Vechten voor het recht op ongeloof

[Sebastiaan]

Interview met Dutch, oprichtster FFI Nederlandstalig. Door Ayfer Erkul



Ze zijn met velen, moslims die zich hebben afgekeerd van de islam, maar het stilhouden uit vrees voor wraak vanuit de islamitische gemeenschap. Afvalligen krijgen immers geen genade. Eens moslim altijd moslim, zegt de islam. Maar zes jaar na de aanslagen van 11 september komt er een wereldbeweging op gang van ex-moslims die hun geloof openlijk willen kunnen afzweren. Ze waarschuwen voor de radicalisering van de islam en eisen vrijheid, van geloof én ongeloof.

Jaren van twijfels en vragen stellen kostte het, maar toen hakte Karine* de knoop door. Ze zou voortaan geen moslim meer zijn. Niet meer vijf keer per dag bidden, geen ramadanvasten meer doen, geen sluier meer over haar haren dragen. Zwijgen, zei haar man telkens als ze over haar twijfels begon. Maar de kiem van haar ongeloof was gezaaid. "Door de Koran uit te pluizen en de Ahadith (de overleveringen van de profeet Mohammed) te lezen, ben ik helemaal ongelovig geworden", zegt ze.

Ze wil anoniem blijven, uit angst voor nog meer bedreigingen dan die ze de afgelopen jaren over zich heen kreeg. En ze wil haar echtgenoot sparen. Karine is nog altijd getrouwd met de Tunesische man voor wie ze zich toen bekeerde. Een Vlaamse vrouw van vijftig jaar die er jarenlang van overtuigd was dat de islam het beste was wat haar ooit was overkomen. "Nu besef ik dat ik mij toen heb bekeerd tot een godsdienst die ik helemaal niet kende", zegt ze. "Ik deed het uit liefde voor mijn echtgenoot, maar ook uit godsbesef. Ik kom uit een katholiek nest, was gelovig en dacht dat de islam wel een beetje als het christendom zou zijn, met een god en een paradijs."

Zoals Karine zijn er duizenden, wellicht tienduizenden in de wereld. Moslims die zich hebben afgekeerd van de islam, maar het stilhouden uit vrees voor wraak vanuit de umma, de islamitische gemeenschap. Afvalligen krijgen geen genade in de islam. Een moslim die zijn religie afzweert, begaat een doodzonde.

Waren die ex-moslims lang vooral op zichzelf aangewezen, dan kwam daar na de aanslagen van 11 september verandering in. Overal in de wereld organiseren afvalligen zich, vanuit de visie 'vrijheid van geloof, maar evengoed vrijheid van ongeloof'. Ze waarschuwen voor de radicalisering van de islam en komen op voor meer vrouwenrechten in de religie. Ze lezen de Koran kritisch en wijzen op verzen die in strijd zijn met de seculiere maatschappij. Vaak met gevaar voor eigen leven: de Koran is voor moslims immers het letterlijke woord van God en dus volmaakt.

In Canada richtte de Iraanse afvallige Ali Sina de website faithfreedominternational.org (FFI) op, een ontmoetingsplaats voor ex-moslims en critici van de islam. De site roept op tot de eliminatie van de islam, "de meest verraderlijke doctrine van haat". Sina moet al jaren onderduiken, uit vrees voor represailles van moslims.

In Tunesië richtte Kadir Labibi, een ex-imam, de website www.islamla.com op, wat zoveel betekent als 'neen aan de islam'. Tegen Labibi werd een fatwa uitgesproken en hij krijgt politiebewaking van de overheid. In Duitsland is er een Zentralrat der Ex-Muslime, opgericht door Mina Ahadi, een Iraanse die tien jaar geleden haar land ontvluchtte. Onder de leuze 'Wir haben abgeschworen' heeft de organisatie al driehonderd leden kunnen inschrijven. Ahadi zelf kan, nadat ze haar initiatief had bekendgemaakt in de media, niet meer zonder politiebescherming de straat op.

