't Is en blijft een lange reis.Destinesia schreef:ik had een paar jaren geleden eerlijk gezegd vaak problemen om ontspannen te kunnen blijven lezen vanaf een bureaustoel starend naar een lichtend scherm. Dan waren er nog de vele links binnen jouw hoofdstukken waar ik dan zo nodig op moest klikken, waarin wéér links te vinden waren om daarna met vier vensters tegelijk geopend volledig de draad kwijt te raken vanwaar ik ook al weer begonnen was met lezen. Daarna ging ik met prikkende ogen, pijn in mijn rug en een muisarm slapen.
Ik wist ook nooit waar ik gebleven was.
In het boek zeg ik het zo op bladzijde 481:
"Maar wanneer de reis tot over de helft komt ervaart de afvallige opeens dat er veel meer licht uit de richting van waarheen hij zich naartoe begeeft kan ontwaren dan uit de richting vanwaar hij komt. Wat later terugkijkend op zijn oude geloof kan dezelfde persoon glimlachen om vele zaken, zoals je terugkijkt op je kindertijd. Je ziet alles anders, alsof je ogen voor het eerst open zijn, alle zaken waar je vroeger in geloofde en nooit als schaduwen onderkende zijn opeens zulke overduidelijke ontsieringen van het leven. En ze hebben geen enkele kracht meer om je angst in te boezemen, noch kunnen ze je op enige manier inspireren. Zit u, lezer, in zo’n overgangsfase, wandel dan rustig verder op dat pad. Op een gegeven moment kom je uit het kreupelhout."