Op de bres voor pedofielen?

wan · Bericht door **wan** » 12 nov 2007 14:18

Ik heb me aangemeld voor dit onderwerp. Ik ben zelf pedofiel en 25 jaar. Ik ben me nu bijna 3 jaar echt bewust dit te zijn, alhoewel ik dit eigenlijk al vanaf mijn 13de had kunnen weten. Op die leeftijd was mijn sexuele aantrekking naar kinderen veel jonger dan mezelf al aanwezig. Probeer op die leeftijd je hoofd maar koel te houden met al die media berichten.

Wat mij ergert in discussies van pedofilie is het nogal zwart/wit denken. De ene helft die al gelijk een pedoseksuele relatie schadelijk achten voor het kind en een de ander kant die de maatschappij de schuld geeft. Denk je er tussenin, zoals ik dan word je door de ene helft als een goedprater beschouwd of iemand die de boel probeert te manipuleren. De ander kant zal zeggen dat je geindoctrineerd (weet echt niet hoe je het woord schrijft) bent door de maatschappij. Echter ik geloof dat alle opties mogelijk zijn en alles niet zo zwart/wit is. Niet elk kind is hetzelfde en niet elke pedofiel is hetzelfde.

Mijn gedachte over pedoseksualiteit: Ik deel de groep kinderen waarmee dit gebeurt in tweeën, pubers en kinderen die nog moeten puberen. De groep die zich seksueel aangetrokken voelt tot pubers zijn efebofielen en geen pedofielen, maar wordt in de volksmond ook pedofielen genoemd. Ik zal het eerst wel hebben over wat ik denk over de seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen (<12 jaar). Dit wordt vaak schadelijk geacht. Toch denk ik dat dit niet zo hoeft te zijn, maar de kans er wel inzit. Er is eigenlijk heel erg weinig bekent over kinderseksualiteit. Ik denk wel dat kinderen wat kunnen hebben aan de seksuele aandacht. Als het voor een volwassenen prettig kan voelen dan kan dit ook voor een kind. Ieder mens heeft behoefte aan lichamelijke aandacht. Echter kleven er te grote risico's aan een seksuele relatie met kinderen. Het kind is nog in een periode dat het veel moet leren en je kan je afvragen in hoeverre de geilheid van de volwassenen het kind opdringt. Daarnaast is seks op zichzelf behoorlijk taboe en niet openlijk. Deze twee factoren kan het voor het kind het heel moeilijk maken. Mijn conclussie hierin is dat seks voor kinderentotaal niet schadelijk zou zijn als seks op zichzelf volledig uit de taboe sfeer is. Echter zit de wereld zo niet in elkaar. Daarnaast kan de hoefte tot lichamelijke aandacht voor het kind ook worden ingevult op een andere manier niet seksuele manier. Denk hierbij aan een knuffel enz.

Wat betreft de andere groep de pubers, ligt het wat anders. Deze groep heeft naast de behoefte van lichamelijke aandacht ook seksuele behoeftes. Ook hierin wordt vaak beweert dat dit schadelijk is als ze seks hebben met een volwassenen. De machten zouden immers ongelijk zijn. Ik denk dat dit een niet kloppend argument is, die wel geldt voor nog niet puberende kinderen. Het is een kwestie hoe de puber en volwassene zich opsteld in de relatie, want net als in een relatie met twee volwassenen kunnen de machten gelijk en ongelijk zijn. Het is een kwestie hoe je ermee omgaat. Een relaties bestaat uit macht geven en macht krijgen, je kwetsbaar durven op te stellen naar de ander toe. Ik wil hier voor de rest absoluut niet zeggen dat de machtverhoudingen vaak gelijk zijn, maar dat dit wel heel goed mogelijk is met de juiste opstelling. Ik denk dat voor een puber een relatie met een volwassenen best een hoop kan bijdragen, zoals zelfvertrouwen, leren zijn zijn/haar ervaring en nog vele andere dingen. Wat dacht je van homojongeren. Terwijl hun leeftijdsgenootjes zich helemaal uitleven op elkaar moeten homojongeren vaak maar zien dat ze een leeftijdsgenootje kunnen vinden met dezelfde intresses. Dit kan zo'n meisje/jongen behoorlijk onzeker en depressief maken. Een volwassenenrelatie kan ze helpen om zekerder te worden, prettiger in hun vel en leren dat hun geaardheid behoorlijk normaal is. Ik zeg wel heel duidelijk kan, want er zijn maar zat mensen die alleen maar hun lusten volgen. Ik wil dan ook aan de andere kant zeggen dat relaties met leeftijdsgenootjes onderling ook niet al te best is. Pubers kunnen heel gemeen zijn naar elkaar toe. Zo kan een relatie met een volwassenen wat veiliger zijn voor het kind.

