het niets .......

[LordDragon]

peter

over de inhoud van het niets zijn we het eens mijn beste, jammer dat je mijn informele taalgebruik zo opvat, er staat wel een smiley bij dus het was grappig bedoelt.

verder over slapen, soms droom ik bvb, en achteraf kan ik me die dromen herinneren, het gebeurt zelfs dat ik in mijn droom wakker word. Dit allemaal wijst er toch op dat de hersenactiviteiten niet stilvallen tijdens je slaap. Zelfs mijn "ik" bewustzijn kan het zich herinneren, dus het ik verdwijnt niet in het niets, ook al lijkt het misschien wel zo. Dit is natuurlijk niet te vergelijken met de toestand wakker zijn, maar me dunkt is er toch niet niets, ook niet als je slaapt.

MVG, LD.

[Leegte]

[Hoe dan ook Jagang, God is op Zijn minst een hersenspinsel, een idee, dus niet niets!

De gedachte is geen sleutel tot existentie.

Dat ligt er maar aan wat je onder denken verstaat. Als je een groene neushoorn contempleert, wil het inderdaad niet zeggen dat ie bestaat. Wel met de kanttekening dat alles wat dan wél werkelijk zou bestaan, echter ook nooit buiten de perceptie van je brein gaat! Van 100% objectieve existentie is nooit sprake. Met híer weer de kanttekening erbij dat het ene (de stoel waar je op zit) wel oneindig veel reëler is/voelt als die groene neushoorn (althans, ook weer in je perceptie en dus niet als zodanig).

Het is niet zo dat gedachtenspinsels iets mensoverstijgends zijn..

Zeg ik dat dan? Maar je hebt helemaal gelijk hoor! Wat ik wél wilde zeggen, is dat God als idee (als een hardnekkig hersenspinsel voor mijn part) zowel door atheïsten als theïsten in stand gehouden wordt, om er vervolgens het bestaan ervan te ontkennen resp. te willen erkennen. Dat is wat ik bedoelde met de zin God is op Zijn minst een idee (doch in flux, zoals je zelf ook zei, want gedachtenspinsels verkeren in tijdelijke toestand)

Gedachtenspinsels zijn slechts een tijdelijke toestand van een brein, en niet iets dat op zichzelf "bestaat" of "iets" kan zijn.

Me dunkt. Noem eens één 'iets' dat niet in flux is en in tijdelijke toestand verkeert, en op zichzelf bestaat?

[Ali]

Gedachtenspinsels zijn slechts een tijdelijke toestand van een brein, en niet iets dat op zichzelf "bestaat" of "iets" kan zijn.

Me dunkt. Noem eens één 'iets' dat niet in flux is en in tijdelijke toestand verkeert, en op zichzelf bestaat?

Allemachtig, wat is dan een toestand van een brein uitgedrukt in termen van 'bestaan' oh Jagang?

En, fluister ik Jagang, wat is bestaan?

Ben benieuwd in welke termen je dat gaat uitdrukken, je afkeer van tautologieën kennende.

[Jagang]

Dat ligt er maar aan wat je onder denken verstaat. Als je een groene neushoorn contempleert, wil het inderdaad niet zeggen dat ie bestaat. Wel met de kanttekening dat alles wat dan wél werkelijk zou bestaan, echter ook nooit buiten de perceptie van je brein gaat! Van 100% objectieve existentie is nooit sprake. Met híer weer de kanttekening erbij dat het ene (de stoel waar je op zit) wel oneindig veel reëler is/voelt als die groene neushoorn (althans, ook weer in je perceptie en dus niet als zodanig).

Je hebt gelijk.
Misschien besta je wel alleen in mijn gedachten.
Waarom zou ik een gesprek voeren met mijn eigen gedachtenspinsels?

ik heb niets met postmodernistisch "filosoferen". (Want het is bepaald geen wijsbegeerte: Het is juist bedoeld om het hele concept van "weten", kennis en wijsheid onderuit te halen.)
Alles wat het doet is zaken in twijfel trekken, zonder dat daar ooit iets "positiefs" uit voortkomt.

Ja, misschien is de hele wereld wel een produktie van je eigen gedachten, en ben ik in werkelijkheid gematrixed. Het onderscheid tussen aannemelijk en niet aannemelijk vervalt hiermee ook meteen, dus is elke dicussie zinloos.

Tsja, als je er zo in staat: Prima.

Ik ga er liever vanuit dat ons brein deels op een bepaalde manier werkt, omdat het is vormgegeven door een wereld waarin we moeten navigeren.

