Schrikdraad; de mentale christelijke gevangenis

[Karssenberg]

wat voor een ongelovige als een gevangenis aanvoelt, voelt voor een gelovige juist als vrijheid aan.

Zodra je als gelovige gedwongen wordt feiten niet te kunnen accepteren aangezien ze wel eens dat geloof onderuit zouden kunnen halen en dat "vrijheid" willen blijven noemen, weet je niet wat vrijheid inhoudt. Maar goed, je had al elders aangegeven dat je niet in staat was je geloof los te kunnen laten. Dat onderscheidt jou dan waarschijnlijk van vrijdenkers, die zaken wel kunnen loslaten zodra rede en/of waarneming daartoe aanleiding geven.

Groet

kiks

Welke feiten kunnen gelovigen niet accepteren, denk je?
Vrijheid staat niet op gespannen voet met het stellen van regels. Integendeel, waar geen regels en wetten zijn is een mens uiteindelijk overgeleverd aan dictatuur en willekeur.
Vrijdenkers kunnen dingen wel loslaten? Dit topic is er een voorbeeld van dat in ieder geval niet elke vrijdenker dat kan. Er zijn blijkbaar heel wat ex-gelovigen, die nog steeds bezig zijn de trauma's van hun gelovige jeugd te verwerken.

Ik besef best, dat velen zijn opgegroeid met de idee dat kerk en geloof samenhangen met regels en het wijzen met het vingertje. Dit moet en dat mag niet. Toch meen ik in alle eerlijkheid, dat deze neiging tot oordelen en wetticisme niet inherent is aan de bijbelse boodschap, maar samenhangt met de hardnekkigheid van de gelovigen. De bijbel corrigeert deze denk- en handelwijze dan ook:
Niet hard oordelen over anderen.
Wie meent sterk te zijn moet uitkijken, dat hij zelf niet valt.
Als je iemand op een fout betrapt moet je het niet aan de grote klok hangen, maar zo iemand onder vier ogen terechtwijzen in het besef dat je zelf ook niet foutloos bent.
Degenen, die jou iets misdaan hebben moet je 7 keer 70 keer (dus zonder de tel bij te houden) vergeven.

Ik blijf dus volhouden, dat het christelijk geloof bevrijdend werkt. Al maken kerkelijke leiders er soms een caricatuur van. Dat was ook al zo in de dagen van Jezus.

Als iemand echter wil blijven volhouden dat christelijk geloof een mentale gevangenschap is dan mag hij dat vinden natuurlijk. En als iemand denkt dat christenen gevangen zijn zonder dat ze het zelf in de gaten hebben dan is dat moeilijk te weerleggen, want dat weerleggen wordt misschien weer uitgelegd als een bewijs hoe ver zo'n gelovige al heen is.

[Karssenberg]

Maar misschien kunnen wel elkaar vinden in de uitspraak: wat voor een ongelovige als een gevangenis aanvoelt, voelt voor een gelovige juist als vrijheid aan.

Meer essentiële vraag:
ben je het ermee eens dat niet-vissen NIET in het water thuishoren en zich daar ongelukkig bij voelen.

Ja, natuurlijk ben ik het daarmee eens. Maar je mist (bewust?) het punt van vergelijking.

[Labyrint]

Degenen, die jou iets misdaan hebben moet je 7 keer 70 keer (dus zonder de tel bij te houden) vergeven.

En de hel dan? De God van de religie waarin je zelf geloofd kan het zelf niet opbrengen te vergeven.

[Karssenberg]

Tweede essentiële vraag:
waarom zou je de "gevangenis" (zo voelt het hier voor de meesten, niet voor mij overigens) hier promoten ?
Wat is je doel ? Waarom zou je iemand ergens inlokken wat voor die persoon als gevangenis aanvoelt ?

Jij noemt het een gevangenis, ik niet. Naar niemand wordt gelokt, hoor.
Gelovigen (moeten) accepteren, dat niet iedereen, die geroepen wordt ook komt. Dat staat ook in de bijbel.
De deur wordt niet geforceerd, maar met de sleutel geopend, die aan de binnenkant zit.