Zoveel politieke correctheid
Karine kan erover meepraten. Zij richtte enkele jaren geleden, na contact met Ali Sina, de Nederlandstalige versie op van FFI, dutch.faithfreedom.org. Sindsdien krijgt ze alle vervloekingen van Allah, enge ziekten en de grofste beledigingen in haar mailbox. Een hoerendochter is ze. De satan in eigen persoon. Hoe durft zij, niet eens een echte moslim, de islam zwartmaken. "Ze kennen mij gelukkig alleen via mijn moderatornaam, Dutch", lacht Karine. "Anders had ik al de nodige afranselingen gehad."

De site biedt een forum aan ex-moslims, maar eveneens aan moslimcritici, en ook moslims kunnen reageren. "We hebben leden van alle politieke strekkingen, en dat is goed. We zijn wel op onze hoede voor Vlaams Belangers. Als die een reactie plaatsen - en je merkt al snel dat iets uit die hoek afkomstig is - wordt dat gecorrigeerd. We zijn geen racisten of moslim-bashers. De meesten van ons zijn zelf niet eens afkomstig uit Europa of zijn met een allochtoon getrouwd."

Op 5 mei kwamen de leden voor het eerst samen, nadat ze al maandenlang op het forum hadden gediscussieerd. Dat gebeurde op een geheime locatie, ergens in Antwerpen. "We wilden elkaars motivatie leren kennen, elkaar aftasten. Er zaten Afghanen bij, Marokkanen, Belgen en Nederlanders."

Die dag werd beslist om elkaar te blijven ontmoeten, zich beter te organiseren en de bevolking te blijven sensibiliseren. Karine: "In Europa is er zoveel onwetendheid, zoveel politieke correctheid, zoveel collectief schuldgevoel over een koloniaal verleden dat de waarheid gewoon niet gezegd mag worden, anders wordt er meteen het etiket racisme op geplakt."

Die politieke correctheid zit ook Ehsan Jami dwars. "Links is te vaak bang voor de eigen achterban", zegt Jami, die in Nederland vorige maand het Centraal Comité voor Ex-moslims oprichtte. Jami, pas 22 jaar, is zelf lid van de linkse PvdA en gemeenteraadslid in Leidschendam-Voorburg. Zijn partij, die de meeste stemmen haalt onder allochtone kiezers, zit verveeld met hem. Jami is te extreem, klinkt het. Te direct. "Er zijn woorden die als een rode lap op een stier werken en de moslimgemeenschap heeft weinig zelfvertrouwen", verklaarde PvdA-lid en filmmaker Eddy Terstall aan de krant NRC. "Als ze dan ook nog eens horen dat ze dom zijn, gaan ze in de defense mode."

De Verklaring van Amsterdam
Maar soft blijven en enkel denken aan het risico om stemmen te verliezen, is een foute redenering, vindt Jami, die een groot bewonderaar is van moslimcritica Ayaan Hirsi Ali, het ex-VVD-parlementslid dat uitweek naar de Verenigde Staten. "Als ik naar mijn partij luister, heb ik soms het gevoel dat ik verkeerd bezig ben", zegt hij aan de telefoon vanuit Griekenland. "Maar dan lees ik de mails van andere afvalligen en weet ik dat ik goed bezig ben."

Jami doet momenteel een Europese tournee om ex-moslims in andere landen te verenigen. "Ik heb al geweldige reacties gekregen", zegt hij. "In september hopen we met afgevaardigden uit verschillende landen de 'Verklaring van Amsterdam' te ondertekenen, waarin de vrijheid op ongeloof wordt gewaarborgd." Ook Jami, die tien jaar geleden met zijn ouders in Nederland kwam wonen, zwoer de islam af na de aanslagen van 11 september. "Ik was pas zestien en wist niets van de godsdienst waartoe ik zogenaamd behoorde. Ik begon de Koran te bestuderen en de Ahadith en merkte dat de islam volledig achterhaald is. Sommige dingen zijn zelfs achterlijk. Ik kon mij helemaal niet terugvinden in die religie."

Op zijn zestiende verloor hij in een klap een pak vrienden: ouders verboden hun kinderen om met deze 'kafur', ongelovige, om te gaan. Sinds hij zijn comité oprichtte, heeft hij al talloze doodsbedreigingen ontvangen. Niet belangrijk, wuift hij zelf weg. "Het is belangrijk dat je kunt zijn wie je bent. Vele ex-moslims zijn te vergelijken met de homo's die zich in de jaren zestig niet durfden te outen. Erger nog, als ze de islam in vraag durven te stellen, riskeren ze een volledige breuk met hun familie. Of de dood. Het is dringend tijd dat daarover een maatschappelijk debat wordt gevoerd in heel Europa."

