(a)theïstisch geboren?

[Henk]

Word een mens atheïstisch geboren? Strikt genomen hangt het antwoord op die vraag of van de definitie van atheïst. Als atheïst wordt gedefinieerd als iemand, die niet gelooft dat er een god bestaat dan zou je met recht kunnen zeggen dat een net geboren kind inderdaad een atheïst is. Zo'n kind kan inderdaad nog niets geloven en van niets overtuigd zijn, dus ook niet van het bestaan van (een) god. Maar dan is atheïst wel een heel formele omschrijving. Je zou in di fase dan beter van een agnost kunnen spreken.
Wie een atheïst omschrijft als iemand die ervan overtuigd is, dat er geen god bestaat (omdat daarvoor geen enkele aanwijzing bestaat) die kan moeilijk volhouden, dat een kind atheïst is. Want een kind kan nog niet redeneren of op rationele gronden ergens van overtuigd zijn.

Ik denk, dat ieder mens vanaf de geboorte en ook daarvoor al verbondenheid en afhankelijkheid ervaart en behoefte heeft aan liefde en aandacht. En ook aan geborgenheid en veiligheid. Of dat religieuze aanleg mag heten? Persoonlijk denk ik van wel.

[Fish]

Dus je word niet atheïstisch geboren?

Groet, Sytze

Ja, je wordt wel atheïstisch geboren. Atheist betekend, niet geloven in goden en godinnen. Mijn kleinkinderen geloofden een tijdje in sinterklaas en dat was het tot ze naar school gingen.
Katholieke school en toen begonnen ze over Jezus en Maria. Dus je kan kinderen wel van alles láten geloven.
Handig want daardoor konden vroeger kinderen beschermt worden tegen allerlei gevaren. Kijkuit dat je het dorp niet uitgaat want daar leven kikkers die kinderen opeten.

[Henk]

Dus een atheïst is iemand, die sinds zijn/haar geboorte niets nieuws heeft geleerd?
Een atheïst is toch iemand, die bepaalde overtuigingen heeft? Hoe kan een baby aan die voorwaarde voldoen?

Een baby is noch atheïst, noch een gelovige.

Ik ben het met Sytze eens.

[Fish]

Dus een atheïst is iemand, die sinds zijn/haar geboorte niets nieuws heeft geleerd?
Een atheïst is toch iemand, die bepaalde overtuigingen heeft? Hoe kan een baby aan die voorwaarde voldoen?

Een atheist heeft zeker allerlei overtuigingen, waar hij 'niet' van overtuigt is is dat er goden bestaan.

[Storm]

Net als Gerard vraag ik me ook af hoe het dan zit met natuurvolken, waar geen invloeden van buitenaf een rol speelden. Ook daar zie je geloof in geesten etc.

[Jinny]

Niet altijd....

[sytze]

Word een mens atheïstisch geboren? Strikt genomen hangt het antwoord op die vraag of van de definitie van atheïst. Als atheïst wordt gedefinieerd als iemand, die niet gelooft dat er een god bestaat dan zou je met recht kunnen zeggen dat een net geboren kind inderdaad een atheïst is. Zo'n kind kan inderdaad nog niets geloven en van niets overtuigd zijn, dus ook niet van het bestaan van (een) god. Maar dan is atheïst wel een heel formele omschrijving. Je zou in di fase dan beter van een agnost kunnen spreken.
Wie een atheïst omschrijft als iemand die ervan overtuigd is, dat er geen god bestaat (omdat daarvoor geen enkele aanwijzing bestaat) die kan moeilijk volhouden, dat een kind atheïst is. Want een kind kan nog niet redeneren of op rationele gronden ergens van overtuigd zijn.

Ik denk, dat ieder mens vanaf de geboorte en ook daarvoor al verbondenheid en afhankelijkheid ervaart en behoefte heeft aan liefde en aandacht. En ook aan geborgenheid en veiligheid. Of dat religieuze aanleg mag heten? Persoonlijk denk ik van wel.

Hallo Henk,

Ten eerste, welkom. Dat had ik nog niet gedaan!

Mij is uit jou verhaal opgevallen dat je je eigen definities introduceert en het daar op steek laat houden. Een atheÏst is iemand die niet geloofd in god(en). Een agnost is iemand die de kans van het bestaan van god(en) 50/50 inschat. De laatste opmerking is m.i. een poging het geloof door de achterdeur binnen te laten. Geborgenheid, veiligheid, liefde en aandacht zijn woorden en eigenschappen die zichzelf goed verwoorden.

Groet, Sytze

[Fish]

Net als Gerard vraag ik me ook af hoe het dan zit met natuurvolken, waar geen invloeden van buitenaf een rol speelden. Ook daar zie je geloof in geesten etc.

We hebben dus wel aanleg om te geloven, we geloofden de oudsten als er gereisd moest worden naar wellicht betere voedselgebieden, of we geloofden onze ouders als ze zeiden dat het buiten het dorp gevaarlijk was.
Diegenen die dat deden hadden betere overleven's kansen, en dus betere kansen op nageslacht.
Dan is het maar een kleine stap om te geloven dat onze overleden geliefden nog ergens waren enzv enzv.

