Waarom? schreef:
Noop. Er zijn mensen die heel graag een andere weg zouden willen lopen en dat niet kunnen of mogen. Het leven is niet maakbaar, en uiteraard heeft iedereen zijn dingen die hij WEL graag anders zou willen zien in de wereld en bij andere mensen..Maar die verandering begint altijd bij je zelf.
Ik onderschrijf je laatste zin. Die wat mij betreft van je noop en yep maakt.
Waarom? schreef:
Bij mij komt iets direct naar boven: Ultieme vorm van onverschilligheid. Blijft dat zo als je er wel last van hebt...omdat dan de ander het dan niet meer mag vinden?
Zie je: de overheid heeft geen last van rokers, drinkers of mensen met overgewicht. Er zijn een paar mensen op gepromoveerd: roken is voor de maatschappij financieel gezien goedkoper. Ze krijgen nare ziektes, alleen krijgen ze die veel eerder waardoor het netto goedkoper is voor de maatschappij. Toch vindt de overheid het haar verantwoordelijkheid om hier wat aan te doen, Volgens jouw motto: waar bemoeien ze zich mee..mijn lijf mijn leven. Gaat voorbij aan wat wij mensen ook zijn : sociale wezens die ook hun eigen vrijheid willen. En dat van die vrijheid ligt bij alle mensen iets anders en daar wil het wel eens schuren.
Rondom het boek , noemde iemand in dit topic/ander topic ook dragen van bepaalde kleding..Jij zult zeggen: dat moeten ze zelf weten....jij gaat uit dat mensen even vrij en open kunnen beslissen dan jij....was dat maar zo. De moderniteit heeft bloed zweet en tranen gekost...en met onverschilligheid nemen de barbaren het weer over.
Lees deze draadjes maar eens door:
Onverschilligheid is de ultieme vorm intolerantie , onverdraagzaamheid en terugtrekken in je eigen comfort zone.
Goed, misschien kom ik nog op andere ideeen rondom jou als ik dat andere topic heb gelezen...
Waarom? schreef:
En dat z'n gang laten gaan is gebonden..de rechtsstaat probeert in dat spanningsveld haar weg te vinden. Met onverschilligheid kom je er niet..De overheid niet en de burgers niet...
Je haalt zaken door elkaar.
Ik geloof in vrijheid. Ik spring op elke barricade om het vrijheidsprincipe te verdedigen. En dat doe ik natuurlijk niet uit onverschilligheid. Zelf het recht op vrijheid opeisen houdt in dat je die ook ieder ander MOET gunnen en vice versa idem dito!
Dat kan alleen als je verdraagzaamheid en tolerantie hoog in je vaandel draagt. (En ook die zijn tegenstrijdig aan onverschilligheid.)
Dat betekent dat mensen niet behoeven te beantwoorden aan mijn comfort zone en ik niet aan die van hen, om goed genoeg gevonden te worden.
Mag ik van jou of jij van mij roken, vlees eten, homoseksueel zijn, obesitas hebben, drugs gebruiken, religieus zijn, piercings indoen, tatoeages hebben, minirokjes dragen, een hoofddoekje dragen, m'n haar blauw verven, rondneuken, dom zijn, raar zijn... m.a.w. hoe anders mag je zijn om geaccepteerd te worden door de gemeenschap, waar ligt de grens?
Als we eenmaal aan de grenzen van onze vrijheid gaan rammelen is het einde zoek. Waar stopt het?
Als we maar geen last van elkaar hebben. Zou je denken. Maar wat als jij homoseksuelen al lastig vindt?
Ben ik dan de foute onverschillige foei omdat ik homo ben of ben jij intolerant? En wat als het merendeel jouw mening deelt?
Hoe werkt dat met vrijheid? Mag ik heel religieus zijn of een beetje. Mag ik er een eigen draai aan geven. Wat mag er allemaal van jou.
We zitten met elkaar op dit aardbolletje en hebben m.i. per definitie last van elkaar.
Ik krijg al braakneiging als iemand aan z'n neus zit. (en dat is echt waar
).
Wat moet ik ermee. Ik kan het jou moeilijk verbieden omdat ik ervan moet kotsen.
Dat betekent dat andermans vrijheid ook over jouw/mijn persoonlijke grenzen heen kan reiken.
We hebben met elkaar afspraken gemaakt tot hoeverre we onze vrijheden kunnen uitoefenen in relatie met anderen.
In Nl mag je al heel wat meer dan in bv. China.
Wettelijk gezien heb je meer vrijheid dan de sociale druk je toestaat; en dát zal ik blijven bestrijden.
Om dat onder de noemer 'onverschilligheid' te plaatsen lijkt mij eerder tegenstrijdig dan terecht.
). 
