Je mag dan een meestergoochelaar zijn, deze vlieger gaat niet op. Jij ontwijkt juist mijn post waarin ik tal van NT-passages naar voren breng die tegen jouw visie in gaan. Ik vroeg jou op mijn reaktie te antwoorden. WPS wacht daar ook op.Job schreef:Jammer, ik vind jouw reactie een vorm van ontwijken.Rereformed schreef:Het spijt me, Job, maar aan dat soort flauwe verhaaltjes hebben ik en alle anderen die deze discussie volgen niets.
Uitwijdingen over hoe het hiernamaals is zijn er niet, of het zou het einde van Openbaring moeten zijn, maar daar gaat het helemaal niet om. Jij kwam aan met de ontkenning van de letterlijke opstanding van Jezus en de letterlijke opstanding van alle mensen. Dat vind ik verbazend te horen uit de mond van iemand die zich christen noemt.Je weet heus wel dat het klopt dat de Bijbel nauwelijk of geen woord rept over een hiernamaals.
De gedachte van een 'hiernamaals' is een latere specifieke kerkelijk theologisch beeld.
Ik heb jou NT-passages onder je neus geschoven die spreken over 'de opstanding van de doden', 'doden die uit hun graf zullen komen', 'de verwachting dat de doden zullen opstaan' en een passage van Paulus die letterlijk tegen jouw visie in gaat. Als Jezus het hiernamaals "deelnemen aan de komende wereld en aan de opstanding van de doden" noemt, of een Johannes 'een nieuwe hemel en nieuwe aarde zag en de zee is niet meer' dan krijgen zij een literair compliment van mij, maar begrijpen we allemaal nog steeds dat ze het over het hiernamaals hebben. Deze opmerking van je snijdt dus geen enkel hout.
Ja, iedereen die een beetje op de bijbel gestudeerd heeft weet dat het oude testament zeer aards gericht is. Niemand spreekt je hier tegen. Het OT heeft geen weet van de opstanding, noch van een hemel als beloning of een hel als straf.In de joodse traditie houdt men niet echt bezig met de letterlijke biologische dood,
maar des te meer met het leven.
Het nieuwe testament, oftewel het christelijke denken, is echter van geheel andere aard, en juist dit gegeven ontwijk jij telkens weer.
Dat men op deze manier in een verhaal de woorden dood en levend metaforisch kan gebruiken is een vanzelfsprekendheid, maar kun je uiteraard niet doortrekken door dan maar te concluderen dat alle spreken over leven en dood in het NT metaforisch is.Zo kom je ook in het N.T. de gedachte tegen dat er iemand rondloopt die meer dood is dan levend.
Zie het verhaal van de 'verloren zoon' ; "mijn zoon was dood en is weer levend geworden."
(Lukas 15:24)
Dezelfde Paulus die in de Korintebrief heel duidelijk uitlegt dat de doden letterlijk zullen opstaan, en dit bevestigt door te wijzen op de letterlijke opstanding van Christus, legt in de Romeinenbrief uit dat een gelovige met Christus is gestorven en men nu dood is voor de zonde. "We zijn door de doop met Hem begraven". Hier spreekt hij vanzelfsprekend metaforisch. Waarmee hij bedoelt: "Laat niet de zonde heersen over uw sterfelijk bestaan."... "De zonde mag niet langer over u heersen".
Nogmaals, de door mij aangehaalde passages bevestigen duidelijk dat geloof in leven na de dood een centrale boodschap is in het NT. Bij mijn weten hebben alle christelijke groeperingen van alle eeuwen dit geloof gehad. De Katholieke kerk waartoe je behoort heeft dit ook alle eeuwen lang hooggehouden.
