Verlichting

[axxyanus]

Dat is ook vaak de indruk die ik krijg als ik mensen over verlichting hoor praten, dat het om een vorm van (selectieve) onverschilligheid gaat.

Dat verbaast me helemaal niet! Handelen door niet te handelen kan best overeenkomstig lijken met onverschilligheid. Het betreft echter de balans tussen actief en passief:

• handelen wanneer dat nodig is en
  zich terugtrekken wanneer dat nodig is

En hoe maak je dat onderscheid? Wat als geen van beide nodig is?

zonder zich te laten leiden door het ego of persoonlijke verlangens en
zonder zich te identificeren met het eventuele resultaat.

Hoe kan je nu handelen zonder persoonlijke verlangens? Dat je je niet identificeert met het eventuele resultaat, daar kan ik nog enige betekenis aan geven. Het resultaat heb je niet (volledig) in de hand, dus als het resultaat tegenvalt, is dan niet noodzakelijk een weerspiegeling van jezelf.

Maar handelen zonder verlangens? Kan men zich dan geen doelen meer stellen? Want als men zich een doel stelt, dan verlangt/wil/hoopt men toch dat doel te bereiken.

Wikipedia omschrijft zulks aldus:
Het paradoxale begrip wei wu wei

Dat helpt mij spijtig genoeg niet vooruit. Het soort teksten waar naar verwezen wordt, geeft mij de indruk dat, waar het ook over gaat, men het in een verpakking probeerde te gieten, die het moeilijk maakt om te begrijpen.

[Leon]

Dat lijken mij twee kanten van de zelfde munt. Want je bent onverschillig voor de zaken waar je geen aandacht aan besteed. Van zodra je ergens niet onverschillig voor bent, besteed je er aandacht aan.

Jij niet dan?

Ik heb geen idee wat je wil vragen.

De staat van verlichting kan die zijn van selectieve aandacht. Je benoemt dit als onverschilligheid, maar elke toepassing van selectieve aandacht is dan onverschilligheid, of je nu verlicht bent of niet. Dus kan je dat onderscheid niet toepassen op verlichte mensen alleen, het geldt voor alle mensen.

Of iets onverschillig is, is dus geen onderscheidende factor voor verlichte mensen.

Ik denk wel dat de specifieke aandacht van verlichte mensen uitgaat naar wat anders dan bij niet-verlichte mensen. Bijvoorbeeld meer naar het algemene, en minder naar het specifieke dat van belang is voor het ego. Maar goed ik ben niet verlicht.

[bonifacius]

Je maakt mij niet wijs dat je een foetus bent!

Nog wat verder terug in de tijd dan het foetus zijn Peter.

Hoe ver? Verbeeld je je dat je een Zygote bent?
Verder terug kan helaas niet want toen bestond er niets dat jouw genetische kenmerken bevatte.
Volgens mij zie jij de zaken niet helemaal helder.

Niks aan de hand Peter, jij en in hebben gewoon een ander bewustzijn.
Waar spiritueel wijze en verlichte mensen als een Nisargadatta Maharaj en Ramesh Balsekar over praten en naar wijzen, alsook een Eckhart Tolle die van zijn eigen werk aangeeft dat dit het best gezien kan worden als het samenkomen van Jiddu Krishnamurti en Ramana Maharshi ontgaat jou volledig en resoneert helemaal bij mij, dat is alles.

[bonifacius]

En ik ben nu over de 60 jaar en heb daarmee helemaal een houding van dat ik niets meer te verliezen heb.

Freedom's just another word for nothing left to lose!

En nog een mooie op deze afbeelding...

[Peter van Velzen]

Nu komt bij mij de vraag op:

• Wie ziet de zaken niet helemaal helder?
  Is dat degene die zichzelf identificeert met zijn genetische kenmerken of
  is dat degene die zich principieel nergens mee identificeert?

Volgens mij iemand die zich verbeeld datgene te zijn dat aan zijn individuele bestaan voorafging. Daar zijn wij wel een deel van màar jij, ik noch Bonifatius IS het.

[HierEnNu]

Het onderstaande (...)

Komt de strekking van deze enorme lap tekst niet gewoon neer op navelstaren?

AIs jij in zijn algemeenheid cognitieve kennisverwerving over een methode tot zelfonderzoek ziet als een vorm van navelstaren, als jij die tekst zo begrijpt, dan heb jij onder andere de Upanishads in één woord weten samen te vatten.

