Verlichting

[bonifacius]

Ik zou wat voorzichtiger zijn met prive-verhalen,..

Dat zeggen wel meer mensen tegen mij, maar ik ben een open boek. Een simpele van geest noem ik mezelf wel is. Als er mensen met slechte bedoelingen zijn kunnen die me raken ja, maar da's een risico dat ik in mijn getuigenissen bewust loop.
Mijn grootste leraar was ook zie iemand die je naïef zou kunnen noemen, te goed voor deze wereld. Maar het is hem niet fataal geworden. Mij zal mijn openhartigeheid me ook niet fataal worden want ik kan steeds naar mijn center terugkomen!
Ik ben gelouterd door het leven zeg maar. Mijn heftige bijna-dood ervaring drie jaar geleden was helemaal de kers op de taart.
En ik ben nu over de 60 jaar en heb daarmee helemaal een houding van dat ik niets meer te verliezen heb.
Wat kan de wereld mij nog doen?
Mijn pensioen afpakken misschien omdat ik zoveel zwart werk gedaan heb tijdens mijn leven!
Ok, dan koop ik met het laatste beetje geld dat ik heb nog is een ticket naar India en ga ik aan de Ganges in India bedelen, da's ook weer een avontuur dan.

maar goed, bedankt voor de openhartigheid.

Graag gedaan.
Carpe Diem, Pluk de dag!

[Leon]

Ik zou wat voorzichtiger zijn met prive-verhalen,..

Dat zeggen wel meer mensen tegen mij, maar ik ben een open boek. Een simpele van geest noem ik mezelf wel is. Als er mensen met slechte bedoelingen zijn kunnen die me raken ja, maar da's een risico dat ik in mijn getuigenissen bewust loop.
Mijn grootste leraar was ook zie iemand die je naïef zou kunnen noemen, te goed voor deze wereld. Maar het is hem niet fataal geworden. Mij zal mijn openhartigeheid me ook niet fataal worden want ik kan steeds naar mijn center terugkomen!
Ik ben gelouterd door het leven zeg maar. Mijn heftige bijna-dood ervaring drie jaar geleden was helemaal de kers op de taart.
En ik ben nu over de 60 jaar en heb daarmee helemaal een houding van dat ik niets meer te verliezen heb.
Wat kan de wereld mij nog doen?
Mijn pensioen afpakken misschien omdat ik zoveel zwart werk gedaan heb tijdens mijn leven!
Ok, dan koop ik met het laatste beetje geld dat ik heb nog is een ticket naar India en ga ik aan de Ganges in India bedelen, da's ook weer een avontuur dan.

maar goed, bedankt voor de openhartigheid.

Graag gedaan.
Carpe Diem, Pluk de dag!

Die vroegere vriendin die openhartig was tegen jou, was die ongelukkig dat je dacht actie te moeten nemen?

[axxyanus]

En dan vraag ik mij af: Komt verlichting neer op je emotioneel afsluiten?

NEE, verlichting komt absoluut NIET neer op je emotioneel afsluiten wat dikwijls een overlevingsmechanisme is in moeilijke situaties.
Je emotioneel afsluiten is onverschilligheid.

Ja en? Dat is ook vaak de indruk die ik krijg als ik mensen over verlichting hoor praten, dat het om een vorm van (selectieve) onverschilligheid gaat.

Dat harnas van onverschilligheid kan een tijd werken, bij serie-moordenaars is onverschilligheid waarschijnlijk 'normaal' en terug te brengen op hersenafwijkingen, maar verlichting maakt je juist gevoeliger voor het leed op deze planeet.

Dat spreekt het bovenstaande niet tegen. Iets kan je tegelijk minder onverschillig maken voor het leed op deze planeet en meer onverschillig voor andere zaken.

[Leon]

En dan vraag ik mij af: Komt verlichting neer op je emotioneel afsluiten?

NEE, verlichting komt absoluut NIET neer op je emotioneel afsluiten wat dikwijls een overlevingsmechanisme is in moeilijke situaties.
Je emotioneel afsluiten is onverschilligheid.

Ja en? Dat is ook vaak de indruk die ik krijg als ik mensen over verlichting hoor praten, dat het om een vorm van (selectieve) onverschilligheid gaat.

