasgeborene nog niet beschikt over de cognitieve capaciteiten om aan intellectuele speculatie te doen.

Dat er een pre-verbaal denken bestaat (dit is een dieper niveau van denken dat zich uit in beelden, symbolen, gevoelens en lichamelijke sensaties, het is vaak niet-lineair, associatief en meer verbonden met de primaire processen van het brein) ben ik echter van overtuigd uit eigen ervaring en zie ik bevestigd in het werk van psychiater Stanislav Grof.

[bonifacius]

Zowel aanbidden als niet-aanbidden lijkt me een baby vreemd.

Inderdaad, blind geloof of intellectuele speculatie zijn een baby vreemd.

De eeuwigdurende discussie tussen atheïsten en gelovigen is in wezen een misvatting.
Beide partijen hebben stevige overtuigingen en argumenten, maar komen er zelden uit want beide partijen zijn verstrikt in een dualistische wereldvisie.

Het is een politieke discussie of wel of niet een begrip van “samen” aangeboren is, denk ik.

Het dualistische wereldbeeld wordt vaak gezien als een bron van veel van ons leed.
De vraag of een dualistische visie aangeboren is, is een zeer interessante en complexe vraag die filosofen en wetenschappers al eeuwenlang bezighoudt.
Hoewel dualisme misschien niet aangeboren is, lijkt het een vrijwel universele menselijke ervaring. We maken voortdurend onderscheid tussen onszelf en de wereld om ons heen, tussen lichaam en geest, tussen subject en object.

Onze taal en de manier waarop we denken zijn vaak dualistisch van aard. Dit kan ons wereldbeeld sterk beïnvloeden.
Religies, filosofieën en culturele tradities hebben een dualistische kijk op de werkelijkheid. Deze overtuigingen worden van generatie op generatie overgedragen en vormen een belangrijk onderdeel van onze identiteit.

Maar ik had net wel een gesprek met ChatGpt waarin “God” een kracht is die de interpratieve realiteit terugzet op gedetermineerde realiteit. Erg interessant, niet helemaal het “samen” wat aangeboren zou zijn.

Ik had gisteren ook een gesprek met ChatGTP waaraan ik de vraag stelde: "wat is de symbolische betekenis van de onbevlekte geboorte van jezus?"

Het antwoord eindigde met het besluit dat het verhaal van de onbevlekte geboorte van Jezus gelezen kan worden als een uitnodiging om onszelf te reinigen van ego, dualiteit, en wereldse gebondenheid, zodat we open kunnen staan voor het goddelijke of universele bewustzijn binnen onszelf.
Zo had ik het nog nooit bekeken en dat resoneert wel bij mij.

[Leon]

Het dualistische wereldbeeld wordt vaak gezien als een bron van veel van ons leed.
De vraag of een dualistische visie aangeboren is, is een zeer interessante en complexe vraag die filosofen en wetenschappers al eeuwenlang bezighoudt.
Hoewel dualisme misschien niet aangeboren is, lijkt het een vrijwel universele menselijke ervaring. We maken voortdurend onderscheid tussen onszelf en de wereld om ons heen, tussen lichaam en geest, tussen subject en object.

Onze taal en de manier waarop we denken zijn vaak dualistisch van aard. Dit kan ons wereldbeeld sterk beïnvloeden.
Religies, filosofieën en culturele tradities hebben een dualistische kijk op de werkelijkheid. Deze overtuigingen worden van generatie op generatie overgedragen en vormen een belangrijk onderdeel van onze identiteit.

Pas vanaf een bepaalde ontwikkeling leert het kind dat het niet een is met zijn moeder, zeer traumatisch, maar in het begin zou het nog meer een eenheidsgevoel zijn, een “samen met”. Ik vind dit een oergeloof omdat het geloof in God ook iets uitdrukt van samenzijn, je hervindt dat als het ware, en overkomt het “trauma” van gescheidenheid.



Sommigen zien nergens uitnodigingen in, zeker niet als ze “zomaar” wat moeten aannemen.

[axxyanus]

Een goddeloze is een concept.
Als pasgeborene heb je nog geen concepten of overtuigingen die je kunt accepteren of afwijzen.
Atheïst of gelovige zijn is dus een bewuste keuze of ontwikkeling die zich pas later manifesteert, afhankelijk van wat iemand leert en ervaart.

