Reïncarnatie in de diverse vormen.

[HierEnNu]

Niemand beseft dat, je verbeeldt het je slechts.

Dat ik dit kan stellen betekent niet dat reïncarnatie NIET aan de basis van ons aller leven ligt. Ik besef slechts, dat er - zover ik weet - nog geen enkel bewijs voor was, en dat dat betekent, dat er nog geen waarheid was, waarvan we ons bewust zouden kunnen worden.

Is dit duidelijk genoeg uitgelegd?

Zo duidelijk dat zelfs ik het begrijp en van daaruit durf te stellen:

• jij verbeeldt je slechts dat niemand zulks beseft!

Jouw uitspraak "Niemand beseft dat" is slechts gebaseerd op je eigen
veronderstelling dat er geen bewijs is. Zulks is geen besef maar verbeelding,
want jij weet niet of er geen bewijs is, zulks verbeeldt jij je slechts.

Heb ik jouw uitleg goed begrepen?

[dikkemick]

ALS er bewijs is
DAN horen we zulks graag!

Alle bewijzen zijn uiteraard welkom.

[Ivar]

Is dit duidelijk genoeg uitgelegd?

Ik heb het gelezen en geprobeerd je argument zo goed mogelijk te volgen. Of ik het helemaal begrepen heb, zal uit de voortzetting van ons gesprek moeten blijken.

De reden waarom ik zelf in het midden laat of Yours zich iets heeft beseft of ingebeeld, is dat ik geen toegang heb tot zijn ervaring en ook niet alwetend ben. Stel dat hij, op die klaarlichte dag, opeens de indruk had dat hij een soort herinnering had van zijn vorige leven(s), of bijvoorbeeld het proces tussen de dood en bevruchting in, dan kan ik niet met zekerheid zeggen dat dit ingebeeld was (een fantasie) of een authentieke herinnering. Voor geen van beide opties heb ik empirisch bewijs. Ook geen rationeel bewijs. Het valt binnen de categorie subjectieve ervaringen, waar je als buitenstaander weinig mee kan. Je hoeft het niet te geloven maar kunt het ook niet stellig afdoen als een fantasie of verbeelding.

Ik weet niet meer precies waarom Yours zijn persoonlijke ervaring ter sprake bracht, maar één van de dingen die hij ermee wilde zeggen was dat psychedelische middelen niet vereist zijn om dit soort ervaringen te hebben, wat aansluit op het hardnekkige verschijnsel (echt of nep) dat veel kinderen beweren zich een vorig leven te kunnen herinneren.

Daarnaast is het een wens om voort te kunnen bestaan.

Dit is uiteraard iets wat je vaak hoort met betrekking tot het concept van de hemel. Of mensen ook door die drijfveer het concept van reïncarnatie hebben ontwikkeld, is moeilijk met zekerheid te zeggen. Het kan ook zijn ontstaan door het hardnekkige verschijnsel dat zo nu en dan een kind heel stellig beweert al eens geleefd te hebben, met vermelding van details die dan later blijken te kloppen (bijvoorbeeld omdat de genoemde familieleden inderdaad blijken te bestaan). Helaas hebben we over het ontstaan van het reïncarnatieconcept geen geschreven teksten. In de oudste teksten wordt het doorgaans reeds als een gegeven genoemd. Pas met de komst van het abrahamisme, met haar eeuwige hemel en hel, is men in een enkel leven gaan geloven, een enkele kans om voor het "ware geloof" te kiezen.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Is dit duidelijk genoeg uitgelegd?

Ik heb het gelezen en geprobeerd je argument zo goed mogelijk te volgen. Of ik het helemaal begrepen heb, zal uit de voortzetting van ons gesprek moeten blijken.