Dat harnas van onverschilligheid kan een tijd werken, bij serie-moordenaars is onverschilligheid waarschijnlijk 'normaal' en terug te brengen op hersenafwijkingen, maar verlichting maakt je juist gevoeliger voor het leed op deze planeet.

Dat spreekt het bovenstaande niet tegen. Iets kan je tegelijk minder onverschillig maken voor het leed op deze planeet en meer onverschillig voor andere zaken.

Ik denk dat het wel gaat om selectieve aandacht. Dat is een groot vermogen als je selectief kunt zijn met aandacht.

[axxyanus]

NEE, verlichting komt absoluut NIET neer op je emotioneel afsluiten wat dikwijls een overlevingsmechanisme is in moeilijke situaties.
Je emotioneel afsluiten is onverschilligheid.

Ja en? Dat is ook vaak de indruk die ik krijg als ik mensen over verlichting hoor praten, dat het om een vorm van (selectieve) onverschilligheid gaat.

Dat harnas van onverschilligheid kan een tijd werken, bij serie-moordenaars is onverschilligheid waarschijnlijk 'normaal' en terug te brengen op hersenafwijkingen, maar verlichting maakt je juist gevoeliger voor het leed op deze planeet.

Dat spreekt het bovenstaande niet tegen. Iets kan je tegelijk minder onverschillig maken voor het leed op deze planeet en meer onverschillig voor andere zaken.

Ik denk dat het wel gaat om selectieve aandacht. Dat is een groot vermogen als je selectief kunt zijn met aandacht.

Dat lijken mij twee kanten van de zelfde munt. Want je bent onverschillig voor de zaken waar je geen aandacht aan besteed. Van zodra je ergens niet onverschillig voor bent, besteed je er aandacht aan.

[Leon]

Ja en? Dat is ook vaak de indruk die ik krijg als ik mensen over verlichting hoor praten, dat het om een vorm van (selectieve) onverschilligheid gaat.


Dat spreekt het bovenstaande niet tegen. Iets kan je tegelijk minder onverschillig maken voor het leed op deze planeet en meer onverschillig voor andere zaken.

Ik denk dat het wel gaat om selectieve aandacht. Dat is een groot vermogen als je selectief kunt zijn met aandacht.

Dat lijken mij twee kanten van de zelfde munt. Want je bent onverschillig voor de zaken waar je geen aandacht aan besteed. Van zodra je ergens niet onverschillig voor bent, besteed je er aandacht aan.

Jij niet dan?

[axxyanus]

Dat lijken mij twee kanten van de zelfde munt. Want je bent onverschillig voor de zaken waar je geen aandacht aan besteed. Van zodra je ergens niet onverschillig voor bent, besteed je er aandacht aan.

Jij niet dan?

Ik heb geen idee wat je wil vragen.

[bonifacius]

Die vroegere vriendin die openhartig was tegen jou, was die ongelukkig dat je dacht actie te moeten nemen?

Goei vraag Leon. Ondanks ze toen maar 26 jaar was, was ze niet de eerste de beste (Ik ook niet trouwens zoals je al wel door zal hebben).
Zij was ongelooflijk intelligent en rijp voor haar leeftijd en ze stelde me veel vragen. Daartussen zei ze me dat ik de eerste was die haar echt zag.
Dat weet ik van mezelf, ik kan heel aandachtig luisteren naar mensen, en niet-oordelende uitnodigende vragen stellen waardoor - geen toeval dat je dat woord gebruikt - ze heel openhartig werd naar mij toe. Beetje dubbel om zeggen: alsof ze voor het eerst een vader had gevonden. Die vergelijking is ook niet ver zoeken natuurlijk met 23 jaar leeftijdsverschil. Ik had haar vader kunnen zijn.

Op een dag vroeg ze me waarom ze precies op haar voorhoofd heeft staan: 'neuk mij'.
Die vraag verbaasde mij enigszins, en na wat voorzichtig doorvragen en actief-luisteren kwam het één en 't ander aan het licht, uiteindelijk kwam enkele dagen later het hele doofpot-verhaal naar boven, waardoor ik zwaar begon te zuchten van 'het is weer zover, op de één of andere manier zoek ik dit op, trek ik dit aan'...

Had ik het naast mij kunnen leggen en doorgaan alsof er niets aan de hand was? Op familie feestjes waar haar oom mee aan tafel zat gewoon kunnen doen alsof ik van niets wist? Ik niet. Misschien een andere man wel.

