pantheïsme en religie.

[Samante]

Zaken als leven en dood zie ik als volstrekt normaal en ik heb zelf sterk het gevoel daarvan de architect te zijn.

Samante, normaal als ik heb ze aanvaard als stadiums van mijn bestaan dan ben ik volledig mee. Maar hoe zie jij dat architect zijn, is het in de zin van ik heb de concepten zoals leven en dood zelf ontworpen?

Ik vermoed inderdaad dat we ons leven van begin tot eind hebben vormgegeven.

Zoiets als de dood kun je denk ik makkelijker accepteren als je vermoedt dat de dood slechts een veranderen van vorm is in je gehele bestaan.
Ik vermoed dat ik na mijn dood zal ervaren dat ik overal en in alle tijd besta. En dat mijn vorm als Samante slechts een van de velen is. En dat ik Samante zal kunnen zien door de ogen van al die anderen. En dat het ontstaan en eindigen van dit heelal in ieder aspect gekend zal zijn.
Dus ik zie de dood in feite als niets meer dan een groot avontuur.

Hmz is dat zoiets al de dood is mijn bondgenoot? Ik ken enkele zieke ouder mensen, sommigen zeggen waarom komt de dood mij niet halen, waarom moet ik hier zo liggen afzien. Ik vond dat een rare uitspraak, het lijkt alsof de dood iets is wat tot een handeling in staat is. De dood komt ons halen. Is dat te zien als de dood kan een redding zijn voor iemand die erg lijd? Zouden dood en leven beiden slechts kanten zijn van éénzelfde medaille? Je zegt dat het een veranderen van vorm is hoe zie je dat?

Het individueel aspect dat je nu bent in de vorm van LordDragon verandert bij het sterven in een collectief zoals ik het zie. Je bent dan één met al het overige, er is dan in feite niets behalve jij. En dat Ene wezen zie ik als God. Op dit moment ervaar je de individuatie van LordDragon en vele anderen om je heen (denk alleen al aan het insectenrijk met haar individuaties). Na het sterven komt een einde aan de individuatie van LordDragon en ervaar je volgens mij dus dat je ook in al het andere bestaat/bestond. Ik bedoel niet dat de individuatie van LordDragon daarmee verdwenen is, deze bestaat nog steeds in het enige moment - het Nu - dat er is.

De dood kun je inderdaad zien als een redding uit het lijden. Met het sterven komt een eind aan al het lijden. Dood en leven zijn eigenlijk hetzelfde ding. Zolang jij als dat Ene wezen in alle tijd bestaat, leef je onnoemelijk veel levens en sterf je vele doden.

[jo12ver]

groetjes,

ik stel me gewoon de vraag : is het pantheïsme zo persoonlijk dat de verspreiding ervan
moeilijk ligt.

Het is denk ik eerder dat het niet te verspreiden is omdat er niet echt een boodschap is.

voor velen is in het pantheïsme de voornaamste "levens"boodschap begrepen.
waar deze op zoek zijn naar godsbegrip(pen) door strikte hiëarchische oversten vastgelegd, is
het pantheïsme het geloof in een god die het leven in al zijn vormen omvat, terwijl het leven
de godheid zelf uitmaakt.
wanneer men valt over het woord god, herhaal ik : de naam god mag men vervangen door iedere
andere naam zolang de zin van het woord god, zoals dat heden door de mensheid aanvaard word,
behouden blijft.

[PietV.]

voor velen is in het pantheïsme de voornaamste "levens"boodschap begrepen.
waar deze op zoek zijn naar godsbegrip(pen) door strikte hiëarchische oversten vastgelegd, is
het pantheïsme het geloof in een god die het leven in al zijn vormen omvat, terwijl het leven
de godheid zelf uitmaakt.
wanneer men valt over het woord god, herhaal ik : de naam god mag men vervangen door iedere
andere naam zolang de zin van het woord god, zoals dat heden door de mensheid aanvaard word,
behouden blijft.

