siger schreef:De indianen ruilden het bont voor een aalmoes. De Jezuieten vervoerden het naar Europa waar er goud voor betaald werd.
Oorzaak was dat de Jezuieten meer wisten over de wereldmarkt dan de Indianen. En daarom zeg ik dat ieder mag leven hoe men wil, maar dat onwetendheid voor niemand aanvaardbaar is.
Jouw antwoord zat al verpakt in mijn retorische vraag, maar zegt in feite verder weinig omdat e.e.a. geheel of gedeeltelijk op fictie berust.
Want wat is de waarde van goud?
'Vraag en aanbod' zeg je een draadje verder, en ik geef ogenblikkelijk toe dat het aanbod gering is! Maar rechtvaardigt dat de vraag ernaar? Want wat moet je ermee?
Het feit dat het niet roest en zo ongeveer tot in het oneindige uitgewalst kan worden opent (vraag)-mogelijkheden maar verder is het fictie die berust op egoisme (status-bepalend!)
'Fictie' dat met handig indoctrineren v.d. consument, gebruikmakend van dierlijke psychische zwakte (dat hem het nadenken erover probeert te beletten) de 'vraag' creëert naar een bepaald 'iets'
En kom ik terug bij de Tibetanen waar de ascese beleden werd en een ander deel de rug krommen moest om die ascese te onderhouden.
Dat het moest afleggen tegen de begeerte toen het duidelijk werd dat er veel te begeren viel.
De Dalai lama tot politieke speelbal verwerd in handen van een supermacht om een andere supermacht te kunnen manipuleren en 'stemming' te creëren (waar 'zaken' mee gedaan kan worden?)
De D.l. in de voetsporen van Johannes Paulus? (allebei begerig om wat v.d. wereld te zien?)
Achter dat 'vraag en aanbod' gaat véél meer schuil dan alleen maar dát!
De cognitieve dissonantie dat door aanhoudende conditionering bewerkstelligd is, beschermt het en laat het in stand.
Soit!