Was zij ongelukkig dat ik dacht actie te moeten nemen? Nee. Dat zei ze me ook met de woorden 'het is toch mijn probleem, het jouwe niet'.
Ze had gelijk. Het was mijn probleem geworden, ik kon er niet mee leven.
En mettertijd begon ik meer problemen waar te nemen en zelf dus meer problemen te krijgen met de situatie waarin ik verzeild was geraakt.
Mijn vriendinnetje vertoonde namelijk bizar gedrag te beschrijven als 'dissociatieve stoornissen' (DIS), beter bekend onder de verouderde naam meervoudige persoonlijkheidsstoornis (MPS).
In de maanden en jaren later, er nog vaak aan terugdenkend (met xanax kalmeer pilletje bij de hand) en veel speurwerk en studie op incest, kwam ik erachter dat dissociatieve stoornissen een psychisch gevolg (kunnen) zijn van incest.

[Leon]

Dan is het inderdaad oppassen, van die ooms die niets fijner vinden dan hun nichtje misbruiken is lastig, ik weet toevallig, omdat ik bevoorrecht ben, wel fijnere dingen, maar dat soort situaties en personages verander je niet.

maar vergis je niet, betere activiteiten kennen maakt nog niet verlicht.

[Peter van Velzen]

Je maakt mij niet wijs dat je een foetus bent!

Nog wat verder terug in de tijd dan het foetus zijn Peter.

Hoe ver? Verbeeld je je dat je een Zygote bent?
Verder terug kan helaas niet want toen bestond er niets dat jouw genetische kenmerken bevatte.
Volgens mij zie jij de zaken niet helemaal helder.

[HierEnNu]

En ik ben nu over de 60 jaar en heb daarmee helemaal een houding van dat ik niets meer te verliezen heb.

Freedom's just another word for nothing left to lose!

[HierEnNu]

Je maakt mij niet wijs dat je een foetus bent!

Nog wat verder terug in de tijd dan het foetus zijn Peter.

Hoe ver? Verbeeld je je dat je een Zygote bent?
Verder terug kan helaas niet want toen bestond er niets dat jouw genetische kenmerken bevatte.
Volgens mij zie jij de zaken niet helemaal helder.

Nu komt bij mij de vraag op:

• Wie ziet de zaken niet helemaal helder?
  Is dat degene die zichzelf identificeert met zijn genetische kenmerken of
  is dat degene die zich principieel nergens mee identificeert?

[HierEnNu]

Dat is ook vaak de indruk die ik krijg als ik mensen over verlichting hoor praten, dat het om een vorm van (selectieve) onverschilligheid gaat.

Dat verbaast me helemaal niet! Handelen door niet te handelen kan best overeenkomstig lijken met onverschilligheid. Het betreft echter de balans tussen actief en passief:

• handelen wanneer dat nodig is en
  zich terugtrekken wanneer dat nodig is

zonder zich te laten leiden door het ego of persoonlijke verlangens en
zonder zich te identificeren met het eventuele resultaat.

Wikipedia omschrijft zulks aldus:
Het paradoxale begrip wei wu wei

[HierEnNu]

Het onderstaande betreft mijn vertaling van de woorden van James Swartz en hoewel ik één en ander cognitief een heel eind begrijp kan ik het [nog] niet uitleggen/verdedigen. Compacter samenvattend parafraseren lukt me niet zonder essentiële onderdelen weg te laten:

• De tekst beschrijft de ervaring van een spirituele zoeker die op zoek is naar de waarheid binnenin zichzelf. Deze zoektocht kan leiden tot ervaringen van epifanieën, samadhi's, satori's en andere transcendente bewustzijnstoestanden, die worden gezien als een ontwaken en een ervaring van eenheid met alle dingen, grenzeloosheid en transcendentale gelukzaligheid. Tijdens deze fase keert de geest naar binnen en richt zich op het zelf en realiseert het zelf als de bron van alle ervaringen. Deze realisatie wordt gezien als het einde van de zoektocht, maar er blijft nog steeds een gevoel van scheiding tussen de waarnemer en het object van waarneming. Deze twijfel ontstaat doordat de ervaren persoon niet begrijpt dat wat ervaren wordt alleen maar zijn eigen zelf is. Om de laatste fase binnen te gaan, moet het onderzoek doorgaan tijdens de ervaring van het zelf en moet de gedachte die overeenkomt met de aard van het zelf geaccepteerd worden, wat uiteindelijk de notie vernietigt dat het ego beperkt, onvolledig en afgescheiden is.

