Ik ben hier niet voor nietsErik schreef:Confused,
Sta mij toe mijn atheïstische visie op jouw twijfelpunten los te laten.
Het is by the way geenzins een visie die noodzakelijkerwijs de juiste is, het slechts een perspectief.
(Je bescheidenheid siert je trouwens. Bij ons in de kerk heb ik altijd geleerd dat ‘onze’ visie WEL noodzakelijkerwijs de juiste is. Jezelf realiseren dat je het fout kunt hebben is enorm belangrijk als je niet in dogma’s terecht wilt komen zoals bij mij gebeurt is.)
Ik weet ook heel erg goed dat de bovennatuurlijke verklaring op grond van Ockhams scheermes niet moet worden aangenomen. Het is niet wetenschappelijk verantwoord de ingewikkeldste (bovennatuurlijke) verklaring te kiezen tot dit onvermijdelijk is... Volgens mij wil dat niets zeggen over welk van de twee verklaringen gelijk heeft. Alleen meer onderzoek kan -misschien, ik denk het niet- uitsluitsel geven...Erik schreef:Hier spreekt de emotionele mens in je (niets mis mee overigens).Confused schreef:1. Mijn zus die voor haar sterven zei: "Mam, wat mooi wat mooi..." Ik weet het, onbetrouwbaar, maar voor mij persoonlijk blijft het de twijfel voeden.
Ik neem aan dat je niets liever zou willen dan dat je zus op een fijne plek terechtkomt mocht er een leven na de dood zijn?
Jarenlang is je voorgespiegeld dat dat ook je deel zal zijn als goed christen.
Dus dat dit je aan het twijfelen zet vind ik niet zo vreemd als is het maar omdat je je zus al het beste wenst, is het leven niet meer mogelijk dan toch een mooi en prettig bestaan na de dood.
Emoties zijn prachtig maar over het algemeen vertroebelen ze het rationele denken (waarmee ik niet zeg dat een combinatie van die 2 niet mogelijk is).
Het stervensproces veroorzaakt diverse gebeurtenissen in de hersenen.
Als voorbeeld een stukje wiki.Wiki schreef:Bij een langzaam verlopend stervensproces bij de mens (en bepaalde diersoorten) kan men verschillende fasen onderscheiden. Als er sprake is van een lange ziektegeschiedenis, kan het voorkomen dat er een opleving is in de stemming waarin men verkeert (euforie). Vaak gaat dit samen met het verdwijnen van de pijn.
Wat betreft het bestaan van God heb je inderdaad gelijk. Dit argument hoort niet in het rijtje van redenen voor het bestaan van God thuis. Het roept wel vragen op wat het bewustzijn is, is het onafhankelijk van de hersenen of creëren de hersenen het? Ik dacht dat hier op het forum wel iets over stond maar ik kan zo niet vinden waar.(was van Dr. Who dacht ik) Wetenschappelijk gesproken moet de bovennatuurlijke verklaring op grond van Ockhams scheermes worden uitgesloten totdat deze onvermijdelijk is.Erik schreef:Ik ben niet thuis op dit gebied, dus in hoeverre het mogelijk is dat een bewusteloze omgevinggeluiden opneemt en opslaat weet ik niet maar het zou me niet verbazen als dit mogelijk is.Confused schreef:2. De begeleider van mijn broer die een patiënt had die zijn reanimatie had meegemaakt (hij wilde de arts die zijn reanimatie had willen beëindigen niet meer als arts. Hij had dit niet kunnen weten aangezien op het moment dat die arts had willen stoppen logischerwijs bewusteloos was.)
Maar vooralsnog heb ik hier geen verklaring voor.
Toch is ontbreken van een verklaring geen reden om een god in te vullen toch?
Je hebt gelijk als je zegt dat traumatische ervaringen een grote impact hebben op het verdere leven van de betrokkenen. De BDE is toch iets anders. Zie hier De veranderingen zijn onder andere ook dat mensen minder materialistisch worden en meer aandacht hebben voor de problemen van mensen om hen heen. Bovendien verdwijnt de angst voor de dood volkomen. Dat is bij lang niet alle traumatiche gebeurtenissen het geval.Erik schreef:Het is niet verbazend dat mensen veranderen door een dergelijke ervaring.Confused schreef:3. De vele verhalen die lijken op deze ervaring waardoor mensen enorm zijn veranderd. Deze mensen kregen, onder leiding van (?whatever?) hun gehele leven te zien door de ogen van hun medemensen. Hierdoor zagen zij de gevolgen van hun daden.
Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor mensen die kanker overwinnen of ontsnappen aan de dood bij een vreselijk ongeluk waarin vele andere medepasagiers wel omkomen.
Traumatische gebeurtenissen hebben doorgaans een stevige emotionele uitwerking op mensen die hen vaak aanzet om uit het leven te halen wat er in zit.
Ook hier spelen de hersenen een belangrijke rol.
Geconfronteerd met hun sterfelijkheid wordt het overlevingsinstinct flink geprikkeld.
Hun nieuwe motto is daarna vaak "Carpe Diem".
Als de bewering als doel heeft wetenschappelijk bewijs te leveren voor een leven na de dood dan zijn al je redenen inderdaad ontoereikend.Confused schreef:4. Het grote probleem dat een bewering als een leven na de dood zodanig sterk bewijs moet hebben dat al mijn redenen ontoereikend zijn.
Is het je bedoeling jezelf te overtuigen dan bepaal jij wat toereikend is.
Ik persoonlijk zie geen enkele aanwijzing voor een mogelijk leven na de dood.
Ik weet ook niet alles te verklaren en toch ben ik atheïst en geen agnost.
In absolute zin (dwz in de vorm van keihard bewijs) is een agnostisch standpunt het meest logische standpunt.
Maar voor mij geeft de grote mate van onwaarschijnlijkheid en onaannemelijkheid van goddelijke verklaringen de doorslag waardoor ik atheïst ben.[/quote]
Wat is de reden dat je het bestaan van een God zo onaannemelijk vindt? Ik denk dat er voor beide standpunten genoeg argumenten (en problemen) zijn. Ik denk dat ik op dit moment het dichtst bij agnostisch zit met mijn denken. Ik ben benieuwd waarom jij daar anders over denkt.
Nog een verzoek in het algemeen: ik ben op dit moment op zoek naar goede boeken zodat ik mij verder in kan lezen over de volgende onderwerpen:
1. Het al dan niet bestaan van God.
2. De zin/onzin van het christendom.
3. De zin/onzin van ons leven hier op aarde.
4. Hoe ik kritisch(er) kan denken.
Hebben jullie nog aanraders?
Hebr 6: