Over de historiciteit van Jezus

[lanier]

De messias moest een 'zoon' (rechtstreeks afstammen in de bloedlijn) van David zijn. De 3 koningen die na de geboorte op bezoek kwamen waren ervan overtuigd dat ze de messias hadden gevonden. Er staat nergens dat ze Jozef, de vader van Jezus, zagen als stiefvader. Immers Jezus werd geboren uit de maagd Maria. Hoe kan Jezus dan rechtstreeks afstammen van David?

[TIBERIUS CLAUDIUS]

De messias moest een 'zoon' (rechtstreeks afstammen in de bloedlijn) van David zijn. De 3 koningen die na de geboorte op bezoek kwamen waren ervan overtuigd dat ze de messias hadden gevonden. Er staat nergens dat ze Jozef, de vader van Jezus, zagen als stiefvader. Immers Jezus werd geboren uit de maagd Maria. Hoe kan Jezus dan rechtstreeks afstammen van David?

Mij is vroeger vertelt dat Maria de afstammelinge was.

[ChaimNimsky]

De messias moest een 'zoon' (rechtstreeks afstammen in de bloedlijn) van David zijn. De 3 koningen die na de geboorte op bezoek kwamen waren ervan overtuigd dat ze de messias hadden gevonden. Er staat nergens dat ze Jozef, de vader van Jezus, zagen als stiefvader. Immers Jezus werd geboren uit de maagd Maria. Hoe kan Jezus dan rechtstreeks afstammen van David?

Mij is vroeger vertelt dat Maria de afstammelinge was.

Er bestonden twee verschillende christologieën met ieder een eigen stamboom van Jezus. Die zijn ver daarna, samen met twee andere christologieën binnen 1 christelijke Canon gepropt en nu bestaan er twee stambomen van Jozef. De reden is dat de stam via de vader gaat en het joods-zijn via de moeder. Wil je van de stam van David/Jehoedah zijn (wat de eis voor iedere koning na David is), dan moet de vader een afstammeling van Jehoedah, David en S'jlomo zijn. De lijn mag daarentegen niet via Jechonia gaan -- een andere fout van het christelijke Testament.

Aangezien de twee totaal verschillende stambomen van Jozef nu in 1 Canon zijn gestopt, zeggen sommige christenen maar dat er eigenlijk eentje van Maria zou zijn, hoewel in beide stambomen expliciet Josef wordt genoemd.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

De messias moest een 'zoon' (rechtstreeks afstammen in de bloedlijn) van David zijn. De 3 koningen die na de geboorte op bezoek kwamen waren ervan overtuigd dat ze de messias hadden gevonden. Er staat nergens dat ze Jozef, de vader van Jezus, zagen als stiefvader. Immers Jezus werd geboren uit de maagd Maria. Hoe kan Jezus dan rechtstreeks afstammen van David?

Mij is vroeger vertelt dat Maria de afstammelinge was.

Er bestonden twee verschillende christologieën met ieder een eigen stamboom van Jezus. Die zijn een ver daarna, samen met twee andere christologieën binnen 1 christelijke Canon gepropt en nu bestaan er twee stambomen van Jozef. De reden is dat de stam via de vader gaat en het joods-zijn via de moeder. Wil je van de stam van David/Jehoedah zijn (wat de eis voor iedere koning na David is), dan moet de vader een afstammeling van Jehoedah, David en S'jlomo zijn. De lijn mag daarentegen niet via Jechonia gaan -- een andere fout van het christelijke Testament.

Aangezien de twee totaal verschillende stambomen van Jozef nu in 1 Canon is gestopt zeggen sommige christenen maar dat er eigenlijk eentje van Maria zou zijn, hoewel in beide stambomen expliciet Josef wordt genoemd.

Bedankt voor de informatie.