Mooie omschrijving. Echter het begrip levensboodschap komt enigszins vaag over. Heeft het leven een boodschap. En hoe komt een pantheist bij de boodschapper terecht?

[LordDragon]

fenomeen

Deze materie is lastig uit te leggen in geschreven woord, irl vind ik het al lastig.
Kennis vind ik arrogant klinken want dat zou betekenen dat een ander het zou kunnen aanleren.
Vergelijk het met 'geilheid', daar kan je wel iets over vertellen maar als je het gevoel niet kent mis je waar het precies om gaat.

Ik wil best een ander woord zoeken dan kennis, op de hoogte zijn van? Je bedoelt dat pantheisme niet wordt aangeleerd veronderstel ik dan?
Dat van die geilheid, ik snap je punt, maar dan heeft dat pantheisme toch iets met een voelen te maken?

Oh lieve help nee, op dit onderwerp is menig fundireli hier vastgelopen.
Ik ken wel een gevoel dat 'voelt als zeker weten', dus die relifundi's begrijp ik wel maar daarmee is het nog geen waarheid laat staan Waarheid.

Ok mee eens.

Overigens ben ik periodes pan(en)theist, dan weer eens atheist of agnost, dat wisselt. (zonder dat ik factoren aan kan geven waardoor, ik vermoed dat het iets hormonaals in het brein is)

Misschien is jouw staat niet zo te rijmen met de voorhande zijnde etiketten. Of heb je een overlap gevonden voor jezelf tussen deze verschillende strekkingen, maar doordat je je moet formuleren met woorden val je steeds terug op die etiketten. Ik heb dat ook wel eens, dan denk ik steeds, woorden volstaan in sommige gevallen niet om onszelf duidelijk te maken.

samante

Ik vermoed inderdaad dat we ons leven van begin tot eind hebben vormgegeven.

Je spreekt in het verleden en je leven is nog niet afgelopen. Bedoel je dat bij je geboorte je levensloop al vaststaat en dat jij die op voorhand heb uitgestippeld?

Het individueel aspect dat je nu bent in de vorm van LordDragon verandert bij het sterven in een collectief zoals ik het zie. Je bent dan één met al het overige, er is dan in feite niets behalve jij. En dat Ene wezen zie ik als God. Op dit moment ervaar je de individuatie van LordDragon en vele anderen om je heen (denk alleen al aan het insectenrijk met haar individuaties). Na het sterven komt een einde aan de individuatie van LordDragon en ervaar je volgens mij dus dat je ook in al het andere bestaat/bestond. Ik bedoel niet dat de individuatie van LordDragon daarmee verdwenen is, deze bestaat nog steeds in het enige moment - het Nu - dat er is.

O je gaat wel snel. Dus als ik sterf wordt ik terug één met alles? Dat is vrij hindoe bodhi, of is het meer zoals in de density leer van David wilkock? Als ik dan dood en één ben blijf ik dat dan of kom ik terug in een andere individuatie? Maw is de dood het einde van de rit of is het slechts een tussenstadium?

De dood kun je inderdaad zien als een redding uit het lijden. Met het sterven komt een eind aan al het lijden. Dood en leven zijn eigenlijk hetzelfde ding. Zolang jij als dat Ene wezen in alle tijd bestaat, leef je onnoemelijk veel levens en sterf je vele doden.

Maar ik moet eerst dood zijn om als dat ene wezen in alle tijd te bestaan? Of kan ik tijdens mijn leven ook vele levens leven en vele doden sterven? Even verduidelijken, ik ben eerst baby die individualisatie gaat voorbij ik wordt kleuter, puber, jongere en daarna volwassene. Kan je dat zien als vele levens of niet? Zou je kunnen zeggen dat die verschillende staten, verschillende niveua's zijn van de Ene?

MVG, LD.

[Samante]

Ik vermoed inderdaad dat we ons leven van begin tot eind hebben vormgegeven.