Dit was eigenlijk mijn mening waarom het wel "zou kunnen". Echter is er ook een hele andere kant. Hierbij kan de volwassenen zich afvragen of hij echt wel zo goed bezig is. Zo kan een kind of puber door zo'n relatie ook behoorlijk verward raken, zeker bij jongere kinderen. Is de relatie gewenst of denkt de volwassene dit alleen maar en is hij/zij verblind door lust. Dit kan echter ook zeer vaak het geval zijn. De minderjarige moet hiervoor ook beschermt worden, alleen denk ik wel dat hierin niet worden doorgeslagen. Stel dat een puber en een volwassene volledig achter deze relatie staat en men deze kapot breekt omdat men zo'n relatie schadelijk acht. Ik denk dat men hiermee ook behoorlijk wat schade kan maken. Ik zelf zie wel dat bij voorkeur pubers gewoon met elkaar moeten gaan en volwassenen hier gewoon buiten moeten blijven. Toch denk ik dat men moet kijken naar de beste maatregel om zo min mogelijk schade te hebben. Hierin was misschiende regel van klachtdelict het beste. Iemand die seks had met iemand onder de 12 jaar werd altijd vervolgt en iemand die seks had met iemand die minimaal 12 jaar was maar de leeftijd van 16 jaar nog niet bereikt had alleen vervolgt werd als er een aanklacht lag. Deze regel laat elke mogelijke situatie open of het goed of slecht is. Alhoewel ik hier soms ook aan twijfel als ik over het net surf. Al die geilende mannetjes op jacht naar een leuke puber doet zelfs mij een beetje walgen. Die lui zouden wel eens een flinke schop onder hun kont moeten krijgen. Met dit soort mensen kan een klachtdelict ook wel eens slecht zijn, toch denk ik dat men eerst eens een onderzoek moet doen naar de effecten om zo'n regel weer in te stellen. Toen deze afgeschaft was was het misbruik ook niet gezakt.

Wat ook wel eens wordt gebruikt als argument is dat pedofielen geen normale relatie aan kunnen gaan of durven te gaan. Echter denk ik dat een gedeelte hiervan ligt aan het feit dat je pedofielen gevoelens kan uiten. Hoe kan je een relatie beginnen als je niet open kan zijn over al je seksuele behoeftes. Overigens ken ik een hoop pedofielen die een normale relatie hebben. Ook ik heb nu bijna 1,5 jaar een relatie, maar als deze ooit zou ophouden zou ik niet weten of ik ooit een nieuwe zou beginnen. Het is toch moeilijk om een nieuwe relatie te beginnen en hier open over te zijn wat nu wel zo is bij mijn huidige relatie.

Ik las hier ook iemand zeggen in therapie te gaan zodra ze zouden weten pedofiel te zijn. Ik vraag me echt af of ze dit zouden doen. Therapie kan echt een heel mooi hulp middel zijn om pedofielen om te leren gaan met hun gevoelens. Echter zijn therapeuten geen wonder doktoren. Ze kunnen je vaak niet afhouden van je fantasieën en intresses. Ze kunnen je wel helpen deze in bedwang te houden of deze te minderen. Heeft het dan voor een pedofiel zin om in therapie te gaan als hij/zij denkt zichzelf volledig onder controle te hebben. Ik denk dat een therapeut dan niet echt veel toe te voegen heeft en je alleen nog gekker kan maken dan je al bent.

