Dhimmitude

[Devious]

Interessant artikel over het fenomeen 'Dhimmitude', en hoe sommige westerse (ook veel Nederlandse) politici zich gedragen als perfecte onderdanige dhimmi's, door kruiperig, zoals het een dhimmi betaamt, alle misstanden in de Islam met de mantel der liefde te bedekken, en iedere kritiek op deze boosaardige religie te veroordelen.

Dhimmitude

Ruim twintig jaar geleden toen de inwoners van Europa nog geen idee hadden dat de islam ooit hun politieke leven zou beheersen, schreef de latere nobelprijswinnaar, V.S. Naipaul zijn reisverslag, “Among the believers”. Daarin onderzocht de in Trinidad geboren schrijver van Hindoestaanse afkomst, de gevolgen van de islamisering van landen als Pakistan, Indonesië en Iran, waar zojuist Ayatollah Khomeiney aan de macht was gekomen. In die landen bestonden voor de komst van de islam, grote bloeiende beschavingen, die nu geheel uitgewist of ontkend zijn. Naipaul trof een vorm van kolonisatie aan, die inwoners van hun geschiedenis en daarmee hun identiteit had beroofd. Het leidde tot zijn bewering dat de Spanjaarden wat betreft hun verovering en gedwongen kerstening van Zuid-Amerika, de kunst van de moslims moeten hebben afgekeken. Destijds een ongehoorde visie die hem niet in dank is afgenomen. In ons land is hij in die jaren tijdens een publiek interview woedend weggelopen vanwege de domme reacties en vragen en gezworen dat hij nooit meer een stap in ons land zou zetten. De algehele opwinding over Naipauls uitlatingen viel tezamen met de hoogtijdagen van westerse boetedoening voor haar koloniale verleden. Islam behoorde immers tot de slachtoffers. Liever wordt er vastgehouden aan een beeld van een tolerante religie waarin veel respect bestaat voor andere religies. Een kleine rondgang langs islamitische landen laat zien dat de werkelijkheid minder fraai is. Joden zijn nagenoeg uit de gehele islamitische wereld verdwenen en de overgebleven christelijke gemeenschappen en andere religieuze minderheden leiden een kwijnend bestaan.

Het moge duidelijk zijn dat er onder moslims weinig bereidheid bestaat om de confrontatie aan te gaan met de zwarte bladzijden uit hun geschiedenis. Dat ook in het Westen van overheidswege en in de media, de expansionistische totalitaire kanten van de islam worden ontkend en met de mantel der liefde worden toegedekt, is een pijnlijke vorm van dhimmitude.

De term dhimmitude is in de jaren tachtig uitgevonden door de van oorsprong Egyptisch Joodse historica, Bat Ye’or. Zij omschrijft daarmee de sociaal, politieke en psychologische houding van niet-moslims onder heerschappij van moslims. Het is een samentrekking van het Franse attitude en het Arabische woord dhimmi, de islamitisch-juridische term waarmee wettelijk getolereerde geloofsgemeenschappen van niet-moslims onder moslimheerschappij worden aangeduid. In tegenstelling tot de meeste van haar collegae islamdeskundigen, benadert Bat Ye’or de islam niet als een ooit zo bloeiende beschaving waarin verschillende minderheden vreedzaam met moslims samenleefden tot dat het Westen daar een eind aan maakte. Zij beschrijft juist hoe de islam zelf een eind maakte aan verschillende beschavingen. Net als de landen die VS Naipaul behandelt werd ooit de gehele islamitische wereld, bevolkt door andere culturen. De islam heeft zich in de eeuwen na haar ontstaan, voornamelijk verspreid door middel van verovering die gelegitimeerd werd door de jihad, de religieuze verplichting van moslims om zich in te zetten voor de verspreiding van de islam onder de ongelovigen. Dhimmitude, de onderdanige houding van niet-moslims ten opzichte van hun islamitische overheersers, komt voort uit de jihad.

Volgens de islamitische wet de Shari’a is de wereld verdeeld in dar al-islam, het gebied van de islam en dar al-harb het gebied van de oorlog waar de ongelovigen de macht hebben. En oorlog is volgens de Shari’a per definitie tegen ongelovigen, zoals Joseph Schacht, de grote geleerde in het islamitisch recht, ooit eens fijntjes opmerkte. De volkeren van dar al-harb hebben de keus tussen vrijwillige bekering of onderwerping met geweld.

Joden en christenen worden door moslims als “volkeren van het boek” nog getolereerd als een soort afgeweken derivaten van de islam. Mozes, Jezus en vele andere oud-testamentische profeten zijn in de ogen van moslims, islamitische profeten, alleen hebben de joodse en christelijke volgelingen van die profeten dat nog niet helemaal begrepen.