De reden waarom ik zelf in het midden laat of Yours zich iets heeft beseft of ingebeeld, is dat ik geen toegang heb tot zijn ervaring en ook niet alwetend ben. Stel dat hij, op die klaarlichte dag, opeens de indruk had dat hij een soort herinnering had van zijn vorige leven(s), of bijvoorbeeld het proces tussen de dood en bevruchting in, dan kan ik niet met zekerheid zeggen dat dit ingebeeld was (een fantasie) of een authentieke herinnering. Voor geen van beide opties heb ik empirisch bewijs. Ook geen rationeel bewijs. Het valt binnen de categorie subjectieve ervaringen, waar je als buitenstaander weinig mee kan. Je hoeft het niet te geloven maar kunt het ook niet stellig afdoen als een fantasie of verbeelding.

Ik weet niet meer precies waarom Yours zijn persoonlijke ervaring ter sprake bracht, maar één van de dingen die hij ermee wilde zeggen was dat psychedelische middelen niet vereist zijn om dit soort ervaringen te hebben, wat aansluit op het hardnekkige verschijnsel (echt of nep) dat veel kinderen beweren zich een vorig leven te kunnen herinneren.

Daarnaast is het een wens om voort te kunnen bestaan.

Dit is uiteraard iets wat je vaak hoort met betrekking tot het concept van de hemel. Of mensen ook door die drijfveer het concept van reïncarnatie hebben ontwikkeld, is moeilijk met zekerheid te zeggen. Het kan ook zijn ontstaan door het hardnekkige verschijnsel dat zo nu en dan een kind heel stellig beweert al eens geleefd te hebben, met vermelding van details die dan later blijken te kloppen (bijvoorbeeld omdat de genoemde familieleden inderdaad blijken te bestaan). Helaas hebben we over het ontstaan van het reïncarnatieconcept geen geschreven teksten. In de oudste teksten wordt het doorgaans reeds als een gegeven genoemd. Pas met de komst van het abrahamisme, met haar eeuwige hemel en hel, is men in een enkel leven gaan geloven, een enkele kans om voor het "ware geloof" te kiezen.

Er is onderzoek naar gedaan wat die kinderen betreft (en ook van meldingen van volwassenen) nooit bleken die berichten op waarheid te berusten.

Er zinj tal van dit soort gelijkwaardige verzinsels in omloop zoals:
De Bermuda Driehoek.
Het gezien hebben van overleden personen: Constantijn de zoveelste , Jesse James , Kennedy......................
Mensen die spontaan genazen van de bet van een dolle hond.
.............................................
..........................

Nooit kon er een serieuze bevestiging van gevonden worden.

[Mullog]

Is dit duidelijk genoeg uitgelegd?

Ik heb het gelezen en geprobeerd je argument zo goed mogelijk te volgen. Of ik het helemaal begrepen heb, zal uit de voortzetting van ons gesprek moeten blijken.

De reden waarom ik zelf in het midden laat of Yours zich iets heeft beseft of ingebeeld, is dat ik geen toegang heb tot zijn ervaring en ook niet alwetend ben. Stel dat hij, op die klaarlichte dag, opeens de indruk had dat hij een soort herinnering had van zijn vorige leven(s), of bijvoorbeeld het proces tussen de dood en bevruchting in, dan kan ik niet met zekerheid zeggen dat dit ingebeeld was (een fantasie) of een authentieke herinnering. Voor geen van beide opties heb ik empirisch bewijs. Ook geen rationeel bewijs. Het valt binnen de categorie subjectieve ervaringen, waar je als buitenstaander weinig mee kan. Je hoeft het niet te geloven maar kunt het ook niet stellig afdoen als een fantasie of verbeelding.

Ik weet niet meer precies waarom Yours zijn persoonlijke ervaring ter sprake bracht, maar één van de dingen die hij ermee wilde zeggen was dat psychedelische middelen niet vereist zijn om dit soort ervaringen te hebben, wat aansluit op het hardnekkige verschijnsel (echt of nep) dat veel kinderen beweren zich een vorig leven te kunnen herinneren.

Daarnaast is het een wens om voort te kunnen bestaan.