[Rereformed]

Jezus gaat soms te keer tegen de schriftgeleerden, Farizeeën en huichelaars, zie Matteüs 23. In het NT is soms sprake van anti-judaïsme, als verzet tegen het Jodendom als religie (bijvoorbeeld Fillipenzen 3). Deze teksten zouden kunnen worden gezien als de bron van antisemitisme. Nu was Jezus notabene van geboorte tot dood een Jood, en Paulus noemde zichzelf een Farizeeër. Hoe valt dit met elkaar te rijmen? Er was sprake van interne joodse conflicten, Josephus heeft o.a. daarover geschreven. Maar was het echt een groot conflict? Of is het enorm opgeblazen in het NT?

Voor Paulus is het niet moeilijk met elkaar te rijmen. Hij heeft duidelijk geen idee van wat Jezus ooit gezegd heeft over Farizeeërs, noch over wat de latere evangelieschrijvers erover schreven (zoals Marcus 3:6: "De Farizeeën verlieten de synogoge en en gingen meteen met de Herodianen overleggen hoe ze hem uit de weg zouden kunnen ruimen.") Wanneer hij in Filippenzen 3 laat voorbijkomen dat hij een Benjaminiet is en de opvattingen van een Farizeeër had, dwz. strikt levend naar de Joodse wet, "onberispelijk", heeft hij geen enkele gedachte aan iets aan de christelijke lezers te moeten uitleggen of goed te praten. Hij laat deze zaak voorbij komen om tegen zijn lezers te kunnen zeggen dat als "predikers van de besnijdenis" zich beroemen op hun status, hij dat ook als de beste kan doen. Oftewel hij laat het strikte Farizeeërschap voorbij gaan als een zaak van trots en status.
Hij laat er meteen op volgen dat hij de christenen vóór zijn bekering fanatiek vervolgd heeft, oftewel blijkbaar konden die interne joodse conflicten inderdaad heel hoog oplopen. Zoals Paulus ook vermeldt in (het voorgaande al voorbijgekomen) 2 Kor. 11:25: "Ik heb harder gezwoegd, heb vaker gevangen gezeten, heb veel meer lijfstraffen ondergaan. Door de Joden ben ik vijfmaal met veertig min één zweepslagen gestraft".

Wat zegt dit over hoe we Jezus hierin moeten plaatsen?
Tot welke joodse stroming behoorde Jezus? Is dat altijd zo geweest? Wat zegt dit over de schrijvers van de evangelieën?
Kan het NT worden gezien als propaganda van het vroege christendom?

Het is in dit topic juist de hamvraag of er ooit een Jezus is geweest die we hierin moeten plaatsen. Het feit dat Paulus niets over Jezus' twistgesprekken met de Farizeeën afweet, noch iets weet over hoe zij probeerden hem uit de weg te ruimen, zelfs niet weet dat de Romeinen hem hebben gekruisigd, geeft reden te denken dat er helemaal niet zo'n Jezus heeft rondgelopen.

Het zegt echter wel heel veel over de evangelieschrijvers, want het is duidelijk dat enkele tientallen jaren later het christelijk geloof in hoofdzaak een geloof was geworden dat door de heidenen onderhouden werd, en de zeldzame Jood die er toen nog aan meedeed in de ogen van de andere Joden ofwel een soort ketter was, ofwel werd bezien als iemand die misleid was. Zoiets als wat christenen zouden zeggen als iemand van hen zich zou bekeren tot de Mormonen.
Aangezien Marcus zijn evangelie schreef als antwoord op de vernietiging van Jeruzalem lijkt het me duidelijk dat één van zijn hoofdpunten in zijn evangelie was aan te geven waarom de Joden deze ramp zelf op hun hals gehaald hebben: hij schilderde hun leiders af als verantwoordelijk voor Jezus' dood, hij liet Jezus zelfs via een gelijkenis (Marcus 12) deze toekomst voorspellen: "Wat zal de Heer van de wijngaard doen? Hij zal komen en de pachters ombrengen en de wijngaard aan anderen geven." Terwijl hij tegelijkertijd zijn best deed om de Romeinen zo onschuldig mogelijk te maken. "Pilatus zei tot de menigte: Maar wat voor kwaad heeft hij dan gedaan?" Maar ja, daarna schreeuwen ze alleen maar nog harder "kruisig hem", dus hij werd er nu eenmaal toe gedwongen, is de strekking van zijn boodschap.
Matteüs maakt het nog bonter door Pilatus letterlijk uit te laten spreken "Ik ben onschuldig aan zijn bloed" en erbij te verzinnen dat de menigte schreeuwde: "zijn bloed kome over ons en onze kinderen". En hij verzint de tirades van Jezus waarin hij de Farizeeën uitmaakt voor witgewassen grafstenen en adderengebroed.
De nog latere Johannes brengt zo mogelijk de tegenstelling tot een hoogtepunt door de tegenstanders van Jezus eenvoudig "de Joden" te noemen. Wellicht heeft hij zelf er niet bij stilgestaan dat dit een bron voor eeuwenlang antisemitisme zou worden.