Ik versta onder navelstaren het 'voortdurend in gedachten met mijzelf bezig zijn', maar als ik naar James Swartz luister of zijn geschriften lees ervaar ik dat meer als studeren.

Wat Advaita Vedanta is wordt in Wikipedia kort beschreven.

[bonifacius]

Dan is het inderdaad oppassen, van die ooms die niets fijner vinden dan hun nichtje misbruiken is lastig, ik weet toevallig, omdat ik bevoorrecht ben, wel fijnere dingen, maar dat soort situaties en personages verander je niet.

Jaren later heb ik wel via via opgevangen dat de bel gebarsten was ten huize van mijn ex-liefje. Haar moeder had haar eigen broer, die oom dus, trachten voor de rechter te slepen.
Dus ik heb wel zuurstof in dat stilstaand water van die familie gebracht maar tegen een veel te hoge prijs voor mijn eigen geestelijk en lichamelijke gezondheid. Achteraf gezien is dat natuurlijk makkelijk te zeggen, in die periode, 14 jaar geleden inmiddels, zag ik dat allemaal niet in wat ik op mijn nek gehaald had. Juister gezegd mijn lever, want die was er erg aan toe! Er zit waarheid in het spreekwoord:`iets op je lever hebben - dat ligt hem zwaar op de lever.`

maar vergis je niet, betere activiteiten kennen maakt nog niet verlicht.

Zo'n incest-wespennest ontstaat niet van vandaag op morgen.
Grootste les dat ik eruit geleerd heb is dit aan professionals over te laten, of op zijn minst mensen die er niet emotioneel betrokken zijn zoals ik was.
Diegenen die niet naar boven willen, die ga ik niet naar boven proberen te sleuren. Dat was mijn lijden.
Enfin, levensles van jewelste.

[bonifacius]

Het onderstaande (...)

Komt de strekking van deze enorme lap tekst niet gewoon neer op navelstaren?

Wellicht ervaar jij een methode als "The Work" van Byron Katie, een manier om de gedachten die al het lijden in de wereld veroorzaken op te sporen en te onderzoeken en een manier om vrede in jezelf en met de wereld te vinden, ook als navelstaren.

[Leon]

Dan is het inderdaad oppassen, van die ooms die niets fijner vinden dan hun nichtje misbruiken is lastig, ik weet toevallig, omdat ik bevoorrecht ben, wel fijnere dingen, maar dat soort situaties en personages verander je niet.

Jaren later heb ik wel via via opgevangen dat de bel gebarsten was ten huize van mijn ex-liefje. Haar moeder had haar eigen broer, die oom dus, trachten voor de rechter te slepen.
Dus ik heb wel zuurstof in dat stilstaand water van die familie gebracht maar tegen een veel te hoge prijs voor mijn eigen geestelijk en lichamelijke gezondheid. Achteraf gezien is dat natuurlijk makkelijk te zeggen, in die periode, 14 jaar geleden inmiddels, zag ik dat allemaal niet in wat ik op mijn nek gehaald had. Juister gezegd mijn lever, want die was er erg aan toe! Er zit waarheid in het spreekwoord:`iets op je lever hebben - dat ligt hem zwaar op de lever.`

maar vergis je niet, betere activiteiten kennen maakt nog niet verlicht.

Zo'n incest-wespennest ontstaat niet van vandaag op morgen.
Grootste les dat ik eruit geleerd heb is dit aan professionals over te laten, of op zijn minst mensen die er niet emotioneel betrokken zijn zoals ik was.
Diegenen die niet naar boven willen, die ga ik niet naar boven proberen te sleuren. Dat was mijn lijden.
Enfin, levensles van jewelste.

Ondertussen is die ex-vriendin misschien niet gelukkiger geworden, of misschien wel, het is soms heel dubbel.

[axxyanus]

Jij niet dan?

Ik heb geen idee wat je wil vragen.

De staat van verlichting kan die zijn van selectieve aandacht. Je benoemt dit als onverschilligheid, maar elke toepassing van selectieve aandacht is dan onverschilligheid, of je nu verlicht bent of niet. Dus kan je dat onderscheid niet toepassen op verlichte mensen alleen, het geldt voor alle mensen.

Ja maar men lijkt het vaak zo te verwoorden dat niet verlichtte mensen te weinig selectieve aandacht hebben en daardoor dus eigenlijk te weinig onverschillig zijn. Bij mij komen beschrijvingen van verlichting vaak over als een soort promotie voor meer onverschilligheid.

