Intussen krijgt het verhaal een vervolg met opmerkingen uit het parlement. Niet alleen daar krabben mensen zich stevig achter het oor bij deze op het oog geïnstitutionaliseerde trend tot zelfislamisering te Amsterdam.
Even op rij:
Debatcentrum islam
MARCEL WIEGMAN
AMSTERDAM - Amsterdam krijgt zijn eigen Huis voor de Dialoog met de islam. De gemeenteraad ging gisteravond akkoord met een startsubsidie van 400.000 euro voor de stichting Marhaba, die een rol moet gaan spelen in het tegengaan van radicalisering bij islamitische jongeren.
Marhaba (Arabisch voor 'welkom') is naar eigen zeggen een 'zuiver seculiere organisatie', maar moet van burgemeester Job Cohen wel degelijk de islam als uitgangspunt centraal stellen in zijn activiteiten. Het huis voor 'islam, cultuur en ontmoeting' moet, aldus Cohen, 'moslims het gevoel geven dat ze er in Nederland bij horen'.
Volgens een eigen toelichting op de plannen wil Marhaba 'Amsterdamse moslims helpen hun islam te bevrijden van zijn traditionele, onderdanige, passieve en dociele houding tegenover de moderniteit' van het westen. In het beleidsplan van de stichting spreekt men van de 'ontwikkeling van Europese moslim-identiteit'.
Coalitiepartijen PvdA en GroenLinks omarmden gisteren de plannen voor het nieuwe debatcentrum. Oppositiepartijen CDA, VVD en SP maakten echter grote bezwaren tegen het religieuze karakter ervan.
Volgens fractievoorzitter Maurice Limmen van het CDA is het onmogelijk de vorming van een Europese islam te stimuleren, zonder daarbij religieus-inhoudelijke standpunten in te nemen. De gemeente Amsterdam zou daarmee de traditionele scheiding tussen kerk en staat doorbreken.
De startsubsidie van vier ton voor Marhabe is nog maar een bescheiden begin. De stichting streeft naar een kleine twee miljoen euro overheidssubsidie per jaar, waarvan een deel betaald wordt door het rijk.
Daarnaast verwacht men dat de stad 'enkele tientallen miljoenen euro's' uittrekt voor het bouwen van een nieuw, prestigieus onderkomen. Het bestuur wordt gevormd door onder meer de prominente PvdA'ers Haci Karacaer (voorzitter), Ahmed Marcouch en Felix Rottenberg.
© Het Parool, 17-11-2006
Of iedereen maar even mee wil betalen aan de verspreiding van Islam. Het lijkt me sterk dat een verstandig man gelooft dat mensen van welke geloofsrichting dan ook zich door het maakbaarheidsideaal van de partij van de Arbeid zullen laten beïnvloeden tot een hele andere variant op Islam. Deze mensen maken naar mijn idee geheel terecht zelf nog wel uit hoe zij aan hun eigen geloof invulling gaan geven. Wat er dus rest is een wensput van rekeningen voor de gemeenschap. Naar het zich laat aanzien zal dat de PvdA en GroenLinks wel weer de nodige electorale goodwill op leveren bij de door haar verwende doelgroep.
Voor mij klopt het niet als een religie zozeer bevoordeeld wordt van gemeenschapsgeld. Keer op keer overvraagt een deel van het kroost van deze gemeente de maatschappelijke solidariteit. Bijvoorbeeld doordat een deel van hen onaanspreekbaar op scholen wordt afgeleverd, doordat een deel van hen zich hufterig en ronduit intimiderend gedraagt op straat, in zwembaden en bioscopen zonder dat dit kennelijk tot ouderlijke correcties leidt en dat, het moet helaas gezegd de verkeerde lijstjes worden aangevoerd door wederom dezelfde bevolkingsgroep. Helaas leiden de mensen uit dezelfde doelgroep die gewoon hun stinkende best doen om er iets van te maken in deze sameneleving hier ook onder. Toch is het noodzakelijk dat bestaande misstanden eens aan het licht komen en in het licht blijven want adners verandert er niets en wordt de stad onleefbaarder.
