Moderator: Moderators
daar zit nochtans een heel logisch simpel mechanisme achterjoaddan schreef:Nogmaals...ik blijf het niet normaal vinden,dat een ouder een kind doodmaakt
Allereerst : ik had beter kunnen zeggen dat de op steeds grotere consumptie en op meer en meer zelf belang gerichte maatschappij aan dit soort tragedies MEDE debet is. Uiteraard kan je de maatschappij niet overal de schuld van geven. Maar het is wel van steeds belangrijker wordende invloed.Kitty schreef:Heb je een bron van dit onderzoek en die conclusie?
of vader vind het ondraaglijk dat moeder een verhouding heeft. Als ie enkel zichzelf van kant maakt dan leven zijn vrouw en kinderen verder bij een andere man. Daarom dienen zij mee gedood te worden.moeder haat leven, vind het ondraaglijk,... (om welke reden) en past deze beleving automatisch toe op haar kinderen.
daarom is hij/zij van mening dat haar/zijn kinderen ook beter dood zijn om dezelfde "miserie" niet te moeten meemaken
Daar sla je de spijker mee op de kop.appelfflap schreef:joaddan schreef: moeder haat leven, vind het ondraaglijk,... (om welke reden) en past deze beleving automatisch toe op haar kinderen.
daarom is hij/zij van mening dat haar/zijn kinderen ook beter dood zijn om dezelfde "miserie" niet te moeten meemaken
Het is gewoon nog een andere mogelijke reden. Een goede reden, dat wel !Bibelebons schreef:.... Daar sla je de spijker mee op de kop.
Klopt, wat Vuurdoorn zegt klinkt ook plausibel. Het is gewoon te hopen dat wie met zulke problemen worstelt, vol kan houden. Als het niet voor zichzelf is, dan tenminste voor de kids. Ik weet dat in België ouders hulp kunnen vragen bij een Centrum voor Kind en Gezinsondersteuning en dat die dan thuis komen bezoeken, de ouders kunnen er langs om hun hart te luchten en eventueel kunnen de kids ook opgevangen worden, bijvoorbeeld als de ouder ziek is en even niet kan zorgen, of de ouder het even niet meer aankan.sarnian schreef:Het is gewoon nog een andere mogelijke reden. Een goede reden, dat wel !Bibelebons schreef:.... Daar sla je de spijker mee op de kop.
.
In Nederland komt de hulp vaak pas als het te laat is. Dit soort zaken functioneert totaal niet in ons land. Ik maak momenteel een geval van dichtbij mee, waar hulp van jeugdzorg nodig is. Ik heb nog nooit zo'n slechtwerkende bureaucratische organisatie gezien. Sinds dit kabinet hebben we zelfs een minister voor Jeugd en gezin, maar het is onduidelijk wat die allemaal doet, verbetering in de jeugdzorg is er niet gekomen.Bibelebons schreef:Ik weet dat in België ouders hulp kunnen vragen bij een Centrum voor Kind en Gezinsondersteuning en dat die dan thuis komen bezoeken, de ouders kunnen er langs om hun hart te luchten en eventueel kunnen de kids ook opgevangen worden, bijvoorbeeld als de ouder ziek is en even niet kan zorgen, of de ouder het even niet meer aankan.
Nu vraag ik me af of er zoiets bestaat in Nederland. Nooit over zoiets gehoord in Nederland.
En dat is nou precies de reden waarom ik zeg dat de maatschappij is veranderd, en in sociaal opzicht zeker niet ten goede. Een halve eeuw geleden hielden buren ongevraagd wel een oogje op de kinderen van anderen. Buren kenden elkaar en spraken elkaar regelmatig - ook in de grote steden. Meestal was de vrouw des huizes thuis om de kinderen te verzorgen, en de man de alleenverdiener. Ik zeg niet dat die situatie beter of ideaal was, maar het was beter voor het sociale leven.Bibelebons schreef:.... ik zie mij niet naar de buren stappen voor hulp en ik weet niet of ik de buren zou kunnen helpen in zo een geval. Ik zou het wel proberen als het mij werd gevraagd: het kind te spelen uitnodigen bijvoorbeeld. Maar wie zal het vragen? Wie zal het aanbieden?
zakkenvullen.Sinds dit kabinet hebben we zelfs een minister voor Jeugd en gezin, maar het is onduidelijk wat die allemaal doet
en SarnianEn wat dat betreft: in een vorige post had jij het over onze huidige maatschappij en dat die MEDE debet was, ja. Dat klinkt wel logisch: ik zie mij niet naar de buren stappen voor hulp en ik weet niet of ik de buren zou kunnen helpen in zo een geval. Ik zou het wel proberen als het mij werd gevraagd: het kind te spelen uitnodigen bijvoorbeeld. Maar wie zal het vragen? Wie zal het aanbieden?