Eenmaal onder islamitische heerschappij konden zij volgens de Shari’a alleen hun geloof behouden als dhimmi. Dat betekende dat zij de heerschappij van de islam moesten erkennen, en hun voortbestaan als jood en christen moesten afkopen met jizya, de voor dhimmi verplichte belasting. Ook diende zij zich te onderwerpen aan tal van discriminerende bepalingen zoals bijvoorbeeld het verbod op het bouwen van nieuwe gebedshuizen en het dragen van speciale kleding. Als zij niet aan deze eisen wilden of konden voldoen stond hun plundering, slavernij en willekeurige moordpartijen te wachten. De dhimma kon overigens elk moment opgeheven worden naar goeddunken van de moslimheerser, waardoor het in wezen niet meer is dan uitstel van executie. Via het dhimmasysteem wisten de vroege moslimveroveraars hun macht over de niet-moslimbevolking te consolideren en hun verdere veroveringen te financieren. Zoroastriërs, Hindoes, Boedhisten en animisten waren volgens de shari’a, per definitie rechteloos en vogelvrij. Vandaar dat in landen als Iran, Afghanistan en Pakistan nauwelijks een spoor van deze religies is te bekennen.

Voor de dhimmi leidde het voortbestaan als christen of jood tot onderdanigheid, verarming, marginalisering, zelfontkenning en uiteindelijk tot het verdwijnen van het merendeel van haar gemeenschappen.

Hoewel door westerse overheersing in de eerste helft van de vorige eeuw in veel islamitische landen de dhimma is afgeschaft, bestaan er vandaag de dag, tot in het seculiere Turkije toe, nog steeds discriminerende wetten tegen niet-moslims die hun oorsprong hebben in de Shari’a. Ook de psychische en sociale conditionering die het gevolg zijn van deze religieus bepaalde discriminerende verhoudingen zijn zowel bij moslims als niet-moslims nog springlevend. Nog steeds moeten niet-moslims in de islamitische wereld op eieren lopen, de machthebbers naar de mond praten en nederige dankbaarheid tonen, om niet de toorn van hun islamitische landgenoten op te wekken. Een typisch voorbeeld van dhimmitude.

De afgelopen twintig jaar heeft Bat Ye’or in boeken en artikelen er op gewezen dat de burgeroorlog in Libanon en de strijd tegen Israel onder het mom van een Palestijnse onafhankelijkheidstrijd een verkapte Jihad is, aangezien onafhankelijkheid van niet-moslims in dar al-islam volgens de islamitische wet, totaal onacceptabel is en joden en christenen daar alleen als dhimmigemeenschappen worden getolereerd.

Daarnaast is met de herleving van de islam en jihadistisch activisme, in landen als Iran, Noord Nigeria, Pakistan en Soedan ook weer de herinvoering van de dhimma te bespeuren. Ook zijn tegenwoordig weer verschillende christelijke gemeenschappen in de islamitische wereld slachtoffer van geweld, plundering en verkrachting. Misstanden die in de Westerse wereld nauwelijks aan de kaak worden gesteld.

Zoals ook de cartoonaffaire op een beschamende wijze heeft aangetoond, is Dhimmitude inmiddels in Europa niet langer een onbekend verschijnsel. Ook hier bestaat een steeds grotere zorg om moslims vooral niet tegen het hoofd te stoten. Ondanks het feit dat het aantal moslims in Nederland de zes procent niet overstijgt, accepteren wij in openbare scholen en universiteiten, gebedsruimtes. De gemiddelde krantenlezer en schoolleerling weet vandaag de dag inmiddels meer over de betekenis van de Ramadan dan de Kerst. President Chirac gaat zelfs zover door in Le Figaro te beweren dat “de Europese wortels net zo moslim zijn als christelijk. Dankbaarheid voor wat de islam ons brengt en ontkenning van de eigen geschiedenis is een typisch voorbeeld van Dhimmitude.

Maatregelen tegen uitwassen van moslimextremisme worden zo omzichtig genomen dat voornamelijk seculieren, christenen, joden en andere groeperingen daar het slachtoffer van lijken te worden, zoals bijvoorbeeld wordt aangetoond in de huidige discussie over de vrijheid van meningsuiting en het bijzonder onderwijs. Islamisten stoken echter zowel via het bijzonder onderwijs als het openbaar onderwijs. In de verhitte publieke debatten die hier het gevolg van zijn, geven christenen en seculieren, volgens de principes van de dhimmitude liever elkaar de schuld dan de oorzaak van de bende te benoemen waarmee zij opgescheept zitten. Christenen hekelen “seculierse” vrijzinnigheid en respectloosheid en seculieren hekelen religie als oorzaak van de islamwoede.