Nu kan het voorkomen dat mensen om wat voor reden dan ook onderin de maatschappij eindigen. Wie meent dat hij of zij de taal niet hoeft te spreken en zich ook al niet aan lokale gewoonten hoeft aan te passen komt natuurlijk niet of nauwelijks aan betaald werk. Tel daarbij op het beeld van bijzonder lange tenen dat uitgaat zodra er iets van kritiek verschijnt, de uitgedragen ongelijke behandeling van man en vrouw die door sommige religieuze voormensen nog eens gelegitimeerd wordt ook en de opvallend grote bek indien er dan vriendelijk om correctie van onuitstaanbaar gedrag gevraagd wordt en er ontstaat een beeld van een bevolkingsgroep die veel solidariteit vraagt, weinig solidariteit bijdraagt en bovendien door overheden bevoorrecht behandelt wordt op gemeenschapskosten (en dan heb ik het niet over Turken).
Het wordt eens tijd om het taboe op deze maatschappelijke misstanden te benoemen en te blijven belichten om tegen te gaan dat een complete bevolkingsgroep zich door een deel van hen opgewekte geagiteerdheid over zich af gaat roepen. Naar mijn idee wordt die terechte geagiteerdheid niet minder als misstanden onder het tapijt worden geschoven bij een bakje thee, de boefjes een aai over de bol krijgen, de gemeenschap waaruit zij voorkomen als een onmondig kind wordt behandeld, tevredengesteld met wat circusvoorstellingen waarbij ze in de schijnwerpers mogen komen en slim wordt bevoogd en van deze bemiddelaars afhankeliijk gemaakt om de bevoogders in kwestie aan extra politiek mandaat te gaan helpen.
Op kosten van de maatschappij natuurlijk, dat spreekt.
Oprichting Amsterdamse Kosmopolis leidt tot protest
AMSTERDAM - De oprichting van kunst- en cultuurhuis Marhaba in Amsterdam heeft vrijdagmiddag geleid tot protesten.
Zowel de politiek als een aantal culturele organisaties in Amsterdam is het oneens met de agenda van Marhaba, die de islam als centraal thema omarmt. Dit zou te eenzijdig zijn en geen brede culturele dialoog bevorderen, menen de organisaties. Burgemeester Job Cohen is het oneens met die kritiek.
Marhaba is de Amsterdamse invulling van het grootstedelijke initiatief Stichting Kosmopolis. Kosmopolis wil de dialoog tussen verschillende culturen in Nederland aangaan door kunst, cultuur en debat. Het rijk en de vier grote steden zijn de initiators.
Marhaba, wat Arabisch is voor welkom, wordt een centrum waar de islam als enige punt centraal staat in de programma's die worden georganiseerd. De gemeente betaalt samen met het rijk mee aan de totstandkoming van de ontmoetingsplek en podium. Oppositiepartij CDA in Amsterdam vindt dat de gemeente zich niet moet bemoeien met religie. ''Marhaba wil een Europese islam vormen, daar moet je als overheid je niet mee bemoeien'', aldus Maurice Limmen, fractievoorzitter van het CDA.
Zes culturele organisaties protesteerden vrijdag tegen de eenzijdige invulling van Marhaba als de Amsterdamse tak van Kosmopolis. Volgens de organsaties is een ''meervoudige dialoog'' nodig die Marhaba, ''gelet op het islamitische karakter'', niet kan bieden. Zij hadden liever gezien dat de Amsterdamse Kosmopolis niet alleen op de islam zou zijn gericht.
Cohen pareerde de kritiek door te zeggen dat Marhaba niet bedoeld is om te vertellen hoe de islam moet zijn, ''maar het moet een plek worden waar kritische vragen gesteld en bediscussieerd worden''. Hij gaf als voorbeeld de programma's van een Joods Historisch Museum of een Bijbels Museum organiseren door vragen bij hun religie te zetten en hierover te praten. Hij benadrukte dat Marhaba geen islamitisch religieus centrum is.
