In dat verband denk ik weer terug aan dit artikel :
Waarom toch altijd streven naar groei? Het put de planeet én de mens uit
Daaruit :
Daarna ontstond er in vele landen, waaronder Nederland, een beweging om grenzen te stellen aan economische groei.
De beweging bestaat al bijna een halve eeuw, maar is de invloed ervan klein gebleven.
In de Tweede Kamer is er slechts één partij, de Partij voor de Dieren, die ervoor pleit. Hoe kan dat?
Het ligt in elk geval niet aan de inhoud. Het betoog tegen groei is grondig onderbouwd. Het kernargument is dat economische groei en ecologisch herstel niet samengaan, omdat economische groei altijd gepaard gaat met een stijgend verbruik van natuurlijke hulpbronnen, zoals grondstoffen, water en schone lucht.
Het is dus met de huidige kennis onmogelijk om de economie verder te laten groeien zonder de aarde verder te beschadigen.
in het verleden leidde groei altijd tot verdere uitputting van de aarde. Er is geen enkele reden, noch theoretisch noch empirisch, om aan te nemen dat dit in de toekomst anders zal zijn.
de redenen om te stoppen met groei zijn ijzersterk. Toch is er een tegenargument dat telkens op overweldigende maatschappelijke steun kan rekenen, namelijk: technische vooruitgang lost de problemen op die groei veroorzaakt.
De kracht van dit argument is dat het tot de verbeelding spreekt. Technische oplossingen zijn concreet, tastbaar en opwindend.
Eerlijk gezegd denken wij dat dit tegenbetoog zijn kracht nooit volledig zal verliezen. Voorstanders van groene groei claimen namelijk slim iets dat in de toekomst zal gebeuren. En een claim over de toekomst is nooit te weerleggen, al wijst het beschikbare bewijsmateriaal de andere kant op.
Om groei mogelijk te maken, is er dus sprake van grootschalige uitbuiting. Dit blijkt ook uit het feit dat niet-westerse landen in termen van arbeid 22 keer zo veel bijdragen aan eindproducten voor Nederland dan andersom. Net als het hulpbronnenverbruik is de uitbuiting van moderne dagloners de laatste decennia fors gestegen.