getreal schreef:Wanneer we even aannemen dat Hij bestaat. Zou het dan echt de bedoeling zijn dat wij:
* Uren, dagen, weken, jaren besteden aan het vraagstuk over Zijn bestaan?
* Uren, dagen, weken, jaren besteden aan het bestuderen van een bijbel?
* Uren, dagen, weken, jaren besteden aan het bestuderen van, zingen voor en spreken over?
Lijkt me niet. We hebben hier maar 80 jaar en zullen dan wel met een bedoeling hier op aarde zijn. Die bedoeling kan natuurlijk nooit zijn om Hem zoveel uren, dagen, weken jaren te prijzen. Dat lijkt me van ondergeschikt belang en die tijd is beter te besteden denk ik. Ga dan op zondag langs bij wat eenzame oude mensen ofzo, ik noem maar iets.
Mee eens, ik ben ook voorstander van een geloof waarbij de naastenliefde (agape) centraal staat. Die eenzame, oude mensen zijn volgens het christendom schepsels van God. Door hen te bezoeken, erken je een deel van de schepping en daarmee prijs je God.
Het lijkt me voldoende gewoon te geloven (als je dat zo voelt). Gewoon, je gelooft,klaar. Niet meer en niet minder. Geen onnodige zang, dans en/of verhalen.
Maar door dat "gewone geloven'' lijk je de verwondering over de schepping uit te schakelen. Die verwondering kan zich juist uiten zich in zang, dans en verhalen.
Je werkgever heeft jou ook met een doel aangenomen. Die baas hoeft ook niet wekelijks te horen hoe geweldig hij wel niet is, die wil gewoon dat je doet wat je moet doen en dan krijg je de beloning. En zo zal het met dit leven ook wel zijn......
Maar in het leven is het een stuk minder transparant wát we precies moeten doen. Bovendien lijkt het me ook niet de bedoeling om in dit leven voortdurend te handelen vanuit de intentie om beloond te worden.