Even persoonlijk

[Floris1976]

Mijn naam is Floris. Floris is niet mijn echte naam, maar een gebruikersnaam. Hieronder vindt je wat geloof betreft (voor een groot deel) wie ik ben en waar ik vandaan kom. Ik wil graag actief deelnemen aan dit forum. Belangrijk is voor mij dat ieder mens elkaar met respect behandeld. Ongeacht welk ras en religie.

Ik wil niet meer geloven en twijfel.
Ik probeer uit een web te komen waar ik in mijn jeugd al vast kwam te zitten. Ik ben opgegroeid met het geloof in wonderen. Ik ben jarenlang naar de Pinkstergemeente gegaan. Hier gelooft men in wonderen. Omdat ik als kind (zo’n 12 jaar) iets in de bijbel las waar ik totaal niet mee om kon gaan, ben ik op jonge leeftijd daarvan behoorlijk overspannen geraakt. Ik moest en zou de oplossing in god vinden. Ik ben jarenlang op zoek geweest, maar dit is me toen niet gelukt. Ik heb gebeden en gesmeekt om een wonder dat me overtuigde dat het goed was tussen god en mij.
5x heb ik dingen meegemaakt die ik niet kon verklaren. Hieronder heb ik ze opgeschreven. De vijfde beschrijf ik aan het eind van deze tekst, want dan is deze misschien duidelijker binnen het geheel.
1) Als ik naar de kerk ging bad ik vaak om een profetie waarin god me vertelde dat het goed was. Eén keer ging ik met mijn zus mee naar haar kerk en daar was een profetie. Ikzelf heb er niet uitgehaald dat die voor mij was, maar volgens mijn zus was het zo duidelijk als maar kan. In die tijd was ik al overspannen. Ik kan me de profetie dan ook niet meer echt herinneren. Ik kan me in ieder geval niet herinneren dat mijn naam er bij uitgesproken werd. Dat vindt ik altijd zo vreemd. Als god tot een bepaald iemand spreekt laat hem er dan een naam bij noemen. Anders kunnen meerdere mensen opvatten dat het voor hun is. Ik wil mijn zus ook niet naar de profetie vragen uit angst dat deze zo accuraat was dat ik er in ga geloven.

2) Verder is het me in Griekenland op vakantie overkomen dat ik in de verte heel langzaam een hele grote vuurbol voorbij zag komen, een soort zon. Ik weet niet meer of ik voor die tijd bad voor een wonder, ik denk het wel. Veel uit die tijd is zo vaag voor me. Wat ik wel denk te weten is dat deze vuurbol niet echt was. Ik heb er verder niemand over gehoord en hij was zo groot dat je hem niet kon missen. Achteraf dacht ik van, ja maar je hebt ook niet in de krant daar gekeken of er iets van in stond. Maar als men zoiets had gezien dan zou ik het toch wel ergens opgevangen hebben? Ik denk dan zelf ook aan een hallucinatie, maar het leek zo echt.


3) Ook is het me een keer overkomen dat ik in de kerk dacht als een bepaald liedje nu gezongen wordt is dat een teken. Het gebeurde, waarna ik dacht als dit deze dienst gezegd wordt of als dit liedje gezongen wordt dan weet ik het zeker (ook hiervan weet ik niet meer zeker hoe het precies is gegaan), ik weet dat het gebeurd is, maar was zo in de war in die tijd.

