Ik heb dat al jarenlang geprobeerd en dus gisteren de migraine en epileptische ideeën doorgespit en moet bekennen dat ik liever voor een epileptisch schizofrene waan kies dan weer op niks te eindigen met het vreselijke gegeven dat iets of iemand ongevraagd op je stoep kan verschijnen. (Ik heb het gevoel dat dit onderschat wordt).
Dus.. ik ga deze ronde i.i.g. beantwoorden, en dan zien we wel verder.
Om niet alles per stuk te kwoten zet ik 't er in bold onder. Ook maar ff zien hoe dat werkt.
Als het maar geen graden of andere cijfermatige dingen betreft.Peter van Velzen schreef:Beste Petra.
Hoe lang was het geleden?
1985, 32 jaar geleden.
Leeft je Oma nog?
Nee
Heb je er aantekeningen van gemaakt of vertel je dit verhaal uit je hoofd?
Bovenstaand stuk schreef ik uit m'n hoofd. Ja ik heb 't toen opgeschreven. Met oma samen. En tel. aangifte gedaan bij de politie. Heb het later van m'n briefje overgenomen in m'n pc. En al heel wat jaar terug scepsis aangeschreven in de hoop op een verklaring. (Die kwam met het droom idee)
Heb je de Ongeidentificeerde object vanuit de woonboot bekeken of ook buiten?
Alleen vanuit binnen. (hoop ik) Ik ben vanuit de slaapkamer naar de woonkamer gelopen en keek door het raam. Eerst aan de ene kant en na x tijd (toen het ding over het dak vloog) omgedraaid naar het raam aan de andere kant.
Van wie was de woonboot?
Van m'n ouders.
Hoe vaak en hoe lang was je daar?
Loenen a/d Vecht. We woonden half daar en half in Amsterdam. Iets later zijn we (stukje verderop) vol gaan wonen. Nog later ben ik er (weer een stukje verderop) met man ook gaan wonen. (Ik kende de omgeving en gebruikelijke lichten en geluiden dus erg goed, als dat is waar je naartoe wilt)
Welke tijd van het jaar was het?
Zomer
Hoe laat was het?
Nacht. Niet op de klok gekeken maar schat in rond 1 a 2 uur.
Was je nuchter, en had je geen medicijnen geslikt?
Zeker geen drank, drugs of andere dingen.
Wat deed je vlak voor je het zag?
Ik lag in een stapelbed te doezelen en met oma te kletsen
Wat was de reden dat je die kant uit keek?
Op een gegeven moment hoorden we een vreemd geluid. Dus we lagen te overleggen wat dat toch kon zijn, hebben uitgebreid allerlei geluiden de revue laten passeren. Een langgerekte, niet monotone woeshhh op lage toon, ronddraaiend, aanzwellend en afzwakkend, die steeds luider werd. (Niet uit te leggen en ook dat geluid heb ik me scheel naar gezocht.) We kwamen er niet uit en toen zei oma 'spring jij nou maar je bed uit en ga kijken want volgens mij komt het vanuit de lucht.' 'Kom dan mee, gaan we samen' zei ik, terwijl ik m'n bed uit sprong. 'Kind voor ik m'n bed uit ben is 't ochtend, ga jij maar vast' zei oma. Toen ben ik de woonkamer ingelopen.
Wat was de hoek van je kijkrichting met de horizon?
Ehhhhhhh pffffff. Laat ik het zo zeggen; boot ligt op 't water, raam 1 gericht op het westen en raam 2 op 't oosten. Ding kwam vanuit heeeeel verre als een flinke ster in de lucht recht op me afvliegen. En hield stiel toen het op steenworp in de lucht hing. Tikje hoger dan ark v/d buren.
In welke richting bewoog het object en hoe snel (in booggraden per tijdseenheid)?
Vanuit het westen naar mij toe in een kaarsrechte lijn. Snelheid onmogelijk in te schatten maar vanuit de sterrenhemel (hoger dan je normaal gesproken een vliegtuig ziet) in luttele seconden voor m'n neus. Daar hing het stil. (hoelang?) Vervolgens bewoog het heel langzaam verder mijn kant op en ging over ons dak. Toen heb ik me omgedraaid en liep naar het raam aan de andere kant van de kamer. Daar kwam het weer een stukje omlaag. om vervolgens weer een stukje omhoog te gaan en steeds hoger weg te vliegen met een flauwe bocht en een snelheid die m.i. onmogelijk was. Van langzaam naar vaart versnellen vaart versnellen naar flits weg, in 5 tellen.
Hoe groot leek het(ook in booggraden)
Echt geen idee w.b.t. booggraden. De verhouding op die foto klopt niet zo goed, was kleiner. 5 woonarken op elkaar stond er op m'n briefje.
Hoe lang was het zichtbaar?
Dat weet ik niet zo goed. Tijd is een raar gegeven en erg subjectief op zo'n moment.
In m'n gevoel heb ik zeker 10 minuten naar de stilstand staan kijken. Ben ik de tel of 'tijdsbesef en gedachten kwijtgeraakt tot ik weer ehh tijd en denken voelde omdat (?) het ding weer bewoog en ik me omdraaide.
Ik weet nog m'n eerste gedachten van verwarring naar ongeloof, wild met je hoofd schudden en met je ogen knipperen in een 'dat kan niet' idee. Tot wow. Tot wat ongelooflijk onvoorstelbaar niet na te vertellen mooi. Ik weet nog dat ik heel kalm was en niet bang. Ik wilde naar buiten gaan. Ik moet 'n foto maken.. was de laatste gedachte bij het stilhangen daarna is weg.
'Dag' was m'n enige en allerlaatste gedachte bij het vertrek.
Ik kan me niet meer herinneren hoe ik weer in m'n bed ben gekomen, maar werd de volgende morgen 'gewoon' weer in m'n bedje wakker.
'Kind, waarom heb je niet geroepen' zei oma de volgende ochtend. Ze kon er niet over uit dat ze zomaar in slaap was gevallen terwijl ze bezig was geweest om uit bed te kruipen.
Ik heb geen flauw idee waarom ik niet geroepen heb. Niet op het moment en niet na het moment, gewoon naar bed gaan en gaan slapen is erg vreemd.
De woonkamer lag tussen de twee slaapkamers in. M'n ouders sliepen op enkele meters afstand. Één klein lullig gilletje en iedereen was in rep en roer geweest.
(Vandaar het idee van 'droom' van scepsis).
Misschien heb ik nog meer vragen als je deze hebt beantwoord. Dat weet ik nog niet.
Het briefje bevatte ook meer gedachten en gevoelens en het zien en beleven. Geen graden en hoeken. (We blijven wel meisjes hè
Onbegrijpelijk, maar we hebben toen niet de datum opgeschreven. Alsof dat je toch wel bijblijft. Maar nee, ik weet t niet meer precies.