Over heilige en onschuldige lichtwezentjes en nazi ego's
Moderator: Moderators
Het lijkt er toch steeds meer op dat Langeweg een ervaring heeft gehad, die we hier op zich geen van allen zullen ontkennen, die hij daarna op grond van al gelezen literatuur en erna gelezen literatuur verder heeft ingevuld. Dus hier is wel degelijk sprake van invulkunde achteraf. Het zijn zeker geen puur, alleen op de ervaring gebaseerde gevoelens. Ook het waarheidsgehalte had kennelijk bevestiging nodig vanuit literatuur, dus ook dit waarheidsgevoel werd kennelijk niet alleen maar gevonden in de ervaring zelf. Het meeste wat we konden lezen is overgenomen uit literatuur, websites enz. en wordt dus van anderen nagepraat en gaat helemaal niet meer over de pure ervaring zelf. Die was dus kennelijk niet duidelijk en overtuigend genoeg om het zonder invulling van anderen te kunnen stellen.
Alle gebondenheid kan vrijheid heten, zolang de mens de banden niet voelt knellen. (naar Erasmus)
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
En de mens schiep God en dacht dat dat goed was.
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
En de mens schiep God en dacht dat dat goed was.
-
L. Langeweg
- Forum fan
- Berichten: 121
- Lid geworden op: 13 aug 2008 10:59
@Ovaal
Je schreef: "Wie zijn dan die andere, jij als mens, als lichtwezens, als engel of welke vorm dan ook, waar u het over heeft?"
Wie we ervaren als mens te zijn weet u al. Het lichtwezen is het besef dat we een bron van bewustzijn zijn. En in de zin dat iedereen zijn visie op de dingen heeft en zodoende uitdraagt is hij een boodschapper, oftewel "angelos" in het Grieks. Omdat we in wezen als gemoed wat betreft onze mentale keuze daarin vrij zijn, wordt dat gesymboliseerd als een androgeen met vleugels -vrij als een vogel in de innerlijke mentale wereld, ook wel "hemel" genoemd. En omdat er onder ons als verschillende bewustzijnen gradaties zijn van bewustzijn en kennis -en het mededelen daarvan- worden die gesymboliseerd als hiërarchieën van "angelos"; engelen. Maar al die wezens zijn verschillende maniereen van zien wie wij in werkelijkheid zijn. Het zijn eigenschappen.
"Ze moeten n.l. vanuit jouw hypothese wel een illusie zijn."
Ja in een zin, en nee in een andere. Dat we b.v. in strikte zin niet echt wezens van vlees en bloed zijn is waar. Maar het bewustzijn op zich is geen illusie. Dat idee van een "ik" als zelfbewustzijn is een illusie in de zin dat we ermee denken deze lichamen te zijn. Maar datgene wat zich bewust is is geen illusie. Het is alleen nogal "bedekt" en "vermengd" door de indrukken die we ervaren.
Als ik om het enigszins duidelijk te maken een analogie zou gebruiken, zou ik het kunnen vergelijken met een bon van water. Als er aarde deeltjes in het water rondzweven zie het er troebel en ondoorzichtig uit. Maar de watermoleculen op zich zijn niet vermengd met die stofdeeltjes. Die bevinden zich tussen de watermoleculen. In die zin zijn de watermoleculen op zich nog steeds "schoon".
Zo is het ook met ons bewustzijn op zich. En dat is geen illusie. En door je op je pure "Ik" gevoel te concentreren, komt er steeds meer water -op zich "schoon" bewustzijn- uit de bron, onvermengd met de stofdeeltjes. Maar dat "Ik" gevoel" moet daarvoor wel zo "naakt" zijn als mogelijk. Dus onbedekt met gedachten over je menselijke eigenschappen. En uiteindelijk ook over enige andere dingen, zelfs "hogere". Pas dan wordt het pure bewustzijn ervaren, en dat is heel wat anders dan het alledaagse menselijke. In die zin kom je dan weer tot je ware Zelf; Datgene wat bewust is. En Wie je in werkelijkheid bent.
"Eenmaal tot zichzelf gekomen waar is de ander dan gebleven buiten het besef dat juist die ander de illusie was van identificatie met een vorm."
Ik zie dat je er serieus over hebt nagedacht.
Die "ander" is dus in wezen een zelfbewustzijn. In de ene zin "verdwijnt" het en wordt het vervangen met het oorspronkelijke Zelfbewustzijn. Maar eigenlijk wordt het gemuteerd in iets anders. Als kind ervaar je één ding te zijn, als volwassene een ander. In wezen ben je nog steeds jij. Maar omdat dat kind dat je eens was niet meer bestaat, is het in die zin "verdwenen" of "dood", maar jij bent er nog. Springlevend. Alleen ervaar je nu iets heel anders te zijn. Je bent uit je kinderschoenen gegroeid, niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk of mentaal.
"En wat “God ” vanuit die droom ervaart kan niets anders zijn dan een illusie zijn over een afgescheiden ik,"
Er wordt dus een "afgescheiden ik" gedroomd. Maar het wordt als volkomen echt ervaren. En in die zin is het wel degelijk een "Ik" bewustzijn dat er voor de droom nog niet bestond. Als dit "Ik" bewustzijn groeit, is het dus God die in dat nieuw gecreëerde "Ik" bewustzijn groeit. En Hij komt dan uiteindelijk tot Zichzelf, maar dus wel degelijk in een zelfbewustzijn dat een nieuwe creatie is, en dat vervolgens kan genieten van een Identiteit waarvan het voordat het gecreëerd werd niet kon genieten, omdat het als individueel zelfbewustzijn nog niet bestond, en dus ook niet kon toenemen in Zelfbewustzijn. Het kon zich voordat het als zelfbewustzijn gecreëerd was niet bewust worden van het feit dat het God is. En God kon Zich niet Zelfbewust worden in dat nieuw gecreëerde bewustzijn om Zijn Zelfbewustzijn samen met dat nieuwe bewustzijn te delen, voordat het er was.
""wat dan in zichzelf ook weer droomt."
Niet meer wanneer het "ontwaakt" is tot z'n ware Identiteit. Dan kan het eerst nog wel een steeds fijnere droom van ontwaken hebben, en zich steeds bewuster worden van Wie het is. Maar uiteindelijk ervaart het de ware realiteit, en die is zó anders en fijner dan wat het daarvoor ervoer, dat het met geen pen te beschrijven is. Daarom kan ik me er met m'n huidige beperkte bewustzijn nog maar weinig van herinneren. En iets daarvan heb ik al gepost.
Er vindt dus een "uitbreiding" van God plaats via nieuwe creaties die Hij beleeft te zijn, en die Hij bewust laat worden van Zichzelf; waarin Hij bewust wordt van Zichzelf.
Die bewustzijnen verdwijnen niet, ze groeien en muteren tot God, maar kunnen zich vervolgens ervaren als God Zelf, maar tegelijkertijd ook als individualisatie van God. Het individu gaat nooit verloren, net zomin als jij verloren ging toe jij van kind tot een volwassene groeide.
@Devious
Je schreef: "Iemand die onder wetenschappelijke condities het bestaan van telepathie of andere als paranormaal beschouwde vermogens kan bewijzen, kan daarmee miljoen dollars opstrijken bij James Randi."
Daar heb ik niet lang geleden een e-mail uitwisseling met een medewerkerster van Randi over gehad. Ik stuurde een tekst waarin staat dat mensen in een mediamieke staat in wezen zelf-gehypnotiseerd zijn, en daarom heel erg voor suggestie vatbaar zijn, en gevoelig voor de invloed van de innerlijke overtuiging van de aanwezigen. En dat als de scepsis van een of meerdere aanwezigen sterk genoeg is, zijn of hun kracht domineert, en die vaste overtuiging dat psychische krachten niet bestaan zich manifesteert als het falen van het medium.
Als antwoord ontving ik dat er ook onderzoekers waren geweest die wel geloofden dat psychische krachten bestaan, maar dat er ondanks dat toch niets anomaals gebeurde. "Toevallig" las ik op dat moment het boek van Ab Dijksterhuis -hoogleraar psychologie van het onderbewuste, Radboud Universiteit Nijmegen- getiteld "Het slimme onderbewuste". Daarin beschrijft hij uitvoerig onder collega's bekende psychologische experimenten die onweerlegbaar hebben bewezen dat wat iemand bewust gelooft, vaak het tegenovergestelde is van wat hij onderbewust gelooft.
Dit mailde ik aan de medewerkster van Randi, maar heb tot nu toe geen antwoord ontvangen.
Ik had haar ook geschreven dat ze zichzelf hun miljoen dollar moesten toekennen, omdat ze bewezen hadden dat hun scepsis psychisch zó krachtig was dat ze de half zelf-gehypnotiseerden die ze ontmoetten konden doen falen...
Ik vind het toch wel vreemd dat bewust overtuigde onderzoekers wel vaak positieve resultaten waarnemen -wat er mogelijk op wijst dat ze er dan ook onderbewust van overtuigd zijn dat psychische krachten bestaan. Het zou interessant zijn uit te vinden wat het ware onderbewuste geloof is van onderzoekers in deze, en of dat inderdaad van invloed is op de resultaten. Ik denk van wel.
Maar zelfs al zou ik psychische krachten hebben, dan nog zou ik ze enkel benutten om m'n naasten te helpen God in zichzelf te herkennen. In vele mystieke teksten -Oost en West- wordt er gewaarschuwd psychische krachten voor iets anders te benutten. De bekende bekoring om "stenen in brood" te veranderen.
@Erik
Je schreef: "Uit wat maakt jij op dat ik de bronverwijzing niet aan het bestuderen ben? Je projecteert wederom. Waarom ben je zo geprikkeld?"
Touché. Maar jij weet net zo goed als ik dat het vaak moeilijk is voorbij het uiterlijk te zien. Je gaf niet erg de indruk dat je over dat op afstand "communicerende cellen" experiment aan het lezen was. Ik wilde je er daarom toe aansporen. Want het is toch wel heel interessant.
Dank voor het wijze advies niet volgens het uiterlijk te oordelen. Ik zal het hopelijk nu beter onthouden.
@Rereformed
Je schreef: "je hebt al geschreven dat je bepaalde gnostische literatuur las vóórdat je 'ervaringen' kreeg, en die toen niet kon geloven omdat ze je te buitensporig voorkwamen. Daarna kreeg je die ervaringen en toen ben je weer teruggegaan naar die literatuur met het idee dat ze goed op elkaar passen."
Voor mijn eerste ervaring had ik weinig gelezen. Hooguit wat romans en Griekse heldenverhalen. En stripboeken. Verder niets. Ik was geen "lezer".
Zelfs na m'n eerste ervaring las ik bijna niets. Kranten, tijdschriften, Jonathan Seagull, verder kwam ik niet. Ik herinner me "Psycho Cyberetics" van Maxwell Maltz, een zelf-help boek. Verder leefde ik als playboy-avonturier.
Pas 12 jaar later na een eerste ervaring had ik die ervaring van mijzelf en anderen zien als lichtwezens. Pas daarna begon ik echt te lezen. Het eerste boek was de Bhagavat Gitta. Toen ik die passage las over hoe de goden elkaar helpen moest ik van herkenning en vreugde huilen. Daarna las ik alles wat los en vast zat en ook maar enigszins te maken had met m'n ervaringen: psychologie, natuurkunde, neurologie en het perceptuele mechanisme, Upanishads, de Bijbel, gechannelde boeken, enkele Nag Hammadi boeken, Tao The Djing, Soefie literatuur, enkele Gnostische teksten, Westerse heiligen en mystici, etc., etc.
Maar waar ik op doelde toen ik schreef dat ik daarvoor ook wel iets las, maar het niet intersant vond en dacht dat het onzin was, was niet meer dan wat iedereen wel eens inkijkt. Je komt op bezoek bij iemand, die heeft b.v. een Bijbel op tafel liggen. Je bladert er wat doorheen en leest een paar zinnen hier en daar. Je begrijpt er niets van en denkt "Dus dat is nou wat gelovigen lezen en geloven. Nou, voor mij hoeft het niet. Wie geloofd er nou in een God die niet bestaat? Wat zijn de mensen toch dom." En daarna kijk je nooit meer een Bijbel in.
Maar zelfs na die tweede ervaring was er nog een boekje wat ik niet kon accepteren: Privy Counseling. Uit ongeveer 1380. Anoniem. Het bevatte essentieel die contemplatie oefening die ik eerder postte. En die dorst ik nog steeds niet te doen. Ik bewaarde het vele jaren, en pas nadat er een persoonlijk beroep op me werd gedaan en ik er aan had voldaan, haalde ik dat boekje weer tevoorschijn en dorst ik die oefening te doen. En pas toen had ik de laatste en tot nu toe allergrootse ervaring van geluk. Het duurde vier dagen. Maar daar heb ik al iets over gepost.
Je citeert mij: "En mijn ervaringen en conclusies komen niet overeen met enige formele huidige Westerse religieuze interpretaties. Noch met veel van de Oosterse. Dan vind ik meer overeenkomsten in de natuurkunde."
En antwoord: "Het laatste is eenvoudig niet waar."
Dan heb ik blijkbaar de boeken van Heisenberg, Schrödinger, Wheeler, Bell, Feynman, Böhm, en vele andere boeken over de kwantum mechanica niet goed gelezen. En zijn vele van hen niet mystici geworden.
Sorry dat ik het verkeert begrepen heb.
@Erik
Je schreef: "Het val me dus gewoon op dat hij uit zijn rol valt van huppelende, onverstoorbare, blije evangelist met verwijten naar anderen waaraan hij zichzelf ook keer op keer schuldig maakt."
Ik zal nog meer m'n best doen de rol van een "huppelende, onverstoorbare, blije evangelist" te spelen, en me niet meer schuldig te maken aan keer op keer anderen verwijten te maken.
"Sorry als mijn emotionele staat af en toe doorschijnt in mijn reacties. Ik ben mij daarvan bewust maar zie het niet als probleem."
Ik ook niet.
@Rereformed
Je Schreef: "Sorry, meneer Langeweg. Wat uw vriendelijkheid betreft heb ik enkel lof voor u, en ik wil u voor geen goud diep kwetsen."
Weet ik. En er is niets om je sorry voor te voelen. Maar wel heel bedankt voor je medeleven. En voor de training die je me gratis gaf. Ik denk dat zo'n lange cursus "anger management" heel veel € 's zou kosten...
Je schreef: "Wie zijn dan die andere, jij als mens, als lichtwezens, als engel of welke vorm dan ook, waar u het over heeft?"
Wie we ervaren als mens te zijn weet u al. Het lichtwezen is het besef dat we een bron van bewustzijn zijn. En in de zin dat iedereen zijn visie op de dingen heeft en zodoende uitdraagt is hij een boodschapper, oftewel "angelos" in het Grieks. Omdat we in wezen als gemoed wat betreft onze mentale keuze daarin vrij zijn, wordt dat gesymboliseerd als een androgeen met vleugels -vrij als een vogel in de innerlijke mentale wereld, ook wel "hemel" genoemd. En omdat er onder ons als verschillende bewustzijnen gradaties zijn van bewustzijn en kennis -en het mededelen daarvan- worden die gesymboliseerd als hiërarchieën van "angelos"; engelen. Maar al die wezens zijn verschillende maniereen van zien wie wij in werkelijkheid zijn. Het zijn eigenschappen.
"Ze moeten n.l. vanuit jouw hypothese wel een illusie zijn."
Ja in een zin, en nee in een andere. Dat we b.v. in strikte zin niet echt wezens van vlees en bloed zijn is waar. Maar het bewustzijn op zich is geen illusie. Dat idee van een "ik" als zelfbewustzijn is een illusie in de zin dat we ermee denken deze lichamen te zijn. Maar datgene wat zich bewust is is geen illusie. Het is alleen nogal "bedekt" en "vermengd" door de indrukken die we ervaren.
Als ik om het enigszins duidelijk te maken een analogie zou gebruiken, zou ik het kunnen vergelijken met een bon van water. Als er aarde deeltjes in het water rondzweven zie het er troebel en ondoorzichtig uit. Maar de watermoleculen op zich zijn niet vermengd met die stofdeeltjes. Die bevinden zich tussen de watermoleculen. In die zin zijn de watermoleculen op zich nog steeds "schoon".
Zo is het ook met ons bewustzijn op zich. En dat is geen illusie. En door je op je pure "Ik" gevoel te concentreren, komt er steeds meer water -op zich "schoon" bewustzijn- uit de bron, onvermengd met de stofdeeltjes. Maar dat "Ik" gevoel" moet daarvoor wel zo "naakt" zijn als mogelijk. Dus onbedekt met gedachten over je menselijke eigenschappen. En uiteindelijk ook over enige andere dingen, zelfs "hogere". Pas dan wordt het pure bewustzijn ervaren, en dat is heel wat anders dan het alledaagse menselijke. In die zin kom je dan weer tot je ware Zelf; Datgene wat bewust is. En Wie je in werkelijkheid bent.