Een sociale paria
Karine durft niet uit de kast te komen. Ze pleegt ondergronds verzet, samen met de anonieme ex-moslims op dutch.faithfreedom.org. Maar voor de buitenwereld is ze nog een gelovige moslim. "Mijn Arabische vrienden weten niet beter of ik volg nog de regels van de islam." Ze weet wat het gevolg is als je als moslim openlijk aan je geloof begint te twijfelen. Het gebeurde in Tunesië, waar ze enkele jaren woonde met haar gezin. Ze leerde Arabisch en wees enkele vrienden op vers 34 van hoofdstuk 4 in de Koran, dat gaat over 'an nissaa', de vrouwen. "Dat vers zegt dat de man de meerdere is van de vrouw en dat ze gehoorzaam moet zijn aan de man. In dat hoofdstuk staat ook dat een man zijn vrouw mag slaan als ze niet gehoorzaamt. Ik zei dat ik zoiets echt niet kon aanvaarden."

Maar hoe meer ze sprak over haar twijfel, hoe meer medelijdende blikken ze kreeg. "Ik werd een sociale paria", vertelt Karine. "Ze zeiden dat ik ziek was, dat ik een toestand van zinsverbijstering doormaakte. Er werden imams bijgehaald om mij te genezen." Uiteindelijk zweeg ze, omdat ze zag dat haar vrienden ongelukkig werden. Maar inwendig bleef het knagen. Terug in België kapte ze definitief met de godsdienst. "Dat heeft uiteindelijk jaren geduurd. Je kunt de islam niet in een ruk verlaten. Je moet die godsdienst uit je systeem krijgen, uit je manier van doen. Je moet kritisch denken ontwikkelen en vooral zelf op onderzoek gaan. En als je zover bent, verlies je plotseling alle vaste waarden in je leven. Ik zat even op drijfzand, wist niet meer wie ik was. Maar toen dat gevoel eenmaal voorbij was en ik vooral ook ontdekte dat er velen waren zoals ik, ging er een wereld voor me open."

"Ik zei tegen mijn man dat ik de sterrenhemel van op een dak kon bekijken, terwijl hij dat moest doen van achter een klein raam. Zwijgen, zei hij. En durf het zeker niet tegen de kinderen te zeggen." Volgens de islamwet zou Karines echtgenoot nu van haar, een ex-moslim, moeten scheiden. "Maar dat kan hij niet, want we houden van elkaar. Hij zit dus met een groot moreel dilemma. Soms probeert hij zelf met oplossingen te komen. Zegt hij dat dat of dat vers uit de Koran voorbijgestreefd is. Maar als een vers uit het letterlijke woord van God voorbijgestreefd is, dan kun je je toch afvragen of de rest nog van deze tijd is, kaats ik dan terug. Maar dan wordt hij weer razend. En dus zwijg ik."
* Uit veiligheidsoverwegingen voor de betrokkene gebruikten we een gefingeerde naam.

De Nederlandse strijdbare ex-moslim Ehsan Jami: 'Wie de islam in vraag durft te stellen, riskeert een volledige breuk met de familie. Of de dood. Het is dringend tijd dat daarover een maatschappelijk debat wordt gevoerd in heel Europa.' De islam keer je niet zo makkelijk de rug toe. Een Belgische ex-moslima: 'Je moet die godsdienst uit je systeem krijgen. Je moet kritisch denken ontwikkelen en vooral zelf op onderzoek gaan.'

bron: http://www.dutch.faithfreedom.org/index.php

[sjun]

Om nu tegen te gaan dat een hoogstnoodzakelijk debat over gewetensvrijheid verzandt in shariasocialistische newspeak kan het geen kwaad een kijkje te werpen op de rituelen die worden gevolgd om zo'n discussie te laten verzanden.
Cogito beschreef dit helder op hoeiboei:

De meest gehanteerde standaardantwoorden van moslims bij kritiek op de islam.
Voor wie zich wil voorbereiden op een ‘discussie’ met moslims over de islam, zal na het lezen van de onderstaande vragen met vaak voorkomende standaardantwoorden een gevoel van herkenning krijgen, wanneer hij/zij aan zo’n discussie deelneemt. De inventarisatie zal zeker niet 100% volledig zijn, maar geeft wel een aardig inkijkje in het gedachtenmechanisme bij sommige moslims.

