Marc Desmet - Euthanasie: Waarom niet.

[axxyanus]

Marc Desmet is van oordeel dat er te weinig nuance is in het maatschappelijk debat over euthanasie en wil met dit boek zijn steentje bijdrage om daaraan te verhelpen. Hij beweert niet om antwoorden te hebben maar wil wel zijn visie op bepaalde aspecten geven. Hij zelf is jezuit en palliatieve-zorgarts in het Jessa Ziekenhuis te Hassel.

Zijn boek begint elk hoofdstuk met een straffe uitspraak of scherp gestelde vraag waartegen hij dan een nuance zet. die hij in dat hoofdstuk verder uitdiept. Doorheen het boek voel je aan dat Marc Desmet op zoek is naar de manier waarop hij zijn patiënten goede zorgen kan bieden. Ook al ben je het niet altijd met hem eens. Patiënten met een euthanasie-vraag zal hij verder begeleiden, ook al laat hij de uiteindelijke uitvoering aan een collega over.

Maar soms krijg ik wel de indruk dat hij de zaken plat nuanceert en dat dat komt omdat hij uiteindelijk verantwoording verschuldigd is aan zijn bisschop. Een van de manieren waarop zich dat uit is dat hij geen onderscheid lijkt te maken tussen de algemene discussie of euthanasie wettelijk toegelaten moet zijn en de meer specifieke discussie over de toestand van een patiënt. Ik kan best aannemen dat in hoeverre een dokter wil meewerken aan een bepaalde euthanasie heel genuanceerde gesprekken kan vragen tussen hem, de rest van het medisch team en de patiënt. Maar het is natuurlijk zo dat zonder de wettelijke mogelijkheid heel die nuance gewoon wegvalt.

Maar ik raad het boek iedereen aan Marc Desmet neemt zijn lezers mee op reis en wijst hen op allerlei aspecten die mee een rol kunnen spelen in hoe men tegen euthanasie aankijkt en die voor een beter inzicht kunnen zorgen.

[dikkemick]

Mede dankzij freethinker ben ik mijn mening qua euthanasie gaan bijstellen. Een interessant boek denk ik.

[Linne]

Momenteel ben ik een opiniestuk aan het schrijven over euthanasie bij psychisch lijden. Hiervoor probeer ik zoveel mogelijk meningen van mensen te sprokkelen. Ik ben daardoor ook benieuwd naar het boek en hoe u over deze wet denkt.

[appelfflap]

Momenteel ben ik een opiniestuk aan het schrijven over euthanasie bij psychisch lijden. Hiervoor probeer ik zoveel mogelijk meningen van mensen te sprokkelen. Ik ben daardoor ook benieuwd naar het boek en hoe u over deze wet denkt.

het boek zelf lezen?
waarom zou er een verschil moeten zijn tussen fysiek en psychisch lijden? mij lijkt het logisch dat recht op leven impliceert dat je het ook zelf mag beëindigen, zonder motivatie

[Jan van Lennip]

het boek zelf lezen?
waarom zou er een verschil moeten zijn tussen fysiek en psychisch lijden? mij lijkt het logisch dat recht op leven impliceert dat je het ook zelf mag beëindigen, zonder motivatie

Ik denk dat je daarin voorzichtig behoort te zijn. Ik kan verzinnen dat er onder psychische druk rare sprongen worden gemaakt. Het beslissen over leven en dood is natuurlijk een zaak die vergaande gevolgen met zich meedraagt. Niet alleen voor degene die het direct treft, maar ook voor de mensen die er indirect door worden getroffen. Mijn mening is dat dit vraagstuk veel complexer is dan of iemand een reden zou hebben om een eind te maken aan het leven.

[doctorwho]

Zou het onthouden van mogelijke levensverlenging een soort vertraagde euthanasie zijn? Het is allemaal een kwestie van resterende tijd van leven.

[Peter van Velzen]

Momenteel ben ik een opiniestuk aan het schrijven over euthanasie bij psychisch lijden. Hiervoor probeer ik zoveel mogelijk meningen van mensen te sprokkelen. Ik ben daardoor ook benieuwd naar het boek en hoe u over deze wet denkt.

Welkom Linne, misschien wil je je nog aan ons voorstellen in het daartoe bestemde subforum.

De euthenasiewet in Nederland spreekt van een uitzichtloze situatie en ondragelijk lijden. Ik denk dat iedereen het erover eens is dat wie "ondragelijke" pijn leid zonder uitzicht op genezing daarvan, het recht heeft om uit het leven te stappen.

Niet iedereen zal dit ook zo zien bij geestelijk lijden, zonder fysieke pijn. Ik vindt dat ook die situatie onder ogen moet worden gezien, al geeft ik toe dat in dat soort gevallen de uitzichtloosheid van de situatie wat minder snel duidelijk zal zijn. In dat soort gevallen lijkt mij het niet onverstandig om wat meer tijd te nemen voor zo'n besluit.

Maar in het algemeen vindt ik ook dat elk mens het racht heeft om over zijn eigen leven te beschikken, en acht ik een pijnloze en goed begeleide dood, te verkiezen boven iemand die zichzelf voor een rijdende trein gooit. In elk geval richt je dan minder psychische schade aan bij hen die "achter blijven" .

[Jan van Lennip]

Maar in het algemeen vindt ik ook dat elk mens het racht heeft om over zijn eigen leven te beschikken, en acht ik een pijnloze en goed begeleide dood, te verkiezen boven iemand die zichzelf voor een rijdende trein gooit. In elk geval richt je dan minder psychische schade aan bij hen die "achter blijven" .

Ik heb toch een beetje het idee dat hierbij een sociale grens wordt overschreden. Uitgaande van een situatie van ondragelijk geestelijk lijden lijkt mij onmogelijk de oorzaak ervan te kunnen vaststellen.

[Jan van Lennip]

Zou het onthouden van mogelijke levensverlenging een soort vertraagde euthanasie zijn? Het is allemaal een kwestie van resterende tijd van leven.

In het artikel Euthanasie en de wet heb ik hierover het volgende gevonden:

Geen euthanasie
De volgende voorbeelden vallen niet onder de euthanasiewet:

als een arts op verzoek van de patiënt een medische behandeling staakt;
als een arts afziet van een medisch zinloze behandeling;
als een arts de pijn van een patiënt probeert te verlichten met steeds zwaardere medicijnen die er mogelijk toe leiden dat de patiënt sneller overlijdt. De patiënt overlijdt dan wel aan zijn ziekte en niet door de medicijnen (palliatieve sedatie).

[doctorwho]

Geen euthanasie
De volgende voorbeelden vallen niet onder de euthanasiewet:

als een arts op verzoek van de patiënt een medische behandeling staakt;
als een arts afziet van een medisch zinloze behandeling;
als een arts de pijn van een patiënt probeert te verlichten met steeds zwaardere medicijnen die er mogelijk toe leiden dat de patiënt sneller overlijdt. De patiënt overlijdt dan wel aan zijn ziekte en niet door de medicijnen (palliatieve sedatie).

Maar ook als wordt afgezien van een medische behandeling die voor zeg €200000,- een half jaar extra oplevert? Wat ik bedoel is in deze dat de term zinloos wordt gezien als "men word toch niet beter." Nu geldt dat voor meerdere ziekten waarbij toch behandeld wordt. De grens is arbitrair dunkt mij.

Het laatste punt wat je aanhaalt over medicatie is volgens mij vaak een verholen euthanasie, waarbij niet allerlei rompslomp komt kijken die bij openlijk handelen kan volgen.

[appelfflap]

Ik denk dat je daarin voorzichtig behoort te zijn. Ik kan verzinnen dat er onder psychische druk rare sprongen worden gemaakt.

de vraag om je leven te beëindigen stelt zich niemand snel of impulsief of als rare sprong. een doodswens is een fundamentele existentiële vraag die diametraal ingaat tegen al onze evolutionaire biologische mechanismen (overleven, voortplanten, ...)
bij elke vraag in die richting gewoon afkomen met:
schreeuw om hulp
zelfmoordwens als symptoom
impuls
...
is te simpel en kun je niet maken.

Het klopt dat je iemand nog decennialang medicatie kunt geven of naar psychologen kunt sturen.
het klopt dat de ene mens veel meer aan kan als anderen, het klopt dat sommige medicatie zelfmoord kan triggeren maar dat moet je geval per geval bekijken.

Er zijn talloze redenen te bedenken waarom iemand z'n leven wenst te beëindigen.

je kunt de vraag zo complex maken als je wil of ze beperken tot de essentie.
heb je het recht of de plicht om te leven? Met plicht bedoel ik niet de moreel maatschappelijke druk.
over welke grens heb je het in je reactie op Peter?

sedatie en passieve euthanasie vind ik trouwens twijfelachtig.
ziekenhuizen en artsen maken zich wijs dat ze de natuur haar gang laten gaan, stoppen met pijnbestrijding, voedsel- en vochttoevoer om de patiënt(e) zo te laten sterven.
als mijn hond verlamd is krijgt hij een spuitje, dan laat ik hem niet gewoon verhongeren

[Jan van Lennip]

de vraag om je leven te beëindigen stelt zich niemand snel of impulsief of als rare sprong.

Daarover denk ik dus werkelijk anders. Er zijn veel voorbeelden te geven over meisjes die zelfmoord plegen omdat ze worden gepest nadat ze naaktfoto's hebben gedeeld. Dat noem ik dus een rare sprong maken.

een doodswens is een fundamentele existentiële vraag die diametraal ingaat tegen al onze evolutionaire biologische mechanismen (overleven, voortplanten, ...)
bij elke vraag in die richting gewoon afkomen met:
schreeuw om hulp
zelfmoordwens als symptoom
impuls
...
is te simpel en kun je niet maken.

idd

Het klopt dat je iemand nog decennialang medicatie kunt geven of naar psychologen kunt sturen.
het klopt dat de ene mens veel meer aan kan als anderen, het klopt dat sommige medicatie zelfmoord kan triggeren maar dat moet je geval per geval bekijken.

Er zijn talloze redenen te bedenken waarom iemand z'n leven wenst te beëindigen.

je kunt de vraag zo complex maken als je wil of ze beperken tot de essentie.
heb je het recht of de plicht om te leven? Met plicht bedoel ik niet de moreel maatschappelijke druk.

Interessante vraag. Ik ben van mening dat ik recht hebt om te leven.

over welke grens heb je het in je reactie op Peter?

Over dezelfde als die ik in mijn eerste reactie van deze post geef. Ik kan deze verwoorden als "doodpesten".

[appelfflap]

Daarover denk ik dus werkelijk anders. Er zijn veel voorbeelden te geven over meisjes die zelfmoord plegen omdat ze worden gepest nadat ze naaktfoto's hebben gedeeld. Dat noem ik dus een rare sprong maken.

Euthanasie is in principe pas mogelijk vanaf de meerderjarigheid.
minderjarigen die zelfmoord willen plegen omdat hun liefje het heeft uitgemaakt? daar praten we dus niet over want die blijven het doen,

Interessante vraag. Ik ben van mening dat ik recht hebt om te leven.

net zoals ik niet het recht heb om jouw leven tegen jouw wil te verkorten heb ik dus ook niet het recht om jouw leven tegen jouw wil te verlengen.

Over dezelfde als die ik in mijn eerste reactie van deze post geef. Ik kan deze verwoorden als "doodmepten".

in je 1e reactie zie ik niets over doodmeppen staan. Ik vind dat soort omschrijvingen trouwens niet helemaal correct, kan tendentieus overkomen en daarvoor is het onderwerp te serieus.

[Bbcarla]

Net als jij recht heb om te leven hebben mensen die lijden recht op rust.

[Jan van Lennip]

Euthanasie is in principe pas mogelijk vanaf de meerderjarigheid.
minderjarigen die zelfmoord willen plegen omdat hun liefje het heeft uitgemaakt? daar praten we dus niet over want die blijven het doen

Ik vraag mij af waarvandaan jij je informatie haalt. Ik zie hier namelijk staan dat het volgens de wet vanaf 12 jaar is toegestaan.

net zoals ik niet het recht heb om jouw leven tegen jouw wil te verkorten heb ik dus ook niet het recht om jouw leven tegen jouw wil te verlengen.

Er zal voor euthernasie toch eerst een een wilsverklaring moeten worden opgesteld. Bij psychiatrische patiënten is dat natuurlijk een heel ander verhaal dan bij fysiek terminalen.

Over dezelfde als die ik in mijn eerste reactie van deze post geef. Ik kan deze verwoorden als "doodmepten".

in je 1e reactie zie ik niets over doodmeppen staan. Ik vind dat soort omschrijvingen trouwens niet helemaal correct, kan tendentieus overkomen en daarvoor is het onderwerp te serieus.

Jij hebt in mijn quote zitten veranderen. Er staat in de quote hierboven "doodmepten" maar in de werkelijke post staan iets heel anders.