MaartenV schreef:Wat ik bedoel is: je hebt een particulier idee van een rechte of vlakke ruimte nodig, wil je de mate van kromming door gravitatie kunnen afmeten. Dat particuliere idee verschilt voor verschillende waarnemers die zich in verschillende gravitatievelden bevinden, denk ik. Je hebt immers een ijkpunt voor kromming nodig. Een rechte.
Er is natuurlijk geen manier om de kromming van de ruimte als een wezenlijk iets te zien. Lichtstralen krommen in nabijheid van zwaartekrachtbronnen, maar dat kan ook geinterpreteerd worden zonder gekromde ruimte te postuleren.
Het feit is en blijft dat al onze natuurkundige en astronomische waarnemingen consistent zijn met een realiteit waarin ruimte zich gedraagt alsof die gekromd wordt. Dat maakt algemene relativiteit een bijzonder bruikbare voorstelling van zaken.
If I want to manufacture biological weapons with my copy of iTunes, I will, fascists. Ditch this bullshit. -- Maddox
Ik weet niet of u al foto's gezien hebt van gravitationele lensing.
Maar daar kan je toch uit opmaken dat de ruimte an sich gekromd wordt.
Of beter gezegd: wij zien vanuit ons perspectief een gekromde ruimte.
Hoe maak je (volgens mij) het onderscheid tussen een waarnemer mét bewustzijn en één zonder bewustzijn:
Zie hier voor mijn (kort Engelstalig) artikel erover als je meer interesse hebt: https://doi.org/10.5281/zenodo.17340466
MaartenV schreef:Ik weet niet of u al foto's gezien hebt van gravitationele lensing.
Maar daar kan je toch uit opmaken dat de ruimte an sich gekromd wordt.
Of beter gezegd: wij zien vanuit ons perspectief een gekromde ruimte.
Eh nee, Wij zien helemaal geen ruimte. Op die afstanden werken onze normale en bijzondere instrumenten niet waarop wij diepte kunnen waarnemen (twee ogen, twee waarnemers die vanuit verschillende punten naar het zelfde object kijken), die diepte moeten we er telkens bij uitrekenen. Het is echter wel een denkperspectief.
Dat is natuurlijk wel juist. Elke waarneming is theoriegeladen. Eigenlijk neem je enkel wat gekleurde vlekjes waar en interpreteer je die binnen een denkkader.
Maar gesteld dat de relativiteitstheorieën waar zijn, is dit een staaltje van 'de relativiteit van ruimte', Peter.
Ik geloof persoonlijk dat wetenschappers vele uren tijd hebben gespendeerd aan experimenten m.b.t. de relativiteit van tijd door atoomklokken te vergelijken in verschillende gravitatievelden (op hoge hoogte versus hier op aarde) en in vliegtuigen met verschillende snelheden.
Maar lengtecontractie (speciale relativiteitstheorie) is nooit waargenomen.
Dus wij zijn niet zo vertrouwd met ruimterelativiteit.
Daarom denk ik dat we niet zo makkelijk 'uitdijing van ruimte' en 'kromming van ruimte' als relativistische waarnemingen van ruimte beschouwen. Toch geloof ik dat ook ruimte relatief is en het observeren van ruimtevervormingen een effect is dat het gevolg is van het verschil tussen het gravitatieveld van een waarnemer en het geobserveerde veld.
Wanneer twee gravitatievelden verschillen qua sterkte zullen de waarnemers het veld van de andere vervormd waarnemen.
Hoe maak je (volgens mij) het onderscheid tussen een waarnemer mét bewustzijn en één zonder bewustzijn:
Zie hier voor mijn (kort Engelstalig) artikel erover als je meer interesse hebt: https://doi.org/10.5281/zenodo.17340466
Zover ik weet menen alle waarnemers, dat andere waarnemers,die ten opzicht van hen bewegen en/of versnellen last hebben van tijdsdilletatie en lengte-contractie. Mijn youtube-foavoriet Wiskundeprofessor Norman Wildberger, legi dat prachtig uit aan de hand van twee vleermuizen.
En dat is alleen nog maar de speciale relativiteitstheorie.
Ja, dat is juist. Ik herken dat volledig. Ik zeg niet dat lengtecontractie niet kan. Ik zeg dat we het nog niet hebben waargenomen en dat we er daarom niet zo vertrouwd mee zijn. Maar ik herken het fenomeen volledig. Mijn punt is dat we niet zo vertrouwd zijn met relativiteit van ruimte als dat we vertrouwd zijn met 'relativiteit van tijd'.
Hoe maak je (volgens mij) het onderscheid tussen een waarnemer mét bewustzijn en één zonder bewustzijn:
Zie hier voor mijn (kort Engelstalig) artikel erover als je meer interesse hebt: https://doi.org/10.5281/zenodo.17340466
MaartenV schreef:Maar daar kan je toch uit opmaken dat de ruimte an sich gekromd wordt.
Wederom: niet noodzakelijkerwijs. Dergelijke individuele categorieen van fenomenen kunnen op andere manier worden verklaard. Het feit dat zwaartekrachtvelden licht afbuigen behoeft nog niet noodzakelijkerwijs gekromde ruimte. Alle afzonderlijke categorieen fenomenen bij elkaar genomen echter past het best bij een gekromde ruimte-model. Het universum schijnt zich dus te gedragen alsof de ruimte lokaal gekromd is.
If I want to manufacture biological weapons with my copy of iTunes, I will, fascists. Ditch this bullshit. -- Maddox
Dat zou betekenen dat de versnelde uitdijïng van het heelal een illusie is, en dat er minder, of helemaal geen donkere energie nodig is om te verklaren hoe het heelal uitdijt. Vooralsnog signaleren de onderzoekers slechts dat er een probleem is, en wagen ze zich niet aan een schatting welk deel van de versnelling een illusie is
