Rouwverwerking

[Gerard]

Ik heb me zojuist als nieuwe gebruiker aangemeld na lang zoeken naar een atheistisch forum. (ik denk die hierin gevonden te hebben)
De reden is dat eind augustus mijn 16 jarige zoon plotseling is overleden.
We worden overstelpt met steun. Mijn vrouw en dochter kunnen hier uitstekend mee uit de voeten maar omdat het allemaal goedbedoelde steun is vanuit het gelovige perspectief. Ik kan echt geen steun vinden in ingestraalde stenen of te verwachten visioenen of bidden (zelfs niet in zgn gesprekken met mijn zoon).
Om die reden wil ik graag in contact komen met mensen die met beide benen op de grond staan om over dit verschikkelijke drama te praten. Mogelijk zijn er zelfs mensen die zelf zoiets dergelijks hebben meegemaakt of vrienden hebben die dit hebben doorgemaakt.

Graag een reactie
Gerard

[Devious]

Ik heb me zojuist als nieuwe gebruiker aangemeld na lang zoeken naar een atheistisch forum. (ik denk die hierin gevonden te hebben)
De reden is dat eind augustus mijn 16 jarige zoon plotseling is overleden.
We worden overstelpt met steun. Mijn vrouw en dochter kunnen hier uitstekend mee uit de voeten maar omdat het allemaal goedbedoelde steun is vanuit het gelovige perspectief. Ik kan echt geen steun vinden in ingestraalde stenen of te verwachten visioenen of bidden en zelf niet in zgn gesprekken met mijn zoon.
Om die reden wil ik graag in contact komen met mensen die met beide benen op de grond staan om over dit verschikkelijke drama te praten. Mogelijk zijn er zelfs mensen die zelf zoiets dergelijks hebben meegemaakt of vrienden hebben die dit hebben doorgemaakt.

Graag een reactie
Gerard

Hi Gerard. Erg goed dat je dit kwijt wilt op dit forum, en heel knap dat je er zo nuchter over praat, vooral omdat het nog zo kort geleden gebeurd is.
Ik heb zelf een zoontje van 2 en half. Ik heb zelf nog nooit zoiets verschrikkelijks meegemaakt, en ik hoop dat het ook nooit gebeurd. Ik weet daarom niet of mijn woorden van echte waarde kunnen zijn.
Toen T.H. Huxley zijn zoontje verloor, werd hij getroost door zijn religieuze vrienden met het vooruitzicht dat hij zijn kind in de hemel zou ontmoeten. Huxley antwoordde; 'Het is mijn taak mijn strevingen te leren zich naar de feiten de voegen, niet te trachten de feiten in overeenstemming te brengen met mijn strevingen.'
Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat wanneer mij zoiets verschrikkelijks overkomt, ik ook zo nuchter blijf. Ik weet niet of er een leven na de dood is? Ik kan dit niet bewijzen. Waarom zou dit veranderen als een dierbare komt te overlijden? Geloven in een hemel is voor mij zoiets als 'wishfull thinking'; een placebo medicijn, al begrijp ik best dat mensen er in gaan geloven als hen zoiets overkomt.

Koester de mooie herinneringen.

Vriendelijke groet.. 8)

[skeptic]

Ik heb me zojuist als nieuwe gebruiker aangemeld na lang zoeken naar een atheistisch forum. (ik denk die hierin gevonden te hebben)

Hallo Gerard,

Het forum heb je gevonden, maar of die steun hier is te vinden weet ik niet. Woorden schieten tekort als je zoiets vreselijks mee moet maken.
Het enige wat ik misschien voor je kan doen, is je mijn virtuele hand te reiken en proberen je
op die manier een klein beetje steun te geven.

Veel kracht wens ik jullie toe.

groeten Skeptic.

[Enigma]

Hallo Gerard

wat een verschrikkelijk verdriet en gemis. Zelf heb ik mijn liefste vriendinnetje, mijn zielezusje verloren, we waren zo close en ze was gewoon het liefste wat ik had. Ze stierf volkomen onverwacht aan een hersenbloeding op 34 jarige leeftijd.

