Schrikdraad; de mentale christelijke gevangenis

[Karssenberg]

Ja, dat is ook de bedoeling. Overigens beginnen we eerder dan 6 jaar, hoor.

Weet ik heel goed, Karssenberg. Gelukkig werkt het niet bij iedereen.

Ja, dàt weet ik maar al te goed.

[pallieter]

Ja, dàt weet ik maar al te goed.

Touché, Karssenberg, touché.

[Dat beloof ik]

[ Vertel je dit aan een kind van 6 voor de eerste keer zal dat kind je voor gek verklaren. Blijf je dat herhalen zal je het 80 jaar later nog geloven.

Ja, dat is ook de bedoeling. Overigens beginnen we eerder dan 6 jaar, hoor.

Grappig bedoeld maar helaas wel waar.
Het begint om precies te zijn op het moment van conceptie , want het zaadje moet zich er natuurlijk van bewust zijn dat het alleen bedoel is om te bevruchten.

[PietV.]

Grappig bedoeld maar helaas wel waar.
Het begint om precies te zijn op het moment van conceptie , want het zaadje moet zich er natuurlijk van bewust zijn dat het alleen bedoel is om te bevruchten.

Een vriendin las al voor uit de kinderbijbel tijdens de zwangerschap. Op de vraag waarom ze niet de grote mensen bijbel gebruikte antwoordde ze dat het kind dit toch niet begreep. Dus hoe eerder hoe beter, het was ook de moraal van enkele heren van de VU je moet kleuters geen religie onthouden want op latere leeftijd zijn ze er maar moeilijk voor te porren.

[Peter van Velzen]

Vertel je dit aan een kind van 6 voor de eerste keer zal dat kind je voor gek verklaren. Blijf je dat herhalen zal je het 80 jaar later nog geloven.

Ja, dat is ook de bedoeling, dat ze het geloven. Overigens beginnen we eerder dan 6 jaar, hoor. Kinderen weten al heel gauw het onderscheid tussen waarheid en mythe (zoals Sinterklaas).

Maar de mythe van de god die een mens werd en enige tijd op aarde verbleef wordt nog altijd door miljoenen volwassenen geloofd.

[writer]

Ik las in nieuws voor de gereformeerde kerken een kledingadvies.
Arme meisjes die hun eigen kleding niet mogen kiezen en arme oude mannen die zien wat ze niet willen zien.
Natuurlijk zijn er grenzen maar om kleding te koppelen aan het eeuwig zieleheil is pure bangmakerij.
Normen en waarden kun je ook bijbrengen zonder er een godsdienst bij te halen.

Toch kledingadvies?
Misschien zegt iemand: wat betekent kuis, ingetogen en eerbaar concreet?
Dat betekent dat een meisje/vrouw zich niet kleedt in een broek.
Dat de legging niet gebruikt wordt om de rok of jurk steeds korter te maken.
Dat de lengte van de jurk of rok lang genoeg is, zodat je iemand die tegenover je zit gewoon kunt aankijken zonder dat je ziet wat je niet wilt zien.
Dat de kleding niet zo strak is dat je werkelijk bijna alles eronder kunt zien.
Dat de bovenkleding niet onthutsend en provocerend is.
Dat jongens broeken dragen die ze niet steeds moeten optrekken omdat hij anders afzakt tot op de knieën.
Dat betekent ook dat we, helaas, soms ouderen erop moeten wijzen dat ook hun kledingstijl vooral bedekkend moet zijn.
Wat is het een onsmakelijk gezicht om oudere mannen of vrouwen te zien die veel willen onthullen omdat ze zelf denken dat ze er nog jong uitzien. Het maakt op mij altijd een trieste indruk als je ouderen zo ziet haken naar wat al lang voorbij is, namelijk hun jeugd.
Gods geboden gelden ook voor ons kledinggedrag. Als we daarover zwijgen, zal het gevolg zijn dat onze jonge mensen meegesleurd worden door de tijdgeest en niet meer zullen ontdekken dat die geboden gegeven zijn tot ons welzijn en ons eeuwig zielenheil.
Zo gemakkelijk vergeten we dat we ons lichaam en onze ziel beide zuiver en heilig moeten bewaren. Wie zich door Gods Woord laat gezeggen, wil niet anders dan kuis, ingetogen en eerbaar door het leven gaan, ook in onze tijd.
En dán mag je ook gezien worden!