Je moet ook geen goden accepteren of afwijzen om ze gewoon niet te aanbidden. In de verschillende religies zijn er heel wat goden die ik zelfs niet ken. Ik wijs hen dan ook niet af, want om dat te doen zou ik ze moeten kennen. Toch aanbid ik hen niet.

Mijn punt is dat een pasgeborene nog niet beschikt over de cognitieve capaciteiten om aan intellectuele speculatie te doen.

en mijn antwoord daarop is dat iets niet aanbidden, geen intellectuele speculatie vergt en dat er dus geen ook congnitieve capaciteiten voor nodig zijn.

Mijn katten aanbidden ook niets.

Er zijn een heleboel zaken die wij niet doen, niet omdat we een keuze gemaakt hebben om dat niet te doen, maar gewoon omdat we niet de keuze gemaakt hebben om het wel te doen.

Dat ik vorig jaar niet naar Canada op vakantie geweest zijn, is niet omdat ik een actieve keuze gemaakt heb om niet naar Canada op vakantie te gaan. Naar Canada op vakantie gaan is niet eens in mijn gedachten geweest. Er is dus geen keuze geweest tegen op vakantie gaan naar Canada, er is gewoon geen keuze geweest om wel naar Canada te gaan.

Op dezelfde manier is om iets niet te aanbidden, geen keuze nodig tegen het aanbidden, er is gewoon het ontbreken nodig van een keuze om wel te aanbiddden.

[axxyanus]

Een atheïst verwerpt elke god volgens mij.
Dat doet een baby niet.

Dat is hoe theïsten dat over het algemeen zien. Een atheïst is gewoon iemand die niet in goden gelooft. Iemand die niet weet wat een god is, gelooft er dus ook niet in, en is dus een atheïst.

[Leon]

Mijn katten aanbidden ook niets.

Er zijn een heleboel zaken die wij niet doen, niet omdat we een keuze gemaakt hebben om dat niet te doen, maar gewoon omdat we niet de keuze gemaakt hebben om het wel te doen.

Dat ik vorig jaar niet naar Canada op vakantie geweest zijn, is niet omdat ik een actieve keuze gemaakt heb om niet naar Canada op vakantie te gaan. Naar Canada op vakantie gaan is niet eens in mijn gedachten geweest. Er is dus geen keuze geweest tegen op vakantie gaan naar Canada, er is gewoon geen keuze geweest om wel naar Canada te gaan.

Op dezelfde manier is om iets niet te aanbidden, geen keuze nodig tegen het aanbidden, er is gewoon het ontbreken nodig van een keuze om wel te aanbiddden.

Dus jouw katten zijn als atheïst geboren? Zijn ze ook als niet-postzegelverzamelaar geboren? Wat zegt dit nog? Je zou ook kunnen zeggen dat iedereen met de potentie van gelovige geboren wordt. Potentie is nog iets. Nu zeg je alleen maar een baby heeft niets. Dat betwijfel ik toch.

[bonifacius]

Pas vanaf een bepaalde ontwikkeling leert het kind dat het niet een is met zijn moeder, zeer traumatisch, maar in het begin zou het nog meer een eenheidsgevoel zijn, een “samen met”.

Je hebt het over symbiose.
Stanislav Grof, bekend om zijn onderzoek naar niet-alledaagse bewustzijnstoestanden, heeft een fascinerende kijk op de symbiose tussen moeder en kind. Hij ziet deze vroege verbinding als een diepgaande, bijna mystieke ervaring die een blijvende invloed heeft op ons hele leven.

- Positief: Een gezonde symbiotische relatie kan een basis leggen voor een gevoel van veiligheid, verbondenheid en vertrouwen.

- Negatief: Een ongezonde symbiose kan leiden tot problemen op latere leeftijd, zoals een verstoord gevoel van eigenwaarde, moeite met het aangaan van intieme relaties en een neiging tot afhankelijk gedrag.

Ik vind dit een oergeloof omdat het geloof in God ook iets uitdrukt van samenzijn, je hervindt dat als het ware, en overkomt het “trauma” van gescheidenheid.

Een oergeloof als eenheidsgevoel dan.
Maar ik praat zelden over God, omdat het zo transcendent is dat wat je er ook over zegt, heel beperkt zou zijn.

Sommigen zien nergens uitnodigingen in, zeker niet als ze “zomaar” wat moeten aannemen.

Zo is dat, zeker als ze denken iets te moeten aannemen!

[Maria]

Mijn punt is dat een pasgeborene nog niet beschikt over de cognitieve capaciteiten om aan intellectuele speculatie te doen.