In die zin weet ik hoe het kan zijn om een mens van wie je ontzettend veel houd te verliezen, zomaar. Ik weet echter niet hoe het is een kind te verliezen en ik ben een vrouw dus dan ook nog als vader........... in die zin zijn onze ervaringen totaal verschillend,verder heb ik wel een bepaald geloof dus dat maakt dat we voor een deel verschillend in het leven staan maar.............. ik kan mijn geloof ook even "om de hoek parkeren" en vind het onzin om juist iemand die dat zelf niet zo voelt en ervaard op die manier te willen "steunen".

Gisteravond heb ik nog een lang gesprek met mijn atheïstische schoonzusje gehad wiens moeder ernstig ziek is en iedere dag verder achteruit gaat op weg naard de dood terwijl ze 3 maanden geleden nog een gezonde vitale vrouw van 69 was. Mijn schoonzusje heeft er helemaal niets aan als ik nu mijn geloof in het gesprek zou betrekken dus doe ik dat ook niet. Ik kan ook gewoon zonder dat over de emoties die bij zo een verlies komen kijken praten. Die gevoelens zijn namelijk niet anders hooguit de verwerking loopt anders, niet slechter of beter,maar gewoon individueel verschillend. Ieder mens geeft een groot verdriet, een ernstig gemis een "plek" naar eigen inzicht en passend bij het eigen karakter/persoonlijkheid.

Wat moeilijk lijkt het mij om je alleen te voelen in je verwerking, in je verdriet, nu je vrouw en dochter op een andere manier steun zoeken en vinden dan jij. Voor hun natuurlijk heel fijn dat ze dit zo samen kunnen delen maar voor jou zal het dat niet makkelijker maken, misschien zelfs een gevoel geven buitengesloten te zijn?

Maar goed ik bied mij luisterend oor aan en wie weet kan je wat hebben aan mijn ervaringen. Als je wilt kun je me ook een pb sturen.

Sterkte, groet Enigma.

[Gerard]

ik kan mijn geloof ook even "om de hoek parkeren" en vind het onzin om juist iemand die dat zelf niet zo voelt en ervaard op die manier te willen "steunen".

Allereerst ook mijn medeleven voor het verlies dat jij hebt moeten meemaken met je vriendin.
Je lijkt me een heel prettige gesprekspartner als je dat kunt maar ik vraag me af hoe jij in ons geval zou reageren. Mijn vrouw is nl. wel gelovig, zij het kritisch en niet kerkelijk. Ik bedoel als je weet dat iemand niets heeft aan jouw steun vanuit gelovig perpectief kun je het parkeren maar wat als een vd twee gesprekspartners daar wel gevoelig voor is. Kun je dan je geloof parkeren? Lijkt me moeilijk. omdat je weet dat jouw steun haar wel tot steun kan zijn. Ik kan het me trouwens ook heel erg goed voorstellen maar daarmee is het probleem an sich voor mij niet verholpen.
Wat ik bij mijn vrouw, mijn dochter en anderen merk is overigens dat geloof juist geen steun geeft maar heel veel onbeantwoordde vragen oproept zoals: waarom hij? waarom moet ons dit overkomen ? wat heeft hij of wat hebben wij misdaan.? Dit soort vragen heb ik gelukkig niet omdat ik niet geloof dat zijn dood een metafysische reden moet hebben. Ons heeft een verschikkelijk noodlot getroffen maar dat soort dingen horen helaas bij het leven. Het gebeurd heel veel maar je hoopt altijd dat het jouw deur voorbij gaat. Hellaas is dat bij ons niet het geval.
Dat klinkt heel nuchter maar ik heb natuurlijk ook gevoel en het verdriet is er niet minder om.

Ik heb trouwens nog twee zonen 1 van 12 jr hij is nog te klein om hier een duidelijke mening over te hebben. en een zoon van 18 die in principe ongelovig is maar ook vertwijfeld is door het hele gebeuren.

Je luisterende oor wordt door mij erg gewaardeert.
Gerard

PS : is het mogelijk meerdere quotes van 1 of meerdere personen in 1 bericht te verwerken ? en zo ja hoe doe je dat ?

[Gerard]

Toen T.H. Huxley zijn zoontje verloor, werd hij getroost door zijn religieuze vrienden met het vooruitzicht dat hij zijn kind in de hemel zou ontmoeten. Huxley antwoordde; 'Het is mijn taak mijn strevingen te leren zich naar de feiten de voegen, niet te trachten de feiten in overeenstemming te brengen met mijn strevingen.'