4) Als vierde is het me overkomen dat ik een straatnaambordje in de verte zag. Het was op een plek waar ik wel vaker langs was gekomen (niet heel vaak), maar ik kon me het straatnaambordje niet herinneren. Ik weet niet waarom, maar ik bedacht een vergezochte niet voor de hand liggende rare straatnaam. Ik dacht nog dit kan er nooit staan, maar toen ik er langs kwam was dat wel zo. Ik probeer dit al jaren weg te redeneren met de stelling: misschien had je de naam al op de TomTom gezien (die stondt aan) of misschien lag het ergens achter in je geheugen. Maar ik was er nog niet zo vaak langs gereden. Eens in de maand voor de kwartaalaangifte van mijn bedrijf.
Deze 4 zaken hebben me lange tijd overtuigd dat god bestaat. Maar de oplossing voor mijn probleem dat ik in de bijbel in mijn jeugd tegen kwam werd maar niet opgelost. Uiteindelijk ben ik naar lang overspannen te zijn geweest voor het geloof gevlucht. Gestopt met de kerk. Een erg dubbel leven, want aan de ene kant was ik doodsbenauwd voor de hel, aan de andere kant probeerde ik gewoon te leven. Hetgeen me op een gegeven moment ook redelijk lukte. Gewoon niet denken aan die 4 dingen die ik meegemaakt had en de angst voor de hel en als dat wel gebeurde proberen deze weg te redeneren of er niet aan denken. Ik heb veel christenen in mijn naaste omgeving. Mijn ouders, zussen, tantes, een aantal neven en nichten en hun vrienden zijn christen en dan echt van het soort dat (denk ik) liever zou sterven dan hun geloof te verloochenen. Na een tijd begon ik redelijk overtuigd te raken van het feit dat we misschien toch alleen een soort van zeer uitgebreide chemische reactie zijn, om het zo maar even te omschrijven, die als we dood gaan gewoon weg zijn. DIt gaf me geen volledige overtuiging, maar wel rust. Maar zoals ik al zei er zijn veel christenen in mijn omgeving. Aan je familie ontkom je niet aan en bij feestjes enz. zie je ook andere christenen. Telkens als hun weer begonnen over de bijbel of wonderlijke zaken (en dat was nogal eens), ging ik er snel vandoor. Of naar het toilet of toevallig even naar de keuken. Ik wilde het geloof niet. Kon er niet mee omgaan, maar raakte het niet helemaal kwijt. Zo'n 10 jaar heb ik op deze manier geleefd. Eigenlijk waren die 10 jaar de gelukkigste jaren uit mijn leven. Ik leefde zoals ik was en drukte het geloof als ik ermee in aanraking kwam weg. Begin dit jaar had ik een hele drukke periode. Ik was druk met mijn bedrijf. Het liep niet zoals ik het wou. Ik nam in die tijd weinig rust. Op een nacht kwam mijn dochter aan ons bed en zei tijdens haar verhaal over waarom ze bang was niks bijzonders) een woord dat ik wel eens in mijn gedachten gebruikte als ik nare gedachten even weg wilde drukken. Ik dacht dat woord kan ze niet weten. Dit moet van god zijn. Achteraf gezien was ik toen (alweer) behoorlijk overspannen en dus vatbaarder voor geloofszaken. Nu ik ondertussen weer enigzins helder ben zie ik in dat het misschien niet eens zoveel voorstelde. Achteraf begrijp ik zelfs wel hoe ze bij het woord kwam, maar het triggerde wel dat ik weer terugviel in het volledig geloven in het leven met, god, engelen, geesten, satan enz. Ik draaide door. Knoopte alles aan elkaar en dacht soms aan een woord, waarvoor als ik het later die dag ergens tegenkwam doodsbang werd. Ik had het dan naar mijn idee voorspeld. Ik ging ook telkens 2 letters van nummerborden raden en als ik het goed had bevestigde dat mijn angst dat god of demomen dit in mijn hoofd hadden gestopte en dit gebeurde nogal eens. Soms 2 goede nummerborden achter elkaar. Laat ik duidelijk zijn. Ik hoorde geen stemmen, het was in mijn hoofd gewoon als mijn eigen gedachten. Ik heb medicijnen en rust gekregen en zit ondertussen na wat ik nu ervaar als de moeilijkste tijd uit mijn leven in iets rustiger vaarwater. Ik heb ondertussen door dat nummerborden raden iets is waarmee je een aantal keer achter elkaar een hit kunt hebben, maar zo ook heel lang niet. Je kunt er geen pijl op trekken. Ook probeer ik mijzelf te vertellen dat de woorden die ik raadde en die ik diezelfde dag tegenkwam of soms zelfs binnen 30 seconden toeval waren. Ik heb eens aan een dier gedacht waarvan ik zeker weest dat weinig mensen dit kenden. Dit woord is tot op de dag van vandaag nergens voorgekomen. Ik probeer mezelf eruit te redeneren, maar sommige zaken lijken te toevallig:
Ik zit op de wc, ben bang dat als ik naar de kamer loop, één van mijn dochters het woord goed zal gebruiken. Ik loop naar binnen en de oudste zegt tegen de jongste over hetgeen ze aan het kleuren was: “Dat is niet goed.
Ook dacht ik een keer het woord schaap. Ik loop naar beneden. Mijn vrouw leest mijn jongste dochter een aantal woordjes voor die ze na moet zeggen i.v.m. haar logopedie. Het tweede woord dat ze voorleest nadat ik binnen ben gekomen is het woord schaap.

