Planeet X - de NIBIRU mythe

[Sebastiaan]

Ik kom de laatste tijd steeds meer filpjes tegen met verwijzingen naar een bezoek van de Koude(12de) planet NIBIRU aan ons zonnenstelstel in 2012. Deze planeet, die om een Donkere dwerg ster draait, zou ons zonnenstelstel eens in de 3600 jaar bezoeken.





Het lijkt een combinatie van pseudo wetenschap en antieke sumerische mythologie



Nibiru - WikiPedia

Er zijn tegenwoordig meer en meer mensen die geloven in het verhaal van de Annunaki, afkomstig van de planeet Nibiru. Veelal wordt het verhaal gezien als een alternatief bijbelverhaal of een mythe. Voor sommige mensen die wel in Nibiru geloven, bestaat God niet. God is voor hen niets anders dan een term voor Annunaki ofwel: buitenaardse bezoekers/goden. Voor hen verklaart de kruising tussen een Annunaki en een aap het ontstaan van de mens op aarde. Graancirkels, zo denken de gelovigen, zijn een teken van de Annunaki. En hoe meer graancirkels, hoe groter de kans dat de Annunaki terugkeren naar de aarde. In 2004 zond de RVU een programma uit onder de titel In den beginne waarin Bram Vermeulen de mythe toelicht aan de hand van kleitabletten.

hier zijn een paar Nibiru filmpjes te bekijken:
BREAKING NEWS 06-06-07-NIBIRU
NIBIRU 2
SUPERDAN - NIBIRU Part1
SUPERDAN - NIBIRU Part2
SUPERDAN - NIBIRU Part3
Are you Ready? 3

In de Washington Post schijn in 31-Dec-1983 het volgende opmerkelijke bericht te hebben bevat:

A heavenly body possibly as large as the giant planet Jupiter and possibly so close to Earth that it would be part of this solar system has been found in the direction of the constellation Orion by an orbiting telescope aboard the U.S. infrared astronomical satellite. So mysterious is the object that astronomers do not know if it is a planet, a giant comet, a nearby "protostar" that never got hot enough to become a star, a distant galaxy so young that it is still in the process of forming its first stars or a galaxy so shrouded in dust that none of the light cast by its stars ever gets through. "All I can tell you is that we don't know what it is," Dr. Gerry Neugebauer, IRAS chief scientist for California's Jet Propulsion Laboratory and director of the Palomar Observatory for the California Institute of Technology said in an interview.
The most fascinating explanation of this mystery body, which is so cold it casts no light and has never been seen by optical telescopes on Earth or in space, is that it is a giant gaseous planet, as large as Jupiter and as close to Earth as 50 billion miles. While that may seem like a great distance in earthbound terms, it is a stone's throw in cosmological terms, so close in fact that it would be the nearest heavenly body to Earth beyond the outermost planet Pluto. "If it is really that close, it would be a part of our solar system," said Dr. James Houck of Cornell University's Center for Radio Physics and Space Research and a member of the IRAS science team. "If it is that close, I don't know how the world's planetary scientists would even begin to classify it."

The mystery body was seen twice by the infrared satellite as it scanned the northern sky from last January to November, when the satellite ran out of the supercold helium that allowed its telescope to see the coldest bodies in the heavens. The second observation took place six months after the first and suggested the mystery body had not moved from its spot in the sky near the western edge of the constellation Orion in that time. "This suggests it's not a comet because a comet would not be as large as the one we've observed and a comet would probably have moved," Houck said. "A planet may have moved if it were as close as 50 billion miles but it could still be a more distant planet and not have moved in six months time.

Whatever it is, Houck said, the mystery body is so cold its temperature is no more than 40 degrees above "absolute" zero, which is 459 degrees Fahrenheit below zero. The telescope aboard IRAS is cooled so low and is so sensitive it can "see" objects in the heavens that are only 20 degrees above absolute zero. When IRAS scientists first saw the mystery body and calculated that it could be as close as 50 billion miles, there was some speculation that it might be moving toward Earth. "It's not incoming mail," Cal Tech's Neugebauer said. "I want to douse that idea with as much cold water as I can."

hier is een opmerkelijke pagina uit de 1987 "New Science and Invention Encyclopedia" waarop een "een dode ster" te zien in in relatie met ons zonnestelstel.