"Eenmaal tot zichzelf gekomen waar is de ander dan gebleven buiten het besef dat juist die ander de illusie was van identificatie met een vorm."
Ik zie dat je er serieus over hebt nagedacht.
Die "ander" is dus in wezen een zelfbewustzijn. In de ene zin "verdwijnt" het en wordt het vervangen met het oorspronkelijke Zelfbewustzijn. Maar eigenlijk wordt het gemuteerd in iets anders. Als kind ervaar je één ding te zijn, als volwassene een ander. In wezen ben je nog steeds jij. Maar omdat dat kind dat je eens was niet meer bestaat, is het in die zin "verdwenen" of "dood", maar jij bent er nog. Springlevend. Alleen ervaar je nu iets heel anders te zijn. Je bent uit je kinderschoenen gegroeid, niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk of mentaal.
"En wat “God ” vanuit die droom ervaart kan niets anders zijn dan een illusie zijn over een afgescheiden ik,"
Er wordt dus een "afgescheiden ik" gedroomd. Maar het wordt als volkomen echt ervaren. En in die zin is het wel degelijk een "Ik" bewustzijn dat er voor de droom nog niet bestond. Als dit "Ik" bewustzijn groeit, is het dus God die in dat nieuw gecreëerde "Ik" bewustzijn groeit. En Hij komt dan uiteindelijk tot Zichzelf, maar dus wel degelijk in een zelfbewustzijn dat een nieuwe creatie is, en dat vervolgens kan genieten van een Identiteit waarvan het voordat het gecreëerd werd niet kon genieten, omdat het als individueel zelfbewustzijn nog niet bestond, en dus ook niet kon toenemen in Zelfbewustzijn. Het kon zich voordat het als zelfbewustzijn gecreëerd was niet bewust worden van het feit dat het God is. En God kon Zich niet Zelfbewust worden in dat nieuw gecreëerde bewustzijn om Zijn Zelfbewustzijn samen met dat nieuwe bewustzijn te delen, voordat het er was.
""wat dan in zichzelf ook weer droomt."
Niet meer wanneer het "ontwaakt" is tot z'n ware Identiteit. Dan kan het eerst nog wel een steeds fijnere droom van ontwaken hebben, en zich steeds bewuster worden van Wie het is. Maar uiteindelijk ervaart het de ware realiteit, en die is zó anders en fijner dan wat het daarvoor ervoer, dat het met geen pen te beschrijven is. Daarom kan ik me er met m'n huidige beperkte bewustzijn nog maar weinig van herinneren. En iets daarvan heb ik al gepost.
Er vindt dus een "uitbreiding" van God plaats via nieuwe creaties die Hij beleeft te zijn, en die Hij bewust laat worden van Zichzelf; waarin Hij bewust wordt van Zichzelf.
Die bewustzijnen verdwijnen niet, ze groeien en muteren tot God, maar kunnen zich vervolgens ervaren als God Zelf, maar tegelijkertijd ook als individualisatie van God. Het individu gaat nooit verloren, net zomin als jij verloren ging toe jij van kind tot een volwassene groeide.
@Devious
Je schreef: "Iemand die onder wetenschappelijke condities het bestaan van telepathie of andere als paranormaal beschouwde vermogens kan bewijzen, kan daarmee miljoen dollars opstrijken bij James Randi."
Daar heb ik niet lang geleden een e-mail uitwisseling met een medewerkerster van Randi over gehad. Ik stuurde een tekst waarin staat dat mensen in een mediamieke staat in wezen zelf-gehypnotiseerd zijn, en daarom heel erg voor suggestie vatbaar zijn, en gevoelig voor de invloed van de innerlijke overtuiging van de aanwezigen. En dat als de scepsis van een of meerdere aanwezigen sterk genoeg is, zijn of hun kracht domineert, en die vaste overtuiging dat psychische krachten niet bestaan zich manifesteert als het falen van het medium.
Als antwoord ontving ik dat er ook onderzoekers waren geweest die wel geloofden dat psychische krachten bestaan, maar dat er ondanks dat toch niets anomaals gebeurde. "Toevallig" las ik op dat moment het boek van Ab Dijksterhuis -hoogleraar psychologie van het onderbewuste, Radboud Universiteit Nijmegen- getiteld "Het slimme onderbewuste". Daarin beschrijft hij uitvoerig onder collega's bekende psychologische experimenten die onweerlegbaar hebben bewezen dat wat iemand bewust gelooft, vaak het tegenovergestelde is van wat hij onderbewust gelooft.
Dit mailde ik aan de medewerkster van Randi, maar heb tot nu toe geen antwoord ontvangen.
Ik had haar ook geschreven dat ze zichzelf hun miljoen dollar moesten toekennen, omdat ze bewezen hadden dat hun scepsis psychisch zó krachtig was dat ze de half zelf-gehypnotiseerden die ze ontmoetten konden doen falen...
Ik vind het toch wel vreemd dat bewust overtuigde onderzoekers wel vaak positieve resultaten waarnemen -wat er mogelijk op wijst dat ze er dan ook onderbewust van overtuigd zijn dat psychische krachten bestaan. Het zou interessant zijn uit te vinden wat het ware onderbewuste geloof is van onderzoekers in deze, en of dat inderdaad van invloed is op de resultaten. Ik denk van wel.
Maar zelfs al zou ik psychische krachten hebben, dan nog zou ik ze enkel benutten om m'n naasten te helpen God in zichzelf te herkennen. In vele mystieke teksten -Oost en West- wordt er gewaarschuwd psychische krachten voor iets anders te benutten. De bekende bekoring om "stenen in brood" te veranderen.
@Erik
Je schreef: "Uit wat maakt jij op dat ik de bronverwijzing niet aan het bestuderen ben? Je projecteert wederom. Waarom ben je zo geprikkeld?"
Touché. Maar jij weet net zo goed als ik dat het vaak moeilijk is voorbij het uiterlijk te zien. Je gaf niet erg de indruk dat je over dat op afstand "communicerende cellen" experiment aan het lezen was. Ik wilde je er daarom toe aansporen. Want het is toch wel heel interessant.
Dank voor het wijze advies niet volgens het uiterlijk te oordelen. Ik zal het hopelijk nu beter onthouden.
@Rereformed
Je schreef: "je hebt al geschreven dat je bepaalde gnostische literatuur las vóórdat je 'ervaringen' kreeg, en die toen niet kon geloven omdat ze je te buitensporig voorkwamen. Daarna kreeg je die ervaringen en toen ben je weer teruggegaan naar die literatuur met het idee dat ze goed op elkaar passen."
Voor mijn eerste ervaring had ik weinig gelezen. Hooguit wat romans en Griekse heldenverhalen. En stripboeken. Verder niets. Ik was geen "lezer".
Zelfs na m'n eerste ervaring las ik bijna niets. Kranten, tijdschriften, Jonathan Seagull, verder kwam ik niet. Ik herinner me "Psycho Cyberetics" van Maxwell Maltz, een zelf-help boek. Verder leefde ik als playboy-avonturier.
Pas 12 jaar later na een eerste ervaring had ik die ervaring van mijzelf en anderen zien als lichtwezens. Pas daarna begon ik echt te lezen. Het eerste boek was de Bhagavat Gitta. Toen ik die passage las over hoe de goden elkaar helpen moest ik van herkenning en vreugde huilen. Daarna las ik alles wat los en vast zat en ook maar enigszins te maken had met m'n ervaringen: psychologie, natuurkunde, neurologie en het perceptuele mechanisme, Upanishads, de Bijbel, gechannelde boeken, enkele Nag Hammadi boeken, Tao The Djing, Soefie literatuur, enkele Gnostische teksten, Westerse heiligen en mystici, etc., etc.
Maar waar ik op doelde toen ik schreef dat ik daarvoor ook wel iets las, maar het niet intersant vond en dacht dat het onzin was, was niet meer dan wat iedereen wel eens inkijkt. Je komt op bezoek bij iemand, die heeft b.v. een Bijbel op tafel liggen. Je bladert er wat doorheen en leest een paar zinnen hier en daar. Je begrijpt er niets van en denkt "Dus dat is nou wat gelovigen lezen en geloven. Nou, voor mij hoeft het niet. Wie geloofd er nou in een God die niet bestaat? Wat zijn de mensen toch dom." En daarna kijk je nooit meer een Bijbel in.