In de opening hoorde ik al over uit de kast komen. Als ik mocht kiezen tussen uit de kast komen met de enige consequentie dat ik nooit meer kan omgaan met minder jarige of in de kast blijven zitten, zodat ik hier nog steeds mee kan omgaan. Dan zou ik echt zonder twijfel kiezen voor de eerste optie. Ik ben hier liever volledig open over, dan dat ik met minderjarige om zou gaan. Echter wordt het me onmogelijk gemaakt. Enkel al de vorige keer dat ik een discussie aanging op een forum hierover leverde al een paar honderd doodsbedreigingen en doodwensingen op. Stel men zou in mijn omgeving erachter komen, dan is mijn leven niet meer hetzelfde zoals hij nu is. Ik kan een goede baan wel vergeten, ook al is deze een technische baan en heeft niks te maken met kinderen. Ook andere dingen kan ik vergeten, zoals het gevoel van veiligheid. Als pedo ben je gewoon vogelvrij verklaard. Voor dit soort dingen wordt zelde opgekomen, want er wordt vervolgens gewoon gezegt dat we hetzelf hebben gedaan omdat ze van de kinderen af hadden moeten blijven. Waarom zou ik moeten boeten voor wat al die andere pedofielen hebben gedaan. Ik leef echt mee met iedereen die negatieve ervaringen hebben met volwassenen die hun lusten achterna zijn gaan lopen. Iemand die zich opdringt aan een ander of er misbruik van maakt is verkeert bezig.

lanier · Bericht door **lanier** » 12 nov 2007 14:45

Hallo Wan, dank je voor je reactie.

Even snel twee vragen:
1) Denk je ooit in staat te kunnen zijn een relatie aan te gaan met een volwassene?
2) Denk je niet dat er vrijwel geen ouders zijn die een pedofiele relatie zullen toestaan van hun kind? (<12 jaar) Ik ga uiteraard niet uit van een incestueuze relatie.

Samante · Bericht door **Samante** » 12 nov 2007 14:58

wan schreef: In de opening hoorde ik al over uit de kast komen. Als ik mocht kiezen tussen uit de kast komen met de enige consequentie dat ik nooit meer kan omgaan met minder jarige of in de kast blijven zitten, zodat ik hier nog steeds mee kan omgaan. Dan zou ik echt zonder twijfel kiezen voor de eerste optie. Ik ben hier liever volledig open over, dan dat ik met minderjarige om zou gaan. Echter wordt het me onmogelijk gemaakt. Enkel al de vorige keer dat ik een discussie aanging op een forum hierover leverde al een paar honderd doodsbedreigingen en doodwensingen op. Stel men zou in mijn omgeving erachter komen, dan is mijn leven niet meer hetzelfde zoals hij nu is.

Het lijkt me inderdaad zeer gevaarlijk voor je om uit de kast te komen, en ik vraag me af of dat ook wijselijk is omdat je inderdaad - gezien de emotionele en ook hysterische reacties in de bevolking - je eigen glazen zult ingooien. Kun je bijvoorbeeld nog wel wonen waar je woont en als er iets met een kind gebeurt in je omgeving (dood en misbruikt bijvoorbeeld), zul jij dan niet automatisch gebrandmerkt zijn als dader?
Ik benijd je niet gozer.

Welkom overigens.

wan · Bericht door **wan** » 12 nov 2007 15:08

@lanier,

1. ik heb op dit moment een relatie die al bijna anderhalf jaar duurt met een andere man. Ik denk alleen dat een nieuwe relatie vrij lastig wordt, omdat ik van mening ben dat je open moet zijn over je volledige seksualteit naar je partner. Nu wist mijn vriend er al van voor er sprake was van een relatie. Ik denk dat het me niet echt gaat lukken om erover te beginnen in een relatie als de ander er niks van weet. Waardoor een nieuwe relatie in de toekomst zo'n beetje onmogelijk zal zijn.

2. Ik denk wel dat ze bestaan, maar dat dit haast niet voorkomt. Zelf als ze bestaan is er nog steeds geen ruimte om open om te gaan met de relatie doordat buiten de ouders om nog zat mensen er tegen zijn. Wat een relatie met <12 bijna altijd meer slecht zal doen dan goed.