(http://vandervalk-kerknieuws.nl/page15.php" onclick="window.open(this.href);return false;)

[Gralgrathor]

Dat de lengte van de jurk of rok lang genoeg is, zodat je iemand die tegenover je zit gewoon kunt aankijken zonder dat je ziet wat je niet wilt zien.

Hé, hallo, mijn ogen zitten hier!

Kent deze figuur veel mensen die zich bij het aankijken gedwongen voelen onder iemands rok te turen?

Eng verhaal. En dan de drommen kinderen die bij de dienst gedwongen worden te zingen over hun (geestelijke) slavernij. Brrr.

[Delight]

Als ik zeg, dat ik me niet een gevangene voel als gelovige ( wat nog wel wat anders is dan er geen moeilijkheden mee hebben, dat maak jij ervan)[..]

Nee, ik zie geen mogelijkheid om mijn geloof vaarwel te zeggen. Ik heb er ook geen enkele reden toe.

Ik voel me toch even geroepen te reageren voordat ik het hele onderwerp heb doorgenomen, omdat ik dit belangrijk vind. Ik snap niet helemaal hoe bovenstaande citaten met elkaar te rijmen zijn Karssenberg! Ik meen uit het eerste citaat op te kunnen maken dat je weleens moeilijkheden hebt met het zijn van een gelovige. Waarom dan niet overwegen het anders aan te pakken of een andere weg in te slaan? Wat het tweede citaat betreft: je geloof vaarwel zeggen doe je denk ik niet altijd even makkelijk. Maar als je er moeite mee hebt, kun je dan zeggen dat je er 'geen enkele' reden toe hebt?

Waarom kies je ervoor te blijven geloven als het je niet lekker zit? Is het angst?

[Delight]

Overigens herinner ik me vanuit mijn eigen gelovige verleden dat ik deze vraag nooit positief behoefde te beantwoorden. Iemand die niet twijfelt aan zijn geloof hoeft die angst niet te voelen, vooral niet in deze tijd waarin praktisch geen dominee ooit meer over de hel preekt.
Ik ervoer die angst pas op het moment dat ik heel bewust het christelijk geloof de rug toe keerde. Op het moment dat ik plechtig mijn geloof afzwoer voelde ik plotseling een angstgolf, iets waarover ik me hogelijk verbaasde omdat het tot dan toe altijd volledig afwezig was in mijn leven.

Een veelzeggende en openhartige bekentenis.
De boodschap van de bijbel is kort gezegd:
1) je staat schuldig tegenover God en mensen, een boodschap die vaak aansluit bij wat je voelt.
2) er is redding van de schuld in Jezus Christus
3) als je dat gelooft word je gaandeweg een nieuw mens, bevrijd van schuld en angst.

Als je geloof wegvalt blijft alleen 1) over. Schuld(gevoel) zonder verlossing.

Dit komt mij over als bangmakerij, voor de hel nog wel niet in het minst! Is dat een goede motivatie om te geloven in een 'barmhartige', 'goede' God?

Het doet mij een beetje denken aan het argument dat ik ooit eens las tegen masturberen als je gelovig bent. Ik meende iets van: "je voelt ergens wel dat het niet goed is". Logisch, je wordt er bang voor gemaakt.

Zo ook in dit citaat van jou: je bent schuldig, maar je schuld wordt je vergeven door slechts één enkel mens: de Zoon van God. Ik lees hier dat ongelovigen zich niet schuldig voelen, maar maak je je als gelovige of ex-gelovige maar eens van los! Ik denk dat de 'angstgolf' waar Rereformed hier gewag van maakt een overblijfsel kan zijn van iets dergelijks.

[Delight]

Ik vind het christelijk geloof helemaal geen gevangenis. Maar die opmerking zal wel als off-topic beschouwd worden. Dus ik heb verder niets te zeggen over dit onderwerp.

Zie jij dan een mogelijkheid om je geloof vaarwel te zeggen?
Ik zie wel een mogelijkheid om mijn ongeloof vaarwel te zeggen.
Als ik op herhaalbare waarnemingen mocht stuiten waaruit objectief blijkt dat er wel een god bestaat, ben ik er uiteraard prompt uit weg. Maar wat moet jij doen om jouw geloof te verliezen?

