Geen link maar gewoon een simpel doordenken van Schopenhauer's filosofie. De wereld als voorstelling is gebonden aan tijd, ruimte, oorzaak en gevolg; kortom, de viervoudige wortel van grond. De Wil is dat niet. Omdat we geen positieve uitspraken kunnen doen over de Wil (we kunnen ons het immers niet voorstellen, verbeelden; het is niet onderhevig aan tijd en ruimte), trekt Schopenhauer conclusies op basis van zijn kennis over de voorstelling.heeck schreef: ↑21 mar 2023 11:57Heb je een link daarheen, want "apofatisch" is nieuw voor me en wat rond zoeken brengt me wel bij Harry Kuitert, maar niet bij wat jij nu zo speciaal vindt aan het Wils-huis van Schopenhauer.VseslavBotkin schreef:Schopenhauer's negatieve (apofatische) analyse van de unknown unknown; dat wil zeggen de wereld als Wil; staat voor mij nog steeds als een huis. Voor mij de voltooiing van Kant's project (de grenzen van de rede en het menselijk kennen bepalen), en misschien wel de kritische filosofie als zodanig.
Maar eens zien of er nog meer begrip tussen ons valt te overlappen.
Roeland
Hij bekritiseert Kant's "ding-an-sich" en concludeert dat het tot oneindige recursie leidt (immers, zijn argument volgend zou je achter het "ding-an-sich" nog een "ding-an-sich" kunnen theoretiseren, ad inf.). Tijd en ruimte zijn het principium individuationis; het is door tijd en ruimte dat individualiteit, en dus veelheid tot stand komt; ergo, zegt Schopenhauer, kunnen er geen "dingen" in het domein van de Wil zijn (denk tevens aan de beroemde eerste pagina; geen subject, geen object en vica versa). Het "ding-an-sich", concludeert Schopenhauer, is dus geen "ding", maar de onverschilligheid (positief en metaforisch uitgedrukt: de eenheid) van de Wil.
Het gebruik van het woord "apofatisch" is natuurlijk een beetje provocatief. Maar met een beetje fantasie en een beter humeur dan de beste man zelf kun je er best een vorm van panentheïsme in lezen (die overeenkomst met de Veda's, Taoïsme, etc. merkt hij zelf al uitgebreid op natuurlijk).