Ik stel me dan voor dat jullie in de stad wonen, want hier op het platteland zijn daar toch minder problemen mee. Een van mijn buren, een alleenstaande moeder van 30 jaar, haalt de kindjes op van een koppel dat wat verder woont en onregelmatige uren heeft. Verder kom ik met mn buren op één klootzak na goed overeen, der word weleens gebeld aan de deur, of wat bijgeklapt op straat in de zomer. En als mijn buurman ziek was ben ik voor hem om medicamenten gereden. Hier loopt het allemaal nog wel vlotjes maar ja, wij lopen elkaar ook niet zomaar voorbij op straat. En de kinderen die ken je van buiten te spelen in de zomer, ik heb zelf geen kinderen, maar durf dan ook wel eens een klapke slagen met de kinderen uit de buurt. Ik heb niet de indruk dat iemand in mij een potentiele kinderverkrachter ziet.Daarnaast : in deze tijd van opgeklopte angst terreur sta je - als je nu met andere ouders zou spreken om hun kind uit te nodigen om te komen spelen - meteen geboekt als potentieele kind misbruiker.
Ik woon op het platteland, in de "biblebelt", op het witte eiland (wit van de cocaine, omdat er vrijwel niets (anders) voor de opgroeiende jeugd te doen is).LordDragon schreef:Ik stel me dan voor dat jullie in de stad wonen, want hier op het platteland zijn daar toch minder problemen mee.
Dat is dus de indruk die ik had, dat er niet om hulp gevraagd kan worden via bijvoorbeeld consultatiebureaus of in ieder geval een aparte instantie en dat er wel melding bij de kinderbescherming kan worden gedaan, maar als dat gebeurt is het dus al te laat... Voor de hulp bij een CKG moet wel betaald worden, maar dat is inkomensafhankelijk.Kitty schreef:
In Nederland komt de hulp vaak pas als het te laat is. Dit soort zaken functioneert totaal niet in ons land. Ik maak momenteel een geval van dichtbij mee, waar hulp van jeugdzorg nodig is. Ik heb nog nooit zo'n slechtwerkende bureaucratische organisatie gezien. Sinds dit kabinet hebben we zelfs een minister voor Jeugd en gezin, maar het is onduidelijk wat die allemaal doet, verbetering in de jeugdzorg is er niet gekomen.
Dus nee zoiets bestaat niet in Nederland. In ieder geval niet functionerend.
Sarnian en Lord Dragon:sarnian schreef: En dat is nou precies de reden waarom ik zeg dat de maatschappij is veranderd, en in sociaal opzicht zeker niet ten goede. Een halve eeuw geleden hielden buren ongevraagd wel een oogje op de kinderen van anderen. Buren kenden elkaar en spraken elkaar regelmatig - ook in de grote steden. Meestal was de vrouw des huizes thuis om de kinderen te verzorgen, en de man de alleenverdiener. Ik zeg niet dat die situatie beter of ideaal was, maar het was beter voor het sociale leven.
Zelfs nu tijdens de crisis leven wij in een tijd van brede welvaart. Maar om tot die welvaart te komen zijn er helaas veel goede zaken verloren gegaan. Daarnaast : in deze tijd van opgeklopte angst terreur sta je - als je nu met andere ouders zou spreken om hun kind uit te nodigen om te komen spelen - meteen geboekt als potentieele kind misbruiker.
.
Ja, druk, druk, druk ...Bibelebons schreef:...We hebben het heel druk met onszelf en zitten vervolgens uren te niksen voor de tv...
? Is dat in nederland?Ik woon op het platteland, in de "biblebelt", op het witte eiland (wit van de cocaine, omdat er vrijwel niets (anders) voor de opgroeiende jeugd te doen is).