Dat er een pre-verbaal denken bestaat (dit is een dieper niveau van denken dat zich uit in beelden, symbolen, gevoelens en lichamelijke sensaties, het is vaak niet-lineair, associatief en meer verbonden met de primaire processen van het brein) ben ik echter van overtuigd uit eigen ervaring en zie ik bevestigd in het werk van psychiater Stanislav Grof.

Klopt.
Dat wordt algemeen aangenomen in de psychologie, daar waar het gaat om de geestelijke en verstandelijk ontwikkeling van een kind.

[bonifacius]

Je moet ook geen goden accepteren of afwijzen om ze gewoon niet te aanbidden. In de verschillende religies zijn er heel wat goden die ik zelfs niet ken. Ik wijs hen dan ook niet af, want om dat te doen zou ik ze moeten kennen. Toch aanbid ik hen niet.

Mijn punt is dat een pasgeborene nog niet beschikt over de cognitieve capaciteiten om aan intellectuele speculatie te doen.

en mijn antwoord daarop is dat iets niet aanbidden, geen intellectuele speculatie vergt en dat er dus geen ook congnitieve capaciteiten voor nodig zijn.

De keuze om iets te aanbidden of niet is gebaseerd op aannames. Deze aannames vormen de basis van ons wereldbeeld en beïnvloeden onze overtuigingen over het wel of niet bestaan van een hogere macht.
Aannames zijn gebaseerd op denkbeeldigheid en daar zijn cognitieve capaciteiten voor nodig.

[Maria]

Ik had gisteren ook een gesprek met ChatGTP waaraan ik de vraag stelde: "wat is de symbolische betekenis van de onbevlekte geboorte van jezus?"

Het antwoord eindigde met het besluit dat het verhaal van de onbevlekte geboorte van Jezus gelezen kan worden als een uitnodiging om onszelf te reinigen van ego, dualiteit, en wereldse gebondenheid, zodat we open kunnen staan voor het goddelijke of universele bewustzijn binnen onszelf.
Zo had ik het nog nooit bekeken en dat resoneert wel bij mij.

Ik ook niet.
Een voorbeeld van een antwoord, wat van geen kanten klopt door gebrek aan theologische gegevens en inzicht.

Het gaat om de onbevlekte ontvangenis van Maria en niet van Jezus.
Maria moest zonder erfzonde en zondenvrij zijn om een volmaakte mensenzoon van God te kunnen baren.
Een puur pragmatische oplossing van het probleem om dit sprookje vol te kunnen houden door het sprookje voort te zetten.
Een dogma van de RK kerk sinds 8 december 1854, wat niets te maken heeft met onszelf te reinigen.
Aan symboliek werd hierin toen niet gedaan.
Het antwoord zou volledig als ketters veroordeeld worden.

Mijn conclusie moet zijn, dat het antwoord komt op de bewoordingen waarop de vraag is gesteld en mede adhv. de geschiedenis van de vorige onderwerpen van de vrager.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Mijn katten aanbidden ook niets.

Er zijn een heleboel zaken die wij niet doen, niet omdat we een keuze gemaakt hebben om dat niet te doen, maar gewoon omdat we niet de keuze gemaakt hebben om het wel te doen.

Dat ik vorig jaar niet naar Canada op vakantie geweest zijn, is niet omdat ik een actieve keuze gemaakt heb om niet naar Canada op vakantie te gaan. Naar Canada op vakantie gaan is niet eens in mijn gedachten geweest. Er is dus geen keuze geweest tegen op vakantie gaan naar Canada, er is gewoon geen keuze geweest om wel naar Canada te gaan.

Op dezelfde manier is om iets niet te aanbidden, geen keuze nodig tegen het aanbidden, er is gewoon het ontbreken nodig van een keuze om wel te aanbiddden.

Dus jouw katten zijn als atheïst geboren? Zijn ze ook als niet-postzegelverzamelaar geboren? Wat zegt dit nog? Je zou ook kunnen zeggen dat iedereen met de potentie van gelovige geboren wordt. Potentie is nog iets. Nu zeg je alleen maar een baby heeft niets. Dat betwijfel ik toch.

Je blijft hardnekkig vasthouden dat het niet hebben van een eigenschap ook een eigenschap is.
Dat is wel iets wat theïsten graag doen, daar ze daardoor de fundamentele vragen ontlopen. (Slecht voor hun zelf natuurlijk).