Dit is uiteraard iets wat je vaak hoort met betrekking tot het concept van de hemel. Of mensen ook door die drijfveer het concept van reïncarnatie hebben ontwikkeld, is moeilijk met zekerheid te zeggen. Het kan ook zijn ontstaan door het hardnekkige verschijnsel dat zo nu en dan een kind heel stellig beweert al eens geleefd te hebben, met vermelding van details die dan later blijken te kloppen (bijvoorbeeld omdat de genoemde familieleden inderdaad blijken te bestaan). Helaas hebben we over het ontstaan van het reïncarnatieconcept geen geschreven teksten. In de oudste teksten wordt het doorgaans reeds als een gegeven genoemd. Pas met de komst van het abrahamisme, met haar eeuwige hemel en hel, is men in een enkel leven gaan geloven, een enkele kans om voor het "ware geloof" te kiezen.

Er is onderzoek naar gedaan wat die kinderen betreft (en ook van meldingen van volwassenen) nooit bleken die berichten op waarheid te berusten.

Er zinj tal van dit soort gelijkwaardige verzinsels in omloop zoals:
De Bermuda Driehoek.
Het gezien hebben van overleden personen: Constantijn de zoveelste , Jesse James , Kennedy......................
Mensen die spontaan genazen van de bet van een dolle hond.
.............................................
..........................

Nooit kon er een serieuze bevestiging van gevonden worden.

Er is een documentaire op Netflix over kinderen die een claim deden/doen een eerder leven te hebben gehad. Ik herinner mij daar een paar gevallen van, als ik mij goed herinner want het is al een paar jaar geleden. Een was een kind dat tegen zijn ouders bij het kijken van een oorlogsdocumentaire had gezegd "Die piloot ben ik" waarna de ouders het leven van die piloot tot in detail uitzochten en, oh wonder!, het kind later al die details bleek te kennen. En iets met een acteur waarbij het kind de kleur van een auto van de acteur wist (gemakshalve er aan voorbijgaand dat die kleur toen wel heel erg gangbaar was). Een kind wist alleen een naam en verder helemaal niks. Triest om te zien dat een oude vrouw gedetaileerde vragen over haar vader ofzo stelt en al enig antwoord krijgt weet ik niet of kan ik mij niet herinneren.

Het was zoooooo nep.

[Ivar]

Triest om te zien dat een oude vrouw gedetaileerde vragen over haar vader ofzo stelt en al enig antwoord krijgt weet ik niet of kan ik mij niet herinneren.

Dat valt op zich wel binnen de theoretische verwachting van vorig-leven-herinneringen, aangezien het überhaupt niet de bedoeling is dat herinneringen uit het ene leven overlopen in het andere. Het idee is dat alleen bepaalde traumatische herinneringen of gevoelens blijven knagen.

Wat er precies herinnerd wordt - en in hoeveel detail - verschilt dan per persoon. Het idee is dat kinderen het zich vaak spontaan kunnen herinneren en volwassenen er een bepaalde bewustzijnstoestand voor nodig hebben, als in regressietherapie: diepe ontspanning.

Ik ben terughoudend om dit soort tv-programma's en soortgelijke boeken serieus te nemen, en heb dan ook geen behoefte om ze te verdedigen, maar theoretisch gezien klopt het dat je zo'n herinnerend persoon niet uitgebreid kunt interviewen, en al helemaal niet in de alledaagse bewustzijnstoestand (zoals bij een tv-interview het geval is).

[Mullog]

Triest om te zien dat een oude vrouw gedetaileerde vragen over haar vader ofzo stelt en al enig antwoord krijgt weet ik niet of kan ik mij niet herinneren.

Dat valt op zich wel binnen de theoretische verwachting van vorig-leven-herinneringen, aangezien het überhaupt niet de bedoeling is dat herinneringen uit het ene leven overlopen in het andere. Het idee is dat alleen bepaalde traumatische herinneringen of gevoelens blijven knagen.