@Samante, Bedankt voor je verwelkoming. Ik heb mezelf ook nog niet echt bekent gemaakt als pedofiel. Ik heb dit slechts aan 4 mensen kenbaar gemaakt. Mijn ouders, mijn vriend en een schooldecaan. Tot nu toe nog niet echt al te negatieve reacties gehad, alhoewel je het ook niet echt positief kan noemen.

Plons · Bericht door **Plons** » 12 nov 2007 15:10

wan schreef: Heeft het dan voor een pedofiel zin om in therapie te gaan als hij/zij denkt zichzelf volledig onder controle te hebben.

Ja, ik denk het wel (ben geen psycholoog), het kan zijn dat de pedofiel zichzelf overschat als er situaties voordoen waar hijzelf niet op had gerekend. Therapie in de vorm om meer inzicht op de stoornis te krijgen (en jezelf) en het ook daadwerkelijk als stoornis aanvaarden is de eerste stap, en daarvanuit ga je steeds verder. Het is misschien een lange slopende weg maar (m.i) is het voor een pedo een volwassen (reeele) beslissing om de kans om zich daadwerkelijk aan een kind te vergrijpen kleiner te maken.

wan · Bericht door **wan** » 12 nov 2007 15:49

@Plons, zou dat dan niet voor alle seksualiteiten gelden? Er lopen bijvoorbeeld ook zat mensen rond met verkrachtingsfantasieën of fantasieën om een ander pijn te doen voor hun eigen genot. Ik denk dat je zo de helft van de maatschappij wel kan laten beginnen aan een therapie. Daarnaast is de therapie voor pedofielen niet echt ruim genoeg georienteerd voor alle pedofielen. De therapieën zijn alleen maar dader gericht. Ofwel de therapie is alleen interessant als je al de fout bent ingegaan of vreest om elk moment de fout in te gaan. Dat betekend dat je dan als pedofiel zijnde in een groepstherapie kan komen met een stel zwakzinnigere pedofielen die misschien hun daad wel goed praten of in zelf medelijden zitten.

Echter heb je wel gelijk dat ik de echte verleiding nog niet gehad heb, alhoewel je deze verleiding voor een groot gedeelte al kan voorkomen door situaties te mijden waarin deze verleiding aanwezig kan zijn. Hoe ik zal reageren op een echte verleiding weet ik niet, ik weet ook niet hoe groot die kans erop is. Veel mensen zeggen ook nooit vreemd te gaan en gaan dat uiteindelijk ook als de verleiding te groot is.

Ik heb dan ook wel eens serieus gedacht aan therapie, alleen de drempel was en is nog steeds te hoog. Naast vooral de negatieve ervaringen van kennissen van mij, kost het een hoop tijd en geld. Volgens mij wordt een dergelijke therapie maar gedeeltelijk vergoed, waardoor voor een student als mij het gewoon teveel geld gaat kosten met daarnaast nog eens de vraag waar ik de tijd vandaan haal. Wat misschien nog wel de grootste drempel is, is dat ik dingen graag gescheiden houd. Ik heb dus niet echt zin in dat ze met alles in mij leven gaan bemoeien en hoe ik mijn leven zou moeten lijden. Iets wat er waarschijnlijk wel inzit als ik zo'n therapie zou gaan volgen. Als het enkel zou zijn hoe je jezelf een houding moet geven bij elke situatie, dan zou ik het misschien nog wel gaan doen.

Ik weet het, het is allemaal behoorlijk dubbel. Naast dat ik voor de kinderen zou willen kiezen, kies ik ook graag voor mezelf. Een beetje egoïstisch en misschien ook wel bang voor het vreemde. Als de risico's zo groot waren zou een schooldecaan of huisarts je dan niet doorverwijzen wat nu niet is gebeurt.

Kitty · Bericht door **Kitty** » 12 nov 2007 15:56

Plons ik denk niet dat een therapeut eraan begint als een pedofiel heel duidelijk zichzelf in de hand heeft, waar moet zo'n therapeut zich dan op richten? Je moet toch echt wel een probleem hebben voor je daar een therapie op kunt loslaten. En het pedofiel zijn op zich, terwijl je daar goed mee om kunt gaan, is geen reden voor therapie.