Speciale vermelding krijgt de schrijver van de Apocalyps nog. Deze fantast laat Jezus zeggen: "Ik weet dat u verdrukt wordt en de laster van hen die zeggen dat zij Joden zijn, maar dat niet zijn, maar een synagoge van Satan zijn." (Op. 2:9) En alsof dat niet genoeg was komt deze frase in het volgende hoofdstuk alweer voorbij. Daar laat hij Jezus zeggen: "Zie, ik geef sommigen uit de synagoge van Satan, van hen die zeggen dat ze Joden zijn en het niet zijn, maar liegen, dat zij zullen komen en zich neerwerpen voor uw voeten en erkennen dat ik u lief heb gehad."

[Ronaldus67]

Dit is van doorslaggevende betekenis. Het toont eenvoudig aan dat de schrijver van 1 Clemens hierover geen enkele informatie heeft. Zijn geloof is op geen enkele manier gebaseerd op een historische Jezus. Ik zie niet in hoe men tot een andere conclusie kan komen.

Scherpe analyses hierboven.

In de brieven van Clemens bespeuren we dus dezelfde stilte rondom een vermeende historische Jezus als in de overige vroegchristelijke geschriften, met name die van Paulus.

De ogen van de eerste christenen blijken inderdaad veel meer gericht op God en het Oude Testament dan op Jezus Christus die (als hij dan eindelijk eens een keer aan bod komt) meer in geloofsformules wordt beschreven. Deze conditionering van de eerste christenen staat opmerkelijk genoeg volledig haaks op die van moderne gelovigen, bij wie Jezus Christus juist een zeer voorname en concrete voorbeeldfunctie vervult.

Ten tijde van mijn oude geloofsdagen herinner ik mij nog maar al te goed hoe het altijd Jezus voor en Jezus na was. Hij was ons directief in zo'n beetje alles voorgegaan. Niet alleen in zijn lijden maar juist ook in zijn dagelijks handelen. Om een moeilijke kwestie voor je eigen leven te beslechten, kon altijd de volgende vraag worden gesteld: "Wat zou Jezus in deze situatie hebben gedaan?" En dan was er altijd wel een praktisch voorbeeld uit zijn leven (zoals beschreven in de evangeliën) aan je eigen problemen te koppelen die van concrete toepassing bleek te zijn. Ik kan zeggen dat Henoch en Noach dan inderdaad zelden op het menu stonden.

[Rereformed]

De ogen van de eerste christenen blijken inderdaad veel meer gericht op God en het Oude Testament dan op Jezus Christus die (als hij dan eindelijk eens een keer aan bod komt) meer in geloofsformules wordt beschreven. Deze conditionering van de eerste christenen staat opmerkelijk genoeg volledig haaks op die van moderne gelovigen, bij wie Jezus Christus juist een zeer voorname en concrete voorbeeldfunctie vervult.