Je spreekt in het verleden en je leven is nog niet afgelopen. Bedoel je dat bij je geboorte je levensloop al vaststaat en dat jij die op voorhand heb uitgestippeld?

Alles heeft plaatsgehad in het Nu, de enige tijd die er is. Dit moment, waarop ik deze reactie schrijf op Freethinker, wordt gecreëerd in het Nu. Veel gebeurtenissen en omstandigheden hebben we niet ervaren nog, maar hebben plaatsgehad in het Nu. Er is geen voor-Nu of na-Nu. Als je het gehele speelveld van afstand bekijkt, zie je inderdaad ons leven dat van begin tot eind is vormgegeven. We kunnen niet in onze huidige vorm van die afstand kijken, maar wel als we in die vorm sterven. Je kunt dan alles overzien, tot in ieder detail en perspectief, van alles dat er is en ook binnen elk specifiek leven dat er is.

Het individueel aspect dat je nu bent in de vorm van LordDragon verandert bij het sterven in een collectief zoals ik het zie. Je bent dan één met al het overige, er is dan in feite niets behalve jij. En dat Ene wezen zie ik als God. Op dit moment ervaar je de individuatie van LordDragon en vele anderen om je heen (denk alleen al aan het insectenrijk met haar individuaties). Na het sterven komt een einde aan de individuatie van LordDragon en ervaar je volgens mij dus dat je ook in al het andere bestaat/bestond. Ik bedoel niet dat de individuatie van LordDragon daarmee verdwenen is, deze bestaat nog steeds in het enige moment - het Nu - dat er is.

O je gaat wel snel. Dus als ik sterf wordt ik terug één met alles? Dat is vrij hindoe bodhi, of is het meer zoals in de density leer van David wilkock? Als ik dan dood en één ben blijf ik dat dan of kom ik terug in een andere individuatie? Maw is de dood het einde van de rit of is het slechts een tussenstadium?

Hindoe bodhi en David Wilkock zeggen me niet veel, ben niet bekend daarmee.
Het komt erop neer dat je in het Nu, de enige tijd die er is, overal en in alle tijd bestaat. In alle levens.
Je ervaart je nu als LordDragon en ik als Samante, maar stel dat een van ons sterft dan kom je erachter dat je niet slechts LordDragon was maar ook Samante. Sterker nog, er is niets dat jij niet bent.
Je kunt je ervaren binnen elk specifiek leven in het Nu en eigenlijk bestaat de dood dan niet. Je verandert van vorm, van individuatie. En je zult het je niet bewust zijn, maar je zult altijd alles omvatten. Je bent één met alles.

De dood kun je inderdaad zien als een redding uit het lijden. Met het sterven komt een eind aan al het lijden. Dood en leven zijn eigenlijk hetzelfde ding. Zolang jij als dat Ene wezen in alle tijd bestaat, leef je onnoemelijk veel levens en sterf je vele doden.

Maar ik moet eerst dood zijn om als dat ene wezen in alle tijd te bestaan? Of kan ik tijdens mijn leven ook vele levens leven en vele doden sterven? Even verduidelijken, ik ben eerst baby die individualisatie gaat voorbij ik wordt kleuter, puber, jongere en daarna volwassene. Kan je dat zien als vele levens of niet? Zou je kunnen zeggen dat die verschillende staten, verschillende niveua's zijn van de Ene?

Je bestaat altijd als dat ene wezen in alle tijd. Maar om het te ervaren is het handig als je niet gehinderd wordt door het lichaam dat je hebt, hoewel je in sommige situaties dit volgens mij ook kunt ervaren.
Ook binnen een leven verander je telkens van vorm. En je kunt dit zien als vele levens, je kunt alle stadia in je leven ook zien als het herscheppen van jezelf. Je kunt bijvoorbeeld zeer ontevreden zijn als je terugblikt op voorbije gebeurtenissen en omstandigheden en jouw hoedanigheid daarin, en je kunt jezelf herscheppen tot een persoon met nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. Even iets banaals: ben je een roker en kies je ervoor dat niet te zijn? Dan herschep je jezelf tot een niet-roker.