Plons · Bericht door **Plons** » 12 nov 2007 16:11

Kitty schreef:Plons ik denk niet dat een therapeut eraan begint als een pedofiel heel duidelijk zichzelf in de hand heeft,

Weet ik niet, maar dan komt hij daar vanzelf wel achter naar x-aantal sessies.

waar moet zo'n therapeut zich dan op richten?

Wederom ik ben geen therapeut nog een psycholoog.

Je moet toch echt wel een probleem hebben voor je daar een therapie op kunt loslaten.

Nou als je je seksueel aangetrokken voelt tot kinderen van 0 tot 12 jaar en is er volgens mij weldegelijk een probleem.

En het pedofiel zijn op zich, terwijl je daar goed mee om kunt gaan, is geen reden voor therapie.

En wie gaat dat beoordelen ?

@Wan: ik moet toch even over je post na gaan denken voordat ik er iets zinnigs over kan zeggen.

wan · Bericht door **wan** » 12 nov 2007 16:19

Ik denk ook niet dat pedofilie de echte oorzaker is van kindermisbruik. Het is iets anders of de combinatie van pedofilie en iets anders. Veel misbruikers hebben last van iets anders waardoor het plaatsvind, een aantal voorbeelden:
- Psychopatisch
- Sociopatisch
- Seksverslaafd
- Depressief
- Ander fantasieën zoals macht en dergelijke
- Zwakbegaafd
- En nog vele andere syndromen.

Sommige kunnen op zichzelf er voor zorgen en sommige dan wel in combinatie met een pedofiel gevoel. Ooit wel eens gehoord van de gelegenheids pedosuksueel? Dit is iemand die zich nog niet eens tot kinderen voelt aangetrokken of in elk geval dit niet hoeft te zijn. Deze kan zich vergrijpen aan een kind door een te kort aan (goede) seks. Dit kan komen door een tijdelijk stop van seks door zwangerschap of uitgaan van een relatie. Het kan ook zijn doordat die persoon seksverslaafd is. Deze groep kiest kinderen vaak als slachtoffer omdat dit een makkelijk doelwit is of ff voor het grijpen was. Dit hoeft dus niks te maken te hebben me het aangetrokken voelen tot kinderen.

Ik weet van mezelf dat ik me prima kan handhaven tussen kinderen, maar dat ik een één op één contact beter kan mijden. Wat ik dus ook doe. Aangezien dit vermijden van dit contact niet zo heel erg moeilijk is lijkt me de kans om in de verleiding te komen zeer klein. Met deze kennis in mijn hoofd lijkt het me voor een therapeut nogal moeilijk om nog iets toe te voegen. Zij kunnen moeilijk iemand trainen op het moment dat zo'n situatie zich voordoet of ze moeten daar kinderen voor in dienst hebben om het te trainen. Anders kan ik me het niet echt voorstellen hoe ze dit willen trainen. Hoe om te gaan met risicosituaties hoeven ze bij mij al niet te doen. Ik kan de risicosituaties zelf wel herkennen en mezelf ervan onttrekken voordat er een grote verleiding zou plaatsvinden.

Plons · Bericht door **Plons** » 12 nov 2007 16:23

Ik hoop het.

Herman2 · Bericht door **Herman2** » 12 nov 2007 16:38

wan, bedankt voor jouw uitvoerige openbaringen. Zoals Kitty al hierboven schreef denk ik ook dat een pedofiel geen therapie nodig heeft als hij zichzelf goed in de hand heeft. Vraag met opmerking vooraf: zoals je ook bij andere (groeps)therapieën ziet worden die soms verzorgd door mensen die zichzelf vroeger ook niet in de hand hadden maar vervolgens enigszins genezen zijn. Voorbeeld: anti-rook therapie door een vroeger verstokt roker, anti-drank therapie door een voormalig alcoholist. Dit zijn natuurlijk verslavingen. Nu mijn vraag: zou een pedofiel die zichzelf zeer goed in de hand heeft dit niet ook therapeutisch kunnen uitdragen naar andere pedofielen ipv. dat een deskundige "van buiten" voor dat doel wordt aangetrokken, wat nogal drempelverhogend werkt (zoals je zelf schreef) ?

