Je kunt je ook afvragen of we niet teveel vergen van het leven: willen we niet teveel koste wat het kost mensen in leven houden? Christenen zeggen dat God leven geeft en neemt, maar inmiddels is het niet alleen meer aan God blijkbaar, aangezien er veel mensen kunstmatig in leven worden gehouden. (alhoewel ik weet dat ik nu maar een kleine groepering aanhaal, wilde ik het toch even gezegd hebben).GH schreef:Ruby schreef:Maar dit is toch zeker meer dan lastig? Want waar komt de grens te liggen?
Zeker is dit lastig. Ook voorstanders van euthanasie, waaronder ik, kennen grenzen.
Voor mij ligt de grens van vrijheid daar waar je die van anderen beperkt. Door je eigen leven te beeindigen belemmer je niemand anders in zijn vrijheid.
De grens bij euthanasie ligt daar waar euthanasie te gemakkelijk kan worden uitgevoerd zodat ook kwaadwillende eenvoudig van bv hun dementerende rijke suikeroompje af kunnen.
Die afgrenzing is inderdaad niet eenvoudig maar wordt nu nog te zeer bepaald door christenen die stellen dat alleen god het leven mag nemen (gelukkig ligt er nu een beter advies aan de tweede kamer)
Toch kan het zijn dat je iemand anders soms belemmert door euthanasie. Kijk immers maar naar zelfmoord.
Ik wil wel even duidelijk stellen dat ik geen tegenstander ben van euthanasie, maar ik denk dat we de regels ook niet al te veel moeten versoepelen. Er is een te groot grijs gebied wanneer het leven te zwaar is en wanneer niet (mi).
Ik blijf het vervelend voor je vinden, maar elke school mag een kind weigeren (bij de eerste aanname). Het zou anders onmogelijk zijn om klassen te hebben maar niet genoeg docenten.. en er zijn wel meer mogelijke problematieken te bedenken die het altijd moeten toelaten van kinderen kan betekenen. (sommige scholen kennen wachtlijsten, die nemen alleen de creme de la creme aan, om het zo maar te zeggen.. in dit geval gaat het om behaalde resultaten, niet om geloofsredenen).Ruby schreef: (hier wil ik, Ruby, even aan toevoegen, dat elke (!) school een kind mag weigeren;
Bij mijn weten mogen alleen bijzondere scholen kinderen weigeren als ze niet de grondslagen vande school onderschrijven. Openbare scholen hebben dat recht niet.
Geen enkele school zou dat recht mogen hebben.
Bijzondere scholen werken de segregatie in de hand is al tijden mijn mening en nu er meer vraag is naar islamitische (recent onderzoek) hoor je dat ineens vaker (recentelijk nog in het NRC). Maar dan gaat het kennelijk om angst voor de islam terwijl al jaren de christelijke kindertje in de biblebelt rond zwolle zich van onze (seculiere) maatschappij vervreemden.
Ik kan me herinneren van mijn docent zijn dat we een commissie hadden van een paar docenten die zich bogen over de aannames. Wie wel en wie niet? En dan ging het bij ons om de cijfers... zou iemand zijn/haar diploma bij ons kunnen halen?
Als je eenmaal een kind aanneemt dan zit je er als het ware aan vast. Kom je niet zomaar weer vanaf. (cru gezegd, maar waar).
Concurrentie bij scholen wordt mede bepaald door het slagingspercentage. Scholen willen dus het liefst kinderen die ook daadwerkelijk daar een diploma zullen gaan halen. Dit is overigens ook in het beste belang van het kind. Het zou als kind erg frusterend zijn om alles net niet of helemaal niet te kunnen halen.Ruby schreef: maar blijft het dan niet erg om kinderen te weigeren omwille van cito scores?
Jazeker, ik wist niet dat dit gebeurde maar kan me voorstellen dat scholen zodoende hun image willen verhogen of hooghouden terwijl het juist hun door de overheid opgedragen taak is juist die kinderen die bij de cito laag scoren op een hoger plan te brengen.
Vind ik ook, maar ik geloof dat dit niet haalbaar is. Al helemaal niet op een school. (Ik ben wel lastig he?)Ruby schreef: Ik kan me wel indenken dat sommige super duidelijke geloofskwesties eruit mogen (zoals je vrije dagen enzo), maar het op een bepaalde manier te verweren... lijkt mij dus meer dan moeilij
Ik wil het de christenen onder ons niet ontnemen dat ze op zondag vrij zijn. Nee wat ik wil is dat zij de zondag vrij mogen zijn en ik een dag (vast of wisselend) naar mijn keuze.
Een moslim op vrijdag en een Jood op zaterdag en een Sikh op een dag naar zijn keuze.
De maatschappij moet zich dan naar een zodanig flexibel systeem, dat aan iedereen meer vrijheid geeft, richten.