Voor de terreuraanslagen in Spanje werd de oorzaak in het Irakbeleid van de regering Aznar gezocht en niet in de jihadistische terreur waarmee voor het eerst in de Europese geschiedenis, parlementaire verkiezingen beslissend werden beïnvloed. Europese leiders wringen zich in alle bochten om vol te houden dat terreur niets met islam te maken heeft. In navolging van de islamitische wereld zoeken zij liever de schuld in de politiek van Amerika en Israel. Misstanden niet bij naam noemen om moslims niet te schofferen en de boel bij elkaar te houden, zoals dat sinds kort in Amsterdam heet, is een typisch voorbeeld van dhimmitude.

Om te voorkomen dat Iran geen kernwapens ontwikkelt heeft de EU het land in een bepaald stadium een nucleaire opwerkingsreactor beloofd op kosten van de Europese belastingbetaler. Voor Iran was het niet goed genoeg en onder Iraanse dreigementen wordt er koortsachtig verder onderhandeld. Er zijn nog talloze voorbeelden waarmee de Arabische wereld door het Westen massaal wordt afgekocht om het islamitisch terreur in toom te houden. Bijvoorbeeld de gigantische hulp die Egypte ontvangt om de extremisten in toom te houden en de astronomisch hoge bedragen die de Palestijnse autoriteiten ontvangen. Volgens Bat Ye’or zijn dat typische voorbeelden van een verkapte vorm van jizya, de voor dhimmi verplichte belasting om hun eigen veiligheid en voortbestaan af te kopen.

Volgens Bat Ye’or is Europa afgezakt tot een dhimmicultuur waar politieke leiders bewust de vrijheid van haar burgers opofferen en verzet tegen verdere islamisering nalaten. Nu deze ontwikkeling zich duidelijk openbaart, begint voorzichtig de belangstelling voor haar werk te groeien.

Barry Oostheim

Deze tekst verscheen 7 januari 2006 in het blaadje Woord & Dienst

Bron: http://hoeiboei.web-log.nl/hoeiboei/200 ... _ruim.html

[Rereformed]

Interessant artikel over het fenomeen 'Dhimmitude', en hoe sommige westerse (ook veel Nederlandse) politici zich gedragen als perfecte onderdanige dhimmi's, door kruiperig, zoals het een dhimmi betaamt, alle misstanden in de Islam met de mantel der liefde te bedekken, en iedere kritiek op deze boosaardige religie te veroordelen.

http://home.doramail.com/matron:doramai ... nglish.htm

[wahlers]

(extract)

...Bijvoorbeeld de gigantische hulp die Egypte ontvangt om de extremisten in toom te houden en de astronomisch hoge bedragen die de Palestijnse autoriteiten ontvangen. Volgens Bat Ye’or zijn dat typische voorbeelden van een verkapte vorm van jizya, de voor dhimmi verplichte belasting om hun eigen veiligheid en voortbestaan af te kopen.

Met dit laatste, en met name de ondersteuningsbijdrage aan de Palestijnen, ben ik het niet eens met de geschetste visie.

Immers, we stellen wel voorwaarde voor deze financiele hulp aan de opbouw van Palestina.
Namelijk: Het afzweren van het terroristische geweld en de officiele erkenning van de staat Israel!


MvG, Wim.

[cymric]

Persoonlijk---als atheïst---vind ik dit soort stukken tekst, hoe goed onderbouwd ook, irrelevant. Het maakt niet uit of de islam tolerant dan wel militant is, want er bestaat niet zoiets als De islam. Er zullen steile fundamentalisten onder zijn, maar ook zeer liberale denkers. Wat voor mij telt is dat het een religie is en een georganiseerde bovendien, en dus op gelijke wijze als welke andere religie dan ook moet worden behandeld. Namelijk verbannen uit het openbare leven, verbieden kinderen ermee op te voeden, erop wijzen dat het een geloofsovertuiging is en dus zo subjectief als maar zijn kan, en elke minder dan liberale uitleg rücksichtlos de kop indrukken. Verder zal het me een zorg zijn wat er in de Koran staat.

