Kan materialisme + oneindigheid leiden tot reïncarnatie?

[Iksnaphetniet]

Vraag me af hoe je in godsnaam denkt te toetsen of iemand gereincarneerd is. Maar goed, het is ook gewoon iets waar ik in geloof. Er is nog nooit iemand terug gekomen uit de hemel en toch geloven miljarden mensen nog steeds dat er leven na de dood is. Dus tja, ieder zn ding.

Okee. Maar als reïncarnatie niet te verifiëren valt aan de hand van specifieke criteria, waarop baseer je dan het bestaan ervan? Hoe weet je dat iemand die beweert gereïncarneerd te zijn de waarheid spreekt?

Er kunnen waarheden zijn die niet verifieerbaar zijn. Als er een multiversum bestaat kun je misschien niet reizen tussen deze multiversums en daar uitspraken over doen. Of als er 'materie' bestaat die geen interactie heeft met voor ons zichtbare 'materie' heb je ook een serieus probleem. Het is idd niet erg nuttig om uitspraken over dit soort zaken te doen of er een moraal aan op te hangen, ze zijn immers onzeker en je kan er niets over zeggen.

Echter vind ik 'reincarnatie (niet de zielvariant) of recycling' hier niet perse onder vallen. Misschien kunnen we door wetenschap en filosofie wel degelijk ontdekken waarom jij subject bent van jou ervaring. Dat zou wellicht antwoord kunnen geven op deze vraag. Het is immers al mogelijk dat jij kan bestaan binnen deze voorwaarden van het universum. Ik denk namelijk dat op deze vraag in de toekomst wel verifieerbare criteria opgesteld kunnen worden.

[Doppelgänger]

Maar als zoiets als reïncarnatie op geen enkele manier valt aan te tonen, waarom zou je het bestaan ervan dan überhaupt overwegen? Is dat niet een volstrekt zinloze exercitie?

[doctorwho]

Wetware en software zijn onlosmakelijk. Dat zie je helaas bij hersendefecten.

Dit lijkt heel aannemelijk maar in welk mechanisme ligt dan de subjectiviteit van de ervaring? Als ik mijn organen 1 voor 1 vervang op mijn hersenen na dan ervaar ik mezelf nog steeds als mezelf. Dus het lijkt volledig van de hersenen af te hangen. Maar als delen van mijn hersenen uitvallen dan blijf ik nog steeds subject van deze ervaring. Maar hoe zit het dan als ik mijn prefrontale cortex cel voor cel vervang met jou prefrontale cortex. Wanneer ben ik dan niet meer mezelf?

Hoe kijk jij hier tegenaan doctorwho?

Het ikje in ons hoofd zit niet op één centrale plaats maar is de som van vurende neuronen en uit dat gekwebbel kom je voort. Misschien wordt je wel bijzonder impulsief of juist heel rustig met mijn prefrontale cortex

[Iksnaphetniet]

Maar als zoiets als reïncarnatie op geen enkele manier valt aan te tonen, waarom zou je het bestaan ervan dan überhaupt overwegen? Is dat niet een volstrekt zinloze exercitie?

Mijn punt was juist dat dit wellicht wel valt aan te tonen als we begrijpen wat bewustzijn of een ervaring subjectief maakt. Als we weten welk mechanisme of constructie ervoor zorgt dat jou ervaring alleen jou toebehoort, kunnen we dit wellicht opnieuw tot stand brengen (of juist niet). Waarom is dit een volstrekt zinloze exercitie? Ik vind het persoonlijk een van de meest interessante vraagstukken van de filosofie.

Dat we op dit moment niet iets kunnen toetsen omdat we iets nog niet volledig kennen hoeft het toch niet gelijk zinloos te zijn om er over na te denken of te praten?

[Doppelgänger]

Mijn punt was juist dat dit wellicht wel valt aan te tonen als we begrijpen wat bewustzijn of een ervaring subjectief maakt. Als we weten welk mechanisme of constructie ervoor zorgt dat jou ervaring alleen jou toebehoort, kunnen we dit wellicht opnieuw tot stand brengen (of juist niet). Waarom is dit een volstrekt zinloze exercitie? Ik vind het persoonlijk een van de meest interessante vraagstukken van de filosofie.

Dat we op dit moment niet iets kunnen toetsen omdat we iets nog niet volledig kennen hoeft het toch niet gelijk zinloos te zijn om er over na te denken of te praten?

Blijkbaar was ik niet duidelijk. Waar het mij om gaat is dat men een aanname doet (in dit geval het bestaan van reïncarnatie) en er blijkbaar vanuit gaat dat als we maar lang genoeg wachten, we op den duur kunnen bewijzen dat deze aanname klopt. Men vindt de overweging valide vanwege het simpele feit dat niet bewezen kan worden dat die niet correct is. Ik begrijp best dat het fantaseren over reïncarnatie leuk kan zijn, maar zinvol is het zeker niet. In elk geval niet zinvoller dan mijn aanname dat er onzichtbare blauwe bavianen op Mars wonen.

[Iksnaphetniet]

Mijn punt was juist dat dit wellicht wel valt aan te tonen als we begrijpen wat bewustzijn of een ervaring subjectief maakt. Als we weten welk mechanisme of constructie ervoor zorgt dat jou ervaring alleen jou toebehoort, kunnen we dit wellicht opnieuw tot stand brengen (of juist niet). Waarom is dit een volstrekt zinloze exercitie? Ik vind het persoonlijk een van de meest interessante vraagstukken van de filosofie.

Dat we op dit moment niet iets kunnen toetsen omdat we iets nog niet volledig kennen hoeft het toch niet gelijk zinloos te zijn om er over na te denken of te praten?

Blijkbaar was ik niet duidelijk. Waar het mij om gaat is dat men een aanname doet (in dit geval het bestaan van reïncarnatie) en er blijkbaar vanuit gaat dat als we maar lang genoeg wachten, we op den duur kunnen bewijzen dat deze aanname klopt. Men vindt de overweging valide vanwege het simpele feit dat niet bewezen kan worden dat die niet correct is. Ik begrijp best dat het fantaseren over reïncarnatie leuk kan zijn, maar zinvol is het zeker niet. In elk geval niet zinvoller dan mijn aanname dat er onzichtbare blauwe bavianen op Mars wonen.

Bedoel je met "men" de reactie van Kittencandy? Want er wordt nergens een aanname gedaan dat dit zou kunnen. Alleen de mogelijkheid onderzocht of het zou kunnen.

Dit vergelijken met bavianen met blauwe konten op Mars vind ik wat flauw, zo kun je alles wel wegwuiven wat niet bewezen is en nergens meer over filosoferen. Maar ik vind wel dat je een nuance mag maken of iets redelijkerwijs zou kunnen of dat je een totaal krankzinnige stelling wilt onderzoeken.

Ik snap overigens best dat je een punt wilt maken en als iemand je probeert te overtuigen van niet te bewijzen stelling (bijv het bestaan van een ziel, reincarnatie, god oid) dan ben ik het absoluut met je eens. Maar daar gaat het in dit topic niet om.

Dat je er niet over wilt filosoferen omdat je het een onnozel onderwerp vind is natuurlijk aan jou, maar om te stellen dat het zinloos is om er over te filosoferen is in weze net zo zinloos. Ik vind persoonlijk niet dat je filosofie moet beperken met regels omdat je zo creativiteit en nieuwe ideeën in de kiem smoort.