[LordDragon]

Het komt erop neer dat je in het Nu, de enige tijd die er is, overal en in alle tijd bestaat.

Het verleden en de toekomst bestaan enkel in het hier en nu? In het hier en nu leeft het verleden voorts en wordt de toekomst getekend. Hierin kan ik je wel volgen denk ik.

Als je het gehele speelveld van afstand bekijkt, zie je inderdaad ons leven dat van begin tot eind is vormgegeven

Speel je hier niet wat met tijd? Aangezien enkel het hier en nu bestaat kunnen we enkel in het proces van vormgeven zitten, het kan niet al vormgegeven zijn. Ook zeg je dan vanuit het hier en nu dat de toekomst reeds vaststaat, terwijl de toekomst net vorm krijgt in het hier en nu.

Je ervaart je nu als LordDragon en ik als Samante, maar stel dat een van ons sterft dan kom je erachter dat je niet slechts LordDragon was maar ook Samante. Sterker nog, er is niets dat jij niet bent.

Mijn ego, mijn personae is niet dezelfde dan die van jou. Dat we ergens onderliggend, noem het ziel of zelf een gemeenschappelijke oorsprong hebben houd ik niet voor onmogelijk. Maar deze mantel die jij bij je dood zal afwerpen hoeft daarom toch niet exact dezelfde te zijn als de mijne?

En je zult het je niet bewust zijn, maar je zult altijd alles omvatten. Je bent één met alles.

Ik denk wel dat ik dat gevoelsmatig ken. Maar das moeilijk om uit te leggen.

Je bestaat altijd als dat ene wezen in alle tijd. Maar om het te ervaren is het handig als je niet gehinderd wordt door het lichaam dat je hebt, hoewel je in sommige situaties dit volgens mij ook kunt ervaren.

Bedoel je een soort trance, of een diepe meditatie?

Ook binnen een leven verander je telkens van vorm. En je kunt dit zien als vele levens, je kunt alle stadia in je leven ook zien als het herscheppen van jezelf. Je kunt bijvoorbeeld zeer ontevreden zijn als je terugblikt op voorbije gebeurtenissen en omstandigheden en jouw hoedanigheid daarin, en je kunt jezelf herscheppen tot een persoon met nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. Even iets banaals: ben je een roker en kies je ervoor dat niet te zijn? Dan herschep je jezelf tot een niet-roker.

Ok, zo zie ik dat ook. Je sterft voortdurend en je wordt voortdurend geboren

MVG, LD.

[jo12ver]

groetjes,

Als panentheïst (ik zie God als meer dan dit universum alleen) zie ik geen rol voor een godsdienst met bijbehorende heilige schriften.

hoe moeten mensen op de hoogte gebracht worden van het bestaan van een pantheïstische
levensbeschouwing.
oprichten van info (tentoonstelling) gebouwen. algemene propaganda ?

de vraag blijft, ik, jij, hij zijn overtuigd. moeten wij die wetenschap niet uitdragen.

[Kitty]

Waarom zou je dat willen uitdragen? Levensbeschouwing zou voor iedereen persoonlijk moeten zijn, juist het uitdragen van religie heeft gezorgd voor de excessen hiervan. Als iemand gelukkig is als pantheïst, prima. Maar waarom zou ik hetzelfde moeten gaan geloven?

[Fenomeen]

Zie tante Kitty, ik voel mij niet geroepen iets uit te dragen.

[LordDragon]

jo12er

groetjes,

Samante schreef:Als panentheïst (ik zie God als meer dan dit universum alleen) zie ik geen rol voor een godsdienst met bijbehorende heilige schriften.



hoe moeten mensen op de hoogte gebracht worden van het bestaan van een pantheïstische
levensbeschouwing.
oprichten van info (tentoonstelling) gebouwen. algemene propaganda ?

de vraag blijft, ik, jij, hij zijn overtuigd. moeten wij die wetenschap niet uitdragen.