wan · Bericht door **wan** » 12 nov 2007 17:29

Ik probeer meestal wel een aantal te helpen, maar dit doe ik slechts vanaf mijn pc. Het effect is nogal minimaal. Het enige wat dan lukt is een beetje opluchting en meer niet. Ze worden vaak dan ook nog eens door andere verkeerd beinvloed op het internet. Ondanks mijn hulp voel ik gewoon al aan hoe het eindigt, zoals in uiteindelijk misbruik of in een zelfmoord. Enkel hulp van een andere pedofiel is niet altijd genoeg, maar voor sommige kan het wel een beetje helpen. Wanneer iemand echt moeite heeft om zichzelf in bedwang te houden is een intensieve behandeling nodig. Iets wat ik ze niet kan geven. Dan probeer ik nog wel tervergeefs iets, maar weet al bijna dat het niet gaat werken. En in een therapie heb je al die groepsgesprekken zodat ze van elkaar kunnen leren.

Een ander probleem van psychologen en psychiaters is dat er heel erg veel slechte rondlopen als het gaat over pedofilie. Zeker de gene die in de afgelopen jaren zijn afgestudeerd. Deze nemen heel veel dingen klakkeloos over van de grote reeks slechte onderzoeken die zijn geweest. Zelfs op zo'n niveau worden er veel onderzoeken gedaan die berust zijn op vooroordelen die vrij makkelijk worden overgenomen door de nieuwe generatie Psychologen en Psychiaters. Je moet dus als pedofiel net geluk hebben de goede te treffen die ook dergelijke onderzoeken opzij durft te schuiven of zich ook verdiept heeft in een hele andere rij met onderzoeken. Zo zijn er ook onderzoeken en psychologen/psychiaters die werkelijk denken dat ze iemand kunnen genezen. Terwijl dit alleen in situaties kan waarbij men de fout is ingegaan terwijl ze niet echt seksueel aangetrokken voelen tot kinderen. Het onderwerp zit helaas nog steeds teveel in de taboesfeer om echt effectief wat uit te kunnen maken voor pedofielen en kinderen.

Zeker met het huidige klimaat gaat het er niet echt inzitten dat men op de juiste manier hiermee zal omgaan. Kinderverkrachters krijgen bijvoorbeeld heel vaak de verkeerde straf. Men roept om een zo hoog mogelijke straf, zeker voor de personen die voor de tweede keer de fout in zijn gegaan. Dit terwijl veel van de verkrachters vaak ook nog psychopatische trekjes hebben. Wat inhoud dat hun straffen voor de verkrachting hetzelfde is als een blinde straffen voor het feit dat hij niet eens kijkt. Een psychopatische pedofiel moet je niet straffen voor wat hij heeft gedaan. Door een bepaalde handicap kan hij zijn keuzes niet inzien. Iemand met een handicap of ziekte hoor je in een ontwikkeld land te helpen. In zo'n geval kan je er niet zoveel mee en straffen is ook ongepast. Toch is hij een te groot risico voor zichzelf en voor kinderen om los te lopen, dus pech voor hem, maar hij moet toch achter geslopten muren. Ik vind dan wel in een zo leefbaar mogelijk klimaat. Ik kan eigenlijk niet kwaad worden van een dergelijke kinderverkrachting (ook al doet mij dat ook een hoop pijn), maar wel hoe men onwetend omgaat met de materie. Zo ga je niet met elkaar. Dat dit gebeurde in de jaren 60 kan ik begrijpen, maar met al onze kennis van de hersenen die we nu hebben kan ik dat niet. Dit geldt overigens voor alle criminaliteit en dat alleen die van kinderverkrachtingen.

Als men eens de kennis ging gebruiken die we nu hebben ipv de emoties teveel laten meespelen dan zouden veel meer mensen een beter leven hebben.

Plons · Bericht door **Plons** » 12 nov 2007 21:10

wan schreef:
Echter heb je wel gelijk dat ik de echte verleiding nog niet gehad heb,

Hoe ik zal reageren op een echte verleiding weet ik niet, ik weet ook niet hoe groot die kans erop is. Veel mensen zeggen ook nooit vreemd te gaan en gaan dat uiteindelijk ook als de verleiding te groot is.

Ik heb dan ook wel eens serieus gedacht aan therapie, alleen de drempel was en is nog steeds te hoog. .