Waarom zou dit veranderen als een dierbare komt te overlijden? Geloven in een hemel is voor mij zoiets als 'wishfull thinking'; een placebo medicijn, al begrijp ik best dat mensen er in gaan geloven als hen zoiets overkomt.

Koester de mooie herinneringen.

Mooie quote van T.H.Huxley Ik ken alleen Aldous Huxley van brave new world.
Is T.H. iets voor mij om te lezen ? of niet direct van toepassing in mijn geval.
Ken jij of kent iemand anders toepasselijke lectuur vanuit atheistisch perspectief waar ik wat aan zou kunnen hebben?

Ik ben het helemaal met je eens en ben ook heel blij dat ik mijn rede niet heb verloren na deze vreselijke gebeurtenis. "Wishfull thinking" en "placebo effect" zijn kwalificaitie of benamingen die ik zelf vaak geen aan het geloof.

Ik koester inderdaad de herinneringen en ben naastig opzoek naar vervaagde herinneringen. Zij zijn het enige tastbare dat ik nog bezit van mijn zoon buiten materiele zaken. Ook heel dierbaar voor mij zijn de vele dingen die we deelden waarin ik mezelf herken.

Jou bijdrage is zeker een steun voor mij.

Gerard

[Gerard]

Zelf heb ik mijn liefste vriendinnetje, mijn zielezusje verloren, we waren zo close en ze was gewoon het liefste wat ik had. Ze stierf volkomen onverwacht aan een hersenbloeding op 34 jarige leeftijd.

Enigma,
Zou jij iets kunnen vertellen over je vriendin en over hoe je jou verdriet hebt ervaren en mogelijk al deels verwerkt.?
Speelde geloof ook daar een belangrijke rol of kwam je daar ook mensen tegen met dilemma's zoals die van mij ?

Waarschijnlijk meer iets voor een pb tjes alhoewel ik niet goed weet hoe dat werkt.

Gerard

[Ruby]

Beste Gerard,

Ten eerste..... ik weet niet goed wat te zeggen. Ik hoop in ieder geval dat je veel steun en een luisterend oor zult vinden. Ik heb zelf geen idee hoe zoiets voelt. Maar ik zit hier achter mijn pc'tje en sta wel even bij je stil.....

Ik kan wel een klein beetje helpen wat betreft de quotes:

[ quote ="naam van diegene die je quote"] Je selecteert een gedeelte met de muis en copieert dit hierheen. En dan sluit je af met [ / quote ]

En dit proces kun je dus vaak herhalen.

Ik wens je enorm veel sterkte!!!!!

[Mar]

Dag Gerard,

Met respect lees ik je verhaal en je wijze van omgaan op dit moment.
Mijn zuster verloor haar zoon aan zelfdoding, hij was 32 jaar, al weer een stuk ouder dan jouw zoon.
Alhoewel zij niet gelooft - en ik ook zeer zeker niet - dat dit van God kwam, voelt zij zich door haar geloof gesterkt.
Persoonlijk word ik altijd een beetje boos - wat heet - als men God erbij haalt in deze moeilijke dingen. Zeker ook als men dan begint over de hemel of hoe dat ook heten mag. Een kind hoort op de aarde thuis en zich te ontwikkelen, punt uit. En ik kan me voorstellen dat je er niks aan hebt.

Het doet me denken aan een verhaal van een heel oude dominee.(nu 93 jaar) Hij was in zijn eerste standplaats, een boerendorp.
Hij vertelde:
Totaal onverwacht overleed de zeer jonge vrouw van een boer. Ze liet een jong gezin achter met kleine kinderen.
Op de dag van de begrafenis werd ieder ontvangen in het huis van de boer. Vrome woorden werden gesproken: "Wat God doet is welgedaan", "Gods wegen zijn ondoorgrondelijk" en meer van die volzinnen. De jonge boer stond er verslagen bij. Toen kwam zijn buurman, gaf hem een hand en zei alleen maar: gvd, gvd,gvd...
De dominee (die dit verhaal vaak aan zijn catechisanten vertelde) zei: "dat was het eerste echt vrome geluid dat ik hoorde, dát was bidden...