........

Tot er wat anders gebeurd. . . .

gelukkig nieuwjaar, Peter ( want dat is het al bij jullie)
Nee, ik zie geen mogelijkheid om mijn geloof vaarwel te zeggen. Ik heb er ook geen enkele reden toe. Het lijkt erop alsof je zegt, dat dat bewijst dat ik bang en/of niet vrij ben. Als ik mijn geloof zou prijsgeven zou ik net zo vrij zijn als een vis, die zich afvraagt of hij ook buiten het water kan leven en de proef op de som neemt.

Jij ziet wel een mogelijkheid om je ongeloof vaarwel te zeggen, zeg je. Maar je stelt onvervulbare voorwaarden. Je wilt God zien. Maar dan kan nu niet. God heeft zijn zoon in deze wereld gestuurd, die is gestorven en opgestaan. Dat wordt nu al zo'n 2000 jaar verkondigd. Je kunt het geloven of niet. Maar jij hebt daar geen Boodschap aan. Jij wilt bijzondere dingen zien en dan wil je wel geloven, zeg je.
Nou is niet-geloven één ding. Maar je bewust tegen het geloof verzetten is iets anders. Ik denk, dat het mogelijk zou moeten zijn om daar mee op te houden, als je zou willen. Veel mensen hier gaan verder dan simpelweg niet-geloven. Ze menen, dat het geloof op alle fronten bestreden moet worden en/of belachelijk gemaakt. Het geloof moet verdwijnen, omdat ....... ja, zeg het maar. Omdat het schadelijk is. Allerlei vage argumenten. Omdat de samenleving er last van heeft.
Ik weet, dat jij niet de felste bent op dit punt. Maar je kiest er niet voor om afstand te nemen van het anti-theïsme, dat verder gaat dan atheïsme.

'Tot er wat anders gebeurt.....'. Ja, wij gelovigen weten dat er wat anders gaat gebeuren. Wanneer? Ik weet het niet, waarschijnlijk niet meer in 2014 ( en in Thailand zeker niet). Wij geloven de wederkomst van Christus. Is dat schadelijk om dat te verwachten? Ik zou zeggen: eén van tweeën. Of onze verwachting komt niet uit, het was loos alarm. Nou, dan kun je rustig gaan slapen. Of onze verwachting komt wel uit. Dan is het misschien zaak om op tijd wakker te worden.

Ik kan wel een paar dingen noemen die aangeven dat de kerk, en daarmee geloven, gewoon mensenwerk is.
- Kruistochten
- Heksenverbrandingen
- Boekverbrandingen
- Aflaten
- Ontkenning van heliocentrisch wereldbeeld

Verder is de wetenschap zo ver gevorderd, denk aan evolutie, denk aan de oerknal, denk aan de omvang van het universum, denk aan buitenaards leven, denk aan statistiek, dat het ouderwetse idee van God, mocht die dan toch bestaan, achterhaald is. Er is daarenboven genoeg aan materiaal op het net te vinden die de anti-God these kunnen onderbouwen.

[Karssenberg]

Dit komt mij over als bangmakerij, voor de hel nog wel niet in het minst! Is dat een goede motivatie om te geloven in een 'barmhartige', 'goede' God?

Zo ook in dit citaat van jou: je bent schuldig, maar je schuld wordt je vergeven door slechts één enkel mens: de Zoon van God. Ik lees hier dat ongelovigen zich niet schuldig voelen, maar maak je je als gelovige of ex-gelovige maar eens van los! Ik denk dat de 'angstgolf' waar Rereformed hier gewag van maakt een overblijfsel kan zijn van iets dergelijks.

Nee, geen bangmakerij. Ook ongelovigen, die nooit gelovig geweest zijn zullen zich soms schuldig voelen. Zoals de bekende atheïstische filmster Laura Knightley (Pride and Prejudice, The Imitation Game), die heel eerlijk schreef dat ze soms toch even wilde, dat ze katholiek was, zodat ze naar een priester kon gaan om te biechten.

