De kat van de buren, een Ekster of Kauw is waarschijnlijker maar minder sympathiek.Mariakat schreef:Daar houd ik het op.
Als je maar hard genoeg gelooft wordt dat zeker waar.

Moderator: Moderators
De kat van de buren, een Ekster of Kauw is waarschijnlijker maar minder sympathiek.Mariakat schreef:Daar houd ik het op.
Als je maar hard genoeg gelooft wordt dat zeker waar.
Hier wat aan Mariekat?Mariakat schreef:Ik had gehoopt op wat tips, hoe ik mijn tuin in een woonwijk, met begrip voor mijn buren, toch een goed tehuis kan laten zijn voor alles wat groeit en ook wriemelt.
.
Wat ik bij permacultuur nooit heb begrepen is hoe je bodem niet kan uitputten (zeker op een balkon) wanneer je die groentes opeet. Planten leggen weliswaar stikstof vast soms, dus ik kan me nog voorstellen dat je dat terug de grond in kan brengen, maar waar blijven je fosfaten??>Edwin< schreef:Ik doe op mijn balkon niet aan biologisch tuinieren maar aan permacultuur.
.
Samsa schreef:Wat ik bij permacultuur nooit heb begrepen is hoe je bodem niet kan uitputten (zeker op een balkon) wanneer je die groentes opeet. Planten leggen weliswaar stikstof vast soms, dus ik kan me nog voorstellen dat je dat terug de grond in kan brengen, maar waar blijven je fosfaten??
(Of wou je zeggen dat je ook poept en plast in je balkontuin? Want dan is het cirkeltje inderdaad wel weer rond, maar ik kan me voorstellen dat dat weer andere nadelen heeft)..
Nou daar zit ik dus zelf mee.. plantaardige mest is natuurlijk prima, maar technisch vraag ik me dan wel af waarom ik niet op dat stuk ga verbouwen ipv de planten te composteren (ik maak er vooral gier van eigenlijk, maar echt veel fosfaat zit daar niet in geloof ik).>Edwin< schreef:
Hhmm, ik werk op basis van plantaardige mest en tot nog toe ben ik geen onoverkomelijke problemen tegengekomen.
Nou dat vind ik niet zo gek: hun bladeren en vruchten vallen niet ver van de boom, dus in feite 'verbruiken' ze lokaal niets. Als je daarentegen op een stuk land continu dingen gaat verbouwen, vervolgens dat opeet, en de afvalstoffen ergens anders dumpt, dan heb je een netto uitstroom.. Doe je dat maar lang genoeg krijg je gewoon arme grond. In Indonesie waar ik geruime tijd verbleef losten ze dat op door die grond dan gewoon ongebruikt te laten liggen, daar ging wel 50-100 jaar overheen wilde je dat weer voor landbouw benutten.In de natuur kom je ook vaak genoeg planten tegen waarvan je je afvraagt hoe zij aan hun voedingsstoffen komen, extreem dichtbegroeide omstandigheden dus hoe komen zij aan hun nodige voedingsstoffen? Ik ben daar nog niet echt een duidelijk antwoord over tegengekomen in de lectuur en literatuur over permacultuur.
In Europa lostte men dit vroeger op met het drieslag stelselSamsa schreef:Ik snap niet hoe permacultur dat probleem oplost: ik krijg gewoon de indruk dat zij dit probleem uitsmeert over een hele lange periode...