01. Het staat niet in de koran.
Wat ze er niet bij zeggen is dat het wel in de hadiths staat (de overleveringen van de “profeet”.) of in andere bewoordingen in de koran. Er staat wel in de koran: “ongelovigen (niet-moslims) zijn brandhout voor de hel”.

02. Ik ben niet verantwoordelijk voor wat sommigen “extremen” zeggen.
Nee, maar door deze houding hoef je ook nooit na te denken over je geloof.

03. Dit is niet islamitisch.
Maar alles is islamitisch als het in naam van de islam gebeurt, totdat er veel moslims zijn die hier tegenin gaan. Dan is het weer wat anders. Is tot nu nergens op de wereld het geval.

04. De islam is tolerant en kent geen dwang.
Er wordt dan altijd naar een bepaald zinnetje in de koran verwezen waarin staat. Ik mijn geloof en jij het jouwe. Men zegt er niet bij dat het vrouwen verboden is met niet-moslims te trouwen. Dat volgens de hadiths en vervolgens de hierop gebaseerde islamitische wet, de sharia, mensen die afvallig zijn ter dood veroordeeld worden.

05. Criticus begrijpt niets van de islam
Bij kritiek over het geweld en het gebrek aan vrijheid voor andersgelovigen in de islam komt altijd het weerwoord dat die persoon niets van de islam begrijpt. Je hebt geen kennis van de islam. En al je kritiek is onjuist. Je moet de islam beter leren kennen. Er wordt dan nooit ingegaan op wat die persoon in kwestie dan niet van de islam heeft begrepen. Vaak komt dan ook nog de reactie of de criticus in kwestie de islam wel wil begrijpen. De criticus wordt dan vaak als iemand met vooroordelen en/of als islamofoob weggezet.

06. Islam kent geen paus
De islam kent geen paus, een zin die nogal eens wordt gebruikt, waarmee moslims willen zeggen dat er geen dogma’s in de islam zouden zijn, en niemand de leiding heeft. Helaas betekent dit geen vrijzinnige islam. De islam zit vol verstikkende dogma’s en progressieve imams die homo’s en afvalligen accepteren moeten nog geboren worden. Wanneer zo’n progressieve imam er wel zou zijn, dan loopt hij het risico vermoord te worden.

07. Ja, maar hier geldt de sharia niet, want de moslim moet de Nederlandse wet respecteren, de moslim moet de wet van het land respecteren, waarin hij zich bevindt.
(Soms vermelden ze er nog bij zolang niet in strijd met de islam, zonder dan specifieker te zijn) Dat mag dan zo zijn, maar iedere moslim heeft volgens de islam de plicht om ervoor te zorgen dat islamitische wetten en gebruiken geaccepteerd worden en ingang vinden. Tevens moet een moslim zich verzetten tegen islam-strijdige wetten, zoals homowet enz.

08. De sharia geldt niet voor niet-moslims.
Onzin. Die wet geldt uiteindelijk voor iedereen.

09. ‘Verlichtingsfundamentalisten’ zijn net zo erg als moslim-radicalen.
De zogenaamde ‘Verlichtingsfundamentalisten’ worden op een lijn gesteld met degenen die geweld in naam van de islam gebruiken, waarbij de zogenaamd gematigde moslim zich als een soort slachtoffer etaleert die tussen beide groepen zou worden vermalen. De nadruk wordt dan altijd gelegd op de noodzaak dat de criticus van de islam moet zwijgen, maar nooit op de rol die de “gematigde moslim” richting de “radicale moslim” kan spelen. Soms weet men zich handig van het vocabulaire van de verlichting te bedienen, maar men bepleit het tegendeel.