Ten tijde van mijn oude geloofsdagen herinner ik mij nog maar al te goed hoe het altijd Jezus voor en Jezus na was. Hij was ons directief in zo'n beetje alles voorgegaan. Niet alleen in zijn lijden maar juist ook in zijn dagelijks handelen. Om een moeilijke kwestie voor je eigen leven te beslechten, kon altijd de volgende vraag worden gesteld: "Wat zou Jezus in deze situatie hebben gedaan?" En dan was er altijd wel een praktisch voorbeeld uit zijn leven (zoals beschreven in de evangeliën) aan je eigen problemen te koppelen die van concrete toepassing bleek te zijn. Ik kan zeggen dat Henoch en Noach dan inderdaad zelden op het menu stonden.

In de VS word je er nog steeds mee doodgegooid: WWJD

Een hoogtepunt is The Jesus diet: What would Jesus eat?
"With the Jesus Diet you’ll learn to lose weight, feel great, and benefit from higher levels of stream-lined energy. Not only will you feel like a new person, but you’ll live longer and be able to better ward off diseases, all while growing closer to Jesus."

[ChaimNimsky]

Jezus gaat soms te keer tegen de schriftgeleerden, Farizeeën en huichelaars, zie Matteüs 23. In het NT is soms sprake van anti-judaïsme, als verzet tegen het Jodendom als religie (bijvoorbeeld Fillipenzen 3). Deze teksten zouden kunnen worden gezien als de bron van antisemitisme.

De evangeliën getuigen van een tijd dat er reeds een verwijdering tussen het judaisme en de nieuwe sekte had plaatsgevonden. Mattheus 23 schuift de Farizeeërs de schuld toe van al het rechtvaardige bloed dat vergoten is op aarde: het bloed dat vergoten is vanaf Abel door Kain (hoewel er toen nog geeneens Joden bestonden!), totaan Zacharia de zoon van Berechia, die volgens Jezus in het voorhof van de Tempel werd gesteningd, maar het was in de T'NaCH een andere Zacharia, de zoon van Jojoda (2 Kronieken 24:20-21), die in het voorhof van de Tempel werd gesteningd. Zacharia, de zoon van Jojada, leefde ongeveer drie eeuwen eerder dan de zoon van Berechia. Iedere jood weet dat uit z'n hoofd -- de Griekstalige schrijver gebruikt simpel christelijke typologie om de joden de alle schuld toe te schuiven, want Abel is het eerste bloed in de T'NaCH dat vergoten werd en Zacharia de zoon van Berechia stierf aan het einde van de T'NaCH.

En dan de discussies met Farizeeën en schriftgeleerden, die in de Christelijke Canon zeer negatief en zelfs dom worden neergezet -- alsof ze werkelijk in simplistische gesprekken met Jezus waren verwikkeld en met stomheid geslagen zouden zijn betreffende vrij eenvoudig te weerleggen exegese. Houdt er rekening mee dat mensen als Rabbi Akiva, Hillel, Sjammaj, Gamali'el, de Rav, Rabbi Eli'ezer, Sjim'on bar Jochai, Jochanan ben Zakkai, etc., allen Farizeeën waren.

En dan dat verhaal over die overspelige vrouw (waar is de man?) die door boze Joden naar buiten werd gesleurd om te worden gestenigd, terwijl de goede Jezus haar vergeeft. Al vanaf de negentiende eeuw trekken geleerden over het algemeen de conclusie dat het pas later aan de Canon is toegevoegd en niet eens in de vroegste teksten voorkomt. Moderne vertalingen sluiten de passage wel in, maar plaatsen het gedeelte tussen haakjes, of plaatsen een voetnoot. En het is bekend dat de doodstraf via het Sanhedrien ging en dat het Sanhedrien eigenlijk nooit strikt de Torah volgde en haast nooit de doodstraf uitsprak (de Talmoed zegt dat een Sanhedrin dat meer dan één persoon per jaar daadwerkelijk executeerde, een moorddadige rechtbank wordt genoemd, terwijl Rabbi Tarfon en Rabbi Akiva zelfs verklaren dat: "Als wij leden van het Sanhedrien waren geweest, zou er helemaal nooit een gedaagde zijn geëxecuteerd'').

