Dat is een verwijzing naar wat ik eerder over die andere vraag ('hoe ontstaan rotzakken?') zei: stigmatisering, onvermogen zich kenbaar te maken. Voeg daar gekwetst of gekrenkt aan toe en je hebt een mooie verzameling die onder het paraplubegrip gewezene kan vallen.Nietweten en Geweten schreef:Goed, caius, als het je punt is om vaagheid te voorkomen en duidelijk te benoemen wat je bedoelt, dan ben je nu duidelijker. Behalve dan in het laatste stuk van je laatste zin, aangezien daar je daarin het volgens jou vage begrip 'ellendige rotzakken' alsnog gebruikt.
Er zat ook een metafysische knipoog naar de twee-eenheid 'benoemer en benoemde' in, waarbij benoemer de mogelijkheid heeft om zich snel te verspreiden.
Om de discussie helder te houden gebruik ik 'vagerik'.
Eerst is er niets aan de hand. Dan besluit een benoemer iemand uit te maken voor vagerik. Diegene zal (mogelijk) zeggen of denken 'wat je zegt ben je zelf'. Vervolgens keert de benoemde terug in de groep en doet verhaal. De groep van benoemde is eensgezind in de veroordeling van de eerste benoemer die zich nu geconfronteerd ziet met 5 benoemers ipv 1 benoemde en hulp zal inschakelen, et cetera en zo voort... poppen aan het dansen.
Zolang niemand benoemer wordt, bestaan er geen benoemden.
Dat betekent niet dat je niets mag benoemen. Indien het benoemde correct gedefinieerd is treed de verspreiding in veel mindere mate op en is dus beter te controleren. Je kan het met enige zekerheid sturen (door het rechtssysteem).
Tot zover deze zelfanalyse
maar ik neem aan dat dat je bedoeling was. Dingen benoemen heeft zowel voor als nadelen. Door te benoemen voorkom je dat je telkens een uitgebreide beschrijving moet geven, en kun je je verhaal met minder woorden doen. Het nadeel is dat zo'n woord niet altijd helemaal de lading dekt. Maar ook het gebruik van een uitgebreide omschrijving heeft nadelen. Sommigen zien niet in dat er iets omschreven wordt, en denken dat er van alles wordt beweerd over een reeds begrepen begrip.