In a section on space probes, the encyclopedia shows the paths of the 2 Pioneer probes and illustrates how the probes were used in the search for more planets. It shows the Earth, the Sun, a dead star (at 50 billion miles or 538 AU) and a tenth planet (at 4.7 billion miles or 50 AU).

[MOODY BLUE]

2012 is het jaar waarin de wereld tenondergaat ........

[Sebastiaan]

In de ban van Nibiru, De dreigende komst van Planeet X

Op internet circuleren inmiddels talloze anekdotes, feitjes en foto's die de mythe verder moeten onderbouwen. Er is de omineus aandoende portretfoto van een roodbruine planeet. Volgens de aanhangers is het X, maar in werkelijkheid gaat het om een oude Hubblefoto van Io, een van de manen van – alweer – Jupiter. Er is een schematische tekening uit een boek waarop 'de tiende planeet' is ingetekend. Volgens de aanhangers betreft het een inmiddels weggecensureerde illustratie die ooit werd opgesteld door NASA-onderzoekers. In werkelijkheid komt de prent uit een kinderencyclopedie. De afbeelding verduidelijkt hoe de astronomie de Pioneersatellieten kan gebruiken als 'zwaartekrachtsondes' om te berekenen of zich nog ergens onontdekte planeten of planetoïden bevinden.

Populair is ook foto van een anonieme Russische astronoom die volgens een begeleidend schrijven heeft besloten 'eindelijk zijn geheim met de wereld te delen'. De foto toont een rode planeet in de ruimte. Jawel: het is X, gefotografeerd door de Russen tijdens een (uiteraard geheim) programma genaamd 'Norlock'. Waarschijnlijker is de foto met een 'photoshop'-programma gemaakt, en is de planeet nota bene ontleend aan de geflopte Hollywoodfilm Mission To Mars.

Vreemd genoeg waren het astronomen die X in het leven riepen, halverwege de 19de eeuw. De baan van de planeet Uranus leek een onverklaarde afwijking te hebben. Er was extra massa nodig om de berekeningen kloppend te krijgen. Een extra planeet bijvoorbeeld, opperde de Franse wiskundige Urbain Le Verrier in 1846. Erg buitenissig was die gedachte niet. Een paar maanden eerder nog had hij de baan van Neptunus redelijk accuraat voorspeld door te kijken naar de beweging van Uranus. Maar terwijl Neptunus keurig volgens de berekeningen werd aangetroffen, bleef de nieuwe hypothetische verstoorder van Uranus onvindbaar. In de eeuw die volgde zagen minstens 23 uiterst secure voorspellingen van de massa, positie en omlooptijd van de nieuwe planeet het daglicht. Thomas Jefferson Jackson See had drie planeten nodig om de baan van Uranus kloppend te krijgen, de befaamde Harvardastronoom William Henry Pickering voorspelde er liefst zeven, waarvan er een ('planeet Q') ruim zestig keer zo zwaar was als Jupiter. Het was de zakenman en astronoom Percival Lowell (1855-1916) die de ongrijpbare planeet met de letter 'X' doopte. Lowell, nu vooral herinnerd om zijn onwrikbare geloof in intelligent leven op Mars, ondernam vanuit zijn privé-observatorium in Flagstaff in de staat Arizona, twee uitgebreide zoektochten naar X – waarbij hij ironisch genoeg tot tweemaal toe de planeet Pluto fotografeerde zonder het vlekje te interpreteren als planeet. Maar ook Pluto, in 1930 herkend als planeet, was bij lange na niet afdoende om de berekeningen op orde te krijgen.