[Dat beloof ik]

Onduidelijk.
Zeg gewoon wat je bedoelt.
Het is dus niet meer zo dat je je hart voor de heer moet open zetten, maar dat de heer zelf wel beslist wie hij binnen laat onder de waterspiegel ?

[Karssenberg]

Degenen, die jou iets misdaan hebben moet je 7 keer 70 keer (dus zonder de tel bij te houden) vergeven.

En de hel dan? De God van de religie waarin je zelf geloofd kan het zelf niet opbrengen te vergeven.

God vergeeft op grond van het offer van Christus op Golgotha. Wie denkt dat niet nodig te hebben en zichzelf wel kan redden die staat er alleen voor in het oordeel.
Vergeven is wat anders dan het kwaad 'door de vingers zien'. God is een God van recht. De hel is de plaats voor mensen, die het vreselijk vinden om in de nabijheid van zo'n God te leven. Niemand wordt tegen zijn zin daartoe gedwongen.

[kiks]

wat voor een ongelovige als een gevangenis aanvoelt, voelt voor een gelovige juist als vrijheid aan.

Zodra je als gelovige gedwongen wordt feiten niet te kunnen accepteren aangezien ze wel eens dat geloof onderuit zouden kunnen halen en dat "vrijheid" willen blijven noemen, weet je niet wat vrijheid inhoudt. Maar goed, je had al elders aangegeven dat je niet in staat was je geloof los te kunnen laten. Dat onderscheidt jou dan waarschijnlijk van vrijdenkers, die zaken wel kunnen loslaten zodra rede en/of waarneming daartoe aanleiding geven.

Groet

kiks

Welke feiten kunnen gelovigen niet accepteren, denk je?

Sommige gelovigen kunnen het niet aan dat er geen mensen geschapen zijn. Er was immers een tuin met twee mensen waar het allemaal mee begon en dat het verhaal van een sprekende slang toch echt meer onderbouwing dient dan het verhaal alleen.

Vrijheid staat niet op gespannen voet met het stellen van regels. Integendeel, waar geen regels en wetten zijn is een mens uiteindelijk overgeleverd aan dictatuur en willekeur.

Je verandert hier van onderwerp. Vrijheid om te denken en zaken te bevragen was het onderwerp.

Vrijdenkers kunnen dingen wel loslaten?

Jazeker, dat is één van de zaken die inherent zijn aan vrijdenken.

Dit topic is er een voorbeeld van dat in ieder geval niet elke vrijdenker dat kan.

En dat maakt het interessant, aangezien daar de discussie ontstaat.

Er zijn blijkbaar heel wat ex-gelovigen, die nog steeds bezig zijn de trauma's van hun gelovige jeugd te verwerken.

Vast, en als een gelovige jeugd trauma's veroorzaakt is dat betreurenswaardig.

Ik besef best, dat velen zijn opgegroeid met de idee dat kerk en geloof samenhangen met regels en het wijzen met het vingertje. Dit moet en dat mag niet. Toch meen ik in alle eerlijkheid, dat deze neiging tot oordelen en wetticisme niet inherent is aan de bijbelse boodschap, maar samenhangt met de hardnekkigheid van de gelovigen. De bijbel corrigeert deze denk- en handelwijze dan ook:
Niet hard oordelen over anderen.

Oordelen over anderen? Zijn gelovigen wetshandhavers?

Wie meent sterk te zijn moet uitkijken, dat hij zelf niet valt.
Als je iemand op een fout betrapt moet je het niet aan de grote klok hangen, maar zo iemand onder vier ogen terechtwijzen in het besef dat je zelf ook niet foutloos bent.

Die terechtwijzingen zijn op grond van? Zie je zelf niet hoe gebonden je bent aan je bijbelse regels?

Ik blijf dus volhouden, dat het christelijk geloof bevrijdend werkt.