En dan het hatelijke verhaal rond een niet bestaand Romeins paas-amnestie: Joden die zorgen dat Bar Abbas - een rover en moordenaar - wordt vrijgesproken en oproepen dat de onschuldige Jezus moet worden gekruisigd. Johannes gebruikt het woord λῃστής (rover, bandiet) en zowel Marcus als Lukas stellen dat bar Abba, naast betrokken te zijn geweest bij een opstand tegen de Romeinen, eveneens schuldig was aan φόνος: moord, slachting. Dat maakt hem een zeer onaannemelijke kandidaat voor een amnestie, die volgens zowel Marcus als Mattheus ook nog eens door de menigte mocht worden uitgekozen. En het is simpelweg ondenkbaar dat een Romeinse prefect een opstandeling tegen de Romeinen vrij zou laten die daar notabene bij had gemoord. Dat zou reeds de status zijn indien er daadwerkelijk een pesach-amnestie had bestaan, maar terwijl zowel Lukas als Johannes schrijven dat het jaarlijkse pesach-amnestie de taak was (Lukas gebruikt zelfs de term ἀνάγκη: noodzakelijkheid, plicht) van de gouverneur, is er daarentegen buiten de evangeliën geen enkele historische bron van het hele Romeinse paas-amnestie bekend - noch een Latijnse, noch een Griekse, noch een Aramese of Hebreeuwse. Daardoor moet deze status m.i. nog naar beneden toe worden bijgesteld. Het enige dat er bestaat is een verslag van een eenmalige gebeurtenis waarin een Romeinse gouverneur Albinus (62-4 voor Chr.) tijdens zijn aankomst in Jeruzalem twee gevangenen vrijliet, maar dat had weinig met pesach te maken en bovendien bleek dit amnestie slechts voor kleine vergrijpen (Josefus, Joodse oudheden 20:215): criminelen die de doodstraf verdienden, kregen de doodstraf. Los daarvan wegen eveneens mee dat eveneens van bar Abbas geen enkele historische bron bestaat buiten de evangeliën en de vier evangeliën onderling enigszins afwijken op relevante punten (in Mattheus geeft Pilatus het publiek de mogelijkheid te kiezen uit Jezus en bar Abba, terwijl in Lukas Pilatus zijn favoriete kandidaat zelf selecteert, waarna de menigte tegen deze keuze in verzet komt).

De auteurs van de evangeliën - ook die van het vierde evangelie - opereren nog steeds binnen een context van intra-Joodse fractiegeschillen en de term Ἰουδαῖοι (de joden) verwijst voornamelijk naar de autoriteiten. Het is echter helder dat, als het vierde evangelie eenmaal uit die context en de beperkingen van die context wordt verwijderd, het eenvoudig kan worden gelezen als een anti-joodse polemiek en een instrument van antisemitisme. Het is niet voor niets dat professor James Dunn heeft betoogd dat het Nieuwe Testament heeft bijgedragen aan het latere antisemitisme in de christelijke gemeenschap in zijn boek The Question of Anti-Semitism in the New Testament Writings of the Period.

Nu was Jezus notabene van geboorte tot dood een Jood, en Paulus noemde zichzelf een Farizeeër. Hoe valt dit met elkaar te rijmen?

Paulus claimt zelf een Farizeeër te zijn geweest en niet alleen dat, maar eveneens een voormalig student van de grote Gamli'el, terwijl zijn reisgenoot Lukas zelfs suggereert dat Paulus lid was geweest van het Sanhedrien, het allerhoogste joodse orgaan in Jeruzalem. Dat Lukas een dergelijke rol aan Paulus toekent, bewijst me dat hij geen idee had van de plaats die deze wetgevende rechterlijke instantie in de samenleving innam, en wordt later eveneens tegengesproken door hemzelf, als Paulus - bij zijn eigen verdediging voor het Sanhedrien - moet uitleggen dat hij een Farizeeër is.