[The Prophet]

Mij is uit jou verhaal opgevallen dat je je eigen definities introduceert en het daar op steek laat houden. Een atheÏst is iemand die niet geloofd in god(en).

Wat mij betreft is een atheist iemand die bewust niet in een god / goden gelooft. Een baby atheist noemen vind ik nogal potsierlijk en schiet zijn doel voorbij. Ik vind dus ook dat er een verschil is tussen niet-gelovig of atheist zijn.

Een agnost is iemand die de kans van het bestaan van god(en) 50/50 inschat.

Nee hoor, een agnost is iemand die vindt dat je niet kan weten of er al dan niet een God /goden is. Hij geeft dus geen oordeel en geen kans.

Volgens wikipedia:

Het agnosticisme is de filosofische leer dat kennis van religieuze ideeën over vermeende bovennatuurlijke verschijnselen onmogelijk is, omdat deze niet (met de wetenschappelijke methode) te bewijzen zijn. In de negentiende eeuw ontstond de term agnosticisme als noemer voor de overtuiging dat de kenbare werkelijkheid geen aanleiding geeft om het bestaan van God te veronderstellen

Agnosticisme ligt dus veel dichter tegen atheisme aan dan tegen geloof. In de praktijk handelen de meeste agnosten als atheisten: zonder van een god uit te gaan.

[dikkemick]

Voor zover ik begrijp wordt de mens geboren met de aanleg overal patronen in te zien/herkennen en is de geest dus vatbaar voor goden/wensputten/heilige bomen en geesten...

[Peter van Velzen]

Mijns inziens is een pasgeboren baby nog niets. OK hij heeft geen notie van goden, maar ook nog geen notie van wat geloven is. Je kunt niets over iemands visie zeggen, als hij nog nooit over het onderwerp heeft nagedacht. De vraag is interessanter wat je kunt zeggen van een volwassende die nog nooit over goden heeft nagedacht. Mocht je er een tegenkomen. Bestudeer hem of haar dan aandachtig. Dat is iemand met een levensvisie die in de toekomst vaker zal voorkomen, maar nu nog zeer zeldzaam is.

Overigens kennen we ook vrijwel geen mensen meer die op prehistorische wijze overg goden nadenken. Ik ben er vrijwel van overtuigd dat de eerste "goden" hemellichamen waren, Sterren en planeten dus. Maar vrijwel niemand heeft nog die originele visie op goden. Ze zijn volledig geabstraheerd zo gezegd. Niet dat er geen meer animistische visies waren, maar dat waren geen onstervelijke goden, eerder spoke en demomen. Uiteindelijk zijn ook die gebastaheerd. En nu denkt niemand meer na over de geest van het hert, of van de wolf. Niet op de ouderwetse manier althans.

[dikkemick]

Misschien heeft die baby aangeboren (ingebakken?) instincten (memem?) om overal patronen in te zien en is de kinderlijke geest (soms ook de volwassen geest) ontvankelijk voor geesten, elfjes, wensbonen en goden. Bekend voorbeeld is een geluid 's avonds in de bosjes. De mens is snel geneigd te denken dat het wel een aanrander o.i.d. zal zijn (terwijl het gewoon de wind of een poes is...). Zo zien we in wolken van alles behalve willekeurige nietszeggende patronen. Misschien zit dit dus wel (evolutionair) ingebakken in onze geest...

[Fish]

Misschien zit dit dus wel (evolutionair) ingebakken in onze geest...

In mijn opinie kan je dat 'misschien' wel weg laten.

[Jinny]

De vraag is interessanter wat je kunt zeggen van een volwassene die nog nooit over goden heeft nagedacht. Mocht je er een tegenkomen. Bestudeer hem of haar dan aandachtig. Dat is iemand met een levensvisie die in de toekomst vaker zal voorkomen, maar nu nog zeer zeldzaam is.

Zal ik je in contact brengen met mijn broer?

[Verdi]

Misschien heeft die baby aangeboren (ingebakken?) instincten (memem?) om overal patronen in te zien en is de kinderlijke geest (soms ook de volwassen geest) ontvankelijk voor geesten, elfjes, wensbonen en goden. Bekend voorbeeld is een geluid 's avonds in de bosjes. De mens is snel geneigd te denken dat het wel een aanrander o.i.d. zal zijn (terwijl het gewoon de wind of een poes is...). Zo zien we in wolken van alles behalve willekeurige nietszeggende patronen. Misschien zit dit dus wel (evolutionair) ingebakken in onze geest...

Mijn prilste herinneringen gaan terug tot de leeftijd van 15 en een halve maand , tijdstip van de geboorte van een zus . Geboorte die aanleiding gaf tot logeren bij een tante , en overnachten in een tot dan toe onbekende, vreemde omgeving . Ik herinner me een nacht waarin ik wakker lag door geluiden op de gang . Ik weet zeker dat ik die geluiden niet toeschreef aan goden of demonen , noch aan kabouters of elfen . Als ik bang was zal dat eerder geweest zijn voor de komst van “vreemde mensen” .

Ditzelfde fenomeen , de zelfde angst voor vreemde soortgenoten en andere diersoorten , manifesteert zich ook bij andere jonge dieren , zonder dat wij ons afvragen of die angst religieus geïnspireerd is .