Een ander probleem van psychologen en psychiaters is dat er heel erg veel slechte rondlopen als het gaat over pedofilie.

Hoe om te gaan met risicosituaties hoeven ze bij mij al niet te doen. Ik kan de risicosituaties zelf wel herkennen en mezelf ervan ontdekken voordat er een grote verleiding zou plaatsvinden.

Lees jezelf nog maar eens een keer terug en hopelijk kom je tot inzicht dat je een goede psycholoog moet gaan zoeken voordat je de grootste misstap van je leven maakt.

Ik kan eigenlijk niet kwaad worden van een kinderverkrachting (ook al doet mij dat ook een hoop pijn), maar wel hoe men onwetend omgaat met de materie.

Kinderverkrachting is een verwerpelijk en wagelijk iets wat zeer zwaar gestraft moet worden.

Ik denk ook niet dat pedofilie de echte oorzaker is van kindermisbruik.

Daar zou ik wel cijfers van willen zien wat aangeeft in hoeveel gevallen van kinderverkrachting was er sprake van pedofilie.

En hoe wordt men een psychotische pedofiel ?

windsurfer · Bericht door **windsurfer** » 12 nov 2007 21:18

wan schreef:Mijn conclussie hierin is dat seks voor kinderentotaal niet schadelijk zou zijn als seks op zichzelf volledig uit de taboe sfeer is.

Sorry voor mijn woordkeuze, maar dit vind ik een onbegrijpelijk domme opmerking. Het schadelijke zit hem niet in het taboe zijn van seks, maar in de psychologische onrijpheid van het kind. Op het moment dat een volwassene het kwetsbare, nog in ontwikkeling zijnde kind gedrag opdringt dat niet bij de levensfase past, krijg je scheefgroei, verstoorde emotionele en seksuele ontwikkeling er allerlei daaruit volgende pathologie. Het feit dat jij deze externaliserende opmerking maakt, vind ik typerend voor het zelf verontschuldigende en daarmee pathologische van een pedofiel. Verwrongen kijk op de realiteit en daarmee ook gebrek aan ziektebesef.

wan schreef:Echter ik geloof dat alle opties mogelijk zijn en alles niet zo zwart/wit is. Niet elk kind is hetzelfde en niet elke pedofiel is hetzelfde.

Laat ik het zo zeggen: elke situatie waarin een volwassene seks heeft met een psychologisch en lichamelijk onvolwassen mens, zeker als het gaat om kinderen onder de 16, is schadelijk. Zwart/ wit wat mij betreft, keihard, zonder voorbehoud.

wan schreef:2. Ik denk wel dat ze bestaan, maar dat dit haast niet voorkomt. Zelf als ze bestaan is er nog steeds geen ruimte om open om te gaan met de relatie doordat buiten de ouders om nog zat mensen er tegen zijn. Wat een relatie met <12 bijna altijd meer slecht zal doen dan goed.

Besef je dat je hier alweer de mogelijke oorzaak van het schadelijk zijn externaliseert? Eerst kom je met je 'seksuele taboe' argument, nu met het argument dat het schadelijke zit in het feit dat volwassenen er 'tegen zouden zijn'.
Zie je niet in dat puur het feit dat een volwassene seks heeft met een kind, de schade vormt

Niets meer, niets minder

wan schreef:Een ander probleem van psychologen en psychiaters is dat er heel erg veel slechte rondlopen als het gaat over pedofilie. Zeker de gene die in de afgelopen jaren zijn afgestudeerd. Deze nemen heel veel dingen klakkeloos over van de grote reeks slechte onderzoeken die zijn geweest. Zelfs op zo'n niveau worden er veel onderzoeken gedaan die berust zijn op vooroordelen die vrij makkelijk worden overgenomen door de nieuwe generatie Psychologen en Psychiaters. Je moet dus als pedofiel net geluk hebben de goede te treffen die ook dergelijke onderzoeken opzij durft te schuiven of zich ook verdiept heeft in een hele andere rij met onderzoeken. Zo zijn er ook onderzoeken en psychologen/psychiaters die werkelijk denken dat ze iemand kunnen genezen. Terwijl dit alleen in situaties kan waarbij men de fout is ingegaan terwijl ze niet echt seksueel aangetrokken voelen tot kinderen. Het onderwerp zit helaas nog steeds teveel in de taboesfeer om echt effectief wat uit te kunnen maken voor pedofielen en kinderen.