Bovendien claimt de Romein Paulus christenen te hebben vervolgd in opdracht van de hogepriester, wat onder Romeins bestuur sowieso vrij onmogelijk was. Maar nog relevanter daarbij is, dat een Farizeeër nooit zou werken in opdracht van een Sadduceesche hogepriester.

Een ander probleem vormt, dat wanneer Paulus naar de bijbel verwees, hij gewoonlijk passages aanhaalde zoals ze voorkomen in de Septuagint (de Griekse vertaling) en niet zoals de Hebreeuwse tekst luidt (zoals bijv. in de Dode Zeerollen). Ook dat is in tegenspraak met de claim dat hij een Farizeesche student van de grote Gamli'el was.

Paulus zegt: ''Nu zo zijn de beloften tot Abraham en zijn zaad gesproken. Hij zegt niet: En de zaden, als van velen; maar als van een: En uw zaad; hetwelk is Christus''. Hij doet het voorkomen alsof het enkelvoud een argument zou zijn voor een enkelvoudige toepassing, maar het tegendeel is waar: zaad (זרע) komt zo'n 230 maal in de T'NaCH voor en wordt altijd in het enkelvoud gehanteerd, behalve als zaden van groenten worden aangeduid, zoals in Dani'el 1:12 (זרעים). Geen religieuze jood, laat staan een Farizeeër, zou zo klunzig zijn dit niet te weten en te suggereren dat dit een argument zou kunnen zijn.

Paulus is de eerste schrijver van de christelijke Canon en er is niets van Jezus' apostelen in terecht gekomen dat niet pseudepigrafisch was (de werkelijke auteur blijkt iemand anders dan degene in wiens naam het werk is geschreven), terwijl Jezus' apostelen volgens Paulus en zijn reisgenoot Lukas nog in leven waren. Het christendom is slechts groot geworden via de Romeinse jood Paulus en vanwege de heidenen. De eerste Pausen waren overigens eveneens Romeinen.

[lanier]

ChaimNimsky en Rereformed, bedankt voor de uitleg. Ik moet het nog wel even goed doorlezen en laten bezinken.

Hypothetisch, want ik geloof niet dat Jezus heeft geleefd:
Afgaande op wat er over hem is geschreven; tot welke joodse stroming zou hij hebben behoord?

[B.S.]

Eerst nog even: ik heb steeds, vanuit het Engels (First Clement) 'Eerste Clementius' geschreven, terwijl 'Eerste brief van Clemens' voor het Nederlands normaal lijkt te zijn. Clemens ('de zachtmoedige', de 'genadige') is een vereenvoudiging van wat eerst in het Latijn Clementius geweest is https://www.mijnnaamdag.nl/?type=zoekna ... Clementius
Even rechtzetten.

De vraag 'Wie was Jezus' (of niet) hangt behoorlijk samen met 'Wie was Paulus'. Zoals ik al aanstipte, Handelingen is een historische 'roman', en de schrijver was niet zijn 'metgezel Lucas'. Vergeet dat maar.
De vragen over Paulus zijn legio. Loog hij over zijn claim een Farizeeër te zijn? Wat bedoelde hij met zijn vervolging 'tot bloedends toe' van de 'christenen? Hij lijkt geopereerd te hebben in Romeinse wereld die al 'vol' met 'christenen' was. Wie hebben hem gedood, als dat zo gebeurd is. En er is nog veel meer.

De vroege christenen lijken voor een groot deel uit niet-Joden te hebben bestaan die niettemin helemaal op (hun interpretatie van) de Joodse bijbel koersten. Dat zou men in ieder geval uit I Clemens kunnen opmaken.

