Toch leuk dat we wat gemeen hebben met elkaar.Ivar schreef: ↑17 mei 2021 17:46Toen ik op de lagere school was was mijn Akela (padvinderij) mijn rolmodel.Die achtergrond hebben we dan gemeen. Mijn twee oudere broers zaten op voetbal, en kregen daar met de pedofiele voetbalcoach te maken. Ja, ik sprak uit ervaring. Ook wat scheidingen betreft: mijn eigen ouders scheidden toen ik 5 was.
Onze leiders waren twee mannen en een vrouw. Ik vond padvinderij erg leuk (in de Zeister bossen), tot ik de leeftijd had bereikt dat ik naar de verkenners moest overstappen. En dat was nogal een macho club. Daarom ben ik toen gaan honkballen. Twee vrouwelijke coaches, als ik me niet vergis.Zij was knap van uiterlijk en van geest, zodat ik er altijd heen wilde vanwege dat zij er was.
Je herinneringen doen bij mij boven komen dat ik bij de overstap naar de verkenners toch een mannelijk rolmodel had! Ik kwam (in Groningen) bij de patrouille van Tjeerd, een zeventienjarige jongen, die ik algauw herkende als mijn idool. Hij was altijd aardig, zorgde voor bescherming tegen oudere padvinders en deed knap aan opleiding van de kleinsten. Eén keer was pijnlijk: tijdens een zomerkamp stuurde hij mij naar de volgende groep padvinders met de vraag of we "de dichte gaatjespan" konden lenen. Nou die hadden ze niet. Ze stuurden me weer naar de volgende groep. Waar ook al geen pan was. En op het eind moest ik met lege handen terug. Bij terugkomst keek Tjeerd me aan en zei: "En kwam het dus helemaal niet in je op om eerst te vragen wat een dichte gaatjespan is? En dat je misschien wel in de maling wordt genomen?" Ik begreep meteen dat hij een les voor het leven gaf om altijd zoveel mogelijk je hersens te gebruiken en niet zomaar alles uit te voeren wat je opgedragen wordt, en vereer hem voor die les nog steeds. Jammergenoeg duurde het maar een jaar. Ik denk dat hij daarna in dienst moest. Maar ik werd door de hopman uitgekozen om zijn opvolger te zijn. Toen ik tegenstribbelde omdat ik maar 14 jaar was zei hij dat hij weet dat ik het goed zal doen.
Twee jaar later, toen ik 16 was, werd ik op een zaterdagmiddag gevraagd om na afloop nog even te blijven. De hopman ging toen een gesprek met me aan waarin hij zei dat ze een nieuwe leider erbij willen hebben (ik geloof dat zoiets "vaandrig" heette). En hij zei dat ze mij hebben uitgekozen om die aanvulling te zijn. Weer spartelde ik tegen omdat ik maar 16 was en geen volwassene, maar even later op de fiets naar huis vond ik het al prachtig. Ik kwam enthousiast ons huis binnen en zei tegen mijn vader en moeder dat ik nieuws heb dat ze beslist moeten horen! Mijn vader en moeder antwoordden dat zij dat ook hebben: we gaan na de zomer verhuizen naar Utrecht! Mijn vader had een promotie gekregen naar het hoofdkantoor.
Dat moment was het einde van mijn carriere als padvinder. Ik was heel teleurgesteld, maar werd al gauw enthousiast over deze verhuizing naar het hart van Nederland.