Ik probeer mezelf nu te vertellen dat dit toeval was, misschien een (nog) onbekend fenomeen van de mensengeest of een mengelmoes daarvan, maar als je vroeger geleerd hebt dat ook demonen of god gedachten in je hoofd kunnen stoppen is dat moeilijk. Ik weet dat ik in zekere mate nog ziek ban, maar kan niet bevatten wat er nou precies aan de hand is. Ik functioneer normaal in deze wereld. Ga met vrienden en klanten om en voel me dan normaal. Behalve dat de angst en het “voorspellen” nog vaak aanwezig is.
Je reactie, hoewel ik deze wel begrijp, deed me zeer. Als je eens weet hoeveel moeite het me heeft gekost om naar dit soort sites en het lezen van een boek als: God als misvatting me gekost heeft. Dit voelde zo fout tegen god en als zonde tegen de Heilige Geest. Dan doe ik het toch. Vraag vragen die me zeer veel moeite kosten en dan verdenk jij me ervan dat ik een christen ben die jullie een hak probeert te zetten. Hetgeen zeker niet het geval is.
Ik wil en kan niet leven in een wereld waarin ik constant moet denken doet een geest of god dit? Wordt ik getreiterd door de satan? Ik wil hieruit!! Daarom heb ik ook de voor mij drastische maatregelen genomen om naar sites als deze te gaan en te lezen over mensen die zeggen dat god er niet is. Ik wil niet meer bang hoeven zijn. Helemaal niet meer. Ook niet als mensen weer over het geloof beginnen, over wonderen, over glaasje draaien of wat dan ook. Ik wil hier nu voor eens en voor altijd mee dealen. Hoewel ik twijfel of me dit lukt wil ik in ieder geval een poging wagen.
Daarom heb ik uitgebreid gezocht op internet naar wonderen en naar andere verklaringen hiervoor. Maar ik lees telkens dingen die ik niet kan verklaren. Het verhaal van de 700000 mensen die samen hetzelfde zien geloof in intellectueel niet, maar het in mij gedrukte geloof zegt me: "Zie je nu wel het geloof is toch waar!! Ik kon god al niet meer dienen, maar na wat ik onderzocht heb over de bijbel op site als deze en andere sites vindt ik de bijbel geen volledig betrouwbaar boek meer. Integendeel het heeft heel veel vragen en twijfels opgeroepen. Vroeger dacht ik dat de bijbel 100% waar was. Verder vindt ik god als hij bestaat een psychopaat, een moordenaar en een vreemd wezen. Het concept van waarom iemand aanbeden wil worden en ook al waarom, als het zo belangrijk is voor de mensen, god zich niet duidelijker en zonder dat ontkenning mogelijk is openbaart aan de mensen snap ik niet. Waarom niet gewoon volgens de menselijke zintuigen werken? Maar dan ook dat iedereen het ziet. Waarom groeien er inderdaad geen geamputeerde benen aan? Tja zeggen christenen dan: god wil je vrij laten in je keuze. Hij wil geen robots. Bullshit!!! Als ik e keuze had gehad tussen sterven na dit leven en daarna helemaal weg te zij of eeuwig leven, dan was er keuzevrijheid. Maar dreigen met de hel is hetzelfde als iemand een pistool tegen het hoofd houden en zeggen dat als je een bepaald iets niet doet dat de kogel volgt. Het is geen vrijheid!! Ik weet dat ik de god uit de bijbel nooit zou kunnen dienen. Niet oprecht althans. Het zou denk ik zijn zoals mensen in de oorlog toegeven aan hun onderdrukker. Dat is geen situatie waarin ik wil verkeren. Nooit zal ik meer praktiserend christen worden, maar toch blijf ik bang door de zaken die ik op internet lees over wonderen. Ik zoek of ze ook in andere geloven voorkomen, zodat ik kan denken dat het dan misschien gewoon een menselijk fenomeen is dat we niet begrijpen. Maar mede door wat ik zelf in het verleden meegemaakt heb blijf ik bang voor dit soort zaken. Ik zoek naar antwoorden, vandaar mij misschien in jouw ogen iets wat vreemde vragen. Voor mij is dit een strijd die ik moet winnen, maar waarvan het soms voelt of dat nooit gaat lukken. Zonder het geloof ben ik een normaal mens.