[Leegte]

Dat ligt er maar aan wat je onder denken verstaat. Als je een groene neushoorn contempleert, wil het inderdaad niet zeggen dat ie bestaat. Wel met de kanttekening dat alles wat dan wél werkelijk zou bestaan, echter ook nooit buiten de perceptie van je brein gaat! Van 100% objectieve existentie is nooit sprake. Met híer weer de kanttekening erbij dat het ene (de stoel waar je op zit) wel oneindig veel reëler is/voelt als die groene neushoorn (althans, ook weer in je perceptie en dus niet als zodanig).

Je hebt gelijk.
Misschien besta je wel alleen in mijn gedachten.
Waarom zou ik een gesprek voeren met mijn eigen gedachtenspinsels?

Dat is slechts een pessimistische gevolgtrekking. Het punt is, besta ik voor jou buiten jouw gedachten/percepties? Dat wil echter niet zeggen dat je niet met me kunt praten. Je voert in zoverre een gesprek met je eigen hersenspinsels in zoverre dat de manier waarop je mij benadert, of hoe ik besta in de wereld om jou heen, direct afspiegelt hoe je mij ziet, hoe jouw denken t.o.v. mij is. Dat wil ik zeggen met de constatering dat ik voor jou niet objectief buiten jouw perceptie besta, laat staan als zodanig kan bestaan.

Mvg Maurice

[Jagang]

Dat is slechts een pessimistische gevolgtrekking.

Nee, het is een logische mogelijkheid die voortvloeit uit jouw redenering.

[Ali]

Dat is slechts een pessimistische gevolgtrekking.

Nee, het is een logische mogelijkheid die voortvloeit uit jouw redenering.

Jullie moeten kennelijk gewoon weer even terug naar af. Geef elkaar desnoods ten einde raad, maar liever niet, een denkbeeldige en express ingehouden uppercut om bij zinnen te komen.

[Jagang]

Allemachtig, wat is dan een toestand van een brein uitgedrukt in termen van 'bestaan' oh Jagang?

En, fluister ik Jagang, wat is bestaan?

Ben benieuwd in welke termen je dat gaat uitdrukken, je afkeer van tautologieën kennende.

Wel, vrij simpel.
Als we een groene neushoorn visualiseren, is dat het resultaat van communicerende neuronen.
Wat bestaat zijn dus de neuronen en de communicatie.
Niet die neushoorn, maar de zaken die de "grondstof" vormen voor het idee.

"Bestaan" is een fysieke aangelegenheid.

[siger]

Dat wil ik zeggen met de constatering dat ik voor jou niet objectief buiten jouw perceptie besta, laat staan als zodanig kan bestaan.

Maar stel dat ik autopech heb, en jij bent van de pechhulp. Je komt langs, helpt me verder en verdwijnt. Ik start mijn wagen, zet de radio aan en rijdt welgemutst huiswaarts. Kan ik nu zeggen dat jij niet objectief buiten mijn perceptie bestaat? Of je ligt in een hospitaal en je baxter moet regelmatig vervangen worden, ook als je slaapt, anders sterf je. De nachtzuster bestaat niet in je perceptie, maar elke ochtend ontwaak je.

[Ali]

Allemachtig, wat is dan een toestand van een brein uitgedrukt in termen van 'bestaan' oh Jagang?

En, fluister ik Jagang, wat is bestaan?

Ben benieuwd in welke termen je dat gaat uitdrukken, je afkeer van tautologieën kennende.

Wel, vrij simpel.
Als we een groene neushoorn visualiseren, is dat het resultaat van communicerende neuronen.
Wat bestaat zijn dus de neuronen en de communicatie.
Niet die neushoorn, maar de zaken die de "grondstof" vormen voor het idee.

"Bestaan" is een fysieke aangelegenheid.

Pover.

Snap je zelf ook wel.

(Hoop ik dan maar mensen)

[Leegte]

ik heb niets met postmodernistisch "filosoferen". (Want het is bepaald geen wijsbegeerte: Het is juist bedoeld om het hele concept van "weten", kennis en wijsheid onderuit te halen..

Het staat je vrij om postmodernistisch filosoferen, of boeddhistische filosofie, tegenover wijsheid/kennis te zetten, of als zweverij te bestempelen. Maar dat raakt me geenszins. Ik houd me zelfs de illusie niet voor dat ik bij machte ben jouw stelling onderuit te halen.

Alles wat het doet is zaken in twijfel trekken, zonder dat daar ooit iets "positiefs" uit voortkomt..

kalmte, rust, innerlijke wijsheid, een rem op begeerte, compassie.....Niet dat ik die zaken bezit, maar ik vind het op zijn minst een nobel streven.

Ja, misschien is de hele wereld wel een produktie van je eigen gedachten, en ben ik in werkelijkheid gematrixed..