Na I Clemens wordt een volgende fase in de ontwikkeling van het Jezus 'verhaal' wellicht weergegeven in de zgn. Brief van Barnabas (die dus niet door de Barnabas uit Handelingen geschreven is). Hierin wordt iets meer verteld over het lijden van Jezus, blijkbaar op Aarde - hij werd uiteindelijk gedood aan 'de 'boom', later in de brief wordt dat 'het hout', de daders zijn (de) Joden - er is geen enkele vermelding van een rol van de Romeinen of Romeinse bestuurders daarbij. Er wordt heel raar gesproken van een opstanding van Jezus op de 'achtste dag'. Ook deze brief wemelt van verwijzingen naar het Oude Testament, er lijken geen herkenbare verwijzingen naar wat wij uit de Evangeliën zouden herkennen https://www.earlychristianwritings.com/barnabas.html
(Als iemand een goede Nederlandse vertaling weet te vinden, ik hou me aanbevolen. Ik had even geen zin om christelijke websites door te nemen).

[Rereformed]

Nu was Jezus notabene van geboorte tot dood een Jood, en Paulus noemde zichzelf een Farizeeër. Hoe valt dit met elkaar te rijmen?

Paulus claimt zelf een Farizeeër te zijn geweest en niet alleen dat, maar eveneens een voormalig student van de grote Gamli'el, terwijl zijn reisgenoot Lukas zelfs suggereert dat Paulus lid was geweest van het Sanhedrien, het allerhoogste joodse orgaan in Jeruzalem. Dat Lukas een dergelijke rol aan Paulus toekent, bewijst me dat hij geen idee had van de plaats die deze wetgevende rechterlijke instantie in de samenleving innam, en wordt later eveneens tegengesproken door hemzelf, als Paulus - bij zijn eigen verdediging voor het Sanhedrien - moet uitleggen dat hij een Farizeeër is.

Bovendien claimt de Romein Paulus christenen te hebben vervolgd in opdracht van de hogepriester, wat onder Romeins bestuur sowieso vrij onmogelijk was. Maar nog relevanter daarbij is, dat een Farizeeër nooit zou werken in opdracht van een Sadduceesche hogepriester.

Een ander probleem vormt, dat wanneer Paulus naar de bijbel verwees, hij gewoonlijk passages aanhaalde zoals ze voorkomen in de Septuagint (de Griekse vertaling) en niet zoals de Hebreeuwse tekst luidt (zoals bijv. in de Dode Zeerollen). Ook dat is in tegenspraak met de claim dat hij een Farizeesche student van de grote Gamli'el was.

De vraag 'Wie was Jezus' (of niet) hangt behoorlijk samen met 'Wie was Paulus'. Zoals ik al aanstipte, Handelingen is een historische 'roman', en de schrijver was niet zijn 'metgezel Lucas'. Vergeet dat maar.
De vragen over Paulus zijn legio. Loog hij over zijn claim een Farizeeër te zijn? Wat bedoelde hij met zijn vervolging 'tot bloedends toe' van de 'christenen? Hij lijkt geopereerd te hebben in Romeinse wereld die al 'vol' met 'christenen' was. Wie hebben hem gedood, als dat zo gebeurd is. En er is nog veel meer.

Wanneer men naar antwoorden zoekt op de vraag "Wie was Paulus" is het van groot belang dat men zich enkel baseert op informatie die gegeven wordt in zijn zeven authentieke brieven. De rest (met name de zog. Pastorale brieven en Handelingen) is verzonnen in latere tijden.

Merk op dat Paulus in Filippenzen 3, waar hij zich beroemt op zijn vroegere status als Farizeeër, niet vermeldt een leerling van Gamaliël te zijn geweest, iets wat hij imho naar alle waarschijnlijkheid wel erbij gezegd zou hebben indien dat het geval was omdat het iets zou zijn om heel trots op te zijn. Het is dus opgemaakt door de schrijver van Handelingen.
Eveneens zegt Paulus in zijn brieven helemaal nergens dat hij Romeins burgerschap heeft. Hij vermeldt daarentegen in 2 Kor. 11:25 dat hij driemaal met stokslagen behandeld is, iets waarmee men Romeinse burgers niet kon behandelen zonder een proces. Wat Paulus dus zelf zegt in de Korintebrief is in strijd met wat de schrijver van Handelingen vertelt, waar Paulus een beroep doet op zijn Romeins burgerschap om geseling te voorkomen. En dus weer door de schrijver van Handelingen opgemaakt.

