Strengholt schreef:Freethinker schreef:
96. Een kleine rondwandeling door de Bijbel. Overleveringen uit de bronstijd. Geschiedkundig is het slechts een likje verf op de top van de Eiffeltoren. Een atheïst bekijkt dit geheel van een afstand en beantwoord de vragen met een zeker gemak. Het is voor hem/haar slechts bijgeloof. De antwoorden maken een vloeiende beweging richting mythologie. Waarom is een gelovige er zo op gebrand om met een kromme stok zaken recht te slaan?
Een gelovige gaat serieus met die verhalen van het Oude Testament om, omdat ze de ontwikkelingsgeschiedenis van het Joodse en daarna het Christelijk geloof laten zien, omdat het de achtergrond is voor de betekenis van Jezus Christus, en omdat het laat zien hoe ons geloof in God zich ontwikkelde. Het gaat om de geschiedenis van het heil in de wereld. Daar ontleent het zijn waarde aan.
Het laat het begin zien van het Joods en Christelijk geloof. De ontwikkeling van het Joods geloof kan tot op zekere hoogte nog wel, maar het Christelijk geloof heeft zich in de 2000 jaar daarna gevormd, met veranderingen hier en daar (kijkend naar huidige interpretaties van teksten bijvoorbeeld).
Het gaat echter enkel om de geschiedenis van het heil in de wereld, wanneer het allemaal letterlijk en serieus wordt genomen. Als dit het enige is waar het zijn waarde aan ontleent, dan zal dit met een paar goede gesprekken zijn gedaald. Vooral wanneer blijkt dat het verhaal van Christus niet zo origineel blijkt te zijn, dat is de kern van het Christelijk geloof.
Op een bepaald moment moet er toch duidelijk zijn dat zaken niet kloppen?
Strengholt schreef:Freethinker schreef:
97. Uit onderzoek is gebleken dat bidden geen enkel effect heeft op patiënten. Het kan zelfs een negatief effect hebben als bijwerking. Is het daarom verstandig om het gebed niet aan de grote klok te hangen?
Als mensen nerveus worden als ze weten dat er voor ze wordt gebeden, lijkt het me beter ze dat niet te vertellen – zeker niet als het om hartproblemen gaat. Maar wat voor waarde moeten we aan dit soort onderzoek hechten? God in de hemel lacht. Hij laat zich even door een objectief onderzoek de maat nemen. Ik herinner me een vrouw in mijn kerk in Nederland die een gebroken arm had. Het werd in gips gezet. Ze vroeg om gebed, en haar arm was genezen. We hebben de fotos van voor en na gezien. Belachelijk, ja.
Foto's, daar is iedereen naar op zoek! Breng het dan de wereld in, want dat kan een richting zijn waarin God zichzelf laat zien.
Daar komt wel de vraag, hoe lang duurde het voordat de arm was genezen? Hoe was de breuk, wat was het voor breuk?
Strengholt schreef:
In dezelfde tijd overleed een gemeentelid aan kanker, ondanks veel voorbede. Waarom deed God daar niks aan? Ik heb er geen ‘systeempje’ voor, maar heb teveel gevallen meegemaakt die onverklaarbaar wonderlijk zijn. Een christen kan leven met een niet-sluitend wereldbeeld en zit niet gevangen in wat wel of niet mogelijk is.
Mijn systeem: de natuur. Ze geeft leven, maar neemt het net zo hard weg. Het is een systeem waar ook de ziektes in voorkomen. Wij als mensen vechten hier tegen, omdat wij natuurlijk de ziektes willen overwinnen.
Als Christen kon ik niet met deze vraag omgaan, het is een van de grootste 'waarom'-vragen. En dat blijft het ook.
Dat een Christen met dit niet-sluitend wereldbeeld, werkt alleen doordat deze zich voor de antwoorden afsluit. De argumentatie "God's wegen zijn ondoorgrondelijk" is de dooddoener bij dit soort vraagstukken. Ik kan het niet verklaren, God's wegen zijn ondoorgrondelijk.
Strengholt schreef:Freethinker schreef:
98. Uit Hebreen 6: “Wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd”. Waarom nemen gelovigen zoveel moeite om ex-gelovigen te overtuigen? Als deze tekst al duidelijk maakt dat het geen zin heeft.
Ik vraag me af of de atheisten op Freethinker die kracht van de komende wereld ervaren hebben.
Welke komende wereld? De komende wereld van welk geloof/religie? Uitdaging, verklaar de komende wereld aan ons. Denk daarbij aan de vrienden die gelovig zijn, en aan die vrienden die niet-gelovig zijn.
De familieleden in een Christelijk gezin die van hun gezin houden, maar het Christendom vaarwel hebben gezegd. Denk daarbij aan de mensen die uitslapen op zondagochtend, maar wel 's middags vrijwilligerswerk doen uit liefde voor de medemens. Denk daarbij aan de man die God vaarwel heeft gezegd, nadat God zijn vrouw heeft weggenomen op 26-jarige leeftijd.
Wat is de kracht van de komende wereld? Want er moet een hele hoop verwerkt worden. Het bestaan van God zegt nog niet dat mensen God gaan volgen.
En wat als God zegt dat de Bijbel niet waar is, dat geen enkel boek waar is?
