Henoch schreef:Rereformed is zo'n knappe jongen, en heeft alles al op een rijtje.
Ik ben heel blij dat er iets van helderheid in je denken begint te komen en bepaalde dingen je niet ontgaan.
Jammergenoeg kan ik het compliment niet retourneren:
Henoch schreef:Zoals wij gebonden zijn aan de natuurwetten en regels, is God gebonden aan de geestelijke wetten en beloften [ook wel verbonden genoemd]. Dus is God zo Almachtig om deze weer te verbreken? Volstrekt niet! In de Islam bijv. wel; daar hebben we dus te maken met een zeer grillige [áf]god Allah, die maar wat doet met zijn volgelingen [ze maken elkaar immers niet voor niets af].
Jij kent je bijbel niet goed genoeg. De god van het Oude Testament is het geheel eens met allah en kan wel degelijk op dezelfde grillige manier van allah zijn beloften verbreken. Lees maar:
de bijbel schreef:[Tegen de priester Eli:] ‘Waarom veracht gij mijn slachtoffer en mijn spijsoffer, waarom eert gij uw zonen boven Mij, en doet u te goed aan het beste deel van elk spijsoffer? Daarom, luidt het woord van Jahweh, de God van Israël, Ik heb duidelijk gezegd: uw huis en uws vaders huis zullen voor altijd het priesterschap bekleden, maar nu luidt het woord van Jahweh: dit zij verre van Mij!’
Met behulp van dit voorbeeld zien we overduidelijk dat Gods beloften slechts gelden wanneer de mens zich houdt aan de regels. Op elk moment kunnen ze weer worden opgeheven. Gods beloftes en voorspellingen zijn dus volstrekt niets waard (nogal logisch natuurlijk omdat zowel god als zijn beloften het produkt zijn van menselijke wensdromen).
Henoch schreef:...daar hebben we dus te maken met een zeer grillige [áf]god Allah, die maar wat doet met zijn volgelingen [ze maken elkaar immers niet voor niets af].
Alweer doen de moslims het zoals het ons in de bijbel onderwezen wordt:
de bijbel schreef:Toen keerden de Judeeërs zich om; en zie, zij hadden een strijd van voren en van achteren, maar zij riepen tot de Here, de priesters bliezen op hun trompetten en de mannen van Juda hieven de strijdkreet aan. Toen de mannen van Juda de strijdkreet aanhieven deed God Jerobeam en geheel Israël tegen Abia en Juda de nederlaag lijden. De Israelieten vluchtten voor Juda en God gaf hen in hun macht. Abia en zijn volk richtten onder hen een grote slachting aan en er sneuvelden van Israël vijfhonderdduizend krijgers. Aldus werden de Israelieten te dien tijde vernederd. De Judeeërs hadden de overhand, omdat zij steunden op de Here, de God hunner vaderen.’(2 Kron. 13: 14-18 )
Zoals je ziet gaat het hier om een oorlog tussen het noordelijke en zuidelijke deel van hetzelfde volk van God.
Eenzelfde verhaal kun je vinden in Richteren 20, het verhaal over de wraak op de hele stam Benjamin vanwege één gruwelijke daad van een paar mensen. Ongeveer honderdduizend mannen laten het leven in deze rampzalige binnenlandse oorlog.
God deelt de orders tot de aanval uit, laat om onbekende reden de ‘goede’ partij twee keer verliezen, maar belooft hun de derde maal eindelijk de overwinning te geven, hetgeen ook zo grondig gebeurt dat er ditmaal bijna geen vijand (de broederstam Benjamin) meer overblijft.
Hier nog een voorbeeld dat laat zien hoe het geheel in de lijn van de natuur van "de Geest des Heren" ligt aan te zetten tot toorn, dwang, wreedheid, intolerantie en oorlog:
de bijbel schreef:Toen Saul het onheilsbericht hoorde, greep de Geest Gods hem aan, en hij ontstak in hevige toorn, nam een span runderen, hieuw ze in stukken en zond ze met de boden door het gehele gebied van Israël, zeggende: Wie niet uittrekt achter Saul en achter Samuël -met diens runderen zal evenzo gehandeld worden. Toen viel de schrik des Heren op het volk, en zij trokken uit als één man.’
We hebben met je kritiek op de Islam dus
alweer een geval van de pot verwijt de ketel.