10. De islam kent vrijheid van godsdienst en respecteert christenen en joden.
De islam kent geen godsdienstvrijheid en in het gunstigste geval hebben andersgelovigen een soort dhimmistatus, soort tweederangsburger, met veel beperkingen, maar vaak is er helemaal geen vrijheid, zoals o.a. in Saoedi-Arabië. Ook al is het oorspronkelijke dhimmistelsel onder invloed van de Europese wetgeving in de 19de en 20ste eeuw verdwenen, maar veel van de beperkingen zijn in de nieuwe wetgevingen terecht gekomen, soms verstopt onder niet direct hieraan te relateren artikelen. Als er toch enigszins positief over het christendom en Jodendom wordt gesproken, dan komt dat niet doordat ze voor christenen en joden respect hebben, maar gewoon omdat de basis van de islam zich ten dele op christendom en Jodendom baseert en een volledige afwijzing van deze godsdiensten, ook een afwijzing van de islam betekent. Joden en christenen hanteren volgens de islam een gecorrumpeerde versie van de openbaring en hebben dus weinig ruimte voor hun geloof in islamitische landen, om over andersgelovigen en ongelovigen maar helemaal te zwijgen.

11. Tolerant Andalusië, Averroes
Een andere situatieschets die vaak wordt ingebracht is de zogenaamde verlichte tijd van de islam en daarbij wordt vaak geschermd met Averroes. De kritische mening van deze filosoof uit Andalusië wordt dan aangehaald om aan te geven hoe vrijzinnig en open de discussies toen in islamitisch Andalusië zouden zijn geweest. Vaak wordt bij dit mooie plaatje niet vermeld dat Averroes vanwege zijn opvattingen voor zijn leven moest vrezen en moest vluchten. Zijn boeken werden verbrand. Dus zo vrij waren die discussies niet. De zogenaamde tolerantie van Andalusië wordt ook vaak in stelling gebracht om een soort ideaal beeld van een multiculturele samenleving te geven en net te doen dat de intolerantie binnen de islam alleen maar even iets tijdelijks is. Er wordt dan niet bij verteld dat de joden en christenen een tweederangs positie (dhimmistatus) hadden en er geen sprake was van een vrijheid van meningsuiting die het absolutisme van de islam ook maar enigszins in twijfel trok. Tevens verzwijgt men de pogroms op joden, zoals de grote pogrom van 1066, die ook onderdeel waren van het islamitische Andalusië. Het sprookje van het zo idealistische en tolerante Andalusië ten tijde van de Moorse bezetting is een van de pijlers van het politiek correcte fantasieverleden van een tolerante islam dat nooit heeft bestaan.

12. Moslims willen een dialoog.
Vaak betekent dit in de praktijk tolerant zijn voor hun intolerantie, eenrichtingsverkeer, jij moet begrijpen, waarom zij niet tolerant willen zijn t.a.v. homo’s, vrouwen zonder hoofddoek, afvalligen enz. Het verhaal aanhoren dat de islam tolerant is, maar geen antwoord kunnen en willen geven als je daar verder kritisch op ingaat.

13. Slachtoffergedrag.
Meteen roepen dat de kritiek een hetze tegen de islam en racistisch is. Er wordt niet inhoudelijk gereageerd.

14. Ja, maar er zijn ook intolerante christenen op de Veluwe.
Een beruchte jij-bak. Alleen er zijn ook veel christenen die er openlijk anders over denken en dat is bij moslims nog ver te zoeken.