Waarvan akte, maar dat maakt het nog niet een definitie, hooguit een stelling.

Als iemand echter wil blijven volhouden dat christelijk geloof een mentale gevangenschap is dan mag hij dat vinden natuurlijk.

Gelukkig maar

En als iemand denkt dat christenen gevangen zijn zonder dat ze het zelf in de gaten hebben dan is dat moeilijk te weerleggen, want dat weerleggen wordt misschien weer uitgelegd als een bewijs hoe ver zo'n gelovige al heen is.

Je hebt het in deze post zelf weer aangetoond.

Groet

kiks

[writer]

....
Als iemand echter wil blijven volhouden dat christelijk geloof een mentale gevangenschap is dan mag hij dat vinden natuurlijk. En als iemand denkt dat christenen gevangen zijn zonder dat ze het zelf in de gaten hebben dan is dat moeilijk te weerleggen, want dat weerleggen wordt misschien weer uitgelegd als een bewijs hoe ver zo'n gelovige al heen is.

Als je eerlijk was zou je toegeven dat je ook moeite hebt met alle wreedheden van jouw God in het OT.
En dat je ook moeite hebt met het paradijsverhaal.
En dat de hele bijbel van alle kanten rammelt.
Maar je weet dat als je aan die gedachtes toegeeft je van God los zal raken.
Want je weet dat wie er voor kiest van God weg te gaan dat God zo iemand nog nooit heeft teruggeroepen.
Dat doet jouw God nu eenmaal niet.
Dus uiterst riskant kritiek op Hem te hebben.
En dat doe jij dus niet.
Je moet elke dag tegen beter weten in al die onzin uit de bijbel slikken.
Omdat je als een gelovig mens wil sterven.
En daarom negeer je alles waar wij over vallen en moet je jezelf constant de blijde boodschap inpraten.
En daarom ben je een gevangene van jezelf en van de christelijke godsdienst.

[Karssenberg]

Onduidelijk.
Zeg gewoon wat je bedoelt.
Het is dus niet meer zo dat je je hart voor de heer moet open zetten, maar dat de heer zelf wel beslist wie hij binnen laat onder de waterspiegel ?

Als Jezus klopt aan de deur van je hart mag je zelf beslissen of je opendoet.
Niemand, die de deur opendoet wordt afgewezen, ook niet als je dat pas na dertig jaar of zo doet.
Is het zo duidelijker?

[writer]

Als Jesus klopt aan de deur van je hart mag je zelf beslissen of je opendoet.

Beetje verdacht dat Hij alleen klopt bij diegenen die christenen als uitbreiding van hun kerk zien.
Of klopt Hij ook bij mensen die nog nooit van Hem gehoord hebben?
Voor een almachtige God zou dat toch niet mogen uitmaken?
Een God die in de hemel jouw geheugen kan wissen zodat je nooit meer aan je geliefden in de hel zal denken
moet nu toch ook middels een openbaring zonder jouw tussenkomst van een heiden een christen kunnen maken?
Of kan het zo zijn als jij maar vaak genoeg herhaalt dat er geklopt wordt dat iemand die daar gevoelig voor is
inderdaad geklop gaat horen?

[Delight]

Karssenberg, ik wil je (als het mag) als gelovige zijnde een vraag stellen: Is het normaal dat als je in God gelooft, je een miserabel leven hebt, zonder enige hoop op verbetering? Hoe weet je dan dat je 'gered' bent?? Wat is dan precies die 'deur' waar je over schrijft?

En hoe komt het dat God je straft voor je geloof en niet voor je ongeloof?

Als je gestraft wordt door God, doe je blijkbaar iets fout.

En als dat het geloven zelf is, kan die God dus niet bestaan. God is toch genadig?

[Bram Kaandorp]

Nee, geen bangmakerij. Ook ongelovigen, die nooit gelovig geweest zijn zullen zich soms schuldig voelen. Zoals de bekende atheïstische filmster Laura Knightley (Pride and Prejudice, The Imitation Game), die heel eerlijk schreef dat ze soms toch even wilde, dat ze katholiek was, zodat ze naar een priester kon gaan om te biechten.

