Atli schreef: Kijk wat ik hier eens aantref, zo op een zondagavond lezend in een boekje;
"Dat niet alles wat een logisch verhaal vormt, kan deels worden verklaard door te veronderstellen dat er twee hoofbronnen voor de vroegere bijbel zijn gebruikt. De schrijvers daarvan worden E genoemd, van Elohist naar de naam Elohim die hij voor god gebruikt heeft, en J van Jahwist naar de naam Jahweh; dit is maar een gedeeltelijke verklaring aangezien men zou verwachten dat de latere verwerker de naam wel consistent zou maken.
Dit zou men juist helemaal niet verwachten, aangezien de naam voor God een centraal gegeven is, dat wel het allerlaatste te veranderen zou zijn. Je kan het vergelijken met christenen en moslims van vandaag. Als jij je hele leven tot 'God' wendt en een ander tot 'Allah' bidt, dan gaat het er nooit in tegen de God-bidder te zeggen dat hij van nu af aan tegen Allah moet bidden, of tegen de Allah-aanbidder zeggen dat hij voortaan God moet zeggen. Maar je kunt bij het samenvallen van de religies wél gemakkelijk zeggen dat je naar believen het één of het ander mag zeggen omdat ze voor één en dezelfde God staan.
De latere redacteur zat met het probleem van twee bronnen die allebei aanhangers hadden en allebei heilige autoriteiten waren. Ze móesten wel met elkaar vermengd worden op de manier als het in het verhaal over de vloed gedaan werd, omdat het alternatief, er twee verschillende verhalen op na te houden de authenticiteit van beiden in twijfel zou trekken. Indien beide boekrollen naast elkaar op de boekenplank zouden staan zou men tot in eeuwigheid met ruzies te maken hebben en aanvallen van de één op de ander; de autoriteit van beiden zou eronder te lijden hebben.
Dus het samengaan van beiden had politieke en religieuze redenen. Het tijdstip van deze redactie kan enkel en alleen geplaatst worden na het wegvallen van het Noordelijke Israël (dus ná 722), toen de twee delen weer samenvielen (via vluchtelingen uit het noorden naar het zuidelijke Juda).
Inderdaad. Het is vermoedelijk uit de 8ste eeuw, omdat E vanuit het standpunt van het noordelijke Israël schrijft (connectie met priesters van Silo met Mozes als stamvader), en J vanuit een zuidelijke visie (connectie met Jeruzalem en afstammelingen van Aaron).E wordt als oudste bron beschouwd en; van hem is minder materiaal afkomstig. Op sommige plaatsen lijkt J wel te reageren op E. Deze vroege bronnen dateren vermoedelijk uit de 8e eeuw voor christus, al denken enkele wetenschappers eerder aan de 10e eeuw.
J moet ook vóór 722 vChr. geschreven zijn aangezien hij verwijst naar de verspreiding van de Levieten en Simeonieten, maar niet naar de versnippering van andere stammen. Het lijkt niet waarschijnlijk geschreven te zijn tijdens het koninkrijk van David en Salomo, aangezien er een grote nadruk is op de ark, op het gebod om geen gesmolten beelden te maken (reaktie op de godsdienst van het noordelijke Israël), en soms een duidelijke reaktie is op E. J verwijst ook naar Edom als onafhankelijk van Juda, dat gebeurde pas omstreeks 845 vChr.
E is met zekerheid geschreven ná David en Salomo, omdat het herleid kan worden naar het noordelijke Israël (bestond tussen 922 en 722 vChr.)
Een detail. Zou kunnen.Het is de bron J waarin naar een speciale band tussen God en de Joden wordt verwezen, maar er is nergens sprake van een speciaal verbond met God om het land. Daarom wordt gedacht dat dat verbond in de zesde eeuw voor Christus is toegevoegd toen de Joden tijdens hun ballingschapin Babylon het zoroastrisme leerden kennen.
Let op, wat betwijfeld wordt is niet dat er een P bron bestaat, ook niet dat hij de redacteur was van het werk J+E+P. Waar men over babbelt is in hoeverre P ook van een schaar heeft gebruik gemaakt om delen van J of E weg te knippen. Sommigen zeggen dat hij dit zelden of nooit gedaan heeft, anderen stellen dat hij het wel gedaan móet hebben, aangezien zowel J als E op zichzelf geen compleet verhaal geven. Waarschijnlijk is er in de oorspronkelijke verhalen geknipt daar waar het mogelijk was. Maar daar waar men op zeer bekende tradities stuitte kon men dit niet doen, aangezien zoiets onmiddellijk tot protesten zou leiden.De derde schrijver van de Torah, het eerste deel van de Tenach wordt P genoemd, afgeleid van "als van een priester"; hij vatte (misschien, sommige geleerden betwijfelen dat) E en J samen en voegde er eigen materiaal toe, met name de voorschriften (wetten) voor rituelen en voorschriften en. P gebruikte ook Elohim, niet Jahweh"
Conclusie: Er wordt niet getwijfeld aan de documentaire hypothese. Er bestaat wél verschil van mening over enkele details ervan. En over vele details kan men gemakkelijk een oordeel vellen waarschijnlijk/niet waarschijnlijk.
Ik heb niets tegen jouw tegenstribbelen. Je zet me mooi steeds aan het werk om voor argumenten te zorgen. Ik word er wel moe en bezweet van, maar dat is nu eenmaal het oordeel dat God over Adam uitsprak en dus onvermijdelijk in het levenKunnen we weer vriendjes worden?
Heb je Who wrote the Bible al aangeschaft? Waar je nu mee aankwam is geen boek gewijd aan de documentaire hypothese.
Het is jouw eeuwig leven niet dat van mij...wist je dat overigens dat een ieder eeuwig leven had? De vraag is waar je het door wilt brengen? en ik heb een "vaag" vermoeden dat ik je toch niet kan overtuigen, laten we daarom de energie maar elders in steken...