Wat er precies herinnerd wordt - en in hoeveel detail - verschilt dan per persoon. Het idee is dat kinderen het zich vaak spontaan kunnen herinneren en volwassenen er een bepaalde bewustzijnstoestand voor nodig hebben, als in regressietherapie: diepe ontspanning.

Ik ben terughoudend om dit soort tv-programma's en soortgelijke boeken serieus te nemen, en heb dan ook geen behoefte om ze te verdedigen, maar theoretisch gezien klopt het dat je zo'n herinnerend persoon niet uitgebreid kunt interviewen, en al helemaal niet in de alledaagse bewustzijnstoestand (zoals bij een tv-interview het geval is).

Ik ga ervan uit dat de programmamakers alleen geïnteresseerd zijn in kijkcijfers. Ik heb deze documentaire gezien omdat iemand mij erop wees dat hier "bewezen" werd, of in iedergeval goede argumenten gegeven werden, dat reïncarnatie bestaat. Er zijn daarmee mensen die deze "bewijzen" serieus nemen.

Het doet mij denken aan "Ik denk aan iemand en laat die nu net bellen, dat kan geen toeval zijn". Bij reïncarnatie zal dat ook het geval zijn.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Dat valt op zich wel binnen de theoretische verwachting van vorig-leven-herinneringen, aangezien het überhaupt niet de bedoeling is dat herinneringen uit het ene leven overlopen in het andere.
[/quote]

Als die herinnering weg is dan bestaat je vorige persoonlijkheid niet meer.
Je hebt er dan ook geen band meer mee.
Het is dan of je hele harde schijf is gewist en volledig weer moet worden opgebouwd.

Kortom er is dan geen sprake van reïncarnatie immers je kan het ook op een nieuwe schijf zetten.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Het doet mij denken aan "Ik denk aan iemand en laat die nu net bellen, dat kan geen toeval zijn". Bij reïncarnatie zal dat ook het geval zijn.

De kans op dit soort 'toevalligheden' is veel groter dan de meeste mensen denken.

Wordt men gebeld dan zijn er maar paar die dat geregeld doen, je brein vraagt zich dan af wie het zou kunnen zijn.
Dit is een onbewust proces zeker als men in dit soort zaken geloofd.

[Ivar]

Als die herinnering weg is dan bestaat je vorige persoonlijkheid niet meer.
Je hebt er dan ook geen band meer mee.
Het is dan of je hele harde schijf is gewist en volledig weer moet worden opgebouwd.

Of: alle gegevens worden gecomprimeerd in een zipbestand en in de cloud opgeslagen. Een proces dat normaliter zonder haperingen verloopt maar in het geval van traumatische gebeurtenissen een foutmelding kan geven.

De gebruiker blijft een band hebben met het zipbestand, ook als het gesloten blijft.

Actieve interactie vindt plaats via een nieuwe computer en de harde schijf en software van die nieuwe computer. De gebruiker is nog hetzelfde, maar zijn aandacht is gericht op de informatie die zich verzamelt in de nieuwe computer, net zolang tot ook die computer toe is aan vervanging.

Ik heb op zolder nog een aantal harde schijven liggen met bestanden uit de tijd van Limewire, die ik met enige moeite weer zou kunnen openen, maar de mappen die ik dagelijks gebruik zijn van ongeveer de afgelopen vijf jaar. Ik ben vergeten wat er precies op de schijven staat die op zolder liggen. Het waren dingen die toen heel belangrijk voor me waren maar nu niet meer.

De analogie is niet perfect maar geeft een algemeen idee van hoe gegevens kunnen verdwijnen maar wel toegankelijk kunnen blijven. De genoemde cloud is uiteraard het dimensieloze frequentiedomein van de ziel, dat toegang heeft tot het sterfelijke brein maar er niet van afhankelijk is, en theoretisch informatie uit het gestorven brein terug kan voeren naar het pasgeboren brein, als dat om de een of andere reden nodig is. Normaliter is het niet nodig en zelfs onwenselijk.

