Heb je wel eens gezien wat een stevige kankerbehandeling met je doet? Je schijnt te denken dat mensen dan fris en fluitend aan het werk gaan en nog even een marathon lopen.Fan schreef:Wat jij waarschijnlijk bedoelt is de stervensfase. Zover ben je nog niet/niet altijd als je de boodschap uitbehandeld krijgt.
Ik kan er geen letter over terugvinden. Laat maar zien.De mensen hierboven genoemd en in de video zijn het levende bewijs dat de boodschap uitbehandeld niet altijd betekent: NIKS MEER AAN TE DOEN. Dr. Wim Huppes deed recent nog mee aan een marathon in Portugal.
De VtdK gaat niet over falende reguliere artsen, maar over kwakzalvers die mensen oplichten waar ze bijstaan omdat hún behandelingen zeker niet werken en daar toch geld voor vragen. Dat is een heel ander soort probleem dan een cardioloog met een arbeidsconflict: de kennis van de cardioloog is inherent in orde. Die van kwakzalvers is pertinente onzin. Die twee zaken bewust met elkaar verhaspelen is een stromanargument.Hoe men ook over deze al zo lang slepende affaire denkt - Sylivia M. is al jaren geleden overleden - het is wel opvallend dat de Inspectie voor de Gezondheidszorg en de Vereniging tegen de kwakzalverij zich muisstil houden en geen enkele activiteit richting het OM hebben ondernomen of denken te ondernemen om op vervolging aan te dringen van bijvoorbeeld de falende cardiologen uit het Radboud-ziekenhuis te Nijmegen en de ruzie makende specialisten uit het ziekenhuis Boxmeer, als gevolg waarvan bij deze droevige incidenten meerdere doden onder de patienten te betreuren zijn geweest. Recentelijk meldt de IGZ dat ten gevolge van onoordeelkundig handelen bij toepassing van medische technologie in ziekenhuizen jaarlijks tientallen doden vallen. Over vervolging van eventuele schuldigen wordt niet gerept.
Geneeskunde is mensenwerk, en ja, als het fout gaat, kunnen de verschrikkelijkste dingen gebeuren. Ik heb zelf, als bèta, niet zo'n hoge dunk van artsen omdat het op bepaalde manieren gewoon veredelde slagers zijn. Maar er is niets beters, en daarom zal ik bij allerhande kwalen de hulp inroepen van die lui. Dat er een risico aan kleeft, accepteer ik, en ik hoop dat het in de meeste gevallen ook wel goed zal gaan. Ik kan ook de literatuur bestuderen en zélf een oordeel over van alles en nog wat vormen. Maar het komt er heel gewoon op neer dat ik tientallen doden per jaar een acceptabel bedrijfsrisico vindt. Er staan immers honderdduizenden genezingen tegenover. In het verkeer vallen ook honderden per jaar---moet ik nu maar stilletjes in een hoekje kruipen en niet meer naar buiten gaan? Idealiter vallen er natuurlijk géén doden. Maar daarom is het ook het ideaal.
Het helpt al heel erg veel als mensen zich realiseren dat artsen geen wonderdoeners zijn, maar mensen. En dus faalbaar zijn.
Laat ik het zo stellen: stel, je lazert van de trap en loopt een paar nare botbreuken---ribben, been---op. Een stuk bot steekt door de huid heen, de breuk is zonder meer ernstig te noemen: het gevaar voor gangreen ligt levensgroot op de loer. Laat je jezelf naar het ziekenhuis vervoeren om je daar onder behandeling van door jou verfoeide artsen te stellen? Of zoek je een alternatief genezer op die met kruidenmengsels, compressen en magneten aan het werk gaat? Graag een eerlijk antwoord op deze vraag. Als je 'nee' zegt, vind ik je een grote sukkel, maar je bent tenminste bereid om je mening ook in geval van zeer pijnlijke situaties kracht bij te zetten. Daar kan ik respect voor opbrengen. Mits je geen kinderen hebt zou ik je in geval van overlijden tenminste nomineren voor een Darwin Award. Als je 'ja' zegt, ben je een hypocriet die met twee maten meet en ben je bij deze over het onderwerp ook uitgeluld. Wat gaat het worden?
Nee, het bewijst dat er behoefte is aan indamming van dat ellendige alternatieve kakkerlakkencircuit, om ze eens duidelijk te maken dat er grenzen aan hun kunnen zijn. Die grens is 'ze kunnen geen fuck', en het enige wat ze zouden mogen doen is het volgende zeggen: 'Ga naar een echte arts, ik kan hooguit een luisterend oor zijn.'Het steeds weer terugkomen op de zaak Millecam van zes jaar geleden bewijst dat alternatieve artsen hun patiënten veel en veel minder schade berokkenen dan de gevestigde collega's. Dit is blijkbaar de enige zaak in al die tijd. Er wordt duidelijk met twee maten gemeten.
