gerard_m schreef: ↑28 apr 2021 09:03
Georgie schreef: ↑27 apr 2021 23:18
En respect is iets dat je moet verdienen.
Je kunt een mens respecteren, zonder het geloof te respecteren.
Best mogelijk, maar de wetenschap dat iemand doet wat hij doet ‘Met Gods hulp’ of ‘omdat God het wil’ (De hoofdletter G is niet van mij) heeft op mijn respect voor die persoon hetzelfde effect als accuzuur op de lak van mijn auto.
En:
gerard_m schreef: ↑28 apr 2021 09:03
Geloof is vluchtgedrag, een soort verslaving net als drugsgebruik. Drugsverslaafden vluchten voor de grauwe werkelijkheid van alledag Gelovigen vluchten voor de werkelijkheid dat alle leven sterfelijk is.
Ik vind niet dat drugsverslaafden respect of waardering verdienen en dat vind ik ook van gelovigen.
ik vind het vreemd om het achterliggende gevoel waarom mensen geloven zo te generaliseren. Ik zou ook niet weten waarom vluchten voor de werkelijkheid in een geloof nodig zou zijn. Sterker nog: het idee dat er niets meer is na de dood is een stuk aantrekkelijker dan bedreigingen van eeuwige foltering in een hel.
Ik denk niet dat hier sprake is van generaliseren.
Angst voor de dood is de ultieme angst van ieder levend wezen, inclusief de mens. Het hoort bij het oerinstinct om het eigen leven en het voortbestaan van de soort in stand te houden.
Het is deze angst voor de werkelijkheid van de eindigheid van het leven die de gelovige drijft en “de kerk” (“moskee”’ “sjoel”, “tempel”) exploiteert die angst door de gelovige eeuwigdurende gelukzaligheid in de “hemel’ te beloven. (de “hel” is, zoals Tiberius Claudius ook al schreef, voor de ander, de andersdenkende, de vijand, dus.
De gelovige hoopt, door volgens de richtlijnen van zijn geloofsstroming te leven die eeuwige gelukzaligheid te bereiken. Ik noem dat vluchtgedrag, vergelijkbaar met dat van drugsverslaafden.
De heroïneverslaafde zet de roze bril van de verdoving op. Zijn wereld ziet er een poos lang wat draaglijker uit. De cokesnuiver/speedslikker kijkt naar zichzelf in een vergrotende spiegel en kan zo zijn werkelijkheid een poos lang beter aan. De gelovige laat zich wijsmaken dat hij een “eeuwige ziel” heeft, dus eigenlijk onsterfelijk is.
De heroïnespuiter geeft zichzelf zo vaak hij maar kan een spuit. De cokesnuiver/speedgebruiker neemt dagelijks een dosis gif. De gelovige indoctrineert zichzelf levenslang met alle mogelijke rituelen: dagelijkse gebeden, wekelijks kerkbezoek, jaarlijkse religieuze feest- en gedenkdagen, speciale rituelen op hoogtijdagen van het leven zoals doop, communie/belijdenis, huwelijk, de sacramenten der stervenden en de rituelen die bij de uitvaart van de gelovige behoren. Daarnaast en tussendoor dan nog kleed- en spijswetten en andere leefregels, bijbelstudie en nog veel meer. En hij sluit zich op binnen zijn eigen gemeenschap met eigen scholen, eigen verenigingen, eigen organisaties. Andersdenkenden worden zoveel als mogelijk is in een dichtbevolkte samenleving als de onze uitgesloten, hun denkbeelden verketterd en bestreden (soms behoorlijk agressief)
De drugsverslaafde vergiftigt zijn lichaam langzaam maar stelselmatig en berokkent zo de samenleving (enige) materiële schade.
De gelovige verstikt zijn denken met een onontwarbaar netwerk van leugens en drogredeneringen dat zijn zicht op de werkelijkheid en zijn morele ontwikkeling blokkeert. Hij vormt zo een loodzware sleeprem op de ontwikkeling van de menselijke beschaving en berokkent zichzelf, zijn medemensen en de samenleving grote, vaak onherstelbare emotionele schade.