Het probleem is echter dat 'de' islam voor het merendeel niet in staat is tot zelfreflectie zoals wij dat sinds de Verlichting hebben geleerd. (Velen kunnen het nog steeds niet, maar ze hebben wel geleerd dat hun waarheid niet persé die van een ander is.) We zouden dolgraag willen dat 'de' islam dat ook kon, dat haalt namelijk de angel uit talloze conflicten. Ik herken daarom niet zozeer onderdanigheid, maar eerder voorzichtigheid. We worden opeens geconfronteerd met het besef dat we eigenlijk érg weinig weten van de islam. Wel natuurlijk over Mekka en Medina enzo, maar niet over wat islamieten nu beweegt. Desondanks ging het bij de cartoonaffaire helemaal fout en ook toen JP'tje zijn spreekbeurtje in Indonesië hield, kon hij het---als goed christen---natuurlijk niet laten het beroemde christelijke speldenprikje uit te delen.

Overigens vind ik de teneur van dhimmitude in de geschiedschrijving van het Westen overdreven: we hebben veel aan de islam te danken, alleen moet je daarvoor ver terug in de geschiedenis. Ons hedendaagse cijfersysteem is Arabisch en werd in de 9e of 10e eeuw hier geïntroduceerd. Allerlei kennis die in de Middeleeuwen verloren is gegaan omdat christendom met zijn memento mori hier de scepter zwaaide, kwam weer terug via islamitische (en oosterse) contacten---met evenzoveel dank aan Ghengis Khan die de steppe in Azië onder één beheer bracht waardoor wegen door dat gebied relatief veilig en begaanbaar werden. Cijfertjes zijn voor de alfa's en gamma's die zich over dhimmitude zorgen maken natuurlijk Enge Dingen, maar ik als bèta vind het een briljante uitvinding waarvoor we de Arabieren heel erg dankbaar mogen zijn.

[wahlers]

Correctie: De moderne cijfers hebben hun oorsprong in India (inclusief de uitvinding van het getal nul).
Cijfers zijn alleen via de Arabieren in onze streken belandt, wat geografisch voor de handliggend is.
Wel hebben we bepaalde trigoniometrische technieken te danken aan de oosterlingen.
Maar het is maar de vraag of dit dankzij of ondanks de Islam is.

Eén van de redenen van stagnatie van wetenschappelijke ontwikkelingen in Europa is o.a. te danken aan de Romeinen die weliswaar mooie gebouwen en wegen konden aanleggen maar waar totaal geen innoverende wetenschap uit voort gekomen is!
In tegendeel! De Romeinen zelf hebben de innoverende cultuur uit Griekenland en Egypte vernietigd.
Deze vernietiging heeft zich niet afgespeeld in het midden oosten.

Weliswaar is de bibiliotheek van Alexandrië door de vroege Christenen aangevallen.
Maar de Moslims hebben dit daarna nog eens dunnetjes overgedaan.
Wat niet bijdraagt aan het mythische plaatje dat het de Islam was die de hoeder was van wetenschappelijke kennis!

Of ga je nu ook die opgeklopte sprookjes van de Moslims geloven!?!


MvG, Wim.

[cymric]

Correctie: De moderne cijfers hebben hun oorsprong in India (inclusief de uitvinding van het getal nul).

Hee, dat wist ik niet. Ik had altijd geleerd dat het een Arabische vinding was. Toch wel stom, ik kijk altijd regelmatig op Omniglot en dan zie je zoiets over het hoofd .

Eén van de redenen van stagnatie van wetenschappelijke ontwikkelingen in Europa is o.a. te danken aan de Romeinen die weliswaar mooie gebouwen en wegen konden aanleggen maar waar totaal geen innoverende wetenschap uit voort gekomen is!
In tegendeel! De Romeinen zelf hebben de innoverende cultuur uit Griekenland en Egypte vernietigd. Deze vernietiging heeft zich niet afgespeeld in het midden oosten.

Ik durf te wedden dat de christelijke sfeer ook niet bepaald heeft bijgedragen. De Romeinen waren inderdaad luie donderstenen, maar hun rol was na +/- 400 zo goed als uitgespeeld. Je maakt mij niet wijs dat mensen bijna 1000 jaar lang niets inventiefs bedachten omdat de Romeinen geen innoverende wetenschap hebben achtergelaten.

Weliswaar is de bibiliotheek van Alexandrië door de vroege Christenen aangevallen. Maar de Moslims hebben dit daarna nog eens dunnetjes overgedaan. Wat niet bijdraagt aan het mythische plaatje dat het de Islam was die de hoeder was van wetenschappelijke kennis!

Misschien geen hoeder, en ook zeker geen lieverdjes, maar wel degelijk vooruitstrevender dan het zooitje ongeregeld in West-Europa.

Of ga je nu ook die opgeklopte sprookjes van de Moslims geloven!?!