Het viel me op dat samante het woord panentheist gebruikt en jij het woord pantheist. Blijkbaar is er toch een verschil.

Panentheïsme (Grieks: pan=alle, en=in en theos=god) is de zienswijze dat God immanent is in het gehele universum, dat het universum een deel is van God en dat God de drijvende kracht is in het universum. In tegenstelling tot pantheïsme, betekent panentheïsme niet dat het universum synoniem is met God. In plaats daarvan gaat panentheïsme ervan uit dat God meer is dan het universum: God is zowel transcendent en immanent. In veel theologische vormen wordt God daarom gezien als zowel de schepping, de universele moraal en de schepper daarvan.

bron http://nl.wikipedia.org/wiki/Panenthe%C3%AFsme

Omdat ik problemen heb een discussie te voeren over een abstract onderwerp zoals god, tot iemand me daar eens een deftige beschrijving van kan geven, trachtte ik een inhoudelijke discussie te voeren met samanté. Zo begrijp je elkaar soms beter. Ik meen dat het wel wat overlap heeft met het hindoeisme, zoals ook aangehaald in de wiki link. Uit de beschrijving van het panentheisme concludeer ik dat men god voor iets aanneemt dat meer is dan het universum, ik probeer dit te begrijpen. (me voor te stellen) In een blijde boodschap uitdragen ben ik niet direkt geïnteresseerd.

MVG, LD.

[Samante]

Als je het gehele speelveld van afstand bekijkt, zie je inderdaad ons leven dat van begin tot eind is vormgegeven

Speel je hier niet wat met tijd? Aangezien enkel het hier en nu bestaat kunnen we enkel in het proces van vormgeven zitten, het kan niet al vormgegeven zijn. Ook zeg je dan vanuit het hier en nu dat de toekomst reeds vaststaat, terwijl de toekomst net vorm krijgt in het hier en nu.

Op de afstand van het speelveld, als in een helicopterview, overzie je alle tijd die er is en alles dat daarbinnen plaatsheeft. Dat neemt niet weg dat je dan als naar een mozaïek kijkt dat steeds in verandering is. Het Nu is daardoor ook voortdurend in verandering.

Je ervaart je nu als LordDragon en ik als Samante, maar stel dat een van ons sterft dan kom je erachter dat je niet slechts LordDragon was maar ook Samante. Sterker nog, er is niets dat jij niet bent.

Mijn ego, mijn personae is niet dezelfde dan die van jou. Dat we ergens onderliggend, noem het ziel of zelf een gemeenschappelijke oorsprong hebben houd ik niet voor onmogelijk. Maar deze mantel die jij bij je dood zal afwerpen hoeft daarom toch niet exact dezelfde te zijn als de mijne?

Nee onze individuaties zijn inderdaad verschillend. Als we echter onze huidige vorm verliezen door het sterven, zullen we allen een unieke bagage aan ervaringen hebben, en uiteindelijk dat ene wezen blijken. We zullen dus, om kort te gaan, ervaren God te zijn. Het geheel, de som van alle delen, ofwel de Ene.

Je bestaat altijd als dat ene wezen in alle tijd. Maar om het te ervaren is het handig als je niet gehinderd wordt door het lichaam dat je hebt, hoewel je in sommige situaties dit volgens mij ook kunt ervaren.

Bedoel je een soort trance, of een diepe meditatie?

Bijvoorbeeld. Met behulp van drugs, door psychose, door een Bijna Dood Ervaring, en wie weet waardoor nog meer.

[Samante]

de vraag blijft, ik, jij, hij zijn overtuigd. moeten wij die wetenschap niet uitdragen.

Op dit moment, via dit forum, dragen wij die spiritualiteit uit.
En je kunt boeken schrijven, een website beheren of gewoon vertellen hoe je het ziet als dat zo te pas komt.