Ik beschouw dat niet noodzakelijk als negatief. Ik mis enkel nogal vaak de nuancering waarvoor men dan minder onverschillig moet zijn en voor wat men misschien toch meer onverschillig moet zijn.

Of iets onverschillig is, is dus geen onderscheidende factor voor verlichte mensen.

Dat weet ik niet. Het is niet omdat verlichtte en onverlichtte mensen beide hun punten hebben waarvoor ze onverschillig zijn, dat er geen belangrijk onderscheid kan zijn waarvoor men onverschillig is.

[HierEnNu]

Dat is ook vaak de indruk die ik krijg als ik mensen over verlichting hoor praten, dat het om een vorm van (selectieve) onverschilligheid gaat.

Dat verbaast me helemaal niet! Handelen door niet te handelen kan best overeenkomstig lijken met onverschilligheid. Het betreft echter de balans tussen actief en passief:

• handelen wanneer dat nodig is en
  zich terugtrekken wanneer dat nodig is

En hoe maak je dat onderscheid? Wat als geen van beide nodig is?

Ik reageer nog al te vaak vanuit mijn Ego met alle gevolgen van dien. Los daarvan hangt zulks af
van de specifieke situatie. Al zou ik ooit verlicht raken of zo, ik vermoed dat ik sowieso op de eerste plaats de situatie naar vermogen zal analyseren en beoordelen alvorens iets te beslissen, want dat ligt wel in mijn aard.

Er zijn echter al dreigende situaties geweest waar ik in het wat verdere verleden meteen zou hebben gereageerd vanuit mijn Ego, maar meer recent heel actief passief reageerde en met een uiteindelijk veel bevredigender resultaat, want minder schade. Zodra duidelijk is dat handelen noch terugtrekken nodig is probeer ik door rustig te blijven te accepteren dat er voor mij niets te doen valt en richt ik mijn aandacht op andere zaken.

Ik vind het vooral belangrijk om mij in elke situatie bewust te blijven van mijn eigen gedachten, gevoelens en neigingen, alvorens te handelen en eventueel te handelen door niet te handelen.

zonder zich te laten leiden door het ego of persoonlijke verlangens en
zonder zich te identificeren met het eventuele resultaat.

Hoe kan je nu handelen zonder persoonlijke verlangens? Dat je je niet identificeert met het eventuele resultaat, daar kan ik nog enige betekenis aan geven. Het resultaat heb je niet (volledig) in de hand, dus als het resultaat tegenvalt, is dan niet noodzakelijk een weerspiegeling van jezelf.

Maar handelen zonder verlangens? Kan men zich dan geen doelen meer stellen? Want als men zich een doel stelt, dan verlangt/wil/hoopt men toch dat doel te bereiken.

Zulks is inderdaad een levenskunst, een doel zo je wil, waar ik intens naar verlang[!] om dat te verwerven en daadwerkelijk te realiseren in mijn leven als basishouding.
Daar schreef ik in een ander topic over:

Mijn diepste verlangen in het HierEnNu
is niets te verlangen ...

Mijn diepste verlangen
niets te verlangen
is geen verlangen
maar Bewust Zijn

Dat het voor mij wellicht niet mogelijk zal zijn om altijd en volledig zonder persoonlijke verlangens te handelen accepteer ik, want ik heb nu eenmaal emoties en behoeften en die wil ik ook helemaal niet kwijt, integendeel, intens kunnen genieten maakt mijn leven juist waardevol voor me. Toch blijf ik er allert op om manieren te vinden waarmee ik persoonlijke verlangens enigszins los kan laten zodat ik meer kan handelen vanuit een neutraal perspectief los van wat mijn Ego er zoal allemaal van vindt.

Op die manier komt mijn handelen meer ten dienste van het grotere geheel in plaats van op de eerste plaats het bevredigen van mijn persoonlijke verlangens. Telkens als zulks me lukt blijkt achteraf dat het belang van de situatie als geheel ook mijn persoonlijk belang beter dient.

Wat doelen stellen betreft probeer ik te voorkomen dat het doel het uitgangspunt wordt, dat alles moet wijken om toch maar vooral dat doel te bereiken. Uitgangspunt moet de huidige situatie zijn en een doel is dan hooguit het kiezen van een bepaalde richting zodat er een referentiepunt is om naar toe te bewegen, met dien verstande dat de huidige situatie telkens opnieuw het uitgangspunt is en vandaaruit zo nodig en/of wenselijk een nieuwe richting gekozen wordt

Wikipedia omschrijft zulks aldus:
Het paradoxale begrip wei wu wei

Dat helpt mij spijtig genoeg niet vooruit. Het soort teksten waar naar verwezen wordt, geeft mij de indruk dat, waar het ook over gaat, men het in een verpakking probeerde te gieten, die het moeilijk maakt om te begrijpen.