Dit wilde ik toch even uitspitten.

Keira Knightley zei dat ze wilde dat ze katholiek was, zodat ze haar zonden kon opbiechten en vergeven kon worden, in plaats van dat je als atheïst zijnde met je schuld moet leren leven.

Het was bedoeld als een negatieve opmerking over hoe makkelijk gelovigen van hun schuldgevoel kunnen afkomen, niet een wens om gelovig te zijn.

Bron: http://www.skeptical-science.com/atheis ... s-atheist/" onclick="window.open(this.href);return false;

[DiMensie]

Als Jezus klopt aan de deur van je hart mag je zelf beslissen of je opendoet.
Niemand, die de deur opendoet wordt afgewezen, ook niet als je dat pas na dertig jaar of zo doet.

Mag jij dat wel als 'goed' Christen? Er nog meer bijverzinnen bedoel ik.
Is zulks geen blasfemie dat jij in naam van Jezus zulks belooft zonder dat jij dat ook zelf waar kunt maken?

[Peter van Velzen]

Degenen, die jou iets misdaan hebben moet je 7 keer 70 keer (dus zonder de tel bij te houden) vergeven.

En de hel dan? De God van de religie waarin je zelf geloofd kan het zelf niet opbrengen te vergeven.

God vergeeft op grond van het offer van Christus op Golgotha. Wie denkt dat niet nodig te hebben en zichzelf wel kan redden die staat er alleen voor in het oordeel.
Vergeven is wat anders dan het kwaad 'door de vingers zien'. God is een God van recht. De hel is de plaats voor mensen, die het vreselijk vinden om in de nabijheid van zo'n God te leven. Niemand wordt tegen zijn zin daartoe gedwongen.

God vergeeft de mensen omdat ze Jezus vermoord hebben?
Het is dat er geen god bestaat, anders waren degenen die geloven dat hij zo dom is. al lang door de bliksem getroffen!

[Dat beloof ik]

Onduidelijk.
Zeg gewoon wat je bedoelt.
Het is dus niet meer zo dat je je hart voor de heer moet open zetten, maar dat de heer zelf wel beslist wie hij binnen laat onder de waterspiegel ?

Als Jezus klopt aan de deur van je hart mag je zelf beslissen of je opendoet.
Niemand, die de deur opendoet wordt afgewezen, ook niet als je dat pas na dertig jaar of zo doet.
Is het zo duidelijker?

Nee.
Het probleem is dat veel christenen alleen maar in dergelijke beeldspraak kunnen praten.
Wazig geleuter.
Omdat als ze concreet zouden worden, blijkt welke onzin ze uitkramen.
Christenen beperken zich bewust dus tot dit soort beeldtaal.
Ze beperken zichzelf.
Dat is de mentalle gevangenis.

Mijn hart heeft kleppen en er komen aders en slagaders op uit.
Er heeft nog nooit iemand op geklopt en dat gaat ook nooit gebeuren.
Er zit geen deur in.
Fysiek onmogelijk dus lulkoek in een serieus debat.
Wat er is gebeurd bij mensen die zijn bekeerd is dat een bepaald verhaal, in combinatie met de toestand waarin ze zich op dat moment bevonden, zodanig indruk heeft gemaakt dat ze er in mee zijn gegaan.
Dat kun je vervolgens volledig ontleden in , wat, waar, wanneer, , omstandigheden en wie.
En wie is in dit geval NOOIT Jezus, maar ALTIJD een mens van vlees en bloed die zegt namens Jezus te praten.
Het is nog nooit voorgekomen dat we een onbekend gebied betraden waarin mensen woonden die afgesneden waren van de rest van wereld, en dat die mensen Jezus kenden.
Want dat is simpelweg onmogelijk.

Christenen zien dat niet, want die beperken hun denkwereld.
Dat is de mentale christelijke gevangenis.