Giovedico delle Fate schreef
Wijs en eigenwijs. Ik beschouw beiden als een goede eigenschap.
De wijsheid is onbereikbaar want de eigenwijsheid blijft maar voor haar voeten lopen.
Dus ik ben op de goede weg.
Het is goed dat te horen. Ik beschreef het zo schril als waarschuwing, omdat ikzelf in die afgrond getuimeld ben. Ik weet hoe makkelijk dat gaat, vooral als je zaken wilt vergeten. Er is veel moed voor nodig om eerlijk de zaken te zien zoals ze zijn, zonder pogingen het goed te praten of weg te redeneren. Jij kunt die moed klaarblijkelijk opbrengen, en dat wekt bewondering.
Intussen ben ik het stadium voorbij dat ik gewoon een glas wijn zou kunnen drinken. Ik mag nog geen rumboon eten. Want ik ben nu eenmaal alcoholist, ook al sta ik vijftien jaar droog. Mijn vrouw drinkt wel elke dag een glaasje wijn bij het eten.
Natuur is hier toch nog steeds in overvloed. Ik woon in het Gooi en het zou je verbazen hoe veel natuur hier tussen de verstedelijkte gebieden nog is. "Het barst hier van de omgeving"
Ik woon eveneens in het Gooi, en het verbaast mij hoe weinig er nog van de natuur over is. Toen ik kind was kon ik van Laren naar Hilversum en vandaar naar Bussum en Naarden lopen zonder vast te lopen op een snelweg. Dat is niet langer mogelijk. Alles is verdeelt in kleine kaveltjes en begrensd door snelwegen. Stilte is er niet meer. In natuur hoor je uitsluitend vogels en het ruisen van de wind.
Nu hoor je zelfs op zondagmorgen een irritant gezoem van autobanden op asfalt. Dag en nacht. Wij zijn daar helaas zo aan gewend dat wij ons er pas van bewust worden op een autoloze zondag.
Ik heb mijn 2 honden en die laat ik 6 keer per dag uit, waarvan ten minste 1 keer langdurig op de hei of in het bos. Dat doe ik voor hen, maar zeker ook voor mezelf! Verder hebben we nog een kat van 18 en veel huisstofmijten, waar ik helaas knetterallergisch voor ben.
Tot voor kort had ik nog vier honden. Van drie heb ik afscheid moeten nemen. Ik mis ze nog iedere dag,maar zo is het leven. Op een dag houd het op. Mijn laatste hond is nu een jaar of tien schat ik. Zij is een Galgo en die zijn taai. Dus wij kunnen nog een aantal jaren met haar doorbrengen. Een paar jaar geleden
was ik vaak te vinden op het hondenforum. Na verloop van tijd bleek dat een aantal van de leden
hun hond uitlieten op hetzelfde stuk hei waar ik dagelijks mijn ronde liep. Wij waren lange tijd langs elkaar heen gelopen zonder dat wij een idee hadden dat wij elkaar elke dag tegenkwamen.
Als mijn laatste hond dood is, en mijn vrouw nog leeft, nemen wij wel een kat. Eigenlijk zijn katten veel mooier dan honden. En ook de totale onafhankelijkheid van katten vind ik heel aantrekkelijk.
Zij hebben ons niet echt nodig, een hond wel. Zonder ons is een hond ten dode opgeschreven. Een kat leeft dan gewoon verder! Aan het eind van onze straat woont een poesje van 23 jaar. Zij is stokdoof, en erg mager. Maar bij mooi weer zit zij buiten op de uitkijk, want zij houdt van mensen.
Als ik langs haar tuin loop begint zij hard te roepen en wil even begroet worden. Mijn hond is een felle jager, maar dit poesje heeft zij geadopteerd. Het is "haar" huisdier geworden.
Wat heb jij eigenlijk voor honden?
had ik vroeger maar zo'n opa gehad...
Ja hoor eens, je kunt niet alles hebben.