[dikkemick]

Ivar

Aan de getuigenissen van de mensen hier je niet te twijfelen. Zij ervaren 'iets' en delen dat met ons.
De ervaring zal ongetwijfeld reëel zijn.
Waar het iedere keer strand is de uitleg van de ervaring.

[Ivar]

Waar het iedere keer strand is de uitleg van de ervaring.

Eens. Het brein kan nare ervaringen verwerken door er dromen en nachtmerries van te maken. Wanneer iemand zich meent te herinneren dat hij/zij gemarteld werd in een jappenkamp, of in een ruimteschip, dan zou dat een projectie kunnen zijn van verdrongen misbruik in de eigen kindertijd. Dit zou dan ook kunnen verklaren waarom reïncarnatietherapie een patiënt kan helpen, omdat indirect de feitelijke wond wordt herbeleefd en besproken.

Mede door mijn interesse in Jungiaanse psychologie en gerelateerde onderwerpen, ben ik terughoudend wat dit soort gerapporteerde ervaringen betreft. Ik benader het onderwerp reïncarnatie liever vanuit een puur filosofische invalshoek, met als motto: “Het is een teken van een ontwikkelde geest om met een gedachte te kunnen spelen zonder die te accepteren.”

[dikkemick]

Wanneer iemand zich meent te herinneren dat hij/zij gemarteld werd in een jappenkamp, of in een ruimteschip, dan zou dat een projectie kunnen zijn van verdrongen misbruik in de eigen kindertijd. Dit ....

Of de dromer heeft te veel films gezien. Was bij Freud niet ALLES te herleiden tot seks, te natte baarmoeders en jeugd?

Gevaarlijke weg m.i.

[VseslavBotkin]

Wanneer iemand zich meent te herinneren dat hij/zij gemarteld werd in een jappenkamp, of in een ruimteschip, dan zou dat een projectie kunnen zijn van verdrongen misbruik in de eigen kindertijd. Dit ....

Of de dromer heeft te veel films gezien. Was bij Freud niet ALLES te herleiden tot seks, te natte baarmoeders en jeugd?

Gevaarlijke weg m.i.

Freud was een oplichter, hij heeft in brieven naar zijn vrienden opgeschept dat hij zijn cliënten besodemieterde en ze alleen maar geld wilde aftroggelen. Toch heeft psychoanalyse bepaalde oudere ideeën, zoals je die bijvoorbeeld in Nietzsche vindt (onderbewustzijn, sublimatie, projectie), populair gemaakt en deze maken tegenwoordig min of meer deel uit van onze collectieve intuïtie. Ik kan me ergens wel vinden in dit citaat van Richard Rorty;

It’s a mistake to ask Freud for scientific evidence or confirmations of psychological generalizations. Psychoanalysis is not a science, and you cannot give or find a scientific method which Freud satisfied, or anything like that. I don’t think that matters. In fact, we learn a great deal from figures who offer us distinctions, metaphors, pictures with which to talk about ourselves. Plato didn’t have evidence for dividing up the soul in three parts, Aristotle didn’t have evidence for making all sorts of distinctions which we still take as perfectly commonsensible. Freud cannot be asked to supply evidence for offering us his suggestions about how to think of ourselves. For philosophers, the most important suggestion he made was: “be suspicious of a desire for purity,be suspicious of people who tell you we have to be rigorously apodictic, or rigorously transcendental, or rigorously ontological. Ask yourself: why are they so worried about purity?” This is a helpful contribution. When Freud said “the need for a good conscience and the need for physical cleanliness have the same source”, people realize he has a point. His way of bringing sex and bodily functions together with the rest of life, instead of keeping it at a distance, made a great impact on practically all the intellectuals and most of the public in the 20th century. I just can’t see criticisms of Freud—of the kind that are being made by Karl Popper, Frederick Crews,Adolf Grünbaum, and others—as changing anything, Freud is immune to that.

https://www.journal-psychoanalysis.eu/a ... rorty-new/

[dikkemick]

En daarom moeten we uitermate voorzichtig zijn met conclusies trekken uit persoonlijke ervaringen.