''We moeten niet bang zijn om te kiezen, want als je in Amsterdam en elders in Nederland ziet dat de islam een kwestie is geworden, dan is het van groot belang het debat te voeren.'' (ANP)
© Het Parool, 24-11-2006
Het bovenstaande Cohenniaans verdient een nadere ontleding. De stichting heeft namelijk de de plannen verwoordt dat het juist pretendeert een Europese variant van islam te gaan promoten (dat levert immers goodwill op bij de subsidienten) en Cohen vertelt nu doodleuk dat Marhaba niet pretendeert te vertellen hoe Islam moet zijn? Wat kan ik dan verwachten? Een door de gemeenschap betaald zendingshuis van waaruit bezoekers worden bewerkt om zich aan te sluiten?
Het zou natuurlijk prachtig zijn als er daadwerkelijk kritiek kon worden geleverd op een diversiteit aan omissies met betrekking tot de Nederlandse wet die de godsdienst oproept. Tot op heden werd die kritiek echter overschreeuwd door hantering van containerbegrippen als racisme en discriminatie en speelde de bekritiseerde met verve de slachtofferrol.
Een proces dat uitstekend te duiden is met de Dranmadriehoek van Karpman uit de Transactionele Analyse in een redder-aanklager-slachtoffer setting. Zodra er kritiek komt manoevereert de bekritiseerde zich in een slachtofferrol en nodigd deze de redder uit om te komen uitredden. Zou chanteert het slachtoffer zijn omgeveing. Als die redder daar op een gegeven moment genoeg van krijgt omdat hij in de gaten krijgt dat hij eigenlijk slim emotioneel gepiepeld wordt en er helemaal niets verandert in het gedrag van het slachtoffer dan verandert het slachtoffer van positie en gaat deze de redder aanklagen. Deze zou racistisch zijn en discrimineren omdat deze het waagde om kritiek te hebben op het arme achtergestelde slachtoffer dat maar geen kansen krijgt... en zo start een proces van emotionele chantage.
Jarenlang konden zo maatschappelijke misstanden blijven voortetteren en had het vermeende slachtoffer (meer dan eens de dader als het gaat om maatschappelijke problematiek als loverboys, verhuftering op straat en criminaliteit) het zelfs zover dat er diverse maatschappelijke potjes werden opengetrokken om aan diens 'leed' en achtergesteldheid tegemoet te komen.
Ook nu weer zien wij een probleem met te weinig gecorrigeerde jongeren die dreigen te ontsporen en als beloning wordt de gemeenschapsknip weer getrokken omdat de gemeenschap waaruit deze weing gecorrigeerde jongeren afkomstig zijn het zo zwaar zou hebben en er meer aandacht zou moeten komen voor hun cultuur.
Slim wordt elke kritiek gepareeerd met dat er ook onschuldigen zijn, die zjin er natuurlijk ook maar die weigeren op één of andere manier zeer duidelijk openlijk afstand te nemen van de daden van een deel van de gemeenschap waaruit zij voortkomen en deze mensen publiek aan te spreken. Omdat er onschuldigen zijn betekent dat natuurlijk nog niet dat kritiek maar niet meer gegeven moet worden uit angst voor stigmatisering. Angst voor stigmatisering zou er juist toe moeten leiden dat de bevolkingsgroep haar eigen verantwoordelijkheid neemt en zeer rap gaat werken aan de uitdraging van een beter beeld door correctie van degenen die zich misdragen.
Zo ver komt het te Amsterdam niet omdat opdringerige bevoogders wel politiek brood zien in alweer een betaalde bemiddeling die de bemiddelden afhankelijk houdt. Zij komen wel met door de gemeenschap betaalde inititatieven als extra jongerencentra voor de doelgroep, georganiseerde vakantiereisjes betaald door de gemeenschap en nu ook een extra geloofscentrum om de eigen cultuur gepresenteerd en uitgedragen te krijgen. Een dialoog is voor de vorm, de praktijk wijst tot op heden een monoloog uit. Meneer Cohen benoemt de zaken weer eens veel mooier dan ze zich daadwerkelijk voordoen.
Direct al crisis bij Huis Dialoog
MARCEL WIEGMAN en PATRICK MEERSHOEK
AMSTERDAM - Ahmed Marcouch heeft zich teruggetrokken uit Marhaba, de organisatie achter het Huis voor de Culturele Dialoog. Hij vindt dat hij de functie niet kan combineren met die van stadsdeelvoorzitter in Slotervaart.