Pedofilie is mijns inziens niet te genezen, het enige dat haalbaar is, is meer controle op pedoseksuele neigingen krijgen. Maar dit is geen garantie, de TBS bulkt van dit soort mensen.
Daarnaast diskwalificeer je hier voor het gemak een hele zwik hulpverleners, die door 'klakkeloos overnemen van kennis' de pedofiel tekort zouden doen. Dus als ik je goed begrijp is een pedofiel óók nog slachtoffer van slechte hulpverlening! De stakkers! Externalisatie nummer 3.

Theoloog · Bericht door **Theoloog** » 12 nov 2007 22:34

Wan,

dank voor je openheid. Zelf vind ik het een genuanceerd verhaal, ik ben blij te zien dat er pedofielen zijn die hier nuchter over na kunnen denken, en niet slechts hun eigen behoeften rationaliseren door mogelijke schade op de maatschappij af te wentelen (schrikreactie van de ouders veroorzaakt het trauma!).

Toch heb ik wel een tweetal opmerkingen en twee vragen. Om te beginnen een opmerking over dit stukje:

Wan schreef:Echter kleven er te grote risico's aan een seksuele relatie met kinderen. Het kind is nog in een periode dat het veel moet leren en je kan je afvragen in hoeverre de geilheid van de volwassenen het kind opdringt. Daarnaast is seks op zichzelf behoorlijk taboe en niet openlijk. Deze twee factoren kan het voor het kind het heel moeilijk maken. Mijn conclusie hierin is dat seks voor kinderen totaal niet schadelijk zou zijn als seks op zichzelf volledig uit de taboe sfeer is. Echter zit de wereld zo niet in elkaar.

Volgens mij volgt je conclusie niet uit je betoog, want daar heb je het over twee factoren die seks met kinderen schadelijk zouden maken: 1. de beïnvloedbaarheid van het kind in combinatie met machtsmisbruik door de volwassene, die zijn eigen behoeften op het kind drukt. 2. De heimelijkheid waarmee seks (en zeker pedoseksuele seks) gepaard gaat.

In je conclusie stel je dat als punt 2 opgelost zou worden er geen vuiltje meer aan de lucht zou zijn ("totaal niet schadelijk voor kinderen als seks op zichzelf volledig uit de taboe sfeer is"). Wanneer je dan echter over tieners komt te spreken, kom je wel weer op punt 1 terug.

Ook hierin wordt vaak beweert dat dit schadelijk is als ze seks hebben met een volwassenen. De machten zouden immers ongelijk zijn. Ik denk dat dit een niet kloppend argument is, die wel geldt voor nog niet puberende kinderen.

Zo omzeil je wel heel gemakkelijk en doorzichtig de angel van het inzicht, dat er met jonge kinderen sprake is van een onevenwichtige machtsverhouding.

Tweede opmerking: je zwijgt daarbij over de ongelijke verhouding in behoeften. Misschien voel jij je seksueel aangetrokken tot kinderen, maar je kunt er rustig van uitgaan dat die jonge kinderen zich niet seksueel aangetrokken voelen tot volwassen mannen.

Een tweetal vragen: je schrijft dat je je al op je dertiende seksueel aangetrokken voelde tot kinderen jonger dan jezelf. Je vertelt tevens dat je inmiddels, 25, een vriend hebt. Ik begrijp hieruit dat je pedofiel bent en daarnaast ook homoseksueel. Hoe moet ik die verhouding begrijpen?

Mijn tweede vraag: er bestaat het idee dat pedofielen in veel gevallen pedofiel geworden zijn doordat ze zelf op jonge leeftijd seksueel contact hadden met volwassenen? Heb jij op jonge leeftijd seksuele ervaringen gehad met een volwassene, en kun je een inschatting maken hoeveel pedofiele mannen (vrouwen?) relatief bezien, zelf op jonge leeftijd zijn eerste seksuele contact had met een volwassene?