Wellicht kan zulks [het uitleggen/verdedigen] pas nadat ik zelf verlicht ben geraakt? Ik[!] verlang daar geenszins naar, want ik wil vooral mezelf zijn. Aan de andere kant vind ik het prima als ik juist door te veranderen mezelf kan zijn. Dus wie weet?

James Swartz leraar traditionele Advaita Vedanta, verwoordt het aldus:

De 'spirituele zoeker' ervaart epifanieën, samadhi's, satori's en dergelijke, die de overtuiging doen ontstaan dat 'de waarheid' binnenin huist als het 'hogere' of 'innerlijke' zelf, of als een transcendente bewustzijnstoestand. Hij of zij zal waarschijnlijk de veranderingen tijdens deze fase omschrijven als een 'ontwaken'. Hoewel de ervaring van het innerlijke zelf/waarheid/toestand onvermijdelijk verheffend is en de zoektocht versterkt, is het altijd verwarrend omdat de informatie die men verzamelt de gewone kijk op zichzelf als een behoeftig, onvolledig, ongeschikt, afzonderlijk wezen uitdaagt. Veel van deze ervaringen kunnen waarheidsgetrouw worden omschreven als de ervaring van eenheid met alle dingen, grenzeloosheid en transcendentale gelukzaligheid.

Tijdens deze fase, die ook wel de meditatiestage kan worden genoemd, keert de geest, voorheen gericht op gebeurtenissen in de buitenwereld, naar binnen en richt zich op het zelf, het 'licht binnenin', en op een bepaald punt, meestal na intens onderzoek, 'realiseert' het zelf, aangezien het zelf de bron is van alle ervaringen. Deze 'realisatie' is altijd in de vorm van een ervaring en wordt door velen beschouwd als het einde van de zoektocht... en de ultieme 'toestand'. Maar Vedanta zegt dat hoewel dit een welkome en plezierige 'toestand' is, het niet het einde is omdat er nog steeds een gevoel van scheiding is tussen de waarnemer en het object van waarneming, het zelf.

Wanneer er scheiding is, is er twijfel en de twijfel is altijd dat deze 'toestand', zoals alle toestanden, zal eindigen, waardoor de waarnemer terugvalt in duisternis... wat onvermijdelijk gebeurt omdat wat er eigenlijk gebeurt, is dat de ervaring eigenlijk niet de ervaring van het zelf is, maar een reflectie van het zelf in een stille geest en aangezien zowel de waarnemer, het ego, als de geest in de tijd zijn, zijn ze onderhevig aan verandering.

Deze twijfel ontstaat doordat de ervaren persoon niet begrijpt dat wat ervaren wordt alleen maar zijn eigen zelf is... in dat geval kan het nooit verloren gaan. Het falen om de ervaring om te zetten in kennis wordt meestal veroorzaakt door de overtuiging van de ervaren persoon dat kennis louter intellectueel is en dat er zoiets bestaat als een permanente ervaring. Dus wanneer de ervaring plaatsvindt, wordt het intellect ondergedompeld in gelukzaligheid, vrede en straling en schakelt het uit, net zoals bij de meeste intense zintuiglijke ervaringen, en stopt het met onderzoeken.

Om de 'laatste' fase, die geen fase is, binnen te gaan, moet het onderzoek doorgaan tijdens de ervaring van het zelf. Wanneer het ego de reflectie van het zelf ervaart in een zuivere geest, ontstaat er een gedachte die overeenkomt met de aard van het zelf, genaamd een akandakara vritti, een ononderbroken 'ik'-gedachte, en deze gedachte moet worden geaccepteerd. Wanneer het als eigen wordt beschouwd, is het deze 'ik'-gedachte, gesteund door ervaring, die de notie in het ego/bewustzijn vernietigt dat het beperkt, onvolledig en afgescheiden is.

Laten we de uitspraak van Ramana over deze situatie herinneren.

• "Dit alles was geen saaie gedachte.
  Het flitste helder door mij heen
  als levende waarheid die ik direct waarnam,
  bijna zonder denkproces."

[Bastiaan73]

Het onderstaande (...)

Komt de strekking van deze enorme lap tekst niet gewoon neer op navelstaren?