Ik vermoed ook dat zulks min of meer bewust gebeurd. Zelf vind ik paradoxen heerlijk, ook als ik ze niet doorzie. Meestal lijkt het een intrinsieke tegenstelling, maar zulks is nou eenmaal eigen aan 'de medaille die twee kanten heeft en toch één is'.

Paradoxaal diep nadenken veroorzaakt vaak een 'AHA-erlebnis' bij mij, waardoor het denken stopt en er als vanzelf ff een 'gedachtenloos Bewustzijn' naar de voorgrond treedt, welk ik als een 'tijdelijk moment van Verlichting' durf te benoemen.

[bonifacius]

Ondertussen is die ex-vriendin misschien niet gelukkiger geworden, of misschien wel, het is soms heel dubbel.

Geen idee. Ze is inmiddels tegen de 40 jaar. Een makkelijk leven zal ze niet hebben denk ik, dat heeft geen enkel mens die in zijn jeugdjaren niet gekregen heeft wat hij / zij nodig had. Levenslang van het éne 'liefdes'-drama in het andere terecht komen is dan geen uitzondering. Ik ben er zelf een voorbeeld van!

[HierEnNu]

Nu komt bij mij de vraag op:

• Wie ziet de zaken niet helemaal helder?
  Is dat degene die zichzelf identificeert met zijn genetische kenmerken of
  is dat degene die zich principieel nergens mee identificeert?

Volgens mij iemand die zich verbeeld datgene te zijn dat aan zijn individuele bestaan voorafging. Daar zijn wij wel een deel van màar jij, ik noch Bonifatius IS het.

Ik vermoed dat je daarmee precies aansnijdt wat Verlichting IS!

Voor zover ik die al dan niet zelfbenoemde Verlichte personen begrijp beweren zij namelijk inderdaad dat zij gerealiseerd hebben dat zij het Bewustzijn ZIJN! Bovendien beweren zij mijns inziens dat zowel jij als ik EN Bonifatius het Bewustzijn ZIJN! Nog sterker, ze beweren dat ALLes het Bewustzijn IS, want 'de rest' is de illusie welke als het ware verschijnt in het Bewustzijn. Er IS alleen maar Bewustzijn dat zich bewust wordt van zichelf door ons:

• ALLes wat wij waarnemen ZIJN we zelf!

[Leon]

Ondertussen is die ex-vriendin misschien niet gelukkiger geworden, of misschien wel, het is soms heel dubbel.

Geen idee. Ze is inmiddels tegen de 40 jaar. Een makkelijk leven zal ze niet hebben denk ik, dat heeft geen enkel mens die in zijn jeugdjaren niet gekregen heeft wat hij / zij nodig had. Levenslang van het éne 'liefdes'-drama in het andere terecht komen is dan geen uitzondering. Ik ben er zelf een voorbeeld van!

Ik weet het niet. Ik ken iemand die onder het misbruik van opa zeer nederig geworden is, en een “mooi mens”. Geen kwaad woord over opa. Het is maar net of je vanuit liefde en begrip in de wereld staat of niet. Dat deze misbruikten buiten de norm vallen van wat “normaal” is, is echter wel duidelijk.

Persoonlijk gun ik liever de jeugd een onbelaste jeugd, maar ik heb het duidelijk niet voor het zeggen.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

We zijn alweer op bladzijde 16 van een uitzichtloos verhaal.

Men spreekt in de geschiedenis van het tijdperk van De Verlichting.
Werd daar een entiteit mee bedoeld?
Welnee, het ging er om dat de mensen (een deel althans) op een bepaalde manier gingen denken.
Er werd niet geclaimd dat ze een soort Leer volgden en allemaal tot de zelfde conclusies kwamen.

Wat zijn sommige filosofen theologen en theosofen gaan doen?
Ze hebben ,Verlichting, tot een ding/entiteit verklaart en opende een discussie over wat dat ding wel dan niet is.
Dat wordt dus gewoon een uitzichtloze eindeloze discussie.
Zulke discussies zijn er wel meer zoals over: ,Het Kwaad, ,De Ziel, ,Het Bewustzijn, de Chaos, .......................