Dat Lucas moedwillig de waarheid aanpast naar gelang hem dat zinvol lijkt wordt bewezen door oa. het verhaal waarin Paulus in het geheim Damascus verlaat. Paulus zelf geeft het volgende verslag in 2 Kor. 11: 30-32: "Te Damascus liet de stadhouder de stad der Damasceners bewaken, om mij te grijpen. En door een venster in de stadsmuur werd ik in een mand neergelaten en ontkwam ik aan zijn handen."

In Handelingen 9:23-25 wordt dit verhaal geheel verdraaid en de schuld aan "de Joden" gegeven:

"Al spoedig beraamden de Joden een plan om hem te vermoorden. Saulus raakte echter van hun voornemen op de hoogte. Ze bewaakten zelfs dag en nacht de stadspoorten om hem te kunnen doden. Maar Saulus' leerlingen brachten hem 's nachts naar de stadsmuuren lieten hem daar in een mand naar beneden zakken."

Terecht wijst ChaimNimsky op andere onmogelijkheden in Handelingen. Ze laten eenvoudig zien dat men niet kan vertrouwen op de informatie in dat boek. Maar men doet er goed aan deze informatie te onderscheiden van wat Paulus zelf zegt.
Wat die vervolging van christenen betreft laat Paulus wel weten dat hij ze fanatiek vervolgde.

In Gal. 1:17-25 legt Paulus uit dat hij na zijn bekering niet naar Jeruzalem ging, maar naar Arabië, iets wat in volkomen tegenstrijd is met Handelingen 9:26 waar hij na zijn bekering naar Jeruzalem teruggaat. In Galaten 1:22 laat Paulus weten dat hij pas drie jaar na zijn bekering naar Jeruzalem ging en niemand in Jeruzalem hem van gezicht kende. Dat betekent dat het Handelingenverhaal dat hij vanuit Jeruzalem de jezusgemeente vervolgde moeilijk op waarheid kan berusten. Gal. 1:17 en 2 Cor. 11:32 suggereren dat zijn uitvalsbasis Damascus was.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

De vragen over Paulus zijn legio. Loog hij over zijn claim een Farizeeër te zijn? Wat bedoelde hij met zijn vervolging 'tot bloedends toe' van de 'christenen? Hij lijkt geopereerd te hebben in Romeinse wereld die al 'vol' met 'christenen' was. Wie hebben hem gedood, als dat zo gebeurd is. En er is nog veel meer.

De belangrijkste is:
Is Paulus zelf wel historisch of is hij een latere schepping van de schrijvers?

[Rereformed]

De belangrijkste is:
Is Paulus zelf wel historisch of is hij een latere schepping van de schrijvers?

Wat zijn je redenen om daaraan te twijfelen?

[TIBERIUS CLAUDIUS]

De belangrijkste is:
Is Paulus zelf wel historisch of is hij een latere schepping van de schrijvers?

Wat zijn je redenen om daaraan te twijfelen?

Gebrek aan betrouwbare bronnen over hem.
Dat geldt trouwens voor alles over het christendom uit de eerste en tweede eeuw.

[Bonjour]

De belangrijkste is:
Is Paulus zelf wel historisch of is hij een latere schepping van de schrijvers?

Het is zeker dat er 1 schrijver is van 7 bij elkaar horende brieven. Wat hij over zichzelf schrijft en wat anderen over hem schrijven is natuurlijk altijd materie om op juistheid te onderzoeken. Maar de schrijver moet historisch zijn, anders had hij niets nagelaten.