Maar zelfs na die tweede ervaring was er nog een boekje wat ik niet kon accepteren: Privy Counseling. Uit ongeveer 1380. Anoniem. Het bevatte essentieel die contemplatie oefening die ik eerder postte. En die dorst ik nog steeds niet te doen. Ik bewaarde het vele jaren, en pas nadat er een persoonlijk beroep op me werd gedaan en ik er aan had voldaan, haalde ik dat boekje weer tevoorschijn en dorst ik die oefening te doen. En pas toen had ik de laatste en tot nu toe allergrootse ervaring van geluk. Het duurde vier dagen. Maar daar heb ik al iets over gepost.
Je citeert mij: "En mijn ervaringen en conclusies komen niet overeen met enige formele huidige Westerse religieuze interpretaties. Noch met veel van de Oosterse. Dan vind ik meer overeenkomsten in de natuurkunde."
En antwoord: "Het laatste is eenvoudig niet waar."
Dan heb ik blijkbaar de boeken van Heisenberg, Schrödinger, Wheeler, Bell, Feynman, Böhm, en vele andere boeken over de kwantum mechanica niet goed gelezen. En zijn vele van hen niet mystici geworden.
Sorry dat ik het verkeert begrepen heb.
@Erik
Je schreef: "Het val me dus gewoon op dat hij uit zijn rol valt van huppelende, onverstoorbare, blije evangelist met verwijten naar anderen waaraan hij zichzelf ook keer op keer schuldig maakt."
Ik zal nog meer m'n best doen de rol van een "huppelende, onverstoorbare, blije evangelist" te spelen, en me niet meer schuldig te maken aan keer op keer anderen verwijten te maken.
"Sorry als mijn emotionele staat af en toe doorschijnt in mijn reacties. Ik ben mij daarvan bewust maar zie het niet als probleem."
Ik ook niet.
@Rereformed
Je Schreef: "Sorry, meneer Langeweg. Wat uw vriendelijkheid betreft heb ik enkel lof voor u, en ik wil u voor geen goud diep kwetsen."
Weet ik. En er is niets om je sorry voor te voelen. Maar wel heel bedankt voor je medeleven. En voor de training die je me gratis gaf. Ik denk dat zo'n lange cursus "anger management" heel veel € 's zou kosten...
Laatst gewijzigd door L. Langeweg op 27 aug 2008 18:35, 8 keer totaal gewijzigd.
-
collegavanerik
- Superposter
- Berichten: 6347
- Lid geworden op: 31 mar 2005 22:59
- Locatie: Zuid Holland
De extase die je beschrijft lijkt erg op wat Teresa van Avila kon opwekken. Interessante techniek, maar ik zie geen bewijs dat het zich niet enkel in je brein afspeelt. Het lijkt ook bijzonder verslavend, een soort autotrip.L. Langeweg schreef:Maar zelfs na die tweede ervaring was er nog een boekje wat ik niet kon accepteren: Privy Counseling. Uit ongeveer 1380. Anoniem. Het bevatte essentieel die contemplatie oefening die ik eerder postte. En die dorst ik nog steeds niet te doen. Ik bewaarde het vele jaren, en pas nadat er een persoonlijk beroep op me werd gedaan en ik er aan had voldaan, haalde ik dat boekje weer tevoorschijn en dorst ik die oefening te doen. En pas toen had ik de laatste en tot nu toe allergrootse ervaring van geluk. Het duurde vier dagen. Maar daar heb ik al iets over gepost.
De meeste extatici krijgen een sterke drang tot verkondigen, zo ook jij dus.
Hebr 6: 5 wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft 6 en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd.
Als er een almachtige god bestaat, dan is hij een sadist.
-
Marcel
- Geregelde verschijning
- Berichten: 78
- Lid geworden op: 25 okt 2007 20:28
- Locatie: Zwaag
- Contacteer:
Dit stukje kan ik nog rijmen met alle redelijkheid op het stukje na van dat wij niet van vlees en bloed zijn dan. Ik heb het tot nu toe steeds verkeerd gelezen en de mystieke ondertoon gemist. Dan trek ik de volgende quote toch even terug:L. Langeweg schreef:Ja in een zin, en nee in een andere. Dat we b.v. in strikte zin niet echt wezens van vlees en bloed zijn is waar. Maar het bewustzijn op zich is geen illusie. Dat idee van een "ik" als zelfbewustzijn is een illusie in de zin dat we ermee denken deze lichamen te zijn. Maar datgene wat zich bewust is is geen illusie. Het is alleen nogal "bedekt" en "vermengd" door de indrukken die we ervaren.
Marcel schreef:Ik neem het niet klakkeloos aan als DE waarheid, ondanks dat dit wel zo aanvoelt.
Meneer Langeweg, dat zou jij ook eens moeten proberen.
Hier gaat het mij iets te ver. Er is voor mij een verschil tussen de intensiteit van een hoger bewustzijn en het beeld van de wereld en eigen individu dat daar uitkomt. Als je dit beeld in zijn volle hoedanigheid voor een aantoonbare (zie fysieke) waarheid houd hoezeer dit ook als de waarheid aanvoelt, schiet je in mijn beleving een beetje door naar het hoekje van Char en Derek Ogilvie. Mensen die blijkbaar geloven over bijzondere krachten te beschikken. Daar misschien ook oprecht in geloven, maar in mijn beleving zichzelf een beetje in de maling nemen.L. Langeweg schreef:Maar zelfs al zou ik psychische krachten hebben, dan nog zou ik ze enkel benutten om m'n naasten te helpen God in zichzelf te herkennen. In vele mystieke teksten -Oost en West- wordt er gewaarschuwd psychische krachten voor iets anders te benutten. De bekende bekoring om "stenen in brood" te veranderen.
Ik ben echter wel overtuigd dat als je jouw ego even opzij zet, dat je jouw belevingen en ervaringen als bijzonder intense mystieke ervaringen mag benoemen met een nog nader te bepalen oorzaak. Nu is het nog een truuk om deze in het dagelijks leven toe te passen zonder op de brandstapel gedonderd te worden.
Zal je walging over de leegheid het enige leven zijn waarmee je de leegheid vult?
Dag Hammarskjöld
Dag Hammarskjöld
-
Rereformed
- Moderator
- Berichten: 18251
- Lid geworden op: 15 okt 2004 12:33
- Locatie: Finland
- Contacteer:
Zelfs als we deze nieuwe versie nu hanteren maakt het voor mijn waarneming niets uit: mijn conclusie was dat u indien u niet op de hoogte gebracht zou zijn van die religieuze literatuur, enkel uit die ervaringen zelf nooit al die religieuze theorieën zou hebben uitgedokterd. U bent bezig met de bevrediging van uw gevoelens, en spant de wetenschap voor dat karretje.L. Langeweg schreef:@Rereformed
Je schreef: "je hebt al geschreven dat je bepaalde gnostische literatuur las vóórdat je 'ervaringen' kreeg, en die toen niet kon geloven omdat ze je te buitensporig voorkwamen. Daarna kreeg je die ervaringen en toen ben je weer teruggegaan naar die literatuur met het idee dat ze goed op elkaar passen."
Voor mijn eerste ervaring had ik weinig gelezen. Hooguit wat romans en Griekse heldenverhalen. En stripboeken. Verder niets. Ik was geen "lezer".
Zelfs na m'n eerste ervaring las ik bijna niets. Kranten, tijdschriften, Jonathan Seagull, verder kwam ik niet. Ik herinner me "Psycho Cyberetics" van Maxwell Maltz, een zelf-help boek. Verder leefde ik als playboy-avonturier.
Pas 12 jaar later na een eerste ervaring had ik die ervaring van mijzelf en anderen zien als lichtwezens. Pas daarna begon ik echt te lezen. Het eerste boek was de Bhagavat Gitta. Toen ik die passage las over hoe de goden elkaar helpen moest ik van herkenning en vreugde huilen....
U zult trouwens van christenen dezelfde kritiek krijgen: u bent bezig met de bevrediging van uw eigen gevoelens en spant de bijbel voor dát karretje.
Born OK the first time
-
L. Langeweg
- Forum fan
- Berichten: 121
- Lid geworden op: 13 aug 2008 10:59
Ik postte al dat ik heel kwaad op een Amerikaanse vriend was die me begon te vertellen over 12 engelen. Ik vernederde hem. Hij was een " Reborn Christian" geworden. En zoals ik het begrijp is dat niet wat er echt wordt bedoeld met het "herboren" worden. Dat heeft meer te maken met een nieuw Zelfbewustzijn krijgen.
Maar daarvan wist ik toen nog niets af. En als ik het wel geweten had, dan was ik uiteraard veel milder tegen hem geweest, al was ik het dan ook niet met zijn manier van de dingen zien eens geweest, net als nu.