15. De islam kende al veel langer vrouwenemancipatie dan het Westen en de islam respecteert de vrouw en wil dat de vrouw zicht juist ontwikkelt.
Dat klinkt mooi, maar de islam zorgde voor verdere regulering in de relatie tussen man en vrouw en is niet gericht op de vrouw als een onafhankelijk kritisch en vrijzinnig denkend individu. De islam ziet de vrouw wel als gelijkwaardig, maar met een duidelijk andere positie dan de man. De vrouw heeft een traditionele rol te vervullen. In die zin kun je ook een dier als gelijkwaardig aan de mens beschouwen. De vrouw is ondergeschikt aan de man, zolang deze man een moslim is. De vrouw erft veel minder dan de man en haar getuigenis is minder waard dan die van een man. In de Hadiths staan vrij veel vrouwonvriendelijke teksten, zoals de meerderheid van de bewoners van de hel is vrouw. De islam als uitvloeisel van traditionele stamculturen legt de last van de seksualiteit volledig bij de vrouw. Het is de vrouw die zich moet beschermen tegen de opdringerigheid van de man en daar ook verantwoordelijk voor is. Een hoofddoek, sluier enz. is daarvoor het middel. Ook politiek-religieus is de hoofddoek het vlaggenschip van de islam. De man kan volgens sharia de vrouw gemakkelijk verstoten en kan ook meerdere vrouwen trouwen. In de 7de eeuw kunnen sommigen bepalingen enige logica hebben gehad, maar nu is dit gewoon achterstelling en discriminatie. Hoofddoek en vrouwenemancipatie gaan niet samen, gelet op het idee achter de hoofddoek. De islam reduceert de vrouw tot een bezit van de man en de man tot een geil wellustig wezen dat zich niet kan bedwingen in aanwezigheid van een vrouw. Kortom een weinig positief mensbeeld.

16. In de islam wordt de vrouw als een kostbaar bezit voor de man omschreven.
Dat lijkt vleiend, maar een kostbaar bezit wordt door de eigenaar opgeborgen en heeft zeker geen eigen wilsbeschikking.

17. De islam is heel wetenschappelijk en alles van de moderne wetenschap staat al in de koran en zou de wetenschap bevorderen.
Helaas niet waar en dat betekent ook een enorme rem op wetenschappelijke ontwikkelingen die zich nooit kunnen ontwikkelen als ze gebukt gaan onder de beperkingen van de islamitische dogma’s.

18. Islam is vreedzaam en vrede
De islam is onderwerping en is vanaf het allereerste begin met geweld, het zwaard, verspreid. (Jihad) Ook de grondlegger van de islam, de ‘profeet’, gebruikte geweld bij zijn oorlogen en rooftochten en hij liet diverse kritische dichters vermoorden. De ‘profeet’ Mohammed beval in zijn tijd bijv. de moord op de vrouw Asma bint Marwan en de 90-jarige Abu Akaf (beiden dichters) omdat zij de spot met hem dreven. De ‘profeet’ is volgens de koran en de Hadith een bijzondere man wiens voorbeeld moet worden nageleefd.

Als moslims het niet weten, dan komen ze met een hoop stichtelijke praatjes, maar het antwoord wordt niet gegeven. Een mooi voorbeeld van islamitische prietpraat is de reactie (Volkskrant, 25-09-2006) van een Irakese vrouw op de lezing van Hans Jansen die in Volkskrant van 19-09-2006 werd gepubliceerd:
Zij zegt: “De zogenaamd ‘barbaarse’ sharia schrijft juist voor dat moslims niet één mening voor waar hoeven aan te nemen, zelfs niet als die gezaghebbend is.”
Door het woord barbaars tussen aanhalingstekens te zetten, suggereert zij ten onrechte dat de sharia geen barbaarse straffen kent[. Ze negeert het feit dat afvalligen, betrapte homo’s, van overspel beschuldigde vrouwen, critici, volgens de sharia de doodstraf krijgen. Er is geen enkele ‘verlichte’ sharia die voor deze groepen een andere straf bepleit dan de doodstraf. Maar over de betekenis van ‘verlicht’ kan men natuurlijk van mening verschillen. In de islamitische wereld zijn velen ter dood gebracht door moslimrechters en – beulen die waagden te twijfelen aan een gezaghebbend uitgangspunt van de islam.

Verder zijn Mekka en Medina steden die niet eens toegankelijk zijn voor niet-moslims. Onvoorstelbaar. Stel je eens voor als Rome niet toegankelijk zou zijn voor niet-katholieken. Nee, Rome is natuurlijk voor iedereen toegankelijk en er staat zelfs een grote met Saoedisch geld gefinancierde moskee.

Meer vind je overigens in


The Politically Incorrect Guide(tm) to Islam (and the Crusades)
Robert Spencer, Regnery Publishing, Inc. 2005, ISBN: 0895260131

Het zou geen slecht idee zijn om dit boek te vertalen zodat ook minder nozelen er eenvoudiger kennis van kunnen nemen. Kom er maar in Geert...