De VVD in het stadsdeel was van plan om deze week met een interpellatie kritische vragen te stellen aan Marcouch over zijn deelname aan Marhaba. De stadsdeelvoorzitter was de liberalen voor en trok zich terug uit het bestuur. Hij was een van initiatiefnemers van het nieuwe debatcentrum.
Volgens Marcouch heeft zijn besluit niets te maken met de actie van de VVD, ook al is hij in april al stadsdeelvoorzitter geworden. ''Ik sta nog steeds achter Marhaba. Ik hoop dat het centrum zich vestigt in mijn stadsdeel.''
Nog voor het Huis voor de Dialoog - zoals het ook wel wordt genoemd - zijn deuren heeft kunnen openen, is felle discussie losgebarsten over het bestaansrecht van het centrum voor islamitische cultuur. Zevental multiculturele instellingen verstoorden gisteren de feestelijke presentatie in restaurant Fifteen door hun onvrede uit te spreken over het initiatief. Volgens de instellingen maakt het islamitische karakter van de plannen een brede culturele dialoog tussen bevolkingsgroepen juist onmogelijk.
Verder is er ergernis over de hoeveelheid gemeenschapsgeld die naar de nieuwe organisatie vloeit. De gemeente heeft een startsubsidie van vier ton gegeven.
De onenigheid leidde gisteren onder meer tot een felle confrontatie met burgemeester Job Cohen.
Die instellingen hebben dat heel goed gezien. Tot op heden heeft er vanuit islam slechts een monoloog plaatsgevonden. Het is ook niet voor niets dat bekeerden zich ineens met een arabische naam tooien, dat een 'multicultureel' huis in Amsterdam een Arabische naam krijgt geeft ook al helder aan waar het heen gaat van gemeenschapsgeld. Hoog tijd dat de confrontatie met Job Cohen wordt opgezocht nu deze middels door de gemeenschap bekostigde initiatieven tot zelfislamisering als Amsterdams oppersatraap doet gelden.
Het zou natuurlijk ook te gek voor woorden zijn als de PvdA stadsdeelvoorzitter tussen andere PvdA-ers in het bestuur van een religieuze stichting gaat plaatsnemen die met gemeenschapsgeld in leven gehouden moet gaan worden terwijl er onlangs nog fors bezuinigd is op de rechtsbijstandswinkel die daadwerkelijk voor Amsterdammers van divers geloof haar diensten aanbiedt zonder dat daar zendingsdrang uitspreekt.
Langzaam maar zeker wordt de vraag opgeworpen wat de PvdA nu precies aan het doen is in Amsterdam. Zji lijkt zich op te werpen als voorvechter van zelfislamisering, zij stelt gemeenschapsgelden beschikbaar voor verspreiding van de Arabische cultuur met het accent op Islam, zij schuift maatschappelijke misstanden onder het genot van een kop thee onder het tapijt,... Je zou haast gaan denken dat de partij op zoek is naar nieuw voetvolk ter vervanging van de bulk die naar de SP verdween en dat zij zich haar nieuwe maatschappelijke legitimatie zoekt in omarming van Islam bij gebrek aan een eigen verhaal.
Ik ben benieuwd met welk verhaal Job Cohen, Felix Rottenberg en natuurlijk ook de PvdA-huisjournalist Marcel Wiegman gaan komen om een verhaal te breien dat zal gaan afleiden van bovenstaande vragen. Er zal wel iets inkomen van discriminatie, mensen met kritiek zullen wel weer worden afgeschilderd als op zijn minst onverdraagzamen of mensen met een te enge blik op samenleven als zij niet op een of andere manier geridiculiseerd kunnen worden. Het eind van het liedje zal wel weer een omkering van waarden worden waarin de daders tot slachtoffer en de signaleerders van misstanden tot daders worden verklaard. Zo is het al jaren gegaan en het ging jaren goed... De PvdA is er te Amsterdam groot mee gebleven.
wordt ongetwijfeld vervolgd want er zijn er meer die het niet langer nemen