Dus ik begrijp jullie wel. Maar ik heb nog nooit een "Christen" horen zeggen dat we in werkelijkheid God zijn. Iemand anders trouwens ook niet. Enkel die Shri Ramana, Nisargadatta, en sinds kort Eckhart Tolle en Oprah. En van die eerste twee wist ik het bestaan zelfs niet voordat ik m'n 2e ervaring had. Tolle's boeken las ik pas enige jaren geleden.
Jullie kunnen best gelijk hebben dat boeken invloed hebben op wat je ervaart. Dat geloof ik zelf ook wel. Maar dat ze je zulke intense ervaringen kunnen geven als ik beleefd heb, dat heb ik nog nooit gehoord. Wel gaf de oefening die in Privy Counseling las en daarna deed me die laatste ervaring van vier dagen bliss. Maar enkel van het lezen zou ik die ervaring niet gekregen hebben. Want ik had het daarvoor al gelezen, maar deed die oefening niet, en er gebeurde ook niets. Dat gebeurde pas toen ik die oefening deed voor een hele week gedurende de hele dag. En die oefening dorst ik pas te doen nadat ik had voldaan aan enige beroepen die op me waren gedaan in het dagelijkse leven.
Afhankelijk van het brein of daar in wezen onafhankelijk van, dat is punt twee voor mij. Maar dat intense geluk en die enorme liefde wens ik iedereen toe.
Intussen ben ik gewoon blij met de herinneringen aan m'n ervaringen. Zoals ik zei, enkele hadden te maken met ingaan op praktische verzoeken waar ik dan op moest reageren. Door mijn reacties leerde ik zo kennen Wie ik echt ben. Maar omdat ik er geen ego trip van wilde maken, zocht ik naar bewijs dat anderen ook waren Wie ik had geleerd via de praktijk Wie ik ben. En dat werd me ook gegeven.
Kitty schreef me privé: "Je zou ook moeten beseffen dat een ervaring van jou en jouw subjectieve gevoel daarbij of jouw waarheidsgevoel een ander, die dat totaal niet zo ervaart, helemaal geen geluk hoeft te brengen maar ook juist het tegendeel kan veroorzaken. Het kan mensen in verwarring brengen en angstig maken als ze hun blik op de realiteit verliezen."
en: "Mensen die bijvoorbeeld labiel zijn kan je met dit soort ideeën zelfs schade toebrengen want zij delen jouw geluksgevoelens niet, misschien moet je dit soort zaken vooral delen met gelijkgestemden die zullen het ook beter begrijpen. Anderen voelen of afweer of kunnen erdoor danig van in de war raken. Dus ga er niet zomaar vanuit dat je mensen gelukkig maakt met dit soort verhalen."
Wat ik uiteindelijk zeg is dat alle dingen die we naar van onszelf vinden een illusie zijn, en dat we in werkelijkheid iets heel goeds en moois zijn. Ik zie op het eerste gezicht niet hoe iemand dat angstig kan maken. Maar het dieper beschouwend zie ik dat het komt van wat ik het "val idee" heb genoemd; het idee dat liefde opoffering eiste. En dat je daarom waar geluk moet vrezen, omdat je anders niet voldoet aan de eisen van de liefde; dat je dat geluk op moet offeren om geen baatzuchtige liefde te hebben. Dit is een vergissing, en die zal langzaam aan gelukkig verbeterd worden, zodat we niet bang meer zullen zijn voor ware liefde en geluk.
Intussen is het idee jezelf met gedachten en gevoelens bezig te houden die tot écht geluk kunnen leiden taboe. De laatste reactie van Rereformed hierboven maakt dat weer duidelijk:
"U bent bezig met de bevrediging van uw gevoelens, en spant de wetenschap voor dat karretje. U zult trouwens van christenen dezelfde kritiek krijgen: u bent bezig met de bevrediging van uw eigen gevoelens en spant de bijbel voor dát karretje."
(Dank voor deze bevestiging van wat ik zeg, Rereformed.)
Maar daar komt die angst onderbewust vandaan. Want nogmaals, hoe kan je nou angstig worden van het idee dat jij en anderen in wezen heel goed zijn? Dat is toch juist een geruststellende gedachte? Het idee dat mensen in wezen niet goed zijn, en je daarom plotseling iets aan kunnen doen, of dat wij zelf daarom door onderbewuste impulsen onszelf en anderen iets aan kunnen doen,dat is een angstaanjagende gedachte.
Het zou me niets verbazen als dit onderbewuste idee van onze "slechtheid" zich manifesteert door de kracht van ons geloof er in, en dat we daarom ervaren dat het waar is, hetgeen ons er nog meer van overtuigd dat het waar is, zodat het zich nóg meer manifesteert, enz., en het zo een zichzelf voedende kringloop is geworden. En dat het veronderstellen dat we in wezen iets heel goeds zijn -en onze slechtheid een illusie is- de énige manier is om deze onplezierige kringloop te onderbreken, en te veranderen in een gelukkigmakende.
Als het waar is dat b.v. boeken je kunnen beïnvloeden -ideeën dus- dan hoop ik dat dit schrijven uiteindelijk een positieve invloed heeft.
Maar ik neem Kitty's suggestie heel serieus. Helemaal omdat ik ondanks de herinnering aan m'n ervaringen en alles wat ik intellectueel weet toch nog angst voel wanneer ik die meditatie oefening weer doe. Ik hou hem daarom ook niet lang vol. Met moeite een uur. Dan wordt de innerlijke spanning -zeg angst- zo groot dat ik er mee stop en afleiding zoek. Vaak dagenlang. Zelfs wekenlang.
En toch heb ik de hoop dat ik er op een goede dag doorheen kom, en dan iets van die ervaring waar ik het steeds over heb gehad met anderen zal delen, op zo'n wijze dat zij het ook ervaren.
Want zoals Erik terecht zei: "Praatjes vullen geen gaatjes."
Het is helemaal niet mijn bedoeling anderen in de war te brengen, of onderbewuste angstgevoelens in hen op te roepen, die zich dan uiten als irritatie en kwaad worden (je haat alleen wat je vreest, niet wat je liefhebt). Integendeel.
Maar aangezien mijn postings hier dat duidelijk wel doen -zoals Kitty me schreef- en de "rede", gebaseerd op wat we in deze wereld via de indrukken tot nu toe geleerd hebben, velen een zeker zekerheidsgevoel geeft dat hen gerust stelt, heb ik nu dankzij haar een heel goede reden om hier niet verder te posten ontvangen.
Wat ik "een zeker zekerheidsgevoel" noem is eigenlijk een tegenspraak. Het is gebaseerd op de menselijke ervaring. En die is vaak niet erg leuk. Vandaar dat het idee dat we in wezen onsterfelijk zijn voor velen een zeer onplezierig idee is. Maar tegelijk is het idee dat je op een dag zal sterven, en er dan niets van je overblijft, ook beangstigend. Vandaar die angst voor de dood. En dat terwijl de bde-rs zeggen dat ze helemaal niet bang meer zijn voor de dood, omdat ze ervaren hebben dat ze enkel overgingen in een andere staat van bewustzijn die ze heel fijn vonden, en dat ze daarom helemaal niet terug wilden komen in de staat van het lichaam ervaren. Maar dat ze het toch deden, omdat ze hier nog iets behulpzaams voor hun naasten te doen hadden.
Zoals ik al schreef, heeft dr. Kenneth Ring bde-rs ondervraagt over "helse" ervaringen, en het bleek dat enkel zij die hier direct tijdens zo'n ervaring "terugkwamen" die hemelse staat van geluk niet ervoeren. De anderen die door die onplezierige staat heengingen kwamen allemaal in die hemelse staat terecht.
Maar nogmaals, omdat ik niemand die gevoelens wil geven waar Kitty het zo wijs over had, wil ik hier niet meer posten. Ik zal nu en dan nog wel even kijken naar eventuele reacties, maar daar niet op reageren. Ik haal nu echt het "pistool" van jullie slaap.
Want iemand zou kunnen denken: "Ja, die Langeweg schrijft wel vanuit goede intenties, maar de weg naar de hel is geplaveit met goede intenties".
Dat kan waar zijn over iemands verkeert begrijpen van wat goede intenties zijn. En ik wil het t risico niet lopen dat ik mijn intenties verkeerd begrijp, en ze zo een averechts gevolg hebben.
Intussen zeg ik tot diegenen die bereid waren de rol van sofist te spelen (ook een zware ondankbare): "Met wat voor intenties is de weg naar de Hemel dan geplaveit? Slechte? Je weet godzijdank wel beter!"
Nogmaals dank voor al jullie reacties op mijn posts, en het ga iedereen heel goed.