Een religie in het leven roepen, met kerkbijeenkomsten en zo, zie ik persoonlijk niet zitten.
Ik zie er het nut niet van in. Spiritualiteit zoals ik die beleef voelt voor mij persoonlijk goed. En soms 'besmet' ik andere mensen ook met die inzichten. Maar een religie brengt snel verplichtingen met zich mee en een soort van doctrine. Het moet in mijn ogen een vrijblijvend karakter hebben. Mensen moeten zich vrij voelen en bij een religie moet iemand, en dat is mijn grootste bezwaar tegen een religie, leiding geven en de religie vertegenwoordigen. Dat strookt niet met mijn opvattingen dat er geen superioriteit is.

[LordDragon]

Op de afstand van het speelveld, als in een helicopterview, overzie je alle tijd die er is en alles dat daarbinnen plaatsheeft. Dat neemt niet weg dat je dan als naar een mozaïek kijkt dat steeds in verandering is. Het Nu is daardoor ook voortdurend in verandering.

Als ik dit goed begrijp is geen tijdslijn meer maar is alle tijd verzameld als één geheel, waarin gebeurtenissen zich voortduren anders ordenen?

Nee onze individuaties zijn inderdaad verschillend. Als we echter onze huidige vorm verliezen door het sterven, zullen we allen een unieke bagage aan ervaringen hebben, en uiteindelijk dat ene wezen blijken. We zullen dus, om kort te gaan, ervaren God te zijn. Het geheel, de som van alle delen, ofwel de Ene.

Ook dit begrijp ik, is niet ver van hindoeisme of wat de yaquito indianen erover zeggen. Maar de omschrijving van dat God begrip is me nogal vaag. De ene, alles is één, ok maar wat is alles. Kan je dat als mens eigenlijk wel bevatten?

Ik mediteer wel eens, meestal om de gedachten en beeldenstroom in men hoofd te stoppen, soms lukt het me om effe, ik weet niet hoelang maar zeker geen uur, niks te denken. Dan lijkt het of ik mijn ego van alledag even rust kan gunnen waardoor ik dan ook een sterk gevoel van éénheid bvb met de natuur om me heen kan ervaren. Deze peace of mind toestand duurt echter niet lang, de alledaagse wereld haalt me snel weer in. Soms ervaar ik dat zelfs als een inbreuk, die alledaagse wereld, soms wou ik dat ik in een staat van niet denken kon blijven. Het leven heeft me echter geleerd beide staten denken en niet denken te gebruiken, alles op het juiste moment. Het is vooral een kwestie van gevoelens/innerlijk voelen. Kan ik dit zien als een ervaring van dat ene wezen zijn?

Dat strookt niet met mijn opvattingen dat er geen superioriteit is.

Bedoel je dat mensen in essentie allemaal één zijn en daarom er geen feitelijke superioriteit bestaat tussen mensen? Ik moet toch even opmerken dat er dan wel een functionele superioriteit bestaat tussen mensen, die net zoals bij de vrije wil en de sociale functie ervan eigenlijk berust op iets dat niet bestaat.
Op twee dagen tijd twee dingen die gebasseerd zijn op iets dat niet bestaat.
ik haal alvast mijn zwaard boven

MVG, LD.

[jo12ver]

beste forumleden,
bij het vragen naar een kennisgevingsvorm, bedoelde ik niet, herhaal niet, het stichten van een kerk of dergelijke.
ikzelf moest me doorheen allerlei theologische nonsens worstelen voor de zuiverheid van het pantheïsme tot me doordrong.
er zijn nog zulke personen én onder ons én onder onze medemensen.
waarom zouden pantheïsten hun overtuiging niet uitdragen?
'levens'beschouwing met opende en sluitende ' tekentjes bij leven, zie ik als een oneindigheid waarvan we nu een deel, als mens, beleven.
als straks mijn lichaam afsterft, blijf ik in die oneindigheid verder 'leven'.

[siger]

als straks mijn lichaam afsterft, blijf ik in die oneindigheid verder 'leven'.

Niet dat het niet mag of zo, maar wat heb je er aan?