Ik denk dat je geheel achter zijn standpunt staat...

Je schreef over een kind van 12 - houd hem in de gaten, want kinderen van die leeftijd voelen dieper, begrijpen meer, dan men denkt over het algemeen...

Ik kan je alleen maar toewensen dat je een luisterend oor blijft houden en dat je zelf kunt blijven praten, ook als het tig jaar na dato is... wanneer ieder vindt dat het maar 'over' moet zijn...

Mar

[Gerard]

Mijn zuster verloor haar zoon aan zelfdoding, hij was 32 jaar, al weer een stuk ouder dan jouw zoon. Mar

Beste Mar,
Iedereen zegt ons dat ze andere sterfgevallen van dichtbij hebben meegemaakt maar dat dat van ons het ergste is. Persoonlijk geloof ik dat je geen vergelijk kunt maken of zelfs mag maken. Elk verlies is heel persoonlijk en voor de betrokkenen even erg.
Achter de zelfdoding van je neef gaat blijkbaar een groot drama schuil anders pleeg je niet zo'n daad. Mijn zoon heeft gelukkig geleefd en was net als wij zich niet bewust van zijn aanstaande sterven. De dag na de bewuste vreselijk nacht waarin hij in zijn slaap stierf zou hij een kado kopen voor zijn vriend en hem op zijn verjaardag bezoeken.
Ze, hij en zijn broer, waren 2 weken ervoor voor het eerst alleen met vrienden op vakantie in Zuid Frankrijk geweest en hebben vreselijk genoten. Hij had net zijn Havo diploma gehaald.
Het is allemaal heel erg wrang maar het is ook een troost dat hij als een gelukkig mens is heengegaan. Dit is bij je neef lijkt me niet het geval en dat moet voor je zus extra moeilijk zijn. Het feit dat hij 16 jaar langer heeft mogen leven is mooi maar kennelijk is de kwaliteit daarvan niet hoog geweest.

Alhoewel zij niet gelooft - en ik ook zeer zeker niet - dat dit van God kwam, voelt zij zich door haar geloof gesterkt. Mar

Als ik het goed begrijp is zij gelovig maar ziet in de zelf moord nergens de hand van God. Heb ik dat goed begrepen?
Dat mensen door hun geloof gesterkt worden kan ik me voorstellen maar ik voel me eerder gesterkt door mijn atheistische visie. Nietzsche is een sterke motivator voor mij om ondanks alle ellende volmondig JA te zeggen tegen het leven.

Persoonlijk word ik altijd een beetje boos - wat heet - als men God erbij haalt in deze moeilijke dingen. ik kan me voorstellen dat je er niks aan hebt.Mar

Inderdaad.

Dat van die dominee begrijp ik wel en niet. Het lijkt erop dat hij gezond gaat twijfelen. Hij wordt kwaad om dit noodlot. Maar in de ogen van een gelovig dominee moet dit toch de wil van God zijn ? Is hij nog lang dominee gebleven?

Je schreef over een kind van 12 - houd hem in de gaten, want kinderen van die leeftijd voelen dieper, begrijpen meer, dan men denkt over het algemeen...
Mar

Je hebt helemaal gelijk. Hij slaat alles op. Hij geeft ook zijn mening en hij heeft ook verdriet(bij tijd en wijlen) Wat ik bedoelde te zeggen is dat het voor hem moeilijk is om zich in geloofszaken een mening te vormen. d.w.z. hij is druk bezig zich een mening te vormen en waarschijnlijk door het verlies van een grote broer die hem zo dierbaar is omdat hij altijd zo vreselijk lief voor hem was en stuk sneller dan hij anders zou doen. Maar zijn primitieve vorm van geloof kan mij nog moeilijk tot steun zijn. Als vader kan ik hem steunen en wij elkaar in ons verdriet. Maar voor de levensvragen is hij nog te klein.

... wanneer ieder vindt dat het maar 'over' moet zijn...
Mar

Ik hoor nu dit soort geluiden al als het over aanvangen van het werk gaat.