Lodewijk
Maar daarvan wist ik toen nog niets af. En als ik het wel geweten had, dan was ik uiteraard veel milder tegen hem geweest, al was ik het dan ook niet met zijn manier van de dingen zien eens geweest, net als nu.
Dus ik begrijp jullie wel. Maar ik heb nog nooit een "Christen" horen zeggen dat we in werkelijkheid God zijn. Iemand anders trouwens ook niet. Enkel die Shri Ramana, Nisargadatta, en sinds kort Eckhart Tolle en Oprah. En van die eerste twee wist ik het bestaan zelfs niet voordat ik m'n 2e ervaring had. Tolle's boeken las ik pas enige jaren geleden.
Jullie kunnen best gelijk hebben dat boeken invloed hebben op wat je ervaart. Dat geloof ik zelf ook wel. Maar dat ze je zulke intense ervaringen kunnen geven als ik beleefd heb, dat heb ik nog nooit gehoord. Wel gaf de oefening die in Privy Counseling las en daarna deed me die laatste ervaring van vier dagen bliss. Maar enkel van het lezen zou ik die ervaring niet gekregen hebben. Want ik had het daarvoor al gelezen, maar deed die oefening niet, en er gebeurde ook niets. Dat gebeurde pas toen ik die oefening deed voor een hele week gedurende de hele dag. En die oefening dorst ik pas te doen nadat ik had voldaan aan enige beroepen die op me waren gedaan in het dagelijkse leven.
Afhankelijk van het brein of daar in wezen onafhankelijk van, dat is punt twee voor mij. Maar dat intense geluk en die enorme liefde wens ik iedereen toe.
Intussen ben ik gewoon blij met de herinneringen aan m'n ervaringen. Zoals ik zei, enkele hadden te maken met ingaan op praktische verzoeken waar ik dan op moest reageren. Door mijn reacties leerde ik zo kennen Wie ik echt ben. Maar omdat ik er geen ego trip van wilde maken, zocht ik naar bewijs dat anderen ook waren Wie ik had geleerd via de praktijk Wie ik ben. En dat werd me ook gegeven.
Kitty schreef me privé: "Je zou ook moeten beseffen dat een ervaring van jou en jouw subjectieve gevoel daarbij of jouw waarheidsgevoel een ander, die dat totaal niet zo ervaart, helemaal geen geluk hoeft te brengen maar ook juist het tegendeel kan veroorzaken. Het kan mensen in verwarring brengen en angstig maken als ze hun blik op de realiteit verliezen."
en: "Mensen die bijvoorbeeld labiel zijn kan je met dit soort ideeën zelfs schade toebrengen want zij delen jouw geluksgevoelens niet, misschien moet je dit soort zaken vooral delen met gelijkgestemden die zullen het ook beter begrijpen. Anderen voelen of afweer of kunnen erdoor danig van in de war raken. Dus ga er niet zomaar vanuit dat je mensen gelukkig maakt met dit soort verhalen."
Wat ik uiteindelijk zeg is dat alle dingen die we naar van onszelf vinden een illusie zijn, en dat we in werkelijkheid iets heel goeds en moois zijn. Ik zie op het eerste gezicht niet hoe iemand dat angstig kan maken. Maar het dieper beschouwend zie ik dat het komt van wat ik het "val idee" heb genoemd; het idee dat liefde opoffering eiste. En dat je daarom waar geluk moet vrezen, omdat je anders niet voldoet aan de eisen van de liefde; dat je dat geluk op moet offeren om geen baatzuchtige liefde te hebben. Dit is een vergissing, en die zal langzaam aan gelukkig verbeterd worden, zodat we niet bang meer zullen zijn voor ware liefde en geluk.
Intussen is het idee jezelf met gedachten en gevoelens bezig te houden die tot écht geluk kunnen leiden taboe. De laatste reactie van Rereformed hierboven maakt dat weer duidelijk:
"U bent bezig met de bevrediging van uw gevoelens, en spant de wetenschap voor dat karretje. U zult trouwens van christenen dezelfde kritiek krijgen: u bent bezig met de bevrediging van uw eigen gevoelens en spant de bijbel voor dát karretje."
(Dank voor deze bevestiging van wat ik zeg, Rereformed.)
Maar daar komt die angst onderbewust vandaan. Want nogmaals, hoe kan je nou angstig worden van het idee dat jij en anderen in wezen heel goed zijn? Dat is toch juist een geruststellende gedachte? Het idee dat mensen in wezen niet goed zijn, en je daarom plotseling iets aan kunnen doen, of dat wij zelf daarom door onderbewuste impulsen onszelf en anderen iets aan kunnen doen,dat is een angstaanjagende gedachte.
Het zou me niets verbazen als dit onderbewuste idee van onze "slechtheid" zich manifesteert door de kracht van ons geloof er in, en dat we daarom ervaren dat het waar is, hetgeen ons er nog meer van overtuigd dat het waar is, zodat het zich nóg meer manifesteert, enz., en het zo een zichzelf voedende kringloop is geworden. En dat het veronderstellen dat we in wezen iets heel goeds zijn -en onze slechtheid een illusie is- de énige manier is om deze onplezierige kringloop te onderbreken, en te veranderen in een gelukkigmakende.
Als het waar is dat b.v. boeken je kunnen beïnvloeden -ideeën dus- dan hoop ik dat dit schrijven uiteindelijk een positieve invloed heeft.
Maar ik neem Kitty's suggestie heel serieus. Helemaal omdat ik ondanks de herinnering aan m'n ervaringen en alles wat ik intellectueel weet toch nog angst voel wanneer ik die meditatie oefening weer doe. Ik hou hem daarom ook niet lang vol. Met moeite een uur. Dan wordt de innerlijke spanning -zeg angst- zo groot dat ik er mee stop en afleiding zoek. Vaak dagenlang. Zelfs wekenlang.
En toch heb ik de hoop dat ik er op een goede dag doorheen kom, en dan iets van die ervaring waar ik het steeds over heb gehad met anderen zal delen, op zo'n wijze dat zij het ook ervaren.
Want zoals Erik terecht zei: "Praatjes vullen geen gaatjes."
Het is helemaal niet mijn bedoeling anderen in de war te brengen, of onderbewuste angstgevoelens in hen op te roepen, die zich dan uiten als irritatie en kwaad worden (je haat alleen wat je vreest, niet wat je liefhebt). Integendeel.
Maar aangezien mijn postings hier dat duidelijk wel doen -zoals Kitty me schreef- en de "rede", gebaseerd op wat we in deze wereld via de indrukken tot nu toe geleerd hebben, velen een zeker zekerheidsgevoel geeft dat hen gerust stelt, heb ik nu dankzij haar een heel goede reden om hier niet verder te posten ontvangen.
Wat ik "een zeker zekerheidsgevoel" noem is eigenlijk een tegenspraak. Het is gebaseerd op de menselijke ervaring. En die is vaak niet erg leuk. Vandaar dat het idee dat we in wezen onsterfelijk zijn voor velen een zeer onplezierig idee is. Maar tegelijk is het idee dat je op een dag zal sterven, en er dan niets van je overblijft, ook beangstigend. Vandaar die angst voor de dood. En dat terwijl de bde-rs zeggen dat ze helemaal niet bang meer zijn voor de dood, omdat ze ervaren hebben dat ze enkel overgingen in een andere staat van bewustzijn die ze heel fijn vonden, en dat ze daarom helemaal niet terug wilden komen in de staat van het lichaam ervaren. Maar dat ze het toch deden, omdat ze hier nog iets behulpzaams voor hun naasten te doen hadden.
Zoals ik al schreef, heeft dr. Kenneth Ring bde-rs ondervraagt over "helse" ervaringen, en het bleek dat enkel zij die hier direct tijdens zo'n ervaring "terugkwamen" die hemelse staat van geluk niet ervoeren. De anderen die door die onplezierige staat heengingen kwamen allemaal in die hemelse staat terecht.
Maar nogmaals, omdat ik niemand die gevoelens wil geven waar Kitty het zo wijs over had, wil ik hier niet meer posten. Ik zal nu en dan nog wel even kijken naar eventuele reacties, maar daar niet op reageren. Ik haal nu echt het "pistool" van jullie slaap.
Want iemand zou kunnen denken: "Ja, die Langeweg schrijft wel vanuit goede intenties, maar de weg naar de hel is geplaveit met goede intenties".
Dat kan waar zijn over iemands verkeert begrijpen van wat goede intenties zijn. En ik wil het t risico niet lopen dat ik mijn intenties verkeerd begrijp, en ze zo een averechts gevolg hebben.