Rustig aan, joh. Ik geloof niet in sprookjes, ik herhaal alleen wat mij lang geleden met geschiedenis is verteld. En toen ik geschiedenis kreeg, was er absoluut geen sprake van onderdanigheid jegens moslims. Blijkbaar had mijn geschiedenisleraar het ook niet helemaal goed; dat is nu bij deze rechtgezet.

[bad_religion]

Eén van de redenen van stagnatie van wetenschappelijke ontwikkelingen in Europa is o.a. te danken aan de Romeinen die weliswaar mooie gebouwen en wegen konden aanleggen maar waar totaal geen innoverende wetenschap uit voort gekomen is!
In tegendeel! De Romeinen zelf hebben de innoverende cultuur uit Griekenland en Egypte vernietigd. Deze vernietiging heeft zich niet afgespeeld in het midden oosten.

Dit is pertinente onzin, de Romeinen hebben een praktischer en minder vooruitstrevend beleid gevoerd maar Griekse en andere geleerden rustig hun gang laten gaan. Misschien op Archimedes uitgezonderd, maar je moet ook niet een door de Romeinen belegerde stad steunen. de duisternis over wetenschap en filosofie viel als een deken over de wereld heen met het christendom. De Islam stak daar zelfs posititief tegen af...

[wahlers]

Eén van de redenen van stagnatie van wetenschappelijke ontwikkelingen in Europa is o.a. te danken aan de Romeinen die weliswaar mooie gebouwen en wegen konden aanleggen maar waar totaal geen innoverende wetenschap uit voort gekomen is!
In tegendeel! De Romeinen zelf hebben de innoverende cultuur uit Griekenland en Egypte vernietigd. Deze vernietiging heeft zich niet afgespeeld in het midden oosten.

Dit is pertinente onzin, de Romeinen hebben een praktischer en minder vooruitstrevend beleid gevoerd maar Griekse en andere geleerden rustig hun gang laten gaan. Misschien op Archimedes uitgezonderd, maar je moet ook niet een door de Romeinen belegerde stad steunen. de duisternis over wetenschap en filosofie viel als een deken over de wereld heen met het christendom. De Islam stak daar zelfs posititief tegen af...

Met vernietigd bedoel ik vernietiging van het innoverende karakter van de wetenschap!
Dus niet gebouwen of personen (hoewel een enkeling, waaronder een beroemde, wel het loodje legde!).
De romeinen waren ook totaal niet filosofisch ingesteld!
Het zijn deze karaktertrekken, plus enig technisch reken gebrek, die met de veroveringszucht en dominante invloed door de romeinen verspreid werden.
Dus niet het verlicht filosofisch denken!
Voor zover ik de geschiedenis kan nagaan heeft deze 'instelling', naast de opkomende dominerend Christelijke instelling wel degelijk een rol gespeeld!
Bedenk o.a. dat de oorsprong van het Christendom voortkomt uit de as van het romeinse rijk!

Eén van de redenen dat innovatie problematisch was was juist de romeinse rekenmethode [gebaseerd op het complexe romeinse cijfer systeem]!
Deze methode was inderdaad tot diep in de middeleeuwen in gebruik!
En deze rekenmethode leende zich inderdaad niet voor complexe rekenmethodes.
Zoals: Zeer grote getallen, breuken en irrationele getallen (n.b. de complexe getallen waren toen niet relevant).

Het is ook niet zo dat er tussen de dood van Christus en de late middeleeuwen totaal geen vooruitgang en innovatie was in Europa!

Het is wel zo dat de Arabieren wel oorspronkelijk over de [in die tijd] geavanceerde wetenschappelijke informatie beschikte.
Echter, als je dezelfde periode beschouwd van 600 tot +/- 1500 dan kun je stellen dat de Arabieren ook niet veel wetenschappelijke wapenfeiten op hun naam hebben staan!

Bedenk ook dat de meeste medicinale wetenschap ook zijn oorsprong vindt in India!
Als je dan ook nog beschouwd dat India veroverd werd door de nobele Islam dan kan ik alleen maar vaststellen dat er vanaf dat moment, in verhouding, meer kennis verloren is gegaan dan erbij gekomen is!
De Moslims waren in die tijd al heel bedreven in het vernietigen van cultuurgoed!
Weliswaar hadden ze toen geen dynamiet om Boeddha beelden op te blazen, maar toch...

Ik ben bekend met de lange lijsten van wetenschappelijke feiten uit de bloei periode van de Islam die op de verschillende Islamitische websites gepubliceerd worden.
Echter, als je deze 'wapenfeiten' beter analyseert dan zie je, een enkele uitzondering daar gelaten, dat het totaal aan innovaties slechts marginaal beter is dan in Europa in dezelfde periode van de donkere middeleeuwen.
In ieder geval niet iets om in z'n totaliteit van de daken te schreeuwen.