Planeet X werd een milde obsessie. Toen John Anderson van NASA's Jet Propulsion Laboratory in 1987 geen afwijkingen kon ontdekken in de koers van de ruimtesondes Pioneer 10 en 11, maakte hij daaruit op dat planeet X blijkbaar een zeer elliptische baan moest hebben – de vogel was eventjes gevlogen. (1)

In 1976 nam 'de zaak Planeet X' een onverwachte wending. Het was de tijd van Uri Geller, Charles Berlitz, John Keel en Raymond Moody. De pseudo-wetenschap was na de cultuuromslag van de jaren 1960 tot ongekende bloei gekomen. In New York raakte de oud-economiestudent en journalist Zecharia Sitchin in de ban van Erich von Däniken, de Zwitserse schrijver die meende dat de goden uit de oudheid buitenaardse ruimtereizigers waren geweest. Sitchin, Rus van geboorte en opgegroeid in het Midden-Oosten, begon te grasduinen in de Soemerische en Babylonische literatuur, op zoek naar buitenaardse wezens. En die vond hij zonder veel moeite, door net als von Däniken de Mesopotamische mythen letterlijk te nemen en door in iedere rare Soemerische hoed een ruimtehelm te zien. Sitchin zou zichzelf voortaan uitgeven voor linguïst, archeoloog en historicus, en met von Däniken en Immanuel Velikovsky uitgroeien tot wat de Amerikaanse skepticus Bob Carroll 'de heilige drie-eenheid van de antieke astronautentheorie' noemde.

De omslag kwam in 1983. Op 30 december van dat jaar publiceerde The Washington Post een nieuwsbericht op de voorpagina met de mededeling dat de infraroodsatteliet IRAS voorbij Pluto een planeet had waargenomen die 'mogelijk zo groot als Jupiter' was. Sterker nog: 'Het kan de tiende planeet zijn waarnaar astronomen vergeefs hebben gezocht', aldus de krant. In werkelijkheid was er sprake van oud, verkeerd begrepen nieuws. Begin november hadden IRAS-onderzoekers Gerry Neugebauer en James Houck een persconferentie belegd om de stand van zaken van het IRAS-project toe te lichten. Iras had een nog onverklaarde onregelmatigheid in het infrarood-spectrum waargenomen, meldden de onderzoekers. Het kon van alles zijn, van een interstellaire gaswolk tot een tiende planeet. De krant, die het verhaal weken liet liggen, gaf de voorkeur aan de planeet. De astronomen zouden later in de Astrophysical Journal melden dat het ging om een nieuw soort sterrenstelsel, een zogeheten ultralumineus infraroodstelsel. (3)

Toen gebeurde het ongelooflijke. Astronomen stuitten op de oplossing van het Uranusprobleem. Niet een planeet, maar menselijke onnauwkeurigheid bleek daarvoor verantwoordelijk. Aangezien Uranus een omlooptijd heeft van 84 aardse jaren, had de astronomie vele jaren nodig gehad om goed zicht te krijgen op zijn baan. Bovendien kenden de vorige generaties astronomen van de meeste sterren niet de exacte positie. En aangezien planeetbewegingen worden bestudeerd door hun verschuiving langs de sterren te meten, waren ook de gegevens over de planeetbewegingen inaccuraat. Toen die onnauwkeurigheden eenmaal waren weggewerkt, bleek er van afwijkingen in de planeetbanen geen sprake meer te zijn.

De nieuwe lichting aanhangers zat wel met een probleem. De reguliere wetenschap hoorde je steeds minder over tiende planeten. Volgens Hazelwood zat het eenvoudig: NASA had kennelijk besloten Planeet X geheim te houden voor het publiek. Hadden de 'dappere' IRAS-onderzoekers Neugebauer en Houck niet toegegeven dat ze de planeet allang hadden gevonden?

