De beroemde tekst staat in Hebreeën 11:1:FonsV schreef: Het godsgeloof wordt door de echte 'gelovigen' vaak omschreven als: ‘het zeker zijn van het onkenbare’. De letterlijke tekst kan ik zelfs in mijn concordantie weer niet vinden.
"Het geloof nu is de zekerheid der dingen, die men hoopt, en het bewijs der dingen, die men niet ziet."
Ik kwam op een christenforum eens deze woorden tegen:
"Ik raad je aan Hebreeën 11:1 te lezen. Je kunt er omheen draaien of niet, maar geloof ís zekerheid. Dit neemt niet weg dat we inderdaad wel eens onze twijfels hebben. Dat is onze zwakheid, ons tekortkomen als mens. Gods zegen!"
Bovenstaande uitspraak laat scherp zien hoe de christen eerst een absurde uitspraak van een schrijver uit de oudheid klakkeloos aanneemt als zijnde de absolute waarheid; vervolgens voegt hij er in één adem aan toe dat de praktijk inderdaad leert, dat de uitspraak weliswaar niet waar is, maar 'eromheen draaien' heeft geen zin (het is nu eenmaal Gods woord, en daar zitten we aan vast, is de achterliggende gedachte). Om de tegenstrijdigheid dan op te lossen moet men zichzelf de schuld geven. Dit is hét recept waarmee de gelovige van dag tot dag in talloze varianten zijn psyche geweld aandoet.
Zoals gewoonlijk geeft de nieuwste bijbelvertaling een vervalste herformulering (dwz afzwakking) van de tekst, zodat men de absurditeit van de bijbel weer beter kan omzeilen.
"Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien."
De nieuwste bijbelvertaling is overigens iets waar ik me bijzonder kwaad om kan maken: op tientallen, waarschijnlijk honderden plaatsen heeft men de bijbel bewust vervalst zodat het voor de moderne lezer acceptabeler wordt. Iemand die daar een studie van gaat maken kan laten zien dat moderne christenen ook heel bewust leugens kunnen fabriceren om hun geloof staande te houden.
Alhoewel... de Statenvertaling houdt de mogelijkheid open dat er meer 'gronden' zijn. De Willibrord lijkt dat te ontkennen. 
)