Over de tegenwoordige tijd zullen we het maar niet hebben!


MvG, Wim.

[stropke]

Kijk ook eens deze duidelijke uitleg over hoe moslims werkelijk denken over ons en van ons verwachten als ze ooit de baas zouden zijn.

http://www.youtube.com/watch?v=jaUmFvg2 ... rch=mullah

Dus: stop de islam intergatie. 8)

[Devious]

Persoonlijk---als atheïst---vind ik dit soort stukken tekst, hoe goed onderbouwd ook, irrelevant. Het maakt niet uit of de islam tolerant dan wel militant is, want er bestaat niet zoiets als De islam.

'Dé Islam' is voor mij de inhoud van de Koran.

[collegavanerik]

-- schopje --

Ik zag dat er al een draadje Dhimmitude bestond.

Deze site is ook erg leerzaam:
http://jihadwatch.org/dhimmiwatch/

[af87]

..
rotje knor..er was inderdaad al een draad over Dhimmitude.

Heb me nu een aantal maal goed ingelezen op deze draad en heb ook nog een aantal wellicht andere toevoegingen op het eerste artikel in de openings posting. Dit zijn o.a. een artikel van de arabist Hans Jansen. En een samenvatting over de historische bronnen van het werk van de historica, Bat Ye’or. Deze laatste is in het engels maar er is wel een vertaal pagina in het nederlands. Al is die niet altijd even leesbaar door fouten en kromme vertalingen. Het artikel van Jansen is meer een bevestiging van wat er in het eerste artikel al stond.

Een bijkomende motivatie is dat ik zelf ook in het dagelijkse leven, prive en werk gebonden ook in aanraking kom met situaties waar bv. de vrouw me tijdens het bezoek inderdaad geen hand wil geven. Prima, mogen ze deels ook zelf weten, maar er is dan wel een probleem. Drinken neem ik dan ook niet meer aan, elk aanbod zelfs een simpel koekje weiger ik. Indien nodig zelfs met een smoes. En afgelopen week aan de kassa bij de supermarkt, daar moest ik ineens mijn bier in mijn tas doen terwijl ik eigenlijk nog in de rij stond. En toevallig zat daar dan een moslima met haar hoofddoek heel parmantig aanwezig te zijn. Dan denk ik gelijk, waarom wel mijn andere boodschappen doorschuiven over de scanner en niet het bier. Het is natuurlijk altijd zo dat mijn objectieve ervaring strikt persoonlijk is. Maar onlangs had ik de gedachten van wat als...het eisen van respect meer is dan het uit beleefdheid verzoeken om rekening te houden met de religieuze gebruiken en regels van moslims. Waarom zou ik dat moeten willen, ik ben tenslotte geen moslim dus voor mij gelden die voorschriften helemaal niet. Over respect in dit verband schreef Hans Jansen het volgende;

Pas na jaren is de betekenis van een en ander tot me doorgedrongen. De eis van respect klinkt ons normaal en goed in de oren, maar hoe ver kan een groep gaan in het eisen van respect? Wanneer varkensvlees door een godsdienstige groep verboden wordt, mogen kinderen die op school zitten met leden van die groep dan nog wel ham op hun lunchboterham leggen? Wanneer blote armen van de juf door een godsdienstige groep verboden worden, moet de juf dan ook in de zomer met lange mouwen voor de klas?

Het duurt meestal niet lang of de groep die respect eist, dwingt de andersdenkenden zich in de details van hun gerespecteerde heilsleer te verdiepen. Uit voorzorg doen de andersdenkenden dat dan ook. De kranten van de laatste weken staan vol met voorbeelden: Mag je shampoo gebruiken bij de rituele wassingen? Hoor je als Nederlands politicus niet te weten welke imams weigeren een vrouw de hand te schudden en waarom ze dat niet doen? In zulke kwesties mogelijk een foutje maken, leidt tot een hoop gezeur en barse commentaren. Al snel maakt er zich een voorzorgzucht van mensen meester waardoor iedereen letterlijk op kousenvoeten gaat lopen. Kritisch over de islam schrijven, zoals er ook over andere godsdiensten en ideologieen wordt geschreven, is er al snel niet meer bij, zeker niet als je nog kleine kinderen hebt.