Het is natuurlijk wel gemakkelijk om als ongelovige je schuldgevoelens en angsten, die nog overgebleven zijn toe te schrijven aan je eertijds gelovige achtergrond. Maar die vlieger gaat niet op.
Het atheïsme 'belooft' een rustig en vrij leven, als je niet (langer) in God gelooft. 'Er is waarschijnlijk geen god, geniet van het leven.' Maar kennelijk wordt die belofte niet waar gemaakt.

[Karssenberg]

Als God werkelijk niet zou bestaan en de bijbel niet meer dan een sprookje zou zijn dan zou er ook geen enkele dreiging van uit hoeven te gaan. Wie is er bang voor de boze heks of de toverfee of de boze wolf?

Niemand hoeft bang te zijn voor gebakken lucht. Als je nog steeds bang bent of je schuldig voelt dan moet je je eens afvragen of je het geloof in God wel echt kwijt bent.

[Delight]

Of onze verwachting komt niet uit, het was loos alarm. Nou, dan kun je rustig gaan slapen. Of onze verwachting komt wel uit. Dan is het misschien zaak om op tijd wakker te worden.

Als God er zo een is van: 'als je niet doodsbang bent dat je voor eeuwig zult branden in de hel, dan leer ik je een lesje', dan vind ik dat een kinderachtig standpunt voor een opperwezen. En dan moet je het ook nog zonder verder na te denken aannemen. Elke aanvechting moet je wegdrukken. En dan is de mens geschapen in het evenbeeld van God?

Natuurlijk kun je zeggen dat 'het slechte in de mens is gevaren', en dat slechte is niet gedachteloos napraten wat de dominee en de bijbel verkondigt. Erg kinderachtig.

[Delight]

Als God werkelijk niet zou bestaan en de bijbel niet meer dan een sprookje zou zijn dan zou er ook geen enkele dreiging van uit hoeven te gaan. Wie is er bang voor de boze heks of de toverfee of de boze wolf?

Niemand hoeft bang te zijn voor gebakken lucht. Als je nog steeds bang bent of je schuldig voelt dan moet je je eens afvragen of je het geloof in God wel echt kwijt bent.

Ik heb geloofd omdat ik bang was voor de hel, een argument dat ik weinig hoor onder ex-gelovigen, maar volgens mij zeker een onderdeel van geloofsprediking. Maar als deze God mij sowieso toch naar de hel stuurt, kan ik net zo goed de stekker in mijn rationele denken pluggen.

Ik werk eraan. Maar waarom wil je me tegenhouden?

Nee, geen bangmakerij. Ook ongelovigen, die nooit gelovig geweest zijn zullen zich soms schuldig voelen. Zoals de bekende atheïstische filmster Laura Knightley (Pride and Prejudice, The Imitation Game), die heel eerlijk schreef dat ze soms toch even wilde, dat ze katholiek was, zodat ze naar een priester kon gaan om te biechten.

Het is natuurlijk wel gemakkelijk om als ongelovige je schuldgevoelens en angsten, die nog overgebleven zijn toe te schrijven aan je eertijds gelovige achtergrond. Maar die vlieger gaat niet op.
Het atheïsme 'belooft' een rustig en vrij leven, als je niet (langer) in God gelooft. 'Er is waarschijnlijk geen god, geniet van het leven.' Maar kennelijk wordt die belofte niet waar gemaakt.

Wat is er mis met een leuker leven? Wat is er zo 'goed' aan een miserabel gelovig leven? Als jij suggereert dat als ik me schuldig zou voelen bij afvallen van mijn geloof een reden zou zijn om te blijven geloven, is dat geloof een schijnvreugde. En persoonlijk zie ik niet in waarom indoctrinatie geen rol kan spelen in het loskomen van je geloof.

[Delight]

Ik hecht graag aan volledigheid. Wat jammer dat er een termijn zit op het aanpassen van reakties. Ik ben iemand die vaak aanpast. Alsof het lot ermee speelt zal ik maar zeggen.

Als jij suggereert dat als ik me schuldig zou voelen bij afvallen van mijn geloof een reden zou zijn om te blijven geloven, dan is dat een negatieve motivatie, terwijl het een positieve motivatie zou moeten zijn om juist te geloven. Als het allemaal gaat om waar je je het best bij voelt, waarom dan een probleem maken van iemand die zich het best voelt bij het loslaten van zijn of haar geloof?