Strengholt schreef:Freethinker schreef:
99. Hij was de middelaar tussen hemel en aarde, tussen god en mens. Uit de hemel afgedaald, bij zijn
aanbeden door herders, die hem eerstelingen uit de kudde en vruchten brachten. Later is hij ten hemel gevaren en door de zonnegod op de troon verheven; diens almacht deelachtig geworden. Men geloofde dat hij eens terug zou keren om de doden op te wekken en de wereld te richten. De persoon was al drie eeuwen v.C. bekend in Egypte. Later verbreidde de cultuur zich razendsnel over delen van Afrika en West-Europa. De zondag en kerstfeest hebben we hier aan te danken. De cultus vertakte zich ook over het Romeinse rijk. Kende zeven sacramenten waaronder doop, bevestiging en communie. Op zondag werd door de celebrant heilige woorden uitgesproken over brood en water. Ze geloofden in de onsterfelijkheid van de ziel en opstanding des vleses. Uiteindelijk viel deze stroming onder het verbod van de katholieke keizers. Opmerkelijke parallellen die je ook tegenkomt bij Asklepios, Herakles en Dionysos. Het bovenstaande is niet van toepassing op Jezus maar op Mithras. Christenen wijzen vaak op het autonome karakter van hun verhalen. Maar waar komt dit verhaal dan vandaan en waarom zou een bestaande cultus elementen overnemen uit een religie in opkomst? Die ook nog in haar begintijd vervolgd werd. Ligt het niet meer voor de hand dat christenen leentjebuur speelden bij iets wat ze al kenden. Inclusief de verhalen waar ze in dit geval alleen een naam in hoefden te veranderen.
Een beetje erg afgezaagd. De mysteriegodsdiensten waren lichtjaren verwijderd van het Christendom. Bovenstaande omschrijving van de religie van Mythras is niet hoe een aanhanger van die mysteriereligie het ‘geloof’ beleefde maar bedoeld om te suggereren dat het christelijk geloof er dicht tegenaan hangt. Halen jullie je info uit 19de eeuwse liberale boekjes of zo?
Net doen of het Christendom zijn geloof en vormen aan mysteriegodsdiensten ontleende, is ahistorisch, en negeert volstrekt de Joodse worstels van het christelijk geloof.
Afgezaagd? Is het niet afgezaagd dat ze zo enorm veel op elkaar lijken, maar toch zeggen uniek te zijn?
Deze mysteriegodsdiensten zijn lichtjaren verwijderd?
Het zou een afgezaagde opmerking zijn, als de overeenkomsten niet zo groot zouden zijn. Maar tot in details van geloof zijn er zoveel overeenkomsten, dat je dit niet kan ontkennen.
De oude religies waren er al tijden voor Jezus en hadden hun zoon van God-verhaal.
Neem: Horus, Attis, Krishna, Dionysys, Mithra, Mithras, etc. Het is niet afgezaagd. Het zijn feiten waar je niet om heen kan en die tot op heden nog niet zijn verklaard met de instelling dat Jezus de enige Zoon van God was.
Strengholt schreef:Freethinker schreef:
100. De grootste zondaar, misdadiger kan op het allerlaatste moment om genade smeken en in de hemel terechtkomen. Zie de moordenaar aan het kruis. Dus Adolf Hitler, Stalin en Pol Pot kunnen met de juiste timing naar binnen wandelen. Echter de atheïst die zijn hele leven keihard werkt om het lot van anderen te verbeteren heeft geen kans. Is jouw god tamelijk hypocriet en meer met zichzelf bezig dan met onbaatzuchtige naastenliefde zonder geloof.
Wie op het punt staat te verdrinken en nog net op tijd de reddingsboek grijpt, wordt aan boord gehesen. Ja zo gaat dat. En wie zijn hele leven enorm goed zwemt maar bij het verdrinken weigert die boei te pakken (ik heb altijd zo goed gezwommen, ik kan het zelf!) moet dat niet aan degene wijten die de boei in het water gooit.
De vergelijking loopt spaak. Hoe verdrink je? Wat nu als je gewoon zwemt in het leven en je redt het?
En als je al vaker denkt te verdrinken, maar dan zie je geen boei, hoe uitnodigend is het dan om dan vanuit jezelf om genade te smeken?
Hoe vaak is er niet genezen om hulp, om genezing? En dan sla je God van je af. Maar op het laatst kun je zelf om genade gaan vragen?
Je zet je in voor je medemens, maar God heeft jou in het donker gelaten. En dat mag God niet verweten worden?
Strengholt schreef:
Overigens, onbaatzuchtige naastenliefde, wie maakt daar veel van in zijn leven? Atheisten niet en christenen niet. Niemand verdient iets bij God.
Nee? Volgens Paulus kom je enkel door geloof bij God. Maar in Mattheus en Jakobus wordt gesproken over het volgen van geboden, en gerechtvaaardigd worden uit werken.
En onbaatzuchtig, dat kán vrijwel niemand. De Christen werkt in de hoop naar de Hemel te komen, de atheïst gaat dood en maakt dan voor zichzelf zoveel mogelijk van het leven.
Als niemand iets verdient bij God, waarom moeten we dan nog smeken om bij Hem binnen te komen? Misschien wil je dan niet eens meer bij hem binnen komen. Als ik zeg dat je niets verdient, en je moet mij vragen binnen te komen, omdat ik zulke lekkere cake heb, verwacht ik niet dat het druk wordt bij mij thuis.