Het gaat deels om het afdwingen van respect, maar respect valt niet af te dwingen men moet het verdienen. Het is vooral die "voorzorgzucht" waar ik me dan aan stoor. Zelf denk ik dat door het bevestigen van moslims in hun geloofsdrift we het probleem alleen maar voor ons uitschuiven. Als we beginnen met het oprekken van onze normen en waarden tot het nivo van gelovigen, we wel eens een hoop te verliezen kunnen hebben. Maar goed dat is speculatief, edoch heb ik dubbele gevoelens. Deels door inderdaad het gedrag van bepaalde elementen in de samenleving die mijn inziens gewoon te ver gaan. Zeker als het aankomt op het accepteren van flauwekul argumenten uit een "heilig" boekje.

Maar goed het concept dhimmitude houdt me dus best wel bezig. Vandaar ook dat ik denk dat het "land voor vrede" concept ook onderhevig is aan dit zelfde euvel. De intifada is tenslotte ook een uitingsvorm van de jihad onder dit maal de palestijnen. Israël kan dus nooit toestemmen in een verdrag, dit zou hun tevens kwetsbaar maken in de ogen van de vijand. Maar ook binnen de eigen conservatieve gemeenschap zullen er grote problemen ontstaan wanneer ze instemmen met zulks een verdrag.

De conclusie voor mij hieruit is dat dhimmitude een wapen is. Niet een standaard wapen dat je kan oppakken en vasthouden. Maar een instrument om door middel van list en bedrog een onderdanige samenwerking (respect) af te dwingen bij hen die in dar al-harb het gebied van de oorlog wonen. Stevig verankerd in de Sharia en een verplichte leidraad tijdens de persoonlijke jihad. In de context van de jihad zou je zelfs mogen zeggen dat het volgens islamitisch-juridische rechtgeleerden al vanaf de 7de eeuw in gebruik is als een instrument in hun veroveringsoorlogen.

De islam heeft zich in de eeuwen na haar ontstaan, voornamelijk verspreid door middel van verovering die gelegitimeerd werd door de jihad, de religieuze verplichting van moslims om zich in te zetten voor de verspreiding van de islam onder de ongelovigen. Dhimmitude, de onderdanige houding van niet-moslims ten opzichte van hun islamitische overheersers, komt voort uit de jihad.

Maar wat is dan precies de Jihad? Deze ideologie, strategie en tactiek van de jihad vormt een belangrijk deel van de islamitische jurisprudentie en literatuur. Moslim theologen geven aan dat de jihad een collectieve religieuze plicht (fard 'ala al-kifaya) is, die bindend is voor de gemeenschap en voor elk individue (fard' ala al-Ayn) op verschillende manieren, overeenkomstig de situaties en omstandigheden. Er is dus geen ontkomen aan, elke moslim moet of actief meedoen, of stilzwijgend instemmen met wat de extremisten vanuit hun geloof doen. Sommige bronnen vermelden ene Ibn Abi Zayd al-Qayrawani een rechtsgeleerde uit de 10de eeuw die schreef;

"Jihad is a precept of divine institution. Its performance by certain individuals may dispense others from it. We Malikis (one of the four schools of muslim jurisprudence) maintain that it is preferable not to begin hostilities with the enemy before having invited the latter to embrace the religion of allah, exept where the enemy attacks first. They have the alternative of either converting to islam or paying the poll tax (jizya), short of which war will be declared against them."

"Jihad is een regel van goddelijke instelling. De uitvoering ervan door bepaalde personen kan ontheffing zijn voor anderen. Wij de Malikis (één van de vier scholen van islamitische jurisprudentie) beweren dat het beter is niet te beginnen aan vijandelijkheden met de vijand voordat hij verzocht is, voor de laatse keer om de godsdienst van allah te aanvaarden, behalve wanneer de vijand als eerste aanvalt. Anders hebben zij het alternatief van de conversie tot de islam, of het betalen van belasting (jizya), waarna er na korte tijd de oorlog zal worden verklaard."

Dus ook het betalen van deze belasting is geen garantie dat er geen oorlog meer komt. Het is namelijk zo, als ik het goed begrepen heb dat er een tijdslimiet zit aan de duur van deze betalingen en gerelateerde verdragen.

En dan Ibn Khadun (dd. 1406) die schreef: "In de islamitische gemeenschap, de heilige oorlog is een religueze plicht, want het universalisme van de missie geldt voor elke moslim. En deze is de verplichting om iedereen te bekeren tot de islam, hetzij door overreding of geweld." Zelfs verdragen zijn enkel maar tijdelijk en na het verlopen van de juiste tijdsduur zal er alsnog gevochten moet worden.

Volgens Abu Yusuf (8ste eeuw) kunnen vredesverdagen worden ondertekend voor de duur van vier maanden, en zij kan worden verlengd, maar dat mag maar gedurende maximaal 10 jaar.