Ben gematrixed? Door wie dan?

Het onderscheid tussen aannemelijk en niet aannemelijk vervalt hiermee ook meteen, dus is elke dicussie zinloos.

Aannemelijkheid is toch iets heel anders als objectiviteit, of het willen zien van harde essenties en ego's. Discussies zijn daarmee nog helemaal niet zinloos.

Ik ga er liever vanuit dat ons brein deels op een bepaalde manier werkt, omdat het is vormgegeven door een wereld waarin we moeten navigeren.

Dus postmodernistische filosofen, of (sommige) boeddhisten zijn 'kastplantjes' die daar niets van willen weten?

Mvg Maurice

[Ali]

Allemachtig, wat is dan een toestand van een brein uitgedrukt in termen van 'bestaan' oh Jagang?

En, fluister ik Jagang, wat is bestaan?

Ben benieuwd in welke termen je dat gaat uitdrukken, je afkeer van tautologieën kennende.

Wel, vrij simpel.
Als we een groene neushoorn visualiseren, is dat het resultaat van communicerende neuronen.
Wat bestaat zijn dus de neuronen en de communicatie.
Niet die neushoorn, maar de zaken die de "grondstof" vormen voor het idee.

"Bestaan" is een fysieke aangelegenheid.

Pover.

Snap je zelf ook wel.

(Hoop ik dan maar mensen)

En als iemand dus een stoot voor z'n kanus krijgt, dan bestaat die gewaarwording, speelt een en ander zich af in, ja, in de de wereld van je neuronen? Zeg maar tussen je oren.

Jij past een soort inflatie truc toe.

Want wat is dan realiteit volgens jouw maatstaven?

[Jagang]

Alles wat het doet is zaken in twijfel trekken, zonder dat daar ooit iets "positiefs" uit voortkomt..

kalmte, rust, innerlijke wijsheid, een rem op begeerte, compassie.....Niet dat ik die zaken bezit, maar ik vind het op zijn minst een nobel streven.

Ik had "positief" bewust tussen aanhalingstekens gezet, omdat het vertikt om iets te bevestigen anders dan dat alles constant op losse schroeven zou staan.

Het is een prul.
Een gedrocht.
Volkomen onbruikbaar bij kennisvergaring.
Het ontként kennisvergaring.

Het onderscheid tussen aannemelijk en niet aannemelijk vervalt hiermee ook meteen, dus is elke dicussie zinloos.

Aannemelijkheid is toch iets heel anders als objectiviteit, of het willen zien van harde essenties en ego's. Discussies zijn daarmee nog helemaal niet zinloos.

Wat zijn "harde essentie's" dan?
En wat beslist de aannemelijkheid van iets, wanneer objectiviteit onbestaand is?

Dus postmodernistische filosofen, of (sommige) boeddhisten zijn 'kastplantjes' die daar niets van willen weten?

Mvg Maurice

In ieder geval daar en wanneer het hen zo uitkomt.
Vaak zijn ze graag bereid om hun eigen mening te geven, maar wanneer ze worden geconfronteerd met iets dat hen niet aanstaat, gaan ze over tot het neutraliseren van anderman's standpunten middels de methode van "objectiviteit bestaat niet; je kan het nooit weten".

[Jagang]

En als jij dus een stoot voor je kanus krijgt, dan bestaat die gewaarwording, speelt een en ander zich af in, ja, in de de wereld van je neuronen? Zeg maar tussen je oren.

Jij past een soort inflatie truc toe.

Want wat is dan realiteit volgens jouw maatstaven?

Dat verschilt niet van bestaan.

Het fysieke bestaat, en is realiteit.
Het is bovendien 1 op 1 deelbaar met derden, indien aanwezig.

De stoot komt in dat geval aan, en wordt via zenuwen en neuronen omgezet in een beleving die ik "pijn" noem.

De gedachte aan een neushoorn is wat anders dan een neushoorn.

[Ali]

En als jij dus een stoot voor je kanus krijgt, dan bestaat die gewaarwording, speelt een en ander zich af in, ja, in de de wereld van je neuronen? Zeg maar tussen je oren.

Jij past een soort inflatie truc toe.

Want wat is dan realiteit volgens jouw maatstaven?

Dat verschilt niet van bestaan.

Het fysieke bestaat, en is realiteit.
Het is bovendien 1 op 1 deelbaar met derden, indien aanwezig.

De stoot komt in dat geval aan, en wordt via zenuwen en neuronen omgezet in een beleving die ik "pijn" noem.

Maar bestaat er een objectieve realiteit Jagang, die resoneert met mijn subjectief tussen de oren geregistreerde werkelijkheid?