Intussen zeg ik tot diegenen die bereid waren de rol van sofist te spelen (ook een zware ondankbare): "Met wat voor intenties is de weg naar de Hemel dan geplaveit? Slechte? Je weet godzijdank wel beter!"
Nogmaals dank voor al jullie reacties op mijn posts, en het ga iedereen heel goed.
Lodewijk
Laatst gewijzigd door L. Langeweg op 26 aug 2008 12:32, 3 keer totaal gewijzigd.
-
collegavanerik
- Superposter
- Berichten: 6347
- Lid geworden op: 31 mar 2005 22:59
- Locatie: Zuid Holland
dag lodewijkL. Langeweg schreef:
Nogmaals dank voor al jullie reacties op mijn posts, en het ga iedereen heel goed.
Lodewijk
Hebr 6: 5 wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft 6 en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd.
Als er een almachtige god bestaat, dan is hij een sadist.
Beste L. Langeweg
Bedankt voor je antwoord, helaas heb je alleen geen antwoord gegeven op mijn laatste vragen/opmerkingen waar het mij in wezen om te doen was. Want wat je verteld is voor mij niet meer dan een bedachte en ingevulde constructie in een poging de werkelijkheid te omschrijven. Aangezien gedachten nooit meer dan een perspectief, en dus per definitie beperkt zijn, kun je dit voor mij nooit als De waarheid presenteren op de wijze zoals je doet. Je schets hier namelijk een beeld van de werkelijkheid, alsof het de waarheid zelf was, waarin God Zelf aan verandering, en dus aan tijd, onderhevig is. Al ware het dat God vanuit een “alleen zijn” een meervoudige persoonlijkheid in tijd aan het ontwikkelen is.
Is het niet zo dat je met de houding die je inneemt en door je stelligheid wanneer je over een zuiver bewustzijn spreekt waarin wij allen zouden ontwaken, haast impliceert alsof jij, op dit moment, vanuit dit volkomen onbegrensde holistisch en dus non-dualistisch bewustzijn spreekt. Als dit niet het geval is, dan zou een andere houding in mijn ogen op zijn plaats zijn, een houding die volkomen duidelijk maakt, en Alle twijfels onmiddellijk wegneemt, dat dit slechts vermoedens en ideeën van jou hierover zijn. Anders riekt het haast naar de arrogantie van een illusionair “ik” die meent De waarheid te doorgronden Of die ooit in een ervaring te hebben gezien. Het lijkt mij goed om te beseffen dat ook een ervaring, hoe mooi en verheven ook, dualistisch en dus beperkt is. Over het bewustzijn waarover jij spreekt valt namelijk helemaal niets te zeggen, alles Wat je erover zegt is een perspectief, beperkt het, en is het dus niet. Ongeacht of wat je zegt enigszins naar waarheid verwijst, lijkt mij dat je een perspectief nog altijd verwart met absolute waarheid. Want die absoluutheid kan natuurlijk niet gevonden worden in de constructies die je geadopteerd hebt of in welke ontwikkelde gedachte vorm dan ook, zoals je tot nu toe gepresenteerd hebt. Ik denk dat het je zal sieren wanneer je je hier bewust van maakt en dit ook laat blijken in de stelligheid van je woordgebruik. Want wat je nu doet is niets anders dan het presenteren van een nieuwe religie, de zoveelste, waneer een ervaring , die per definitie beperkt is, als de alles omvattende werkelijkheid gepresenteerd wordt.
Nu mag je weten dat ook ik ervaringen heb gehad waarover je spreekt. Ook ik heb mezelf ervaren al ware ik een lichtwezen verbonden als een geheel met andere lichtwezens ziende op de wereld waar licht als het ware tot bewustzijn kwam in stoffelijke materie. Een vrede en geluk dat het verstand te boven gaat. Wat ik ervaren en gezien heb is met recht niet in woorden uit te drukken.
Maar 1 ding besef ik heel goed… het was een ervaring.
Ik durf zelfs te beweren dat het een illusie was en daag je uit de jouwe ook als zodanig te bevragen.
Want,
en ik hoop oprecht dat je hier diep en serieus over na wil denken,
Is het niet zo dat je met elk beeld wat je hebt gemaakt en aan ervaringen koppelt jezelf beperkt tot dat beeld of ervaring?
Een nieuwe identificatie met een idee over jezelf ?
Ik weet namelijk absoluut niet wie ik of wat ik ben. Wat ik wel besef is dat ik op het moment het wel denk te weten, mezelf opnieuw verloren heb in een idee waarmee ik me identificeer.
Ik hoop dat u er iets mee kan en de moed te blijven houden uzelf te blijven bevragen. Want als het waar is dat wij God zijn, hoeven wij niet te vrezen iets verliezen door dit te doen.
Wanneer dit gevoel nog wel bestaat, rijst de vraag, of wij ons niet vasthouden aan gedachteconstructies, wel of niet gestoeld op ervaringen, waarin wij onszelf menen te vinden.
Ik ben van mening dat dit een vergissing is, maar misschien vergis ik mij.
Bedankt voor je antwoord, helaas heb je alleen geen antwoord gegeven op mijn laatste vragen/opmerkingen waar het mij in wezen om te doen was. Want wat je verteld is voor mij niet meer dan een bedachte en ingevulde constructie in een poging de werkelijkheid te omschrijven. Aangezien gedachten nooit meer dan een perspectief, en dus per definitie beperkt zijn, kun je dit voor mij nooit als De waarheid presenteren op de wijze zoals je doet. Je schets hier namelijk een beeld van de werkelijkheid, alsof het de waarheid zelf was, waarin God Zelf aan verandering, en dus aan tijd, onderhevig is. Al ware het dat God vanuit een “alleen zijn” een meervoudige persoonlijkheid in tijd aan het ontwikkelen is.
Is het niet zo dat je met de houding die je inneemt en door je stelligheid wanneer je over een zuiver bewustzijn spreekt waarin wij allen zouden ontwaken, haast impliceert alsof jij, op dit moment, vanuit dit volkomen onbegrensde holistisch en dus non-dualistisch bewustzijn spreekt. Als dit niet het geval is, dan zou een andere houding in mijn ogen op zijn plaats zijn, een houding die volkomen duidelijk maakt, en Alle twijfels onmiddellijk wegneemt, dat dit slechts vermoedens en ideeën van jou hierover zijn. Anders riekt het haast naar de arrogantie van een illusionair “ik” die meent De waarheid te doorgronden Of die ooit in een ervaring te hebben gezien. Het lijkt mij goed om te beseffen dat ook een ervaring, hoe mooi en verheven ook, dualistisch en dus beperkt is. Over het bewustzijn waarover jij spreekt valt namelijk helemaal niets te zeggen, alles Wat je erover zegt is een perspectief, beperkt het, en is het dus niet. Ongeacht of wat je zegt enigszins naar waarheid verwijst, lijkt mij dat je een perspectief nog altijd verwart met absolute waarheid. Want die absoluutheid kan natuurlijk niet gevonden worden in de constructies die je geadopteerd hebt of in welke ontwikkelde gedachte vorm dan ook, zoals je tot nu toe gepresenteerd hebt. Ik denk dat het je zal sieren wanneer je je hier bewust van maakt en dit ook laat blijken in de stelligheid van je woordgebruik. Want wat je nu doet is niets anders dan het presenteren van een nieuwe religie, de zoveelste, waneer een ervaring , die per definitie beperkt is, als de alles omvattende werkelijkheid gepresenteerd wordt.
Nu mag je weten dat ook ik ervaringen heb gehad waarover je spreekt. Ook ik heb mezelf ervaren al ware ik een lichtwezen verbonden als een geheel met andere lichtwezens ziende op de wereld waar licht als het ware tot bewustzijn kwam in stoffelijke materie. Een vrede en geluk dat het verstand te boven gaat. Wat ik ervaren en gezien heb is met recht niet in woorden uit te drukken.
Maar 1 ding besef ik heel goed… het was een ervaring.
Ik durf zelfs te beweren dat het een illusie was en daag je uit de jouwe ook als zodanig te bevragen.
Want,
en ik hoop oprecht dat je hier diep en serieus over na wil denken,
Is het niet zo dat je met elk beeld wat je hebt gemaakt en aan ervaringen koppelt jezelf beperkt tot dat beeld of ervaring?
Een nieuwe identificatie met een idee over jezelf ?
Ik weet namelijk absoluut niet wie ik of wat ik ben. Wat ik wel besef is dat ik op het moment het wel denk te weten, mezelf opnieuw verloren heb in een idee waarmee ik me identificeer.