Het is dus geheel terecht dat Joseph Schacht opmerkte "de volkeren van dar al-harb hebben de keus tussen vrijwillige bekering of onderwerping met geweld." Er is tenslotte ook maar een enkel doel en dat is de verbreiding van de islam over de hele wereld. En blijkbaar is geweld dan zelfs verplicht, want de jihad is tenslotte een verplichting van allah voor elke moslim. Doet een moslim niet mee aan de jihad dan zou je kunnen zeggen dat hij ook gewoon ook een mushrikun, een ongelovige is. Of er moet een ander zijn in zijn familie, vriendenkring of zelfs enkel binnen de lokale geloofsgemeenschap die wel actief is, daarmee kan hij dan tenslotte een soort van vrijstelling verkrijgen

Jihad kan namelijk ook worden uitgeoefend door de pen, spraak of geld. De "vijanden" zijn zij die zich verzetten tegen de vestiging van het islamitische recht (sharia) en de soevereiniteit over hun land. De wereld van de ongelovigen wordt immers beschouwd als een entiteit (dar al-harb) de regio van de oorlog. Pas later na overgave kan dat gebied dan deel gaan uitmaken van dar al-islam.

Maar wie zijn dan de "vijanden"? Hier is een definitie van al-Mawardi, een jurist in Bagdad in de 11de eeuw;

"De mushrikun (ongelovigen) van dar al-harb komen in twee smaken:

1) degenen die de oproep van de islam heeft bereikt, maar ze hebben geweigerd en de wapens opgenomen. De Amir (bevelhebber) van het leger heeft de optie van de strijd tegen hen in één van de twee manieren die het meest in overeenstemming is met wat hij en de rechters achten dat het meest in het belang is van de moslims en meest schadelijk voor de ongelovige: ten eerste hen te verjagen uit hun huizen en schade aan hen toe te brengen dag en nacht, door gevechten of branden, of anders ze de oorlog te verklaren en te bestrijden in rangen;

2) degenen die de uitnodiging tot de islam niet heeft bereikt, en ze nog steeds weigeren de islam te accepteren als enige 'ware' religie, er na deze weigering oorlog zal worden gevoerd tegen hen en ze mogen behandeld worden als zij die het gesprek (uitnodiging) heeft bereikt.

Maar goed, dit is dus om de discussie te stimuleren. Had nog wel meer kunnen schrijven maar aanvullingen kunnen altijd later nog wel. Enkel nog even wat bronvermelding...

arabist Hans Jansen..
http://www.libertarian.nl/NL/archives/000493.php

en een link v/d engelse wiki pagina / met eventueel in een vertaling naar het nederlands.
http://www.dhimmitude.org/archive/by_le ... ct2002.htm

vr grtn.

[fbs33]

Dhimmitude in de vorm van belastingen waar Isl. kinderkanonnen middels KB en huursubsidie een zich sluipend gefinancierd vermeerderend kwaad vertegenwoordigen.
Ook het toestaan van de import van bruiden die de oeroude ideeën (vers v.h. mes) zijn ahw. constant gegeven injecties om het verwateren van die ideeën door modernere Westerse invloeden tegen te gaan bij de Isl. massa die hier al is.
Speciaal onderwijs (gesubsidieerd!) om het verwateren zoveel mogelijk tegen te gaan vindt onverkorte fanatieke steun bij het Chr. deel dat óók baat heeft bij diezelfde gedachtengang maar óók via de portemonnees van de profiterende bouwwereld en megalomane politici (die in aanzien stijgen als Ned. bijv. 25 millioen inwoners telt) doen weinig tegen dhimmitude maar vinden Melkert-banen uit!)
Vereenzelviging van (logisch aanwezig)nationaal chauvinisme (taal-ras etc. dat tot groepsgedrag leidt) mét die Islam (als vlag van herkenning daarvoor) maken zelfs een luie of tot gematigdheid neigend mens in bepaalde omstandigheden tot een gevaarlijke fanaat onder moslim-vaandel in deze specifiek genoemde omstandigheid (in het dat door de omvang van die groep niet meer te beheersen valt zonder óók in onmenselijkheid te vervallen).
Mekkeren over CO2 uitstoot en tegelijk glunderend kijken naar de aanwas van CO2-uitstotertjes.
Dhimmitude aan Islam en aanverwante (geloofs)ideeën (ironisch en met kiespijn!)

[collegavanerik]

zo, lekker zitten bashen fbs33 ?

[fbs33]

zo, lekker zitten bashen fbs33 ?

Naar waarheid helaas (althans sprak hij voorzichtig, "Naar wat ik als waarheid zie"!