Waar Sitchin zich, als typisch product van de jaren 1970, nog omhulde met een sfeer van wetenschappelijk aandoende eruditie, ontpopte de nieuwe generatie X-auteurs zich tot keiharde, compromisloze, paranoïde onheilsprofeten. Hun leidraad bleek Mark Hazelwoods trendsettende boek Blindsided: Planet X passes in 2003. Nee, Hazelwood was geen wetenschapper, en dat was maar goed ook. Wetenschappers zijn immers de leugenachtige buikspreekpoppen van de regering. Dat u het maar weet:

X wordt OPZETTELIJK BELACHELIJK en verwarrend gemaakt om verschillende redenen. Een daarvan is om paniek te voorkomen onder de wereldbevolking. Er worden daarom veel websites en artikelen over Planeet X geschreven die leugens verspreiden. Die beweren dat X slechts MISSCHIEN bestaat of dat er geen bewijs is voor het bestaan van X of dat hij, als hij bestaat, slechts eens in de zoveel miljoen jaar langskomt. Zulke desinformatie is wijdverbreid. Een tweede laag van desinformatie is bestemd voor mensen die hun huiswerk hebben gemaakt en die absoluut weten dat X bestaat. Tegen die mensen zeggen de desinformatie-artiesten dat de planeet niet tijdens onze generatie langskomt. Tegen de observatoria ten slotte, die volledig op de hoogte zijn van het bestaan van Planeet X en van zijn aankomsttijd, zeggen de desinformatie-artiesten: 'Houd het stil en maak je geen zorgen, er gebeurt niets als de planeet langskomt.'

Daarmee was de omvorming van Planeet X van wetenschappelijke hypothese tot volwaardig geloofssysteem volledig. Nu Hazelwood X had voorzien van een samenzweringstheorie, was eventueel tegenbewijs voortaan vanuit de Planeet X-theorie zelf te verwerpen. Met die breuk met het falsificatieprincipe was Nibiru definitief beland in een ander universum: dat van het (bij)geloof.

Volgens de Leidse sterrenkundige Frank Israel, die zich al jaren kan verbazen en vermaken over de zaak Sitchin, is het met Planeet X 'alsof je een wolkbreuk uit een spons knijpt.' In de échte wereld kan een planeet groter dan een paar honderd kilometer doorsnede onmogelijk langdurig een extreem elliptische baan om de zon vasthouden. Uit de wetten van Kepler volgt immers dat een planeet met een omlooptijd van 3600 jaar een baan heeft die nagenoeg parabolisch – is wat betekent dat X ongeveer op ontsnappingssnelheid langs de zon zwaait. Zo'n planeet krijgt na een aantal rondjes om de zon een steeds cirkelvormiger omloop, óf hij wordt voorgoed weggeslingerd, de ruimte in. En aangezien de aarde toch echt 4,5 miljard jaar oud is, heeft X daarvoor al minstens een en een kwart miljoen omlopen de tijd gehad.

[Sebastiaan]

Er is blijkbaar nu ook een boek verschenen, genaamt "Return of Planet X" waarin de autheur na 6 jaar research, zijn bevindingen heeft vastgelegd.

The Return of Planet X, Part 1
The Return of Planet X, Part 2
The Return of Planet X, Part 3
The Return of Planet X, Part 4
The Return of Planet X, Part 5
The Return of Planet X, Part 6
The Return of Planet X, Part 7

[Animal]

In 2004 zond de RVU een programma uit onder de titel In den beginne waarin Bram Vermeulen de mythe toelicht aan de hand van kleitabletten.

Heb die uitzending gevonden en is zeer intressant.

Bram Vermeulen en "In Den Beginne"

[Vin]

De rode baan kan niet blijven bestaan als die planeet zo dicht bij de zon komt.
Die planeet wordt dan ingevangen door de zon of anders uit zijn baan geslingerd.
Maar daar is natuurlijk wel weer wat op verzonnen.

[lanier]

Graancirkels, zo denken de gelovigen, zijn een teken van de Annunaki. En hoe meer graancirkels, hoe groter de kans dat de Annunaki terugkeren naar de aarde

Inmiddels weten we dat graancirkels het werk van mensen is en we weten precies hoe ze worden gemaakt. Ik heb er genoeg documentaires over gezien om al die graancirkels af te doen als je reinste onzin als het gaat om buitenaardse wezens die onze aarde bezoeken.

Wat moeten we met een planeet met een omloop van 3600 jaar?
Als ik kijk naar de baan die het beschrijft moet het er vaak ongelofelijk koud zijn. Vergelijk het eens met de baan van Mars; hoe kan er intelligent leven mogelijk zijn op die planeet?

Men graait maar van alles bij elkaar zonder naar de feiten te kijken.
Von Dannicken is bekend geworden vanwege o.a. een hyroglief die zou duiden op buitenaards leven. Echter nu weten we dat het een combinatie is van een oude hyroglief waarover een nieuwe hyroglief is gemaakt. Erosie zorgde voor het 'buitenaards' resultaat.

Dit soort verhalen van Von Dannicken en Sitchin zijn spectaculair en er zijn mensen die het graag willen geloven. Meestal wordt er van alles bij elkaar geraapt, zelfs uit allerlei culturen, en ik heb wel eens de indruk dat men een bepaalde gedachte heeft en daar bewijs voor zoekt. Die gedachte wordt op een gegeven moment zo sterk dat men (bewust of niet) belangrijke zaken uit z'n verband haalt.
Neem bijvoorbeeld de maya's: Er zijn mensen die geloven in de Mayakalender en denken dat de wereld in 2012 ten onder gaat. Maar hoeveel van hun geloven ook in de scheppingsmythe die vertelt dat de eerste mensen uit maïs werden geboren?
Ten eerste klopt het verhaal niet van het einde van de wereld in 2012, en daarnaast pakt men bewust een heel klein gedeelte uit een cultuur zonder naar het totale verhaal te kijken. En waarom? Omdat mensen het graag willen geloven (net als religies) en omdat het vaak spectaculair is.

[collegavanerik]

deze kleitablet is de oorzaak van alle speculatie, let op het "zonnestelsel" linksboven


dit zou dan de baan van die planeet moeten zijn

alleen als ie ijs- en ijskoud is

[lanier]

Hoeveel planeten zijn er nu eigenlijk in ons zonnestelsel, en wat is een planeet nu precies?

Naast de 'oude' bekende negen planeten zijn er vermoedelijk nog drie, Sedna, Quaoar en Varuna. En is Pluto nu wel of geen planeet?
Volgens Wiki (http://nl.wikipedia.org/wiki/Sedna_(planeto%C3%AFde)) is Pluto een dwergplaneet en Sedna een kandidaat-dwergplaneet.

ZIe ook: http://noorderlicht.vpro.nl/artikelen/16835223/

En over dwergplaneten: http://nl.wikipedia.org/wiki/Dwergplaneet


Geen idee wat de maker van die kleitablet nu precies heeft gezien en hoe toen de kwalificatie was van planeten, dwergplaneten, planetoïden, etc.

[collegavanerik]

Geen idee wat de maker van die kleitablet nu precies heeft gezien :

volgens mij een zonsverduistering met wat sterren

[Jasper]

Hoeveel planeten zijn er nu eigenlijk in ons zonnestelsel, en wat is een planeet nu precies?

Naast de 'oude' bekende negen planeten zijn er vermoedelijk nog drie, Sedna, Quaoar en Varuna. En is Pluto nu wel of geen planeet?

Acht planeten, sinds de International Astronomical Union in de zomer van 2006 besloot dat Pluto officieel geen planeet meer genoemd mag worden. Pluto werd op dat moment een dwergplaneet, samen met een aantal andere objecten (waaronder Eris, een dwergplaneet die zelfs groter is dan Pluto).

In juni 2008 werd er weer wat nieuws bedacht; Pluto wordt nu een plutoïde genoemd, samen met Eris en Makemake. Dit is blijkbaar een subcategorie onder de dwergplaneten (zie Plutoid in de Engelse Wikipedia voor een uitgebreid verhaal).

Planeet X bestaat niet, dat is gewoon weer eens een New Age hippie hersenkronkel.