Ik hoop dat u er iets mee kan en de moed te blijven houden uzelf te blijven bevragen. Want als het waar is dat wij God zijn, hoeven wij niet te vrezen iets verliezen door dit te doen.
Wanneer dit gevoel nog wel bestaat, rijst de vraag, of wij ons niet vasthouden aan gedachteconstructies, wel of niet gestoeld op ervaringen, waarin wij onszelf menen te vinden.
Ik ben van mening dat dit een vergissing is, maar misschien vergis ik mij.
-
a.r.
Omdat, meneer Langeweg, de mens niet heel goed, noch heel kwaad is! De mens is een dier, een roofdier nog wel. Omdat instict een rol speelt en soms of met enige regelmaat de overhand krijgt. Omdat de leider(s) van een kudde van die roofdieren, tegen de kudde zegt de andere kudde aan te vallen, of in individuele gevallen zegt het eigen instinct, aan te vallen of terug te slaan. De mens die probeert juist dát te overwinnen, die probeert zijn of haar eigen gedrag te onderzoeken en te toetsen, de mens die de rede boven zijn of haar instincten probeert te laten staan, de mens die zijn of haar gedrag wil of iig probeert te spiegelen en daarvan wil leren, de mens die intellectuele eerlijkheid betracht, kortom de met twee benen op de aarde staande vrijdenkende mens, die zichzelf (en anderen) op wil voeden tot wél denkende mensen, de mens die die helderheid van geest heeft en eerlijkheid van denken, die kán uitgroeien tot een "goed" mens!Intussen is het idee jezelf met gedachten en gevoelens bezig te houden die tot écht geluk kunnen leiden taboe. De laatste reactie van Rereformed hierboven maakt dat weer duidelijk: "U zult trouwens van christenen dezelfde kritiek krijgen: u bent bezig met de bevrediging van uw eigen gevoelens en spant de bijbel voor dát karretje."
(Dank voor deze bevestiging van wat ik zeg, Rereformed.)
Maar daar komt die angst onderbewust vandaan. Want nogmaals, hoe kan je nou angstig worden van het idee dat jij en anderen in wezen heel goed zijn? Dat is toch juist een geruststellende gedachte? Het idee dat mensen in wezen niet goed zijn, en je daarom plotseling iets aan kunnen doen, of dat wij zelf daarom door onderbewuste impulsen onszelf en anderen iets aan kunnen doen,dat is een angstaanjagende gedachte.
De mens echter, die zich door instincten laat leiden, of die zich door de leider(s) laat zeggen wát te denken en te doen, die zich onnadenkend laat sturen, die niet kritisch kijkt en/of nadenkt over zijn of haar gedrag of dat van anderen, de mens die blijft hangen in "bevel is bevel", de mens die kritiekloos aanvaard wat er in boeken staat of die zich door leiders laat imponeren, die mens dus die niet kritisch denkt en onderzoekt, die blijft hangen in oeroud instinct, de mens die ja-knikker is en blijft, uit angst voor straf en/of op te groeien. Die lafheid belet hen om een goed mens te kunnen worden! Die mensen prediken wél (naasten) liefde, maar zijn daar niet toe in staat, omdat ze zichzelf niet kunnen/mogen liefhebben, doordat ze hun eigen gedachten en daden niet willen/kunnen/mogen onderzoeken, door hun onvermogen tot intellectuele eerlijkheid!
Overigens wil ik hierbij aantekenen dat "goed" maar zeer betrekkelijk is, want hoe "goed" mens iemand ook wil of probeert te zijn, ieder mens heeft zijn of haar blinde vlek, iets dat mij iedere dag wéér aanspoort om die blinde vlek in mijzelf te zoeken en ook wetend, dat goed en kwaad in wezen helemaal niet bestaan. Het is van tweeën, één. Iedere keuze die een mens maakt/moet maken, doet altijd tenminste één ander in méér of mindere mate kwaad!
-
Socratoteles
- Diehard
- Berichten: 1189
- Lid geworden op: 27 feb 2007 20:31
Nee, natuurlijk niet. Wat valt daar nog tegen in te brengen? Als het experiment niet slaagt, dan wijt u het aan de scepsis van de onderzoekers en als de onderzoekers niet sceptisch zijn, dan beweert u dat daaruit juist blijkt dat ze het onderbewust wel zijn! U accepteert u dus slechts die experimenten als geldig, die een resultaat opleveren die in uw straatje passen. Zelfs als de gebruikte methodes niet deugen, zoals in het geval van Van Lommel. Voor u staat de uitkomst van tevoren al vast en alles wat daar strijdig mee is moet dus wel fout zijn. Tenslotte hebt ú een erváring gehad. En zo kunt u ook alles aan de kant schuiven wat men tegen uw visies inbrengt: 'nee hoor, je ware aard is anders', 'dat is je nazi-ego dat nu aan het woord is', 'ik ken je beter dan dat'.L. Langeweg schreef:Daar heb ik niet lang geleden een e-mail uitwisseling met een medewerkerster van Randi over gehad. Ik stuurde een tekst waarin staat dat mensen in een mediamieke staat in wezen zelf-gehypnotiseerd zijn, en daarom heel erg voor suggestie vatbaar zijn, en gevoelig voor de invloed van de innerlijke overtuiging van de aanwezigen. En dat als de scepsis van een of meerdere aanwezigen sterk genoeg is, zijn of hun kracht domineert, en die vaste overtuiging dat psychische krachten niet bestaan zich manifesteert als het falen van het medium.
Als antwoord ontving ik dat er ook onderzoekers waren geweest die wel geloofden dat psychische krachten bestaan, maar dat er ondanks dat toch niets anomaals gebeurde. "Toevallig" las ik op dat moment het boek van Ab Dijksterhuis -hoogleraar psychologie van het onderbewuste, Radboud Universiteit Nijmegen- getiteld "Het slimme onderbewuste". Daarin beschrijft hij uitvoerig onder collega's bekende psychologische experimenten die onweerlegbaar hebben bewezen dat wat iemand bewust gelooft, vaak het tegenovergestelde is van wat hij onderbewust gelooft.
Dit mailde ik aan de medewerkster van Randi, maar heb tot nu toe geen antwoord ontvangen.
Ik glimlach, want ik weet dat u eigenlijk, in uw onderbewustzijn, het tegengestelde gelooft van wat u hier verkondigt. Eigenlijk bent u het geheel met me eens, want ondanks alle 'betrouwbare bronnen' hebt u nog een diepe herinnering aan de realiteit.. Het ga u goed.
-
Rereformed
- Moderator
- Berichten: 18251
- Lid geworden op: 15 okt 2004 12:33
- Locatie: Finland
- Contacteer:
Socratoteles schreef:Ik glimlach, want ik weet dat u eigenlijk, in uw onderbewustzijn, het tegengestelde gelooft van wat u hier verkondigt. Eigenlijk bent u het geheel met me eens, want ondanks alle 'betrouwbare bronnen' hebt u nog een diepe herinnering aan de realiteit.. Het ga u goed.
Born OK the first time
Dat is een heel begrijpelijke reactie. Maar wanneer we geïrriteerd raken door het evangelie van iemand als meneer Langeweg, is het wellicht een goed idee om even te kijken naar het type evangelisten waar we hier eerder mee te maken hebben gehad. Lees dit eens, en iedereen zal het met mij eens zijn dat vergeleken daarmee, Langeweg nog erg meevalt.Erik schreef: Het val me dus gewoon op dat hij uit zijn rol valt van huppelende, onverstoorbare, blije evangelist met verwijten naar anderen waaraan hij zichzelf ook keer op keer schuldig maakt.
Ik zie in die zin geen verschil met de gemiddelde christelijk moraalridder bijvoorbeeld.
En dat zal mij op den duur irriteren.
'Bij een discussie die de redelijkheid zoekt heeft hij die het onderspit delft groter voordeel, voor zover hij er iets van opgestoken heeft.’ Epicurus (341-271vc)
Dat ben ik met je eens.Devious schreef: Lees dit eens, en iedereen zal het met mij eens zijn dat vergeleken daarmee, Langeweg nog erg meevalt.
Uiteraard zijn er gradaties in ergens de kriebels van krijgen.
En Langeweg is idd niet van het ergste soort.
De achtste hemel is het atheïstische inzicht dat de werkelijkheid weliswaar hard is maar wel de werkelijkheid en die is zoveel waardevoller dan alle mooie, verzachtende sprookjes bij elkaar. (Gerard)
Geleid wordt enkel hij die zichzelf niet gevonden heeft. (Rereformed)
Geleid wordt enkel hij die zichzelf niet gevonden heeft. (Rereformed)