Gerard

[Mar]

Iedereen zegt ons dat ze andere sterfgevallen van dichtbij hebben meegemaakt maar dat dat van ons het ergste is. Persoonlijk geloof ik dat je geen vergelijk kunt maken of zelfs mag maken. Elk verlies is heel persoonlijk en voor de betrokkenen even erg.

Ik ben het volstrekt met je eens. Een ieder die vergelijkt met de ander doet in veel gevallen aan zichzelf en eigen verdriet te kort. Het was ook niet de bedoeling te vergelijken en dat heb je, naar ik opmerk, ook begrepen. Ik bedoelde alleen te zeggen dat ik me er iets bij kan voorstellen gezien de situatie van mijn zuster.

Als ik het goed begrijp is zij gelovig maar ziet in de zelf moord nergens de hand van God. Heb ik dat goed begrepen?

Dat heb je goed begrepen. Zij heeft eerder het gevoel dat het een kwestie is van "oorzaak en gevolg" - dat heeft niets met een God te maken...

Dat van die dominee begrijp ik wel en niet. Het lijkt erop dat hij gezond gaat twijfelen. Hij wordt kwaad om dit noodlot. Maar in de ogen van een gelovig dominee moet dit toch de wil van God zijn ? Is hij nog lang dominee gebleven?

Zij het dat hij met emeritaat is, is hij nog steeds dominee ja, al is hij, naar ik begrepen heb, ernstig ziek. Maar hij was/is een zeer nuchter mens. Voor hem waren veel dingen gewoon een kwestie van oorzaak en gevolg. Hij kon op de (volwassen-)catechisatie zeggen: " als iemand hier voor de deur een bananenschil laat vallen en ik glij erop uit en breek mijn nek, dan heeft dat niks met Gods wil, maar alles met oorzaak en gevolg te maken. Misschien ken je hem, al was het maar van naam: het is Ds. H.A. Visser, o.a. 25 jaar predikant geweest van de Amsterdamse Westerkek (voorganger van Nico ter Linden) en Hoogtezondominee bij de NCRV in de jaren '70.
Die nuchterheid heb ik ten dele van hem meegekregen.
UIt andere topics/reacties zul je kunnen merken dat ik wel gelovig ben, maar van een grote nuchterheid en zeer voorzichtig in het doen van bepaalde uitspraken.

Mar

[Devious]

Mooie quote van T.H.Huxley Ik ken alleen Aldous Huxley van brave new world.
Is T.H. iets voor mij om te lezen ? of niet direct van toepassing in mijn geval.

Thomas Henry Huxley is de opa van Aldous. Hij was beroemd evolutiebioloog die het opnam voor Darwin en bedenker van de term 'agnostisch'.
Hij heeft vooral veel over de biologie geschreven, maar er zijn wel zeker een hoop levensbeschouwelijke juweeltjes te vinden http://www.phnet.fi/public/mamaa1/huxley_thomas.htm.

Ken jij of kent iemand anders toepasselijke lectuur vanuit atheistisch perspectief waar ik wat aan zou kunnen hebben?

Ik ga er even naar zoeken. Ik vind het 'Atheistisch manifest' van Herman Phillipse erg goed. Niet specifiek in het geval van rouwverwerking, maar het is eigenlijk zolangzamerhand een standaardwerk geworden, gewoon omdat het erg goed is. Maar ik zal kijken of ik nog wat kan vinden.

Vriendelijke groet.. 8)

[Gerard]

Ik vind het 'Atheistisch manifest' van Herman Phillipse erg goed. Niet specifiek in het geval van rouwverwerking

Het manifest van Phillipse heb ik natuurlijk al in de kast staan. Ook zeer aan te bevelen is "De Antichrist" van Nietzsche of boekern van Ludwig Feuerbach. Ik ken er nog een aantal die ik zelf nog moet lezen maar nogmaals dit zijn algemeen atheistische geschriften ik zoek specifiek iets op het gebied van rouwverwerking.
Ik hou me van harte aanbevolen.
Gerard

[Devious]

Misschien is dit iets Kinderen en omgaan met de dood

Vriendelijke groet.. 8)

[Gerard]

Devious bedankt

Maar dit is helaas voor een andere doelgroep nl mensen die als kind een vd ouders hebben verloren. Maar het kan best zijn dat daar ook iets voor mij uit te halen valt.

Gerard