Als laatste wil ik het 5e ding noemen dat ik als wonder ervaren heb, maar waar ik nu aan wil twijfelen. Het afgelopen jaar dat ik zo overspannen was heb ik ervaren als een hel. Ik smeekte god en vroeg om antwoorden, maar kreeg ze niet, persoonlijk. Omdat mijn zus zo gelovig is besprak ik veel met haar. Zij zit op een bijbelschool en op een gegeven moment vertelde ze me dat ze een droom had gehad. Deze droom was voor mij. Het was een vergelijking waar ik hier nu niet verder op in wil gaan, maar ze zei dat ze de ochtend na de droom de uitleg ontving tijdens het bidden. Het kwam er op neer dat als ik mijn hart aan jezus gaf en rustig afwachtte zonder te bezig te zijn wat ik als christen moest doen dat god vanzelf alles goed zou maken. Dezelfde dag ging ze naar de bijbelschool. Dit gebeurd elke doordeweekse dag. Ze kregen het toen over het onderwerp dat mij al sinds mijn 12e dwars zit terwijl ze er niet zelf over begonnen was. Hiervan moest ze huilen want ze zag dit nogmaals als bevestiging. Als ik mij weer toegeef aan mijn geloof zie ik dit ook zo. Dat maakt me angstig.

Maar ik heb ik weet niet hoelang gebeden voor oplossing van dit probleem, al vanaf mijn jeugd op en af. God heeft nooit persoonlijk tot mijn hart gesproken. Het moet altijd via anderen gaan, want ik ervaar god niet in mijn hart. Daarom is het zo vreemd over wonderen te lezen, terwijl dit naar mijn idee niet strook met de bijbel die naar mijn mening niet zo betrouwbaar lijkt. Met profetieën is het hetzelfde. Ik wil er voor eens en altijd achter komen of god nu wel of niet bestaat. Als de bijbel vol zou staan met ontegenzeggelijke profetieën van vroeger over de tijd van nu, dan zou dit mij zeggen dat god bestaat. Dan nog zou ik god nooit meer kunnen dienen, maar dan blijft de angst voor de hel wel altijd bestaan en dat wil ik niet. Ik wil gewoon weer normaal zijn. Zonder geloof kan ik dat, met niet.


Groeten Floris.

[dikkemick]

Welkom
En ik zou zeggen, verdiep je eens in godsdienst/religie in haar algemeenheid. Niet slechts het christendom, maar breder.
Of lees hoe het christendom ontstaan is (en de hel bedacht is) om tot rust te komen.

[worteltje]

Hoi,

Tjonge wat een worstelingen maak jij mee.
Je hebt de hersenen om te ontdekken waarom de christelijke God niet bestaat. Je bent namelijk al erg ver met nuchter relativeren. Zolang je dat steeds blijft doen zul je steeds meer rust vinden denk ik.
Het is logisch dat je bang bent voor de hel, maar dit komt alleen door je psyche. In al je redelijkheid zul je ook snappen dat de hele christelijke leer natuurlijk nergens op slaat. God maakt de mens, hij schijnt almachtig en alwetend te zijn en toch gaat het mis en geeft de mens daarvoor de schuld. Nu moet iedereen vergeving vragen omdat Adam iets verkeerds heeft gedaan, wat God al van te voren wist. Slaat nergens op. En de eeuwige straf omdat je niet kunt geloven is natuurlijk alles behalve liefdevol, redelijk, rechtvaardig. Hel is juist voor mij een groot teken dat de claims van het christendom vals zijn, het is alleen maar bedacht om mensen bang te maken en bij de kerk te houden, wat overigens erg goed werkt.
Zolang je dit steeds tegen jezelf blijft zeggen wordt de angst steeds minder.

En dan over je psyche als ik zo vrij mag zijn: Je bent juist erg bang voor het geloof, stel je voor dat het toch waar is. Dat komt dan vooral door dat ene dat je je afvraagt vanaf je 12de. Daarom ben je onzeker erover en zie je iets als 'toeval' heel erg snel als iets goddelijk (iets wat je in christendom natuurlijk ook wordt aangeleerd). Maar hoeveel dingen gebeuren niet toevallig die gewoon random zijn en waar geen verbanden uit te halen zijn. De mens is steeds opzoek naar verbanden in alle situaties, de christelijke mens is steeds opzoek naar Goddelijke verbanden. Zelfs ik maak weleens dingen mee die zo toevallig zijn waarvan ik denk wtf? Maar daar is dan geen enkel verband uit te trekken. Die dingen gebeuren gewoon. En over die 'dingen' die jij kunt voorspellen, wat is dat dan voor rare God dat hij jou nog wel die gave geeft om jou bang te maken in plaats van gewoon laat zien dat hij er is? Mijn mening: het is echt nonsens, het speelt allemaal in je hoofd af.
Zodra je rustiger wordt en gaat accepteren dat het allemaal subjectieve waarneming is wordt dit ook minder en zal je die 'gave van voorspellingen' minder meemaken. Wees gerust, de christelijke God kan volgens zijn eigen definitie niet bestaan en jij bent slim genoeg omdat dat nuchter te analyseren en alles te relativeren. Sta sterk in je schoenen!

Veel succes
key word: nuchter relativeren.

[Peter van Velzen]

Wees welkom Floris. Je schijnt nogal veel belang te hechten aan onwaarschijnlijke ervaringen. Die zijn er echter altijde en overal. Dat wil niet zeggen dat er één algemen verklaring voor is. Eerder zijn er veel verklaringen en veel zaken die niet verklaart kunnen worden, omdat we te weinig betrouwbare informatie hebben.

zelf hecht ik in het algemeen geen enkel belang aan dat soort zaken, tenzij ze vaak voorkomen. Dan wordt het interssant om uit te zoeken onder welke omstandigheden ze zich voordoen. Maar dat is het werk van onderzoekers, niet van denkers in hun bureaustoel.

[Leen1]

Welkom Floris.

Ik moest zojuist even aan je denken. Ik loop namelijk in het trappenhuis naar mijn kantoor en ben tegelijkertijd bezig om een WhatsApp te sturen naar een vriend van me. Ik had de bedoeling om het woord 'vingers' te swypen, maar WhatsApp maakte er 'cijfers' van. Op exact datzelfde moment zegt een collega van mij, die met iemand staat te bellen, het woord 'cijfers'.

Een teken van god? Of gewoon puur toeval? Ik houd het op het laatste

[doctorwho]

welkom

[Floris1976]

Welkom Floris.

Ik moest zojuist even aan je denken. Ik loop namelijk in het trappenhuis naar mijn kantoor en ben tegelijkertijd bezig om een WhatsApp te sturen naar een vriend van me. Ik had de bedoeling om het woord 'vingers' te swypen, maar WhatsApp maakte er 'cijfers' van. Op exact datzelfde moment zegt een collega van mij, die met iemand staat te bellen, het woord 'cijfers'.

Een teken van god? Of gewoon puur toeval? Ik houd het op het laatste

Dank je Leen 1. Dit soort voorbeelden doet me goed. Dit soort situaties zijn me op gaan vallen en als je hier op let komen ze (bij mij) heel veel voor, hetgeen angst veroorzaakt. Juist op dit moment kan ik je reactie goed gebruiken. Ik voel me verdrietig. Ik heb nu een paar vragen gesteld, maar krijg hier vandaag ook weer een negatieve reactie alsof ik juist voor het geloof probeer te pleiten. Dit is zeker niet juist. Ik zoek een uitweg. Misschien wil ik teveel te snel. de stap naar deze site was een hele grote voor mij. Als sommige mensen zo negatief reageren op mijn vragen krijg ik het gevoel dergelijke vragen, maar niet te moeten stellen, uit angst dat ik van deze site gegooid word. Maar waar kan ik dan met zulke vragen heen? Zaken als: Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe en het Zonnewonder van Fatima maken me zo bang. Ik voel dat de verhalen op 1 of andere manier niet kloppen, maar kan de vinger niet op de zere plek leggen. Ik baal ook zo dat deze "deur" geopend is juist door het lezen van een boek (God als misvatting) waarmee ik deuren wil sluiten.

Zo'n fijne reactie als die van jou waarin jij als wildvreemde toch aan me denkt en de moeite neemt me te schrijven doet me goed. Zulke voorbeelden halen mijn denkbeelden neer en daar kan ik wat mee. heel erg bedankt.

P.s.: Ik krijg overwegend goede reacties, maar slechte komen in mijn toestand harder aan denk ik.

Groeten Floris

[Leen1]

Zo'n fijne reactie als die van jou waarin jij als wildvreemde toch aan me denkt en de moeite neemt me te schrijven doet me goed. Zulke voorbeelden halen mijn denkbeelden neer en daar kan ik wat mee. heel erg bedankt.

Graag gedaan!

En ja, als je erop gaat letten, komen dit soort situaties voor. Het is alleen de vraag hoe je dit interpreteert (confirmation bias?!).

[Maria]

Hier

Ik zou tegen topicstarter willen zeggen: lees de getuigenissen en verbaas je. Er staan verhalen tussen van diepgelovigen die met grote wanhoop de laatste strohalmen van hun geloof uit hun handen zien glippen om er uiteindelijk sterker en vrij uit te komen. Indrukwekkende en aangrijpende verhalen zijn dit!

Ik ook.

Floris
Je staat niet alleen.
Voel je thuis tussen anderen die worstelen of hebben geworsteld om de valse waarheden van hun jeugd te ontgroeien.
Laat je niet meer dol maken.

Dat je last hebt van dwanggedachten lijkt duidelijk.
Oud gedachtengedrag noem ik dat altijd.
Kan ook haast niet anders als je een half leven steeds weer hetzelfde hebt gehoord, ook al kon je het meestal maar moeilijk of niet geloven, juist dat ongeloof was weer nieuwe reden en voeding voor angst.
Zo draai je in cirkeltjes rond.

Giet jezelf vol met de getuigenissen van anderen, die je voorgingen en lees alles over bijgeloof en psychologie en houd je verre van fantasten en angstzaaiers.
Dan worden je gedachten gevuld met andere gedachten en is het eerlijker kiezen tussen wat je als waarheid voor jezelf kunt en zult gaan ervaren.
Je krijgt hier begrip en voorbeelden te over.
Veel sterkte gewenst.

[Maria]

P.s.: Ik krijg overwegend goede reacties, maar slechte komen in mijn toestand harder aan denk ik.

Je geeft het al aan.
Je bent kwetsbaar en mi. al heel moedig om hier je verhaal te doen.
Toch moet je er rekening mee houden dat we proberen mensen ieder het zijne te laten en geen therapie forum zijn.
We gaan ervan uit, dat wat mensen meemaken normaal bij het leven hoort, als ze hun overtuigingen verliezen en/of problemen hebben daarmee.

Misschien zul je, juist door af en toe hard met je neus op de feiten gedrukt te worden, er achter komen, dat als je in je eigen cirkeltje en gedachtewereld blijft ronddraaien, je altijd steeds weer gekwetst zult worden en door je onzekerheid steeds weer bevestigd zult worden in de negatieviteit die jou gevangen houdt en je angsten voedt.

Voor iedereen geldt:
Lees Subforum Voorstellen, Getuigenissen en Persoonlijk

In overleg verhuisd naar Getuigenissen subforum en titel aangepast.

[EJ_81]

Hoi Floris,

Geen tijd nu om op je lange en heftige verhaal in te gaan. Ik kan je wel een tip geven:

https://www.youtube.com/user/Evid3nc3

Een prachtige serie over deconversion (het verliezen van je geloof) vanuit het perspectief van een voormalig pinkstergelovige. Hij is natuurlijk weer iets anders dan jij, maar het heeft mij wel veel geholpen om te zien dat ik niet gek was (als gelovige) en ook niet gek werd (als ongelovige).

Succes man!

[Dat beloof ik]

Floris,

Een heel indrukwekkend en ontroerend verhaal.
Helaas, er zijn er velen zoals jij, opgevoed in de bijbel, maar voorzien van zodanig verstandelijke vermogens en relativeringsvermogen dat je deze toestand "vanaf de zijkant van de rivier" kunt overzien.

Dat je de enige bent in jouw omgeving, wil niet zeggen dat jij overspannen bent.
Wellicht ben jij de enige die de zaken in het juiste perspectief ziet.

[Inge B]

Beste Floris,

Wat moet jij het zwaar hebben met zoveel gedachten die maar door elkaar heen lijken te buitelen en elkaar op de meest onverwachte plekken ineens kruisen om dan weer op eigen sporen verder te gaan… wat een wirwar voor je!

Ook om je te volgen is een aardige opgave. Toch ontdek ik draadjes die ik er duidelijk uit zie springen.

Schuldgevoel is een hele lange draad die overal lijkt terug te komen en waar je steeds weer over struikelt.

Angst is er ook zo eentje… een eindeloos lange draad...

Ik denk dat je ontzettend belast bent met een religieuze bril. Je hebt op een bepaalde manier naar de wereld leren kijken waar je nu, nu je eigen gedachten andere verbanden ontdekken, steeds meer last van krijgt.

Met die religieuze bril leerde je alles te ‘vergeestelijken’, vandaar dat je misschien ook wel in vrijwel alles demonen of het werk van de Heilige Geest ziet. En angst kunt voelen omdat je nooit helemaal precies zeker weer hoe/wat/waar en vooral WIE achter de dingen zit die je ziet gebeuren. Wat moet dat angstig voor je zijn!

Ik begrijp heel goed dat, wanneer je met die bril op, een atheïstisch boek gaat lezen, je daar aan de ene kant opluchting bij kunt voelen, maar ook enorme angst en onrust.

Als ik jouw verhaal zo lees, dan lijkt het net alsof je bril niet helemaal lekker is afgestemd. Alsof er aan de ene kant nog een religieus glas zit waardoor je alles vergeestelijkt en alsof aan de andere kant een ‘atheïstisch’ glas zit, waardoor je je soms helemaal geen christen meer voelt.

Ik kan me goed voorstellen dat je rust wilt. Dat je al bijna die rust voelt wanneer je door woorden van je zus, die heel goed aansluiten bij je religieuze brillenglas, je andere brillenglas laat vertroebelen, zodat alles weer religieus, maar tenminste eindelijk weer één geheel lijkt te worden.

Ik vind het heel erg voor je dat je zo ontzettend vatbaar lijkt te zijn voor manipulatie en suggestie.
Ook heel logisch, als je zo hebt leren denken en kijken naar de wereld en naar alles wat je ervaart.

Weet je wat je zelf het liefst zou willen? Om bij dat beeld van die bril met 2 verschillende glazen te blijven, zou je dan het liefst 2 atheïstische glazen willen (zonder angst voor alles waar je vanuit het religieuze bang voor bent gemaakt) of heb je dan liever 2 religieuze glazen?

Hoe dan ook… ik gun je rust… en ik hoop dat je die zult vinden!

[dikkemick]

Vervang Inges atheïstische/religieuze glazen door objectieve dogmavrije glazen en kijk dan waar je op uit komt.
Als dat nog steeds religie is...so be it.

[PietV.]

Beste Floris,

Het is inderdaad een persoonlijk verhaal waar je zelf je weg in zult moeten vinden. Het is dapper dat je het hier hebt neergezet, want het is denk ik voor velen moeilijk om te zich op dit punt in jou te kunnen verplaatsen. Vorig jaar las ik een boek dat misschien iets kan betekenen voor jou. Namelijk het boek "De ongelovige Thomas heeft een punt". Ik heb het uitgeleend en kan je geen leeswijzer meegeven maar ik vermoed dat je dingen tegen zal komen die een Aha-erlebnis zullen oproepen. En dat het een menselijke eigenschap is om verkeerde verbanden te leggen om hun